En het wachten duurt voort.

Vandaag een nieuwe blog. Ik ga de draad weer oppakken, denkend aan mijn wijze moeder, die altijd zei: “werken is medicijn voor een mens.” 
Iets doen leidt af en geeft arbeidsvreugde. Mijn moeder was een ervaringsdeskundige want haar pad ging niet over rozen!
En al is het dat ik nog niet tot veel dingen kom, mijn blog roept en het voelt goed om weer te gaan schrijven.
 Wachten, ik ben er niet zo goed in. Zeker als ik iets broodnodig heb, en het komt maar niet.
 Nu ik dit schrijf herinner ik mij iets uit lang vervlogen tijden. Toen ik een jong meisje was  kwam ik bij mensen over de vloer die een groot gezin met kleine kinderen hadden. Moeder verrichtte, naast het huishouden, het leeuwendeel van de opvoeding. Vader had het druk met zijn bedrijf en bracht de centjes op tafel om het gezin draaiende te houden. 
Maar zo af en toe droeg vader ook zijn steentje bij aan de opvoeding. Er lag vader blijkbaar iets heel nauw aan het hart, dat hij zijn kinderen mee wilde geven. Als de soep was opgediend, en een kind wilde gaan eten zonder dat moeder aan tafel zat, greep vader in en zei : “nee, nee nog niet gaan eten, even wachten op moeder.” Nu is dat natuurlijk heel gewoon. Maar daar was het niet mee klaar, want vader liep naar het kind, ging voor haar staan en zei: “zeg eens wachten!”. Soms duurde het een poosje, want wat betekent “wachten” voor een kind dat nog maar net kan praten?  Maar vader bleef geduldig staan tot het kind tenslotte -begrepen of niet- zei: “wachten”. Hoe de les heeft uitgepakt? Ik ga het de kinderen, nu volwassen, toch eens vragen of die les iets heeft uitgericht, of zij het toonbeeld van geduld zijn geworden.
 Ik ben nog steeds wachtende.  
En ja, ik weet het, ik ben niet alleen. Een heel battallion ouderen zijn met mij aan het wachten. Het wachten is op de verlenging van mijn rijbewijs. 
Het is toch van de gekke dat er bij de vorige verlenging, 5 jaar geleden, nog geen vuiltje aan de lucht was. Mijn rijbewijs lag keurig op tijd klaar, en dat het anno 2019 ineens onmogelijk lijkt.
 Het is dat ik een lichte aanrijding had en mijn rijbewijs tevoorschijn moest halen en toen met schrik zag dat mijn rijbewijs moest worden verlengd.
Ik vraag mij af waarom ik niet per post, maar digitaal, daar bericht van kreeg. Ik heb het bericht niet gezien, misschien niet goed opgelet? 
Maar goed, ik ben natuurlijk aan de slag gegaan en heb aan het logge CBR apparaat mijn gegevens doorgegeven. Ik was op de hoogte van het trage CBR gebeuren. Een vriendin heeft een half jaar zonder rijbewijs gezeten. De schrik sloeg mij meteen al om het hart. Uiterst traag kwam de CBR motor op gang. En nu ben ik eindelijk zover dat het keuringsrapport bij het CBR ligt. Wat een opluchting! Blij ging ik er vanuit dat het nu voorbij was, en ik snel weer achter het stuur zou zitten. Vergeet het maar, want tot mijn verbazing las ik dat het nog wel 8 weken kan duren eer het CBR zijn fiat geeft over het keuringsrapport..
Na mijn telefoontje naar het CBR werd het nog erger, want de 8 weken zijn er nu 10 geworden. Wat is het geval, ouderen weten wie niet sterk is moet slim zijn, en gaan vroeger beginnen. Op zich logisch, maar bij het CBR zitten ze nu helemaal met de handen in het haar. De achterstand wordt groter, en de boel slibt dicht.
En nu zit ik dus al weken zonder geldig rijbewijs. De auto staat eenzaam en ongebruikt voor mijn deur te verpieteren. Hij ziet er inmiddels niet uit, en schreeuwt om een wasbeurt, maar ook hij moet wachten.
Vorige week werd het vlot losgetrokken. De minister die het CBR al eerder had toegesproken dacht nu aan maatregelen die wellicht hout gaan snijden.
Daarvoor heeft ze een voorstel ingediend, dat ouderen die gezond zijn een jaar langer mogen doorrijden op hun huidige rijbewijs. Tenminste, als het CBR door die maatregel niet nog meer in de problemen komt en achter raakt. En daar is nu het wachten weer op. 
Als het goed is komt daar volgende week een uitspraak over. Ik ben benieuwd of het voorstel van de grond komt en wordt goedgekeurd door de kamer en het CBR. Laten we het hopen.
Misschien was het niet eens zo vreemd dat die vader zijn kinderen “wachten” leerde zeggen. Ik las dat we gemiddeld een half uur per dag op iets wachten. Bedoeld wordt dan het wachten bij een kassa, trein, bus, dokter of tandarts etc. Bij elkaar opgeteld kom je dan op 182 uur per jaar. 
Op mijn leeftijd (80 jaar) heb ik dan 607 dagen in mijn leven gewacht! Dat is niet mis, vind ik.
Als ik die maanden wachten op het CBR ook zou meetellen, zou mijn wachttijd nog veel langer worden!
In mijn blogover-oude-zinnen-die-verloren-gaan schrijf ik dat oude spreekwoorden en gezegdes mij lief zijn. Ze rollen als vanzelf uit mijn pen, en zet ze voortaan cursief neer.
Virusvrij. www.avg.com

Dit bericht heeft 17 reacties

  1. Lily

    Lieve Maaike,

    Ik moest vandaag voor een stoplicht wachten en aangezien ik jouw blog vanmorgen had gelezen, dacht ik aan jou en wachten…

    We kunnen op zulke simpele dingen als een stoplicht wachten, maar wie kan de tijd optellen, dat we wachten op een bericht, een beslissing, mooi weer, regen en zo kan ik opeens heel veel bedenken, waarop we als mens moeten wachten.

    Een jongere kan niet wachten tot hij of zij 16 wordt en brommer mag rijden, 18 als hij\zij zelfstandig mag rijden, wachten op de lente, wachten op de zon, wachten op goede uitslagen van school of artsen.

    Je snijdt een sterk onderwerp aan als je erover gaat nadenken, wat wachten inhoudt in een mensenleven.
    Wachten is ook geduld hebben en in hoeverre hebben we tegenwoordig nog geduld?

    Wat betreft je spreekwoorden, ik ben daar ook mee groot gebracht, maar ik herinner me vanuit mijn jongere jaren, dat veel mensen de spreekwoorden en gezegdes niet kenden en verbaasd waren.
    Het waren destijds wel mensen van mijn generatie….

    Je hebt weer een blog geschreven, die tot nadenken stemt en hoe meer je nadenkt, hoe meer je ontdekt, hoe vaak je wacht…

    Groetjes Lily

    1. Mee op de wind

      Lieve Lily,

      Ja, ik vond het zelf ook zo’n leuk onderwerp om over te schrijven. Hoewel de aanleiding allervervelendst is. en we wachten wat af in ons leven. Nu vind ik bij in de wachtkamer bij de dokter of tandarts nog wel te doen als er gemakkelijke stoelen staan. Gekker wordt het als ik lang op een bus moet wachten en er niets is waar ik op kan zitten. Mijn benen vinden het helemaal niet lekker om zo lang te moeten staan. Zeker niet nu het zo warm is. En spreekwoorden die gebruikten we vroeger aan de lopende band. Mijn kleindochter heeft wel spreek woorden geleerd op school en kent er een heleboel. Maar ik geloof dat er tegenwoordig weinig mee wordt gedaan op de scholen. Terwijl spreekwoorden voor zich spreken en doeltreffend zijn. Maar alle tijden hebben weer tijden laten we hopen dat zij weer in zwang komen. Want alle tijden hebben weer tijden. Hartelijk dank voor je reactie Lily. En tot de volgende keer hopelijk. Liefs van Maaike

  2. L van Garderen

    Beste Maaike, mijn man zei wel eens “het hele leven bestaat uit wachten”, op uitslagen van het ziekenhuis, dokter enz en wat jij opnoemt,niet altijd leuk behalve als die uitslagen goed zijn natuurlijk. Wat vervelend met het rijbewijs! Hopelijk heft het voorstel van de minister een goede afloop dan hoeft je auto ook niet meer te wachten en kan hij weer de weg op! Veel succes en ook sterkte met alles, groet, Lucie

    1. Mee op de wind

      Dag Lucie. Ja ik moest ook denken aan ziekenhuisuitslagen want wat geeft dat vaak veel spanning. Na de ziekte van Gijs weet ik er alles van. En ook uitslagen van mezelf natuurlijk. Het wachten op mijn rijbewijs duurt inderdaad belachelijk lang. Ik hoop ook zo dat de minister een uitweg vindt door er een jaar aan te plakken zodat er wat ruimte komt voor al die wachtenden senioren. Natuurlijk er rijden ook bussen en als die op tijd zijn is er niet zoveel aan de hand. Maar als ik weer in mijn autootje kan zitten dan heeft dat toch de voorkeur. Dank voor je goede wensen. En voor je reactie, Lucie. Groetjes van Maaike

  3. Carol

    Lieve Maaike,
    Leuk dat je de pen weer opgepakt heb, om je blog te schrijven.
    Maar tegenwoordig schrijf je niet veel meer met de pen. Alles gaat via het toetsenbord van de laptop of computer. Zo ook dit schrijven.
    Ik moet nu nog minimaal een kwartier wachten op de uitslag van mijn bloedonderzoek. Ik wacht nu al 50 uur op de uitslag. En toch gaat dat ongemerkt.
    Groetjes,
    Je zwager

    1. Mee op de wind

      Lieve Carol, inderdaad ik heb de oen weer opgepakt in dit geval dus de laptop, Carol. Ik begrijp, misschien na mijn verhaal, dat jij de tijd telt hoe lang je ergens op moet wachten. En dan bemerk hoeveel tijd we daarmee doorbrengen. Het is goed om weer te beginnen al moet ik er mij wel toe zetten. Maar het is gelukt mijn blog staat weer op internet en jij hebt het weer gedeeld. Mijn dank! en ook fijn dat je reageert op mijn schrijfsel.
      Lieve zwager, groetjes van Maaike

  4. Janny de Visser

    Hallo Maaike.
    Wat goed dat je weer bezig bent met het schrijven van je Blog.
    Ja we wachten allemaal niet graag lang, maar voor rijbewijs is wel heel vervelend. Groeten Janny.

    1. Mee op de wind

      Dag Jannie, ja ik ben weer begonnen, heb de draad weer opgepakt. Nu ik er bij stilstond zag ik het zelf ook hoeveel tijd wij wij wachten in ons leven. En op je rijbewijs wachten is inderdaad heel vervelend. Nu is het gelukkig nog zomer, hopelijk is het snel opgelost want eenmaal een autootje gewend is het toch afzien zonder. Dank voor je reactie en een hartelijk groet van Maaike

  5. Anoniem

    Dag lieve Maaike, dag lieve buurvrouw,
    Knap van je om het draadje voorzichtig weer op te pakken. Moeilijk ook zo’n eerste blog. Maar Frans is vast heel trots op wat je doet.
    Mooi geschreven over een vervelende situatie die hopelijk snel tot ’n goede oplossing komt. Tot die tijd kun je ons altijd om ’n ritje vragen, dat weet je hè?
    Lieve groetjes en tot snel, Yvon ☀

    1. Mee op de wind

      Lieve buurvrouw Yvon.
      Natuurlijk weet ik dat na jullie lieve hulp! Ik ben nog altijd blij dat jullie zorgden voor de oplossing! En mocht het nodig zijn dan hoor je het van mij.
      Ja, ik hoop het ook dat er een besluit wordt genomen die gunstig voor mij en anderen uitpakt. Ik kan er niet over uit dat zoiets maar blijft voortduren.
      Ik heb de draad weer opgepakt. Schrijven is voor mij genieten, ook al was even slikken om te beginnen.
      Leuk dat je reageert Yvon! En kom maar snel langs. lieve groet van Maaike

  6. Anoniem

    Gelukkig, je blog is er weer. Ik lees hem nu op FB., in de mail geen bericht, wat anders wel het geval was.
    Tot gauw.
    Nelleke

    1. Mee op de wind

      Ik weet het, ik weet Nelleke. Het regent klachten. Ik doe ontzettend mijn best samen met mijn zoon uit te zoeken wat er nu aan de hans is. Zonde toch dat zoveel abonnees niets hoorden. En ik mijn best maar doen een verhaal te schrijven gebeurt er zoiets. Enfin je hebt het gevonden op internet. En velen met jou gelukkig. Mijn dank voor je reactie desondanks. Tot snel, Maaike

  7. Tineke

    Dag Maaike,
    Ook ik heb geen mail gehad wat betreft je blog. Geeft niks hoor, ik zoek je wel op! Wat fijn dat je weer de pen hebt gepakt om iets te delen met ons.
    En dan wachten, ja als ik tegen mijn kleine kinderen destijds zei: straks.
    Dan kreeg ik als reactie: Jij zegt altijd straks! Tja, wanneer is straks? Wachten dus, op je beurt, wanneer iemand anders er aan toe is.
    Wachttijd, is voor mij nu ontspantijd, lekker niks doen, even lezen. Met andere woorden, ik wil er geen spanning van maken. Daar schiet men helemaal niet mee op. Mijn rijbewijs (ook al rijd ik bijna niet, maar voor het geval dat) loopt in november af en deze week kreeg ik via RDW een bericht in mijn overheid dat ik mijn rijbewijs moest verlengen. Nu, ik wacht daar toch nog wel mee. Komt tijd, komt raad (dit wilde ik cursief plaatsen)
    Fijne dag voor jou vandaag.
    Groet, Tineke

    1. Mee op de wind

      Dag Tineke, ik hoop dat het nu echt goed gaat met de verzending. Mijn zoon heeft nu een wijziging aangebracht in de verzending zodat het stapsgewijs gaat. Hij denkt dat het zo is opgelost, hopen maar. Je ziet we doen ons best en fijn dat je anders gewoon even kijkt. Als je ouder bent is wachten soms rustgevend zelfs. Maar ik kom niet ver zonder auto dat is de pijn. Voor kinderen is wachten soms wel moeilijk want zij leven in het nu.Ik ben pas met de bus naar Amsterdam gegaan. Gaat het volgende verhaal over. Ja, het is fijn om de draad op te pakken. Een verhaal ontstaat eerst in je hoofd voordat het op papier staat. Dat leidt af en het schrijven geeft vreugde. Gezellig dat je reageert. Liefs van Maaike

      1. Mee op de wind

        Misschien nieuwe trend Tineke spreekwoorden en gezegden cursief gaan schrijven? Jij bent bijna begonnen. Leuk! Groetjes van Maaike

  8. Gerlien

    Lieve Maaike,
    Een late reactie, maar zeker niet minder gemeend! Ik wil je “van harte” condoleren met het verlies van Gijs. We waren 7 weken op vakantie, een hele grote tegenstelling met jullie situatie, maar dan gebruik ik heel weinig internet. Zag je bericht van plaatsing, maar heb niets gelezen. Dit weekend kwamen we thuis en na de nodige zaken afgehandeld te hebben, nu eerst dit. Hoewel we het wisten is het natuurlijk een vreselijk gemis. Vind het knap dat je het op deze manier hebt verwoord en het gezegde van jouw moeder is bij mijn moeder hetzelfde geweest. Mijn vader overleed al heel jong en mijn moeder heeft altijd gezegd: mijn geluk is geweest, dat ik zo’n werkezel ben. Op die manier kon ik m’n gedachten op de rij krijgen en was ik zinnig bezig. Hieruit blijkt maar weer, bepaalde dingen veranderen nooit. Ik wens jou en je familie nog heel veel sterkte in de komende tijd. Het zal zeker vallen en opstaan zijn, maar ook dat hoort erbij.
    Heel veel liefs van Gerlien

    1. Mee op de wind

      Lieve Gerlien,
      Ben blij iets van je te horen. Het leven kent veel schakeringen. Terwijl jullie op vakantie warenhebben wij afscheid moten nemen van Gijs.
      Ik heb het al meer gezegd dat Gijs niet jong meer was, maar ook dat afscheid nemen van iemand die zo lang met je leven verweven is altijd te vroeg komt.
      Ik voel mij iedere dag anders en dat laat ik gebeuren want dat zal er ook bij horen neem ik aan.
      Het is fijn dat ik mijn blog heb aangehouden, al twijfelde ik soms of ik door wilde gaan. Goed dat ik het steeds weer heb opgepakt.

      Hebben jullie genoten van je vakantie? Zeven weken helemaal eruit zal heel ontspannend zijn. Mijn ervaring is dat thuiskomen dan ook weer fijn is en vreugde geeft. Ik dank je hartelijk voor je reactie en fijn dat ik je hier weer tegenkom! Met een lieve groet van Maaike

Laat een reactie achter