Een jochie van twaalf jaar!

Mijn moeders fiets is gestolen. In Rotterdam Zuid heeft een onverlaat zich er meester van gemaakt! Zonder fiets is het geen doen voor mijn moeder. Er moet echt een andere fiets komen. Maar wie gaat dat betalen, zoete lieve Gerritje? Mijn broer Leo is de jongste van de zeven broers en in 1936 geboren. Leo is drie jaar ouder dan ik.

In Leo’s hoofd zoemt een plannetje rond.Hij praat er met niemand over. Maar hij weet het zeker: hij gaat moeder helpen! De radertjes in zijn hoofd draaien op volle toeren. Het kost hem veel hoofdbrekens. Want zou hij het op tijd voor elkaar krijgen? Hij is vast besloten: zijn plan moet slagen! En wat in zijn hoofd zit, zit nergens anders. De sperziebonen op het land wachten om geplukt te worden. Aanstaande maandag gaan de tuinders beginnen. Op maandag meldt Leo zich aan. Hij gaat in dienst treden bij het leger van bonenplukkers!
’s Morgens om vijf uur is hij al present bij oom Pieter. Oom Pieter is een broer van mijn vader. Voordat mijn vader stierf hadden zij samen het bedrijf!

“Zo Leo” zegt oom Pieter, “kom je bonen plukken? Nou je ziet het. Er staan er genoeg”. Leo glundert. Hij is er klaar voor! Het duurt niet lang of hij zit op zijn knieën in het bonenland. De emmer voor de geplukte bonen staat voor hem, en schuift hij mee vooruit. En al is hij nog maar twaalf jaar oud! Hij plukt als een volleerde plukker! Sterker, hij plukt iedereen er gewoon uit! En dat is moeilijker dan je denkt. Want de kleine boontjes moeten blijven staan voor een volgende pluk. Dat is goed opletten voor snelle Leo!

Na anderhalf uur is hij alle andere plukkers ver vooruit. Niemand kan hem bijhouden. Zijn emmer is in een razend tempo vol. Die volle emmer stort hij in zijn eigen kist. In een uur tijd is zijn kist vol. En dat levert hem een fl. 1,00 op. Als hij zo door plukt haalt hij twaalf kisten per dag. En dat is aan het einde van de dag toch mooi fL.12.00. Iedere dag wordt hij in klinkende munten uitbetaald.
03-01-scannen01302
Thuis wacht het kistje. Daar gaan de guldens in. Iedere avond telt hij opnieuw zijn bezit. Er moet heel wat binnenkomen voor zijn doel.

Hij staat iedere ochtend om vijf uur present op het land. Vandaag fietst hij ook weer in aller vroegte naar het bonenland.
Om bij het land te komen moet hij de dijk af, naar beneden. Alles moet snel bij Leo. Hij neemt de bocht veel te kort. Daardoor neemt hij niet de stoep, maar de dijkhelling. Hij dendert de dijkhelling af. In zijn vliegende vaart slaat hij over de kop. Hij komt met een wijde boog in de sloot terecht. Kopje onder gaat hij! De plukkers zien het voor hun ogen gebeuren. Zij komen bulderend van het lachen aanrennen. Is er hulp nodig? Maar Leo worstelt zichzelf de kant op.
Daar staat hij: om vijf uur in de ochtend. Druipnat in het gras! Hij ziet de grote hilariteit die hij teweeg brengt. En hij lacht zelf het hardst mee!

Leo heeft inmiddels tweehonderd gulden bij elkaar geplukt. Nu wordt het pas echt spannend. Zijn doel is fl. 250.00 Hij krijgt moed dat hij het bedrag op tijd binnen sprokkelt. De fietsenmaker weet van zijn plan. En die heeft hem verzekerd: “Leo, ik zal zorgen dat de fiets op tijd bij je thuis staat! Alles komt in orde.”

Leo zit de hele vakantie op zijn knietjes in het land. De grond is soms keihard. En zijn knieën protesteren dan heftig. Eind juli is het dan toch echt zover. De fl. 250.00 zijn binnen.Op 31 juli staat er ’s avonds een spiksplinternieuwe fiets in de schuur! Een prachtige “Juncker” damesfiets.

Morgen is moeder jarig! Leo is die dag heel vroeg in de kleren. Hij wacht moeder op bij de fiets! Een jochie nog, zoals hij daar bij de fiets staat. Een ventje nog maar, dat de hele zomer als een kerel heeft gewerkt. Moeder ziet hem staan. Naast de fiets. Zo trots als een pauw! Ze weet even niet of ze gaat lachen of huilen. Leo straalt! Zijn lach bereikt bijna zijn oren.
“Kind, zegt moeder. “Hoe krijg je het voor elkaar? Wat heb jij hard gewerkt! Wat een prachtige fiets heb je voor mij gekocht.” Leo glundert.
Moeder is blij. Ontzettend blij. En daarvoor alleen heeft hij het gedaan!

juncker-fietsenadvertentie2

Dit bericht heeft 13 reacties

  1. Hoi Maaike, wat een ontroerend verhaal!
    Weinig jochies die dat nu nog zouden doen, denk ik.
    hartelijke groet, Ella

    1. Mee op de wind

      Ik denk het ook niet Ella.
      Het was ook aandoenlijk om het ploeteren van Leo gade te slaan.
      En mooi om te zien hoe blij hij was dat het lukte.
      En mijn moeder die zo blij was!

      Hartelijk dank voor je reactie!
      Ik ben altijd heel blij met reacties.
      Je weet dan weer waar je voor schrijft!
      En je hebt contact met je lezers

  2. Teunie

    Oh, wat leuk om te lezen! Dat gaat snel uitgeprint naar pa. Ik denk dat hij wéér lacht. Van oor tot oor 😉

    Teunie

    1. Mee op de wind

      Ja Teunie, ik denk ook dat hij het wel leuk vindt.
      Het is echt gebeurd! En fijn toch om hem daarvoor eens in het zonnetje te zetten.
      Fijn dat je het gaat uitprinten voor hem, kan hij het ook lezen.

      Dank voor je reactie

  3. willemien Schapink

    Hallo Maaike ,mooi verhaal. Deed me even denken aan 40 jaar geleden. Hielp als klein meisje bij mijn tante die een slagerij hadden. Kreeg hier altijd wat geld voor. Spaarde dan voor mijn opa om er sigaartjes voor hem van te kopen.

    1. Mee op de wind

      Wat heerlijk voor je Willemien dat je zoveel van je opa hield!
      Als je zoveel van iemand houdt spaar je met alle liefde die in je is!
      Wat mooi!

      Dank voor het reageren en delen!

  4. Carol

    Hoi Maaike,
    Leuk geschreven.
    Hebben ze hem geen extra geld gegeven omdat ie in de sloot gekukeld was.
    Groetjes

    1. Mee op de wind

      Nee Carol, helaas bracht zijn duik in de sloot geen geld in het laatje!
      Hij moest nog even hard doorploeteren.

      Fijn dat je ook hier reageerde!

  5. Anneke

    Bedankt voor uw prachtige verhalen, ik geniet er van!

    1. Mee op de wind

      Dankjewel Anneke. Je reactie doet mij goed!
      Gijs en ik komen uit een groot gezin en daar gebeurde veel.
      Schrijvend kom ik er steeds meer achter dat er heel veel veranderd is.
      Het is daardoor ook een stukje geschiedenis aan het worden!
      Een terugblik in de tijd!
      Groetjes,

  6. Ingrid

    Och zo ontroerend en mooi! Ik las het verhaal en ik zag hem zo de bonen plukken, in de gracht tuimelen, de afspraak met de fietsenverkoper en als kers op de taart zijn fiere houding toen hij naast de fiets stond zelfs de tranen op zijn mama haar wangen…….zo echt, dank u wel xx

Laat een reactie achter