Het leven nu!

Als ik nu naar mijn titel “In quarantaine zijn” kijk, vind ik het geen goed woord meer.
Ik kan gewoon naar buiten, als ik de regels maar in acht neem. Nee, echt in quarantaine zijn behelst iets anders.

Hoe gek het ook klinkt, langzaamaan begin ik te wennen aan de situatie. En al blijft de coronacrisis met alles wat het aan leed meebrengt een grote ramp, de natuur om mij heen doet uitbundig zijn best en vertelt mij dat het leven meerdere kanten heeft.

Ik  zag een poosje geleden dat overtreders van de lockdown in India door de politie strafregels kregen opgelegd.

In mijn jeugd deelde de meester op school nog strafregels uit, die je thuis dan moest maken. Wisten je ouders ook meteen dat je ondeugend was geweest.
Die strafregels werden, samen met een zoen van de juffrouw en een griffel, afgeschaft.
Tenminste, onze kinderen hebben ze nooit  gekregen op school.
Hoe zouden de kinderen van nu op strafregels reageren, vraag ik mij af.

Onze kinderen kwamen vroeger in een gezin waar de vader nog wel strafregels uitdeelde.
Ze  vonden het belachelijk, omdat ze verder geen ouder kenden die dit deed.
En nu zag ik dat  volwassen mensen in India, omdat ze zich niet aan de  lockdown hielden, op het strand strafregels zaten te schrijven. Ik keek mijn ogen uit.

Ik maak mijn wandelingetjes soms met de kinderen of een vriendin, met de nodige voorzichtigheid, en op gepaste afstand.
In mijn enthousiasme kan het gebeuren, dat ik het even vergeet en dichterbij wil gaan lopen. Maar mijn mede-wandelaars houden mij bij de les. Waarvoor mijn dank!

Een paar weken geleden maakte ik op zaterdag, vroeg in de ochtend, met een vriendin een wandelingetje door mooi Amstelveen. Het was net geen dauwtrappen meer, maar het kwam er heel dichtbij.
Tot onze verbazing kwamen we veel mensen tegen en dat hadden we helemaal niet verwacht. Zoveel mensen, zo vroeg al op de been?
En weer viel het mij op dat mensen ons vriendelijk toelachten, en vriendelijker dan ooit begroetten. En het bleef niet bij begroeten, we zagen elkaar.  Er was contact.
Niet haastig of vluchtig,  maar echt wezenlijk contact. We hadden tijd voor elkaar!

We zijn nu weer een paar weken verder en de stilte is “helaas” al aan het vervliegen.
Die stilte om mij heen, wat vond ik dat een weldadige bijkomstigheid in het nare coronatijdperk. Ik weet nu pas echt hoe ik daar als kind van genoot.

Mijn lieve schoonzoon brengt nogal eens een op de kop getikte verrassing voor mij mee.
Hij weet dat hij mij blij maakt met oude, vergeelde boeken.
En nu heb ik alle tijd om zo’n boek, waarin oude tijden herleven, weer eens op te pakken en in te zien.
Een poosje geleden bracht hij een boek voor mij mee uit de “Goud Elsje” serie.
In christelijke gezinnen werden ze veel gelezen. De serie omvatte maar liefst vijf boeken.

bol.com | Riet Berkhout, Max de Lange-Praamsma | 9789026639111 ...

Toen ik het boek in mijn handen nam, trad het verleden met rasse schreden binnen.
Terwijl ik het las, zag ik weer hoe de wereld veranderde. En hoe ook de manier van schrijven is veranderd. De zinnen waren vaak heel langdradig.
Heel andere dingen waren toen zeer belangrijk.
Ik las over keurig gedekte tafels met wit damasten kleden met messenleggers en vingerdoekjes en stoffen servetten. Al vind ik het nog altijd feestelijk om aan een mooi gedekte tafel te eten.
Over de toetsen van piano’s en orgels lag een stoffen tegen het stof. Het liefst uitgevoerd in borduurwerk met gouddraad. En misschien is zo’n doek ook wel beter voor het instrument.

Piano runner keyboard key key cover for piano key ceiling 100% | Etsy

Zouden deze boeken zoals de ” Goud Elsje ” serie nog gelezen worden, vraag ik mij af?
Of staan de boeken van Max de Lange -Praamsma, evenals van veel andere schrijvers, op de plank van “vergeten schrijvers”
Ik denk vaak terug aan al die schrijvers, en aan de boeken die ik in mijn kinderjaren las.
Later kwamen daar nog andere schrijvers bij waarvan ik de naam nooit meer hoor noemen.
Ik denk dat iedereen wel schrijvers uit vroeger jaren kent die opgegaan zijn in de tijd.

Het vergaat bijna alle schrijvers, zoals het met alles in het leven gaat: het is opgaan blinken, en verzinken. Slechts een enkeling trotseert de tijd.

Frederik van Eeden: De kleine Johannes

Frederik van Eeden - De kleine Johannes, een boekverslag

Multatuli: Max Havelaar

bol.com | Max Havelaar, Multatuli | 9789046813560 | Boeken

Ik vraag wel eens aan mijn kleinkinderen of ze die en die schrijver hebben gelezen.
Dan kijken ze mij met grote ogen aan : “Nooit van gehoord oma!” is het antwoord.
En zo gaat het niet alleen met schrijvers. Ook zangers en bekende liedjes van toen kennen ze niet. Ze zijn vergeten en stoffig geworden door de tijd.

Welke veelgelezen schrijvers van nu worden straks nog door mijn kindskinderen gelezen?
En dan rolt er vanzelf een psalm uit de “oude berijming” uit mijn pen:

Als een kleed zal ’t al verouden
Niets kan hier zijn stand behouden
Wat uit stof is neemt een end 
Door de tijd die alles schendt
Psalm 102 vers 15

Maar ik leef nu! En ik  heb weer met veel genoegen dit epistel geschreven, voor mensen van nu die het fijn vinden om het te lezen!

Dit bericht heeft 9 reacties

  1. nelleke

    Goedenavond,

    Via Teunie Luijk kwam ik op uw blog. Ik lees regelmatig mee, maar nu moet ik echt even reageren. Zelf ben ik begin 40 en heb de boeken van Goud-Elsje met heel veel plezier gelezen. Deze zomer kwam mijn dochter van 14 ze tegen bij de kringloop. Ik raadde haar aan om er gewoon eens een te proberen, ze leest heel veel en heel breed, het liefst de hele dag. Ze gaf inderdaad aan dat het langdradig was en soms wat ouderwets, maar ze heeft de hele serie gelezen! Leuk he!

    Groetjes,
    Nelleke

  2. Jo Luijendijk

    Een tijdje geleden logeerden wij in Zuid Afrika. De dochters van 11 jaar moest
    strafregels schrijven:
    Ik respecteer mijn ouders.
    Ik vond het zo gek nog niet, respect moet hier ook meer geleerd worden.

  3. Wilma

    Goed te horen dat het goed met je gaat. Vroeg me pas al af, of je nog wel eens vliegtuigen hoort. Als ik het goed begreep komen die vlakbij over.
    Heerlijk toch de ontluikende natuur.
    Vond Goud Elsje altijd leuk. Heb nog wel oude boeken.
    Maar ik Geniet ook van jou schrijfsels.
    Lieve groet,
    Wilma

  4. Elly

    Mooie herinneringen. We kunnen ze koesteren. Dat is fijn. Van sommige dingen ben je blij dat ze niet meer toegepast worden. Van andere vind je het soms jammer.
    Goud-Elsje ken ik alleen van naam. Nooit gelezen. De andere door jou genoemde boeken natuurlijk wel.
    Ik lees in deze tijd heel veel.
    Wat mijzelf betreft, ik geniet ook wel van de prachtige natuur en de stilte, maar dat de mensen zo extra aardig zijn…? Niet tegen mij. Grote bochten maken bevordert de kameraadschap natuurlijk ook niet zo.
    Ben wel extra blij met de hele kleine beetjes vorderingen naar een normaal leven die we maken. (Contact met twee vertrouwde personen , de fysio-therapeut). Hopen dat dat goed blijft gaan. Nu ja, we merken het vanzelf.
    Wel een geluk dat we in ieder geval mogelijkheden tot contact hebben met de vele mogelijkheden die er nog zijn, en die nog mogen en kunnen.

  5. Nelleke2

    Herinneringen. Voor jou altijd een mooi onderwerp. Ik leer graag nieuwe dingen, maar in deze coronatijd en met deze rust ga je eerder terug naar het verleden.
    Ik kreeg deze week ook van mijn schoonzoon een boekje dat hij in de boedel vond van zijn overleden vader. Een ingebonden jaargang van ‘Bloesem’ uit 1950, een katholiek tijdschrift voor de vrouw en je leest hoe de wereld veranderd is. Om maar één ding te noemen, het kleine lettertype, de onbeholpen plaatjes, de eenvoudige naaiwerkjes en de weinige kleur. Het kostte 20 cent, echt een uitspatting in de tijd van opbouw na de oorlog.

    Zouden we dat nog kunnen, terug naar de eenvoud, het minderen?
    Daar ben ik erg benieuwd naar in deze tijd. Wat gaat het worden?

    Lieve groet
    Nelleke2

  6. Gerlien

    Hallo Maaike,
    Ja, die quarantaine brengt heel wat teweeg, maar als ik eerlijk ben: ons valt het eigenlijk best nog wel mee. Gelukkig wonen we nog “op onszelf” en zijn gepensioneerd, dus wat dat betr. geen zorgen over inkomen of baan. Dat is voor heel veel mensen wel anders momenteel. Ook ons valt op dat de mensen die we tijdens onze dagelijkse wandeling tegenkomen, altijd groeten. Het geeft een gevoel van stille verbondenheid. Ja en dan genieten we van de pc en natuurlijk lezen. Dat heb ik, zolang ik me kan herinneren, altijd heel graag gedaan. Van de jeugdbibliotheek had ik op een gegeven moment alle boeken gelezen en voor vriendinnetjes maakte ik een bibliotheek van mijn eigen boeken en dat was nog aardig wat. Hele goede herinneringen heb ik aan W.G. v.d. Hulst en ook Goud-Elsje serie, maar ook niet te vergeten Sanne van Havelte, Leni Saris en Cissy van Marxveldt. Allemaal vervlogen tijden, maar het lezen is gelezen!! Lieve groet, blijf gezond en zorg goed voor elkaar!

  7. Gezina Kamerman

    ook ik heb Goud elsje gelezen, en ze staan nog altijd bij Woord & Daad! Maar de Kleine Johannes is jaren mijn favoriet geweest, alle delen! Toch moet ik nog iets zeggen Ps 102: 15!

  8. Hilda

    Hallo,

    De boekenserie van Goud Elsje bestaat uit 10 delen.
    Goud Elsje
    Goud Elsje verlooft zich
    Goud Elsje draagt een dubbele naam
    Nog is het lente voor Goud Elsje
    Goud Elsje na de grote storm
    Riet Berkhout
    Lotte is Lot geworden
    Lente voor Lot
    Weerzien van Han
    Moeder Els

    Ik heb ze allemaal van mijn moeder toen gekregen nog in linnen gebonden.
    Zij had ze in haar jeugd opgespaard via kerkbladen rondbrengen, meisjesverenigen ect.

    Ik geniet heel erg van uw blog.

    Groet Hilda

  9. Tineke

    Boeken, die ik in mijn jeugd/tienertijd las zijn er vele geweest. Wij hadden een kleine bibliotheek in het dorp en op een gegeven moment zei de bibliothecaresse dat ik alles gelezen had. Vraag me niet naar titels en schrijvers, die heb ik toen niet en (nu nog steeds niet )onthouden. Wel weet ik van bv Joop ter Heul, Stijfkopje. Of ik boeken van Goud-Elsje heb gelezen weet ik niet.
    Kleine Johannes zegt me ook niet zoveel. En Multatuli, volgens mij hebben we op de middelbare school er wel eens over gehad.
    Via de kerk konden we ook nog boeken lenen, daar zal ik ook het nodige van gelezen hebben denk ik.
    Strafregels, ja dat heb ik wel eens moeten doen, al weet ik niet meer waarom. Ik moest diverse keren het “Onze Vader” opschrijven en dat was nog niet eens gemakkelijk. Steeds opnieuw in jezelf opzeggen voor de volgende zin.
    En de schooltandarts wilde dat ik regels opschreef. Vader vond dit geen goed idee en er ging een brief naar de schooltandarts dat dit soort dingen toch echt niet in zijn straatje vielen.
    Corona-afstand houden is op sommige momenten echt wel lastig. Zo ongemerkt komt men toch weer dichter naar elkaar toe.
    Gisteren was het echt zeer druk in de winkels en bij binnenkomen van de winkels is men al lang niet meer zo zorgvuldig en precies.
    Wat de natuur betreft, het wordt met de week groener en dat komt dan ook omdat ik zo maar één keer per week op de fiets richting de winkels ga en dan kom ik door het park. En er zijn ook alweer zoveel zwaluwen in de lucht. Ja, dan is het voor mij zeker voorjaar. In de schuur van mijn ouders waren ook altijd zwaluwen. Dat hoort helemaal bij “thuis” en bij het voorjaar/zomer.
    Groetjes
    Tineke.

Laat een reactie achter