In quarantaine zijn

Ons wordt aangeraden nog langer in quarantaine te blijven. En die raad volgen we dan ook op.

Ik denk dat de meeste mensen wel verwachtten dat ons langer huisarrest zou worden opgelegd/aangeraden. 
En hoewel het er, naarmate de tijd verstrijkt, niet gemakkelijker op wordt zit er niets anders op.

Tijdens het nieuws en in praatprogramma’ s valt mij op dat het woordje ‘als’ aan de lopende band wordt gebruikt. 
Niet alleen nu, maar altijd al. En veel van die geopperde ‘alzen’ komen nooit uit.
Zoals ik vaak voor niks een paraplu meeneem voor ‘als’ het gaat regenen.

Maar als het de komende week heerlijk weer wordt kunnen we fijn buiten wandelen. En als het zonnetje ons dan vriendelijk toelacht nemen we een thermoskannetje met koffie mee en vlijen we ons heerlijk neer op een bankje.
Trouwens dat op een bankje zitten met een lekker bakkie koffie, wordt nu ook al veel gedaan  hoor ik, vooral door ouderen.
Als we dit niet meer kunnen, hebben we misschien thuis een balkon of tuin waar we van het zonnetje kunnen genieten en ons verpozen.
De zon wordt ons door de weermannen een beetje beloofd.

Ik spreek nichtjes waarvan de kinderen nu thuis zijn. Zij dromen niet van heerlijk op een bankje in de zon zitten. Het is voor hen aanpoten geblazen en weinig rust.
Het is regelen, ploeteren en improviseren om de boel draaiend te houden, en zeer vermoeiend allemaal.

Ik hoorde ook – want er komen altijd wel berichten vanuit de buitenwereld mijn kant op – dat de kringloopwinkels overladen worden met spullen. Blijkbaar wordt er opgeruimd dat het een lieve lust is.
Zo zijn we ook massaal laatjes aan het opruimen, die anders niet aan de beurt kwamen.
Tja, zo proberen we ieder voor zich, ruimend of schrijvend of op een andere manier, er wat van te maken.

Als het nodig is, troost ik mezelf en zeg:  Kijk eens om je heen, Maaike. Je hebt een warm huis, eten en drinken. Een heerlijk bed om in te slapen, en een geduldige computer om te schrijven. Warm en koud stromend water. Je mag gezond zijn, en daarbij heb je ook nog lieve mensen om je heen.  Dan wordt het ineens heel veel wat ik allemaal wel heb.

Het leven op aarde is altijd onvoorspelbaar. Wie had dit nou verwacht? 
Hoewel sommige virologen vertellen dat ze dit zagen aankomen. Om de zoveel jaar, stellen zij, duikt er een virus op dat vele, vele mensenlevens zal kosten.

Mijn/ons wereldje wordt kleiner en de dagen rijgen zich aaneen.
Ik ben benieuwd hoe de wereld er uit gaat zien na deze coronapandemie.
Dat vragen velen met mij zich af.
Het kan best dat de wereld er straks totaal anders uit gaat zien. Misschien wordt er in de toekomst nog veel meer digitaal geregeld.
Ineens blijkt dat veel werknemers thuis kunnen werken. Soms kost het wat nadenken om het op de rit te zetten, maar veelal lukt het.
En in het onderwijs gaan ze misschien ook wel nadenken wat ze meer digitaal kunnen gaan doen.
Misschien wordt na deze pandemie ook in de politiek veel heroverwogen.  Zou zo maar kunnen allemaal.
Het zijn zomaar wat overwegingen en gedachten van mij. Maar eerst moeten we nog door een zware moeilijke tijd.

Voor de afwisseling en omdat ik het leuk vind, ben ik voor volgende week een nieuw nostalgisch verhaal aan het schrijven.
Deze kortere stukjes zijn impressies, gewijd aan, en geschreven vanuit mijn quarantaine.

Aan iedereen een hartelijke groet vanuit mijn luxe quarantaine.
Sterkte, moed en vertrouwen gewenst.

Maaike,

Dit bericht heeft 5 reacties

  1. Wilma

    Fijn te horen dat het goed gaat met je. Heb je ook een balkon? Kringloop winkels zijn hier dicht op last van overheid. Winkels die niet noodzakelijk zijn moeten dicht, zoals stiffen winkels of zo..
    Veel zaken kun je bellen en zeggen wat he nodig hebt en ze brengen het bij je auto.
    Groet uit een langzaam warmer wordend land!

    Wilma

  2. Bernadette

    Ik reageer zelden maar weet dat ik altijd blij ben als u iets geschreven heb. Ik hou van uw tekstjes, ik ben niet zo’n goede schrijfster en daarom reageer ik bijna nooit. Ben benieuwd naar de nostalgische verhalen. U hebt groot gelijk: we leven in quarantaine maar het is zoals u zegt luxe quarantaine. Vele warme groeten.

  3. Anoniem

    Je hebt gelijk, hoor Maaike. Dankbaarheid past. We hebben “het” (nog) niet, en wat we WEL hebben, een gezellig, warm huis, eten, drinken, en meer wat voor ons belangrijk is. En… het vermogen om dat alles nog steeds te waarderen. Hoop alleen niet dat er nog meer gedigitaliseerd gaat worden straks. ‘t Wordt anders nog weer steeds meer “ieder voor zich. Niet goed! Ja, ik neem op mijn tochtjes ook koffie mee. Je wordt er wel een beetje eenzelvig van. Ik lees, en ik denk na over wat ik gelezen heb, en denk daarna ook nog zelf veel na. En je bent vaak alleen, he? Maar: alles went. Dank voor verhaaltje. Liefs. Elly

  4. Jo

    Dag Maaike, we lazen in de Schakel dat er een Bakker is overleden, is dat een broer van je?
    Groet, Jo.

  5. Gerlien

    Lieve Maaike,
    Fijn dat je op deze manier afleiding vindt en wij genieten allemaal heerlijk mee! “Als” de voorspellingen uitkomen gaan we een heerlijk zonnig weekend tegemoet en kunnen we genieten van balkonia 😉 De voorbereidingen voor de vakantie zetten we nu om in “genieten van de herinneringen” en die hebben we, gelukkig, heel veel!! We zijn er ons weer terdege van bewust dat het een LUXE is. Het aller- allerbeste, blijf gezond en pas op elkaar.

    Lieve groet, Gerlien

Laat een reactie achter