De opdracht van de schrijfcursus luidt: schrijf een smartlap op een bestaande wijs. Dit komt daarop uit mijn pen rollen. Op de wijs van: De uil zat in de olmen
Mijn poedel
Mijn trouwe kleine poedel
was altijd om mij heen
een schaduw die mij volgde
dus was ik nooit alleen.
refrein: Hij was een vrind
zoals je zelden vindt! Bis
Ik zag hem ouder worden
zijn krulvacht eens diep bruin
werd langzaamaan steeds grijzer
van staart tot aan zijn kruin.
refrein
Het lopen ging steeds slechter
zijn poten werden stram
zodat ik steeds maar vaker
de kortste route nam.
refrein
Zijn mooie hondenogen
verloren het gezicht
voorzichtig aarz’lend zocht hij
naar ‘t laatste beetje licht.
refrein
Ik zag hem minder worden
zijn scherp gehoor viel uit
zodat hij niet meer blafte
bij ieder vreemd geluid.
Refrein
Zijn trouwe hondenogen
keken mij vragend aan
alsof zij wilden zeggen
’t is tijd om heen te gaan.
Refrein
Ik was van hem afhank’lijk
hoe moest ik verder gaan
zonder zijn trouw en liefde
de leegte keek mij aan.
refrein
Totdat ik het besefte
dit inzicht deed mij pijn
dat liefde’n egoïsme
elkaars verwanten zijn.
refrein
Mijn trouwe kleine poedel
die mij zo heel veel gaf
ligt in de tuin begraven
een treurberk siert zijn graf.
Refrein: Hij was een vrind
zoals je zelden vindt! bis
Maaike Bakker
Mijn poedel heeft echt bestaan! Hij is 14 jaar oud geworden.