’t Is weer voorbij die mooie zomer

De  vakantietijd  is  voorbij.  Alles  gaat  weer  draaien.  En  ik  pak  de  pen  ook  weer op.  Ik  hoop  nog  een  poosje  door  te  gaan  met  mijn  verhalen.   Er  zijn  nog  meer  oude  verhalen  die  ronddolen  in  mijn  hoofd.  Als  ik  ze  schrijf  zie  ik  het  wijdse  polderland  achter  ons  huis  weer. De  avondzon  valt  over  de  groene  weide.  Ik  zie  de  dijk  voor  ons  huis  waar  de  buurhuizen  staan. Het  grote  veilingterrein  dat  naast  ons  huis  ligt.  Gebeurtenissen  herleven.  En  ik  voel  weer  precies de  sfeer  van  toen. Een  heel  andere  tijd  dan  nu.

Deze  zomer
Wat  een  heerlijke  voorzomer  hadden  we  dit  jaar. Nu  loopt  de  zomer  ten  einde. En  vanavond  is  het  weer  zo’n  heerlijke  avond  om  buiten  te  zitten.  Gijs  en  ik  genieten  er  van met  volle  teugen. De  meerkoetjes  in  het  water  voor  ons  huis, hebben  het  druk  nu  hun  tweede  leg  om   eten  roept.  Zoals  alle  meerkoetjes,  zorgen  zij  met  volle  overgave  voor  hun kroost.

KleinIMGP9049 Meerkoet_met_jongen_in_nest

Als  het  later  een  beetje  schemerig  wordt,  scheert  in  vliegende  vaart  een  vleermuis  langs  ons  balkon.  Zoef,  weg  is  hij. Deze  avond  is  een  toegift.  Misschien  wel  de  laatste  mooie  avond  van  het  seizoen. De  warmte  van  de  dag  hangt  nog  om  ons  appartement  heen.  Het  is  stil  buiten.  Ik  zit  heerlijk  lui  te  zijn  op  ons  terras. In  de  stilte  van  de  avond  lijken  de  donkere  bomen  groter  te  worden.  In  de  verte  klinkt   het  eerste  kwaken  van  een  kikker.  Vannacht  zal  het  kwaken  wel  weer  aanzwellen  tot  een  luidruchtig  concert.  Ik  geniet  ervan  als  ik  ’s nachts  wakker  lig.  Het  herinnert  mij  aan de  sloot  van  vroeger.  De  sloot,  die  aan  de  voorkant  van  ons  huis  ligt.

Kikkerdril
In  het  voorjaar  ligt de  sloot  vol  met kikkerdril.  Ik  zie  mezelf  weer  een jampotje  halen. Voorzichtig,  op  mijn  hurken,  ga  ik  bij  de  sloot  zitten.  Ik  hou  mij  met  één  hand  vast  aan  het  lange  gras.  Veel  houvast  heb  ik  niet.  Maar  ik  waag  het  er  op. Ik  moet  natuurlijk  niet  in  de  sloot  glijden  want  dan  zijn  de  rapen  gaar! Ik  buig  mij  voorover  om  een  klein beetje  kikkerdril  te   pakken. Maar  terwijl  ik  mijn  hand  naar  boven  haal,  glijdt  het  dril  door  mijn  vingers  terug  in  de  sloot. Vorig  jaar  was  het  ook  zo  moeilijk  weet  ik  ineens  weer. Weet  je  wat ?  Ik  ga  erbij  liggen.  Dan  heb  ik  allebei  mijn  handen  vrij.  En, ik zal  minder snel  wegglijden.  Kijk,  nu  lukt  het wel! Voorzichtig  laat  ik  het  kikkerdril  in  het  potje  glijden. En  nu  begint  het  wachten.  Wachten,  op  het  wonder!  Want  uit  het  kikkerdril,  zullen  kikkervisjes  groeien.  Donderkopjes,  noemen  wij  ze.  Als  ze zwemmen  fladderen  hun  staartjes.  Ik  vind  ze  erg  leuk.  Iedere  dag  kijk  ik  naar  het  kikkerdril.  Oh,  kijk  eens,  daar  is  het  eerste  donderkopje al.  Ik  blijf  kijken  en  kan  er  niet  genoeg  van  krijgen. Maar   nu  het donderkopjes  gaan  worden  breng  ik  ze  terug.  Het  jampotje  is  veel  te  klein  om  in  te  zwemmen,  en  dat  is  zielig.  Ik  wil alleen  het  wonder  zien!  Daarna,  mogen  ze  in  de  sloot  zwemmen.

Kikkerdril14-04 Dag1                                                     Kikkerdril

 

KikkervisjesAmphibians-Common Frog-tadpoles-15-03-09                                             kikkervisjes  of  donderkopjes

Ik  zit  ineens  weer  voor  het  raam  van  het  huis  uit  mijn  kinderjaren.     Aan  de  overkant  zie  ik  ze  zitten.  Mannen  en  vrouwen,  op  een  houten  bank.  Vóór  hun huisjes. De  mannen  roken  een  pijp.  Ze  hebben  schone  klompen  aan,  want  het  is  zaterdagavond.  De  vrouwen  breien. Hun  breipennen  wisselen vliegensvlug  van  de   éne  naar  de  andere  kant.  Sommige  vrouwen  hebben  hun  schort  nog  voor.  Het  is  al  bijna  donker,  maar  het  breien  gaat  gewoon  door.    Op  de  automatische  tour.  Af  en  toe   zegt  iemand  iets.  Maar  nodig  is  het  niet.  De  stilte  stoort  niemand.

Naar  de  kerk
En  ik  denk  aan  morgen.  Morgen  is  het  zondag: de  dag  des  Heere!
Morgenochtend  negen  uur  is  het  tijd  om  naar  de  kerk  te  gaan.  Het  is  een heel  eind  lopen.  Wel  drie  kwartier.  Bijna  iedereen  die  zo  ver  weg  woont  komt  met  de  fiets.  Maar  moeder  fietst  niet  op  zondag.  Dat  wil  de  Heere  niet,  zegt  zij.  Ik  loop  altijd  het  hele  eind met  haar  mee.

Mijn  benen  kriebelen  als  ik  aan  de   gebreide,  lange  kousen,  van  morgen denk.  Niemand  anders,  draagt  in  de  zomer  van  die  lange,  donkerbruine, gebreide  kousen.  O  ja,  toch.  Er  is  nog  één  gezin,  en  daar  dragen  de  meisjes  ook  lange,  gebreide   kousen.  Ik  ben  altijd  blij  als  ik  hen  onderweg  tegenkom.  Gelukkig,  toch  nog  een  paar  meisjes  die  ze  ook  dragen! Maar  het  meest  vervelende  is  als   ik  schoolmeisjes  tegenkom,  en  ik  heb  mijn  hoedje  op!  De  kinderen  van mijn  school  gaan  bijna  allemaal  naar  een  andere  kerk.  Waar  ze  geen  hoedjes  dragen. Of,  ze  gaan  helemaal  niet  naar  een  kerk. Ik  ben  thuis  al  bang  dat  ik  ze  zal  tegenkomen.  Misschien  gaan  ze  mij  morgen  op  school  plagen  ermee.  Maar  als  ik  er  goed  over  nadenk,  weet  ik  dat   zij  dat  niet  doen.   Ik  ben  er  alleen  maar  heel  bang  voor.  Want  het  kán gebeuren!

Onze  vleermuis
“Wat  zal  ik voor  je  inschenken?” vraagt  Gijs. “Je  was,  volgens  mij,  ver  weg  met  je  gedachten!” “Ja , ik  heb  een  reisje  naar  vroeger  gemaakt.  Ik  voelde  mij weer  het  kind  van  toen!  Ik  zag  alles  weer  voor mijn  ogen  gebeuren”. “Daar  kun  je  dan  mooi  een  verhaal  over  schrijven  voor  je  blog”  zegt  Gijs. “Ja  en  dat  is  gelijk  mijn  verhaal  voor  na  de  vakantie” zeg  ik.

Gijs  komt  bij  mijn  stoel  staan.  We  kijken  naar  het  water  beneden  ons. De  avond  gaat  nu  ineens  snel  vallen! “Luister”  zeg  ik: “hoor  je  ook  het  kwaken  van  de  kikkers?”  Gijs  luistert  en  schudt  zijn  hoofd:  “nee”  zegt  hij: “dat  is  te  ver  weg.” Hij  wijst  naar  de  vleermuis,  die  in  pijlsnelle  vaart  langs  ons  appartement  zoeft.  “Kijk”  zegt  Gijs : “daar  heb  je  hem  weer.  Onze  vleermuis!”

Dit bericht heeft 14 reacties

  1. Teunie

    Leuk dat u er weer bent! En ook leuk zo’n verhaal van vroeger en nu. Maar de laatste zomeravond? Ik hoop van niet :-). Nog éven lekker nazomeren. De winter duurt anders zo lang.
    liefs, Teunie

    1. Mee op de wind

      Gezellig Teunie, dat je mij begroet! Ja, ik ga weer beginnen met vertellen.
      Na de koude augustusmaand ben ik wellicht wat moedeloos geworden. Maar je hebt gelijk.
      Laten we op een mooie nazomer hopen! Duurt de winter niet zo lang.
      Liefs van mij.

  2. Ineke

    Ik vindt het erg fijn dat je weer je stukjes schrijft.
    Ik ben ook al 65 ,dus het geeft veel herkenning punten.
    Ineke.

    1. Mee op de wind

      Dankjewel Ineke! En ik vind het erg fijn dat je mij dat laat weten.
      Ja, die jeugdherinneringen geven veel herkenning bij mensen.
      Het voorbije gaat er weer door herleven. Fijn dat dit ook bij jou zo is.
      Hartelijk groet,

  3. Gerlien

    “GEZELLIG” om weer ‘bij te lezen’ zijn net terug van een weekje Texel en hebben volop genoten van prachtig weer: zon, zee en strand. Momenteel mistig in Twente, maar ik hoop dat we de zon ook vandaag nog zien.
    Groetjes, Gerlien

    1. Mee op de wind

      Dag Gerlien. En ook gezellig je weer te zien op mijn blog. Reacties geven mij enthousiasme de draad weer op te pakken.
      De vakanties zitten er nu grotendeels weer op. Jullie waren nog een weekje op Texel en dat was genieten begrijp ik.
      Texel heeft ook mijn hart gestolen. Wat een prachtig eiland! En nu de draad weer oppakken zeker? Evenals ik.
      Groetjes van mij

  4. Anneke Groenendijk

    Ha tante Maaike,
    Leuk om op uw blog te lezen of meer nog: te zien. Want u schrijft beeldend, heel mooi!
    Ik ga nog even verder neuzen in uw berichten.
    Groeten van Anneke

    1. Mee op de wind

      Dag Anneke,
      Wat leuk om je op mijn blog te ontmoeten. En wat een vroege vogel ben jij!
      Ik zie het zelf ook altijd weer voor mijn ogen gebeuren. En dat beschrijf ik dan.
      Ik vind het fijn dat het je aanspreekt.
      Tot ziens op mijn blog.
      Groet,

  5. Hijltje

    Hoi Maaike,
    heerlijke nostalgie, bij mij thuis had de oude buurman voor zijn huis
    een rijtje kerkbanken (uit de sloop),daarop zaten altijd wel een paar buurtjes
    op een warme zomeravond. En die kriebelkousen met altijd te strak elastiek, en bovenop een randje met volgens mij een zogenaamd pikootje als ik het goed zeg, rode randen ,heel veel jeuk , maar kunstig gebreid door mijn oma !
    Door jouw verhalen gaan de herinneringen weer leven.
    Liefs Hijltje

    1. Mee op de wind

      Ja, nu weet ik het ook weer Hijltje. Dat pikootje boven aan een kniekous. Dat konden alleen de echte breisters maar.
      Die oude verhalen spreken veel mensen aan en het is leuk als het wordt aangevuld.
      Inderdaad nostalgie. Reizen door het verleden! Dat al langer wordt!

      Leuk en bedankt dat je reageert. Ik spreek je weer gauw!
      Liefs, Maaike

  6. Mevr Nel vreeken Wiegman.

    Ik geniet van uw stukjes en vindt het fijn dat u weer begonnen bent.
    Wij woonden ook in de polder en die zomeravonden…..Heel veel herkenning.
    zelfs de kriebelkousen . Ik herinner me nog dat mijn moeder filtecos??? kniekousjes
    voor ons kocht .Wat een feest
    Hart groeten Nel Vreeken Goede Zondag

    1. Mee op de wind

      Ja Nel, ik ben weer begonnen en geniet er zelf ook van.
      Wat is het toch wonderlijk dat je altijd weer die sfeer van dat vroegere buitenleven kan oproepen.
      Dat alles weer gaat herleven en je terug voelt wat je toen voelde. Wat is het mooi dat onze geest zo gemaakt is dat dit kan.
      Dat onze herinneringen met ons meereizen!

      Hartelijk dank dat u reageert. Ik ben blij dat mijn schrijven iets bewerkt!
      Ook een goede zondag! Met een hartelijke groet van Maaike

  7. Leen

    fijn dat u een boek geschreven heeft misschien staat er wel iets in over mini u weet vast nog wel iets van haar over die vroegere tijd van ds bijl of keuning een hartelijke gr. van de weduwnaar van mini

    1. Mee op de wind

      Dag Leen, ik zie Mini nog zitten in het lokaal waar ik ook zat. Ze kwam ook bij ons over de vloer, heeft mijn moeder geholpen bij de huishouding.
      Ik heb geen specifiek verhaal over Mini geschreven, maar wel een verhaal dat zij in hetzelfde lokaal zat in de vijfde klas van de lagere school. Ik kwam soms bij Mini thuis en ben ook een keer op haar verjaardag geweest. Wat erg dat Mini is overleden en dat u nu zonder haar verder moet. Mini was iets ouder dan ik. Ik herinner mij Mini als een vriendelijk, lief meisje, u zult haar erg missen.
      Heel hartelijk dank dat U dit met mij wilde delen. Ook hartelijk dank voor uw reactie. En een vriendelijke groet van mij, Maaike

Laat een reactie achter