Ik mag niet klikken dominee

Als jongste van het grote gezin hoor en zie ik veel. Vooral de broers spoken van alles uit. En ik als klein zusje, kijk met bewondering naar al de streken die ze uithalen.Bij mijn moeder, die het gezin alleen grootbrengt, stolt het bloed soms bijna in haar aderen.

Op een zomerse dag komt broer Arjan aanrennen en roept : “ moeder, moeder
kom eens kijken”.  Arjan holt voor haar uit naar de zijkant van het huis. “Kijk” zegt hij en wijst naar boven. Moeder kijkt naar omhoog. Daar loopt Leo over de nok van het dak. Hij balanceert zijn gewicht alsof hij op een evenwichtsbalk oefent. Moeder schrikt. Ze kijkt heel even naar het ijzingwekkend gebeuren op het dak.  Maar daarna slaat zij haar handen voor haar ogen en roept : “Niet doen jongen,  niet doen! Kom er af. Kom alsjeblieft van dat dak”. Leo loopt voetje voor voetje, met zijn armen breed zwaaiend, om het evenwicht te bewaren.

Over deze nok liep Leo
Over deze nok liep Leo

Zo loopt hij voorzichtig verder over de hele lengte van het huis. Tot hij een plaats vindt voor de terugreis. Via allerlei tussenstations van het huis, landt hij met een sprong vlak voor mijn  moeders voeten. Van de triomf, waarop hij hoopte, blijft hij verstoken.  Een ernstige vermaning van moeder is alles wat overblijft. Met als afsluiting het bezorgde gebod : “Kind zal je dat nooit, maar dan ook  nooit meer doen! Het is levensgevaarlijk wat je deed. Je had wel naar beneden kunnen vallen. En wat dan?” Ik kan mij niet herinneren dat het daarna nog een keer gebeurd is.

Maar in een lichtmast klimmen is ook een tijdverdrijf!  Wie durft het verst naar boven te klimmen?  Levensgevaarlijke spelletjes, waardoor mijn moeder duizend  angsten  uitstaat.

Catechisatie

De ouderen gaan in de winter naar de catechisatie. Ik ben de enige die nog op de zondagsschool zit.  De dominee die les geeft, kan niet goed orde houden. Hij heeft zijn handen vol om de kinderen in het gareel te houden,  Er zijn heel veel catechisanten . De zaal zit tjokvol!  De kinderen zitten in een grote kring. Hun stoelen staan tegen de wanden.  In het midden van de zaal staat een lange tafel. De jongste groep varieert in de leeftijd van twaalf tot zestien jaar. Arjan en Hugo zitten daar ook op. Zij zitten, zoals altijd, ook vandaag weer eensgezind naast elkaar. Iedere week moeten de catechisanten de catechismus van dominee Hellenbroek bestuderen.  De hoofdstukken zijn ingedeeld in vragen en antwoorden. De broers leren de lessen braaf uit hun hoofd. En zij kunnen alles keurig opzeggen. Daar valt niets over te zeggen. Als de dominee hen overhoort reproduceren zij de antwoorden letterlijk. Tot hier toe is er niets aan de hand.

Daarna gaat de dominee de lesstof behandelen.  Nu moet duidelijk worden gemaakt wat er bedoelt wordt met deze les.  De vragen en antwoorden van de geleerde les worden onder loep gelegd.  Tijdens de uitleg van de dominee wordt het rumoerig.  Het boeit niet wat de dominee verteld. En dat is vandaag niet voor het eerst. Broer Hugo heeft altijd wel iets te vertellen. Ook heeft hij meestal wel grappen voorhanden. Nu het toch rumoerig is, kan hij zijn steentje ook nog wel bijdragen.  “Hugo, let eens op. En doe eens beter mee!”  De dominee is duidelijk geïrriteerd.  Hugo gaat verzitten en zet zich tot luisteren. Hij doet weer even mee.  Het wordt, voor zolang het duurt, weer wat rustiger in de zaal.

Het lukt niet. De dominee kan de aandacht van de kinderen niet vangen. Maar wat erger is, hij kan de wanorde die ontstaat, niet herstellen. De dominee is inmiddels ten einde raad. Vooral het gedrag van Hugo vindt hij ontoelaatbaar. Hij wendt zich tot Arjan, en zegt : “Arjan, wil jij tegen je moeder zeggen dat Hugo zo ondeugend is! Arjan schrikt. Wat?  Maar dat gaat hij niet doen! “Ik mag van mijn moeder niet klikken, dominee!”  De dominee zijn ogen worden groot. Hij staat perplex. Wat moet hij hierop zeggen?  Wat hij ook had verwacht. Niet dit!  Het is opeens stil in de zaal.  Zelfs de dominee valt even stil.  De broers kijken voor zich uit met een blik van: het is niet anders.  Bij ons gaat dat zo.

In de nog resterende lestijd blijft het stil in de kerkzaal. De dominee weet niet wat hem overkomt. Hij kan zijn les in alle stilte afmaken.

Maar dit geldt alleen vandaag.

Dit bericht heeft 2 reacties

  1. De foto op deze site geeft een warm gevoel, als je daar zo lang gewoond hebt.
    De verhalen brengen gedachten over vroeger weer in herinnering.
    Leuk! Ga zo door.

    1. Mee op de wind

      Dat begrijp ik Adriana!
      In dit huis liggen gezamenlijke herinneringen.
      Als je ouder wordt ga je steeds meer leven in herinneringen.
      Dat zal bij jou ook het geval zijn, denk ik.
      Fijn dat de verhalen je warme herinneringen geven!
      Zolang de verhalen komen ga ik door.
      Dank voor je reactie, groetjes

Laat een reactie achter