Als senior heb ik alle tijd

Als ik een blog post heb ik dikwijls het item voor een nieuw verhaal al in mijn hoofd. Dit keer niet. Misschien heeft het met het jaargetijde, de herfst te maken. Ben ik daardoor een beetje dromerig en naar binnen gekeerd.

De jaargetijden hebben, nu ik er op let, meer invloed op mij dan ik mij bewust was. Het is vooral de herfst die iets in mij oproept en wakker maakt.

In het parkje waar ik op kijk staan de bomen nog in hun bladertooi. Maar de tekenen van verval zijn al een poosje zichtbaar. De bladeren zijn aan het verkleuren.
Het is vandaag een bijna windstille dag, de takken van de bomen bewegen traag. De reeds verkleurde bladeren deinen zacht mee op het windje. Nog een paar weken en de laan naast mijn huis ligt vol met bladeren die de bomen los hebben gelaten. In een bonte kleurenmengeling kleuren ze dan het wegdek.

Dit jaar hoop ik weer op een  stille dag een boswandeling te gaan maken.
Heerlijk  wandelen over het bospad en genieten van de verstilling van de herfst.

Ik vind het fijn om in een land te wonen waar de jaargetijden voelbaar en zichtbaar zijn. En op dit moment in mijn leven geniet ik meer dan ooit van de natuur om mij heen. Ik hoef er geen verre, vermoeiende vliegreizen voor te maken. Het ligt allemaal voor niets binnen handbereik.
Wat een zegen dat ik als senior tijd heb om te genieten van al het mooie om mij heen. Dat is het echt mooie van ouder worden voor mij!

Soms zie ik over het singeltje waar ik  woon een senior wandelen die zichtbaar gelukkig achter een rollator loopt, eigenlijk kuiert.

Ik denk nu aan Gijs die zo blij en dankbaar was met zijn rollator,
“Wat fijn” zei hij dan: “mijn rollator heeft een stoeltje, ik kan gaan zitten waar ik wil.”
Ik zag hem vaak vanaf ons terras innig tevreden op zijn rollator onder een boom zitten.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat die rollator eerst een groot obstakel voor hem was. Maar toen Gijs hem echt nodig had, het niet meer anders kon, vermande hij zich en werd de rollator onmisbaar voor hem. Maakte hij er dankbaar gebruik van. Zijn wandelingen werden korter maar het genieten van alles wat om hem heen leefde en bloeide, bleef.

Gijs toen hij nog wandelde zonder rollator
 

Vorige week, op een regenachtige dag, zijn we naar het kerkhof gegaan waar Gijs begraven ligt. 
Eerst bezochten we een tuincentrum waar we planten uitzochten om op zijn graf te plaatsen. Vooral de planten waar Gijs van hield namen we mee. We waren met zijn drieën Judith, Arend, en ik.
Toen we bij het graf aankwamen viel de regen met grote druppels uit de hemel.
Het was goed om, ondanks de regen, zo met elkaar bezig te zijn. Om het graf van Gijs met liefde en toewijding winterklaar te maken. Ik keek toe en overlegde mee waar de plantjes moesten komen. Waar kwamen zij het beste tot hun recht?
Toen we weer naar huis gingen, druipnat van de regen, zagen we met voldoening hoe anders het er nu uitzag. De veelkleurige heide samen met de kruipplanten vormden een prachtig geheel.
Het zal nog even duren eer alles goed geworteld is, hopelijk doet de natuur dat voor ons.

Misschien valt het mij ook hierdoor meer dan anders op dat de bladeren al weer aan het verkleuren en versterven zijn.
Nog even en dan staan de bomen, ontdaan van hun bladeren, in winterse kaalheid. Maar ook dat jaargetijde is mij lief. Want wat is mooier dan het naakte silhouet van een boom in wintertijd?

Ik was nog een kind, en zat op de lagere school toen ik in aanraking kwam met een herfstgedicht. Ik vond het prachtig, het sprak tot mijn verbeelding.
En in de herfst komt dit gedicht vaak boven.
Het is van Jaqueline van der Waals: De Najaarslaan.

Het is een oud gedicht, in oude taal geschreven. En dat is niet vreemd want de dichteres leefde van 1868 -1922.

Even een korte toelichting: De vader van Jaqueline was Nobelprijswinnaar in de natuurkunde.
Na de HBS, studeerde zij thuis voor de akte MO geschiedenis waarna zij lerares geschiedenis werd.
Zij had een grote liefde voor taal. Schreef poëzie en proza. Haar gedichten spraken mensen aan omdat zij eenvoudig en vooral zo persoonlijk waren.
Ze blijft in haar verzen dicht bij haar gevoel.

De Najaarslaan

Ik keek in de gouden heerlijkheid
Van een najaarslaan,
Het was of ik de goudene deuren wijd
Zag openstaan,
Het werd mij, toen ik binnen ging,
Of ik door gouden gewelven liep:
Ik aarzelde even, ik ademde diep,
Diep van verwondering.
Ik voelde mij eerst als een kindje, dat stout
Doet wat verboden is;
Ik sprak: "Zijn voor mij die gewelven gebouwd?
Ben ik zoo rijk, dat van louter goud
De gang mijner woning is?"
Toen sprak ik: "Deze gouden grot
Is immers geen menschenpaleis."
Ik sprak: "Het is een betooverd slot,
Dat lang op sprookjeswijs
Geslapen heeft en stil gewacht,
Op één, die de poorten ontdekken zou,
De doode gewelven wekken zou
Van 't huis, dat ieder menschenhuis
Te boven gaat in pracht."
Ik sprak: "Hoe ben ik zoo rijk, zoo rijk!
Hoe ben ik zoo rijk, mijn God!
Welke aardsche woning is gelijk
Aan dit, mijn sprookjesslot?"
Trotsche, of ik een prinsesje waar,
Ging ik door 't goud;
Aan beiden zijden stonden daar,
Schragend de gangen, hoog en zwaar,
De zuilen opgebouwd.
Waar gouden de portalen zijn,
Hoe zullen daar de zalen zijn!
Ik zag aan 't einde van mijn pad
Een kleine ronde poort,
Als blauw saffier in goud gevat,
En haastig, vol verlangen trad
Ik door de gangen voort.
Ik sprak: "Als bij mijn aankomst wijd
Die poorten openstaan,
In welk een groote heerlijkheid
Zal ik dàn binnengaan,
Indien van goud de gangen zijn,
Hoe groot moet mijn verlangen zijn,
De zalen in te gaan
 

 

Dit bericht heeft 18 reacties

  1. Anoniem

    Wat een mooi stukje, Maaike. En mooie foto’s, vooral die van Gijs, de lieverd.
    En ook die laatste foto van dat “herfstpoortje” .
    Dat jullie zijn graf bezocht hebben, heeft ongetwijfeld extra impact op je gevoelens en waarnemingen nu. Wat wel een mooi gedichtje is, dat goed bij Gijs zou passen, is:
    De bomen dorren in het laat seizoen,
    En wachten roerloos de nabije winter…
    Ik ging tevreden, en weet nu:
    Men moet niet van het lieve Dood-zijn ijzen.
    Want ik zal vaak in jouw herinnering herrijzen.
    X Elly

    1. Mee op de wind

      Dank Elly voor je reactie, en de dichtregels voor Gijs.

      Ja, in de herfst ligt de symboliek van sterven en afscheid nemen.
      En inderdaad in onze herinneringen leven de gestorvenen in ons voort. Op onze leeftijd weten we maar al te goed wat sterven en afscheid nemen inhoudt.
      Hoe fijn en goed is het dan dat er vrienden in je omgeving zijn waarmee je herinneringen kunt delen.
      Gedichten zeggen in korte zinnen vaak meer dan lange verhandelingen van woorden. Fijn dat jij dat ook zo voelt.
      Groetjes en liefs van Maaike

  2. Anoniem

    Weer een mooi herfstig stuk. Leuke foto van “Gijs”. Het gedicht spreekt mij niet zo aan, teveel goud wat er blinkt.
    Ik moet zeggen dat ik ook de herfst heel mooi vind, misschien wel het mooiste jaargetijde en we gaan gauw weer wandelen in het bos.
    Ben benieuwd wat het volgende stuk weer wordt. Onuitputtelijk ben je.
    Nelleke

    1. Mee op de wind

      Ik wist het Nelleke, dit gedicht is niet zo besteed aan jou.
      Maar wel fijn dat Jaqueline van de Waals het niet voor niets heeft geschreven. Het is vooral de symboliek van de laan als voorportaal op het Eeuwige dat mij erin aanspreekt.

      Het lijkt mij heerlijk om in het bos over het zachte bladertapijt te lopen met de geur van de herfst in mijn neus.

      Als je goed kijkt en waarneemt als schrijver heeft alles een verhaal. Zoals een schilder in alles een schilderij ontdekt.
      Groetjes en liefs Nelleke,
      Van Maaike

  3. HennyBoom

    Mooi stukje, mooi gedicht ook, dat ik ook al jaren ken.
    Ik ben ook senior, maar het tijd hebben, val soms wel tegen, vaak nog erg druk met vrijwilligerswerk en de laatste tijd met nieuwe kleinkinderen.Heerlijk, maar ik ontdekte, dat ik deze herfst nog niet in eenbos was geweest. Groet Henny

    1. Mee op de wind

      Ja, begrijp ik ook hoor Henny. Ook ik moet soms even alles op een rijtje zetten om aan de dingen toe te komen die ik graag wil doen. Is toch heerlijk dat je het druk hebt met leuke dingen. En nieuwe kleinkinderen krijgen, wat een feest is dat!
      Maar maak een dagje vrij Hennie voor een heerlijke boswandeling. Ik weet hoe jij ook houdt van de natuur. Dat hebben we nodig!
      Ik zag je reactie en dacht ik antwoord eerst en dan ga ik boodschappen doen. Bij deze dus. Dank en groetjes, Maaike

  4. nelly zandee

    ik vind dit altyd weer een mooi gedicht vooral als gouden de portalen zijn,hoe zullen daar de zalen zijn .verlang je daar al naar? soms als ik in de put zit vooral met dit sombere weer.maar dan neem ik mezelf onder handen tel je zegeningen tel ze een voor een een hartelijke groet van nelly

    1. Mee op de wind

      Ja, dat vind ik ook Nelly, een mooi gedicht. Je kent het denk ik ook vanuit je kinderjaren. En dat je jezelf toespreekt als je wat somber bent lijkt mij wijs. Want het helpt echt is ook mijn ervaring. We hebben veel meer om blij meet te zijn dan we erg in hebben of bij stilstaan. Bedankt dat je dit met ons deelt.
      En ook bedankt dat je weer reageert op mijn blog dat is altijd leuk.
      roetjes van Maaike

  5. Lin

    Daf Maaike, ik vind je blog erg leuk. Jou kleinkind heeft op een vegan facebook groep jou blog gedeeld en sinds dien ben ik fan. We komen uit dezelfde stad en door dit verhaaltje kijk ik met extra bewondering om mij heen als ik achter de kinderwagen loop. Wat zijn er toch veel mooie fases in het leven.

    1. Mee op de wind

      Dag Lin, leuk om met je kennis te maken via mijn blog. Ja dat was erg fijn van mijn kleindochter dat ze mijn blog deelde op jullie facebook groep.
      Er zijn meer nieuwe lezers en abonnees door op mijn blog gekomen.
      We wonen in een prachtige plaats en ik geniet altijd van al het mooie wat ik om mij heen zie. Ik wens je veel plezier achter de kinderwagen bij al het mooie wat je ziet. Wat fijn dat je moeder bent, want die fase is zó mooi om mee te maken!
      Dank voor je reactie Lin, en tot ziens.
      Groetjes, Maaike

  6. Tineke

    Maaike, wat deel je een mooi gedicht. Met een mooi zicht op onze toekomst. Ben er blij mee want ik kon het nog niet en omdat ik gedichten spaar komt het in mijn verzameling. Wat een mooie foto van Gijs. En ik kan me voorstellen dat je het samen wandelen dan extra mist. De herfst met zijn “gouden” kleuren vind ik eigenlijk wel net zo mooi als de lente met zijn diverse “groenen”.
    De laatste weken ben ik eigenlijk de deur niet uit geweest (ivm voet) woensdag gingen we met de auto weg en kwamen we langs bospercelen en ja dat was genieten van de mooie kleuren. Ook in onze tuin is de herfst echt wel aanwezig.
    De komende week zijn we 45 jaar getrouwd en we trouwden dus in de herfst.
    Het was die dag kil, het waaide hard en tussen de buien door scheen de zon en was het droog. Onze harten waren en zijn nog steeds warm.
    Fijn weekend,
    Groet, Tineke.

    1. Mee op de wind

      Wie weet is het nu op jullie trouwdag mooi weer Tineke. Ook al een heel poosje geleden, 45 jaar. Fijn om nog samen te zijn. Wij waren 57 jaar getrouwd! Leuk dat het gedicht nieuw voor je was. Hoewel bekend ook altijd weer mooi, vind ik.
      Ik vind de herfst ook altijd een prachtig seizoen, maar dat schreef ik al. Hopelijk is je voet goed aan het genezen maar gelukkig gaan jullie er op uit en kun je vanuit het autoraam genieten van de herfstkleuren. Hoewel je natuurlijk het liefst weer lopen wilt!

      Hartelijk dank voor je reactie Tineke. En volgende week een fijne trouwdag gewenst. Met een groet van Maaike

  7. L van Garderen-Beerdsen

    Wat een prachtig, toepasselijk gedicht voor deze tijd van het jaar. Fijn dat je kunt genieten van de mooie natuur, ook nu je alleen bent. Mooie foto van je man, ook wel weer weemoedig he. Fijn dat je met je kinderen het graf hebt verzorgd voor de winter (ondanks de regen) mooi om dat samen te doen. Het schijnt deze week goed weer te worden, kun je fijn weer wandelen in de mooie natuur! groet, Lucie

    1. Mee op de wind

      Ja, een gedicht dat gemaakt lijkt op dit jaargetij. Vooral als ik in het bus tussen de bomen doorloop kan het zomaar boven komen.
      Ik vind het zelf ook zo’n mooie foto van mijn man, en tegelijkertijd stemt het weemoedig, dat is zeker waar. Droevig dat we elkaar moeten verlaten en achterlaten. Het is de gang van het leven maar wel een verdrietige gang. Maar daarnaast is er ook de prachtige natuur om van te genieten.
      En het graf verzorgen was goed, fijn om zo met elkaar ervoor te kunnen zorgen.

      Dank voor je reactie lu cie en groetjes van Maaike

  8. Wilma

    Herfst. Afscheid nemen, eind van groei en bloei seizoen. En mensen gaan binnen zetten en mijmeren. Wat gaat het vlug!
    Mooie foto’s, ook van je man.
    Lieve groet vanuit een bladerloos land.
    Wilma.

    1. Mee op de wind

      Lieve Wilma, ja je geeft in een paar woorden mooi weer wat herfst betekent voor jou. Het heeft op veel mensen toch impact de herfsttijd.
      En inderdaad hoe snel de tijd gaat merk je ook aan het snelle wisselen van de seizoenen.
      Ik vind de foto van mijn man ook zo mooi zoals hij daar staat klaar om te gaan wandelen.
      Jij ook een lieve groet uit je geboorteland! Maaike

  9. Gerlien

    Lieve Maaike,
    Na het “bijlezen” even een paar woordjes. Het is iets anders gelopen dan we dachten, we zijn niet op vakantie gegaan i.v.m. het noodweer aan de Spaanse kust. Toen ik de beelden op tv zag, verging mij de lust om vakantie te vieren op een plek, waar zo veel verdriet was. Bij nader inzien hebben we toen besloten div. dingen aan te pakken, waar we al een tijdje tegenaan drukten, je kent het wel: opruimen, opruimen, opruimen ;( We zijn intussen weer een poosje verder en hebben nog steeds geen spijt van onze beslissing. Soms heb je ergens geen goed gevoel over en dan is het goed daar gehoor aan te even. Ja, de herfst heeft hier z’n intrede gedaan en je kon het niet beter verwoorden als het prachtige gedicht en de mooi foto’s. Maar vooral de mooie foto van Gijs, sprak heel erg aan.
    Zo, ben je weer een beetje “bijgepraat”. Dank voor je heerlijke stukjes en lieve groet van Gerlien

    1. Mee op de wind

      Lieve Gerlien,

      Tja, zo kun je van gedachten veranderen. En dat jullie geen zin hadden om daar naar toe te gaan kan ik goed begrijpen. En zo ga je dus dingen doen die al maar uitgesteld worden. Ik ben pok aan het opruimen geslagen maar nog niet klaar ermee. Als je gaat beginnen komt er meer tevoorschijn dan je vermoedde.
      Ik heb zaterdag een heerlijke boswandeling gemaakt, de herfst is wat later dan andere jaren dat is goed te zien aan de best nog wel volle bomen. Maar de herfst heb ik al weer voor een stukje opgesnoven en dat deed mij goed. De foto van Gijs is heel mooi, dat vind ik ook.
      Het schrijven geeft mij afleiding tot nu toe en dat is goed, dus ben ik al weer aan het volgend stukje bezig. En altijd weer fijn dat je er van geniet, Gerlien. Van mij nog een lieve groet, en dank voor je reactie. Maaike

Laat een reactie achter