Het is weer september, de eerste maand met een R erin.
Vroeger betekende dat levertraan innemen voor het naar bed gaan.
September betekende ook dat de scholen weer begonnen zijn – en dat is nog zo – terwijl de levertraan bijna in vergetelheid is geraakt.
Nu de vakanties voorbij zijn sukkelen we naar de herfst. (meer…)
Zo, inmiddels ben ik weer terug van weggeweest en ga ik als de wiedeweerga een blog schrijven. Het is vakantietijd en ik heb er inmiddels een heerlijk weekje Texel op zitten. Het was goed bivakkeren in de caravan van Mariska en Lodewijk. Ik moest wel even moed verzamelen om in de auto te stappen en piekerde - zoals altijd - hoe het moest bij de veerpont. Het ging ook nu weer goed, al denken automobilisten misschien wel eens wat een grijs kopje zit daar achter het stuur. Het was gelukkig…
De appwekker zoemt mij wakker. Wat een warmte alweer op de vroege ochtend. Ook al heb ik onder een dunne deken geslapen was het toch nog warm vannacht. Straks, als het weer winter is en ik rillerig onder mijn dekbed kruip, vraag ik mij zoals ieder jaar weer verbaasd af hoe het zo warm kon zijn.
Na het opstaan zet ik meteen de openslaande balkondeuren wijd open. In de verte zie ik het KLM-gebouw dat baadt in het licht van de felle zon. En dan weet ik (meer…)
Touwtje springen of hinkelen is er niet meer bij. En even proberen sla ik ook maar over.
Maar er is iets anders wat veel kinderen graag doen – en ook steeds meer ouderen gaan doen – en dat is puzzelen. Ik doe het inmiddels ook, en met veel plezier.
Kilian, mijn achterkleinzoon van vier, puzzelt dat de stukken er vanaf vliegen. Hij begon er al mee voordat hij kon lopen. En ik verbaas mij iedere keer weer als ik zie hoe hij er van geniet. Kilian maakt snel vorderingen, want (meer…)
“Spaart u punten?” vraagt de kassière.
“Punten? Nee, ik spaar geen punten. Maar waar zijn ze voor?”
“Voor schalen.”
“Nou nee, doe toch maar niet”, is mijn antwoord.
Er zijn best mooie dingen om te sparen. Maar wat moet ik met nieuwe schalen? Ik wilde juist wat schalen gaan opruimen, ik heb er vandaag zelfs nog mee geleurd. En het antwoord was: “Hmm, ze staan toch mooi hier in de kast?”
Tja, zo gaat het, eerst vergaren en dan wegdoen.
Als ik iemand achter mij bij de kassa blij (meer…)
Onverklaarbare trek hebben
Het gebeurt mij soms dat ik ineens een onverklaarbare trek in iets heb. Dat komt blijkbaar ook voor als je niet in verwachting bent. Zo heb ik de laatste week een bijna onweerstaanbare trek in postelein, terwijl ik het vroeger toch maar een enkele keer heb gegeten. Maar die enkele keer heeft dus een onuitwisbare smaakherinnering achtergelaten. Die herinnering is terechtgekomen in mijn breinlaatje met het opschrift: opbergen en niet vergeten. Het is goed opgeborgen, want nu ik weer aan postelein denk, loopt alleen al bij de (meer…)
Het voorjaar bezingen
Ik kan het niet laten om ieder jaar het voorjaar te bezingen. Is het niet feestelijk en wonderlijk hoe de natuur weer uit haar winterslaap ontwaakt en tot leven komt?
Ik zit voor het raam en zie dat in de singel voor mijn huis alles weer van voren af aan begint. Alles is in de weer en maakt zich klaar voor het voorjaar. Er ligt al jaren een afgebroken dikke boomtak in het water, half erin en half erboven. (meer…)
Mevrouw Leeuwenburg-Hordijk werd jaren geleden de oudste inwoonster van Nederland. Er zullen, vermoed ik, weinig mensen zijn die haar herinneren. Zij overleed in 1975 en werd 108 jaar oud. Dat ik haar nog wel herinner, komt omdat zij een oud-tante van mij was. Mijn oma heb ik nooit gekend, zij was al overleden voordat ik geboren werd. Die oud-tante heb ik nooit gezien, ik weet niet eens haar voornaam. Maar toen ik het bericht van haar overlijden las, vertelde mijn moeder dat zij een oud-tante van mij was. Dat vond ik (meer…)
Als lezer merk je er niets van dat mijn blog piept en kraakt. Maar kenners geven aan dat mijn blog om een broodnodige vernieuwing vraagt. Iets van die vernieuwing is al te zien in de banner. Maar volgende keer volgt nog meer.
Ik ben in de gelukkige omstandigheden dat, als het nodig is, er altijd wel kinderen zijn die even willen helpen. Ik zou het liefst alles zelf doen en niemand lastigvallen, maar de nodige kennis ontbreekt mij nu eenmaal. En dan is (meer…)
Zo, nu eerst maar eens even bijpraten met een blogje over het wel en wee van de laatste weken. En die twee liepen behoorlijk door elkaar heen. Op 13 maart zijn we naar Barendrecht geweest voor de begrafenis van mijn broer Huib. Hij was de laatst overgebleven broer. Hij werd op twee dagen na 91 jaar. Als jongste van een groot gezin is het op mijn leeftijd steeds afscheid nemen. En wie is daar goed in? Afscheid nemen geldt voor veel ouderen. Het is niet alleen familie, maar ook leeftijdsgenoten…
