Bellen bij de kruidenier

Toen wij in in 2012 vijftig jaar getrouwd waren stuurde een nichtje ons een felicitatie. Het was een A-viertje met een lijstje hoe de wereld in 1962, het jaar van ons trouwen er uitzag.
Het A-viertje plakte ik op het glas van de kamerdeur zodat iedereen er kennis van kon nemen.

p1010005az

En nu, ruim vier jaar later hangt het nog aan de kamerdeur. Soms heb ik van die dingen die zonder doel voortduren. Zoals dit A-viertje dat daar maar blijft hangen. Maar het kan ook zomaar gebeuren dat b.v. de kerstversiering nog een tijd blijft staan.
Vandaag viel mijn oog zomaar weer op het A-viertje. En ineens wist ik het thema voor mijn blogje. Nu is het mij meteen ook duidelijk dat het er niet voor niets is blijven hangen.

– Zo kwam ik er achter dat wij op een donderdag trouwden.
– Dat wij op onze vijftigjarige huwelijksdag 18.263 dagen bij elkaar waren. Poeh, poeh dat zijn heel veel dagen. Na zo’n lange tijd weet je bijna niet meer dat het eens anders was.

 – In dat jaar werden er ook nog 93.000 andere paren in de echt verbonden. Wat een trouwlustig volkje waren we als je dit leest.
– Er woonden toen 11.721 000 mensen in in ons land. Dat waren heel wat minder Nederlanders dan nu. 

– Ook werd in dat jaar de Grevelingendam gedicht. Dat weet ik trouwens nog heel goed. Wij reden vaak over de Grevelingendam naar Zeeland. Met verwondering zag ik hoe het landschap na het aanleggen van de dam, voortdurend veranderde. Het water verdween er kwam steeds meer land vrij. Als wij nu over de Grevelingendam rijden kan ik mijn ogen niet geloven. Het is een prachtig natuurgebied geworden. Er lopen allerlei dieren, die soms dichtbij en vaak verder weg, aan het grazen zijn. En ik raak dan onder de indruk van het menselijk vernuft dat zoiets tot stand kan brengen.

– En verder overleed koningin Wilhelmina op 82 jarige leeftijd. Hoe kort leek het nog maar geleden dat zij in 1948 afstand deed van de troon ten behoeve van haar dochter Juliana. Ik was in 1948 negen jaar en op school werd er veel aandacht aan besteed. Als ik het mij goed herinner leerden wij een lied over de troonsafstand van Wilhelmina. Ik heb op internet gezocht naar het lied maar niet gevonden. Ik ben benieuwd of er anderen zijn die dat lied ook leerden. Er kwam in voor: Wilhelmina, moeder van Holland

En voor de prijsbewusten onder ons nog wat prijzen van de levensmiddelen van toen.(1962) Ik schrijf het domweg over van het lijstje dat voor mij ligt. Mochten er mensen zijn die het anders of beter weten, dat zou zomaar kunnen, klim dan in de pen en laat iets horen.

Een liter melk                   fl: 0,42
Een kilo suiker                  fl: 0,97
Een half pond roomboter   fl:1,00
Een brood van 400 gram   fl:0,23

 

 

mieke-en-frans-verkering-arnhem

 

 

 

 

Foto’s uit 1962

 

 

 

 

 

Het heeft mij altijd verbaasd dat pindakaas in 1950, ik was toen 10 jaar, al rond de Fl 1,00 kostte. Vergeleken met nu was dat heel prijzig. Ik mocht als er hoogtijdagen waren soms een potje pindakaas gaan halen. Pindakaas was een delicatesse. Ik heb er een verhaal over geschreven:http:een-potje-pindakaas/

  • Toen wij in 1962 trouwden verdiende ik in het onderwijs, als ik het mij goed herinner, fl 250 per maand. En dat was helemaal niet zo weinig voor de begrippen van toen.
  • Ook werd in dat jaar het telefoonnet volledig geautomatiseerd.
    De meeste mensen hadden nog geen telefoon. Omdat mijn vader toen hij nog leefde een bedrijf had, en hij veel in België handelde hadden wij al heel vroeg een telefoon.
  • Ik weet nog dat mijn moeder eerst naar de telefooncentrale belde om doorverbonden te worden. Ik hoor haar nog inspreken: Met 361 in Barendrecht mag ik …. in Leeuwarden? Na even wachten werd er dan terug gebeld vanuit de centrale en werd je doorverbonden naar het aangevraagde nummer.
  • Toen wij ons vestigden in Rotterdam hadden wij geen telefoon. De buurtkruidenier was zo vriendelijk dat ik met zijn telefoon naar mijn moeder in Barendrecht mocht bellen. Ja, dat waren nog eens tijden.  In dat jaar kwam daar dus een einde aan in heel Nederland.
  • Wat ik niet ben tegen gekomen op het A-viertje is de woningnood van de jaren zestig. En die was toch heel groot. Die 93.000 trouwlustigen van toen hebben toch allemaal een onderkomen moeten vinden? Ik herinner mij dat er veel werd ingewoond bij ouders. We waren inschikkelijk en inventief.  Zo  waren Gijs en ik dolgelukkig dat we in Rotterdam-West een inwoonadres vonden. Een zolderruimte van 21 vierkante meter met alles er op en eraan: Keuken, huiskamer, slaapkamer. Het lag 68 treden hoog. Wat een blijdschap toen wij dit vonden! De huur bedroeg fl. 55. Een hele hap uit je salaris.
    We hebben er niet lang gewoond. Toen Judith in 1963 kwam werd het te klein en te moeilijk. We namen een grote, moedige stap en kochten ons eerste huis. Lees:  acht+en+zestig+treden
  • Dit is zomaar een bloemlezing uit het jaar onzes Heere, 1962, Het jaar waarin wij trouwden.
    Trouwreportages waren in opkomst. Maar ik/wij vonden het allemaal al spannend genoeg zonder fotograaf en het was heel prijzig. Een broer van Gijs heeft gelukkig wat foto’s genomen.

En het A-viertje heb ik weer op de deur geplakt. Het mag daar nog even blijven hangen.

2798

 

 

 

 

De Chr. Ger. kerk in Barendrecht waarin wij trouwden

 

Ook gratis abonnee worden van mijn blog? Vul uw naam en email-adres  in.
Klik op abonnee en u krijgt ieder nieuw bericht in uw postvak.

 

 

Dit bericht heeft 10 reacties

  1. Carol

    Leuk verhaal, met al die aantallen en prijzen.
    De bovenste foto had ik nog niet, dus maar even gedownload.
    Groetjes,
    Carol

    1. Mee op de wind

      Ja Carol, dit keer echt iets voor de cijfermaniakken onder ons! Ik begrijp helemaal dat je het leuk vindt! En dat vind ik weer leuk.
      Zo geven we elkaar cadeautjes,toch? Dankjewel voor je reactie Carol. Ik geef het door aan Gijs.
      Lieve groet van Maaike
      ps en dat downloaden is prima hoor!

  2. Nelleke seeder

    Ik was verbaasd over de prijzen. Bijna zoals nu, kan je toch merken dat we niet genoeg betalen voor o.a. Melk. Van mijn moeder heb ik ook nog het huishoudschrift van begin van haar huwelijk. Heel leuk om dat weer te vergelijken.
    Groet van Nelleke.

    1. Mee op de wind

      Ja, leuk hè Nelleke om die prijzen te vergelijken. Jammer, jammer dat ik mijn huishoudschrift heb weggegooid. Ik had het zo graag eens vergeleken allemaal. Ik weet dat wij ’s zaterdags een scholletje kochten voor fl, 0,25. Kom daar nu maar eens om. Gek dat ik nu moet nadenken hoe ik ook al weer 25 cent schrijf. Wat went alles toch snel. leuk wat je schrijft over je moeders huishoudschrift en dat je het nog hebt. Met dank en groetjes, Maaike

  3. Pieta

    Dag Maaike,
    Wat een gezellig lang verhaal heb je weer geschreven. Leuk dat het A viertje blijft hangen, ik zou het ook doen. Zoiets blijft bij mij ook jaren hangen, toch veel te leuk om het weg te doen? Wat gebeurde er veel in jullie ’trouwjaar’! Van één van mijn zussen kreeg ik een verjaardagskaart met mijn geboortejaar. Ook daarin stond een hele rij van wat er zoal gebeurd was. Natuurlijk heb ik die kaart nóg en ik ga hem ook weer ophangen, al is het heel wat jaartjes geleden dat ik die kreeg. En dat ‘inwonen’ was vroeger heel gewoon, maar ik ben blij dat er voor ons toch een vrij huisje was hoor. En nu woon ik alleen in een appartementje, helemaal voor mij alleen!! Wat een rijkdom vind ik dat nog steeds.
    Wat een prijzen voor boodschappen! Vanochtend nog boodschappen gedaan en die kassabon zag er toch heel anders uit. Maar het inkomen was vroeger ook veel minder dan nu. Misschien is het in verhouding toch weer hetzelfde, al schrik ik wel eens van het bedrag wat ik moet pinnen. Weer met genoegen gelezen, bedankt Maaike en een lieve groet!

    1. Mee op de wind

      Dag Pieta. Dus bij jou gebeurt dat ook dat er dingen zomaar blijven hangen. Gezellig toch? Ja leuk zijn die felicitaties met die rijtjes wetenswaardigheden hè. Vooral voor mensen die van cijferen houden. Nu ben ik dat niet zo maar dit vind ik toch erg leuk. Als je nu de weelde ziet waarin we leven is dat wel een tegenstelling. Wij wonen ook in een appartement. We hebben een prachtig uitzicht en wat wil je dan nog meer. Een leuke reactie heb je geschreven, het menselijk contact is toch wat we nodig hebben en wat we elkaar heel gemakkelijk kunnen geven. Hartelijk dank Pieta voor je bijdrage aan mijn blog!
      Lieve groet van Maaike

  4. Nelly van Voorthuijsen-Boon

    Hallo Maaike, met veel plezier je stukje gelezen. Ja die telefoon, dat was wat
    Mijn ouders hadden een groentewinkel en ook telefoon nummer 1914 in
    Delft. de telefoon hing in de gang en als er een dokter nodig was ,kwamen ze
    bij ons bellen voor 10 cent. Ook midden in de nacht bij geboortes of zo.
    Ook in de oorlogsdagen ,de parachutisten landden nog geen kilometer bij
    ons vandaag en er is gevochten of de begraafplaats Jaffa. Ik weet nog dat een
    verpleegster et bebloede handen bij ons kwam bellen. Ik was nog geen 9 jaar
    en dat zit nog diep in mijn geheugen. Ook de prijs van een half brood weet
    ik nog in 1954 toen zijn wij getrouwd, 18 cent. Door de woningnood, wij
    woonden bij een tante in ,later met 2 kinderen, zijn wij naar Wageningen
    verhuisd.Daar was een baan voor mijn man met een huis. Wat een luxe was
    dat. Maar wat een verdriet voor mijn ouders, ik heb maar een broer en mijn
    schoonmoeder , die weduwe was en mijn man was enigst kind. Maar goed
    er was een logeerkamer. Wat een verhaal is het geworden. Als je over vroeger begint. Maaike bedankt voor je verhaal , ga zo door.Liefs Nelly.

    1. Mee op de wind

      Dag Nellie, zo had de buurtwinkel van vroeger ook nog een sociale functie. Als de telefooncel ver weg bracht de buurtwinkel uitkomst. Zo lees ik ook in jouw verhaal. Er is inderdaad ontzettend veel te vertellen over vroeger. Hoewel als je nu ogen en oren open hebt er ook veel er ook veel plaats vindt waar over te schrijven valt. Alleen over het openbaar vervoer valt al veel te vertellen. Naar Amsterdam reis ik meestal met het openbaar vervoer.
      Vanmiddag had ik het met een vriendin toevallig ook over oorlogsherinneringen. Hoe die je bijblijven. En ik lees dat ook in jouw reactie. Het is nog een heel verhaal achter mijn verhaal en dat is boeiend om te lezen. Ik vind het natuurlijk fijn dat je geniet van al die oude verhalen. Ze blijken bij jou ook tot leven te komen, je kunt er ook wat van moet ik zeggen. Hartelijk dank Nellie voor je toevoeging en reactie. Liefs van Maaike

  5. Elly

    Ja! Alles doet het weer. Even was het zo dat ik wel je verhaal kon lezen, maar geen reactie kon geven. (De mysteries van internet-communicatie).
    Maar leuk, die herinneringen. Ik ben er gek op. Ik weet nog dat mijn moeder een speciale (deftige, vond ik, )telefoonstem had. Hij hing in de gang. (Voor alle duidelijkheid: de telefoon, bedoel ik, niet de deftige stem).
    Je ziet haar dan als het ware weer staan. En ik heb ook nog een oude nota van
    Galeries Modernes voor een Brabantia keukentafel, die in drie termijnen van 50 gulden per maand betaald werd. (Dan gold het nog als contant).
    Onze huur bedroeg 85 gulden. Maar wel in de toen redelijk chique Rivierenbuurt in Amsterdam.

    1. Mee op de wind

      Ja chique wonen Elly? Daar hangt een prijskaartje aan. Voor wat hoort wat tenslotte!
      En ik weet wat je bedoelt met een telefoonstem hebben. Gek is dat als je het hoort. En er zijn ook mensen die denken dat je de verbinding die wordt gelegd moet aan schreeuwen. Ach ja we zijn met velen en hebben ieder voor zich onze eigenaardigheden.
      Leuk dat jij de nota nog hebt van Galerie Modernes. Dat er toch altijd weer herinneringen boven komen vind ik zo leuk en bijzonder. Fijn dat je computer weer aan de praat is. De wegen van internet-communicatie kunnen duister zijn. Helaas ik weet, ik weet het.
      Ik wens je een goede zondag Elly. En dank voor je reactie op mijn verhaal. Groetjes, Maaike

Laat een reactie achter