Blog

Door het schrijven blijven  zich  nieuwe  verhalen  aandienen. Ze  melden  zich  niet  chronologisch aan. Nee,  ze  volgen kris  kras,  hun  eigen  grillige  pad  door  mijn  geschiedenis. Mijn  geschiedenis  is  nauw  verbonden  met  mijn  familie. In  dat  gezin  vond  het  plaats. Daardoor  wordt het  een  familieverhaal! In  die  familie vinden veel van mijn  verhalen hun oorsprong. En  als  ik  schrijf,  voltrekken  de  gebeurtenissen  zich weer.

Er  vindt  ook  iets  anders  plaats. Het  gaat niet  alleen  over  mijn  familie.
In  mijn  schrijfsels  gaat  het  vaak over het  leven  van  vroeger. Veel mensen  herkennen  zich  in  de   verhalen. Ik  krijg  veel  reacties  op  mijn  schrijven  over  vroeger. Mensen herinneren zich opeens weer  veel  dingen. Soortgelijke  gebeurtenissen. Daardoor,  gaat  ook  hun  verhaal  weer  herleven! Want  in  iedere  familie  huist  een  verhaal. Er  moet  alleen  iemand  zijn  die  het  verhaal  op  papier  zet. De  herinneringen  een  plaats  wil  geven. Zodat  ze  weer  herleven!

De  schoen  van  Johan

We  zitten met   zijn  allen aan  de  grote  tafel  in  de  huiskamer. Het  is zondagmiddag. En, Johan  is  er  ook! Johan  is  weer  opnieuw thuis  gekomen. Want  na  zijn  thuiskomt  uit  de  oorlog  is  hij  al  weer  snel  uitgezonden. Als  beroepsmilitair  moet  hij  in  1946  naar Nederlands- Indië. Maar nu is hij gelukkig weer thuis.

Als Johan in Nederlands-Indië verblijft  vertrekt snel daarna neef Jan ook  naar Nederlands- Indië.  Jan  staat  in  militaire  dienst en hij moet  daar  heen  voor  zijn  nummer. De  dag  voordat  hij vertrekt  komt  Jan  bij  ons  langs. Hij  komt  afscheid nemen. Vlak  voordat  hij  vertrekt,  vraagt  moeder: “ zeg  Jan,  zou  jij  een  schoen  voor Johan  mee  willen  nemen? Hij heeft één  schoen meegenomen. De  andere  is  hij  vergeten. En  als  jij  daar  toch  bent,  wil  jij  die  misschien  wel  even  aan  Johan  geven?”

Met  onder  zijn  arm  een  schoen  voor  Johan,  fietst  Jan  naar  huis. Er  vertrekken  veel  troepenschepen naar  Nederlands- Indië. Na  een  wekenlange  boottocht  is  Jan  eindelijk  op  zijn  bestemming. In  zijn  koffer  zit  de  schoen  van  Johan! Waar  moet  hij  nu  naar  toe  met  die  schoen? En,  waar  is  de  legerbasis  van  Johan? De  enige  oplossing  is  naar  de  legerleiding  gaan  voor  overleg. Daar  vertelt  Jan : “ ik  heb  een  schoen  van  luitenant  Becker  bij  mij. Zijn  moeder  heeft  mij  gevraagd  of  ik  die  schoen  bij  hem  wil  afleveren”. Door  de  legerleiding  wordt  navraag  gedaan. En  wat  blijkt?  Johan Becker  is heel  ergens  anders  gelegerd. In  een  heel  ander  gedeelte van Nederlands- Indië. Er  ontstaat  een  groot  dilemma. Want  hoe  moet  die  schoen  bij  Luitenant  Becker  komen? Neef  Jan wil  de  meegebrachte  schoen  kwijt. Hij  wil  die  schoen  zelf  afleveren,  zoals  hij  heeft  beloofd. En  dat  gaat  nog  gebeuren  ook! Er  is  een  oplossing  gevonden. Jan  mag  de  schoen  zelf  gaan brengen! Maar  dat  vraagt  wel  het  een  en  ander! Uiteindelijk  wordt  er  een  vliegtuig, speciaal  voor  Jan,  gecharterd. Hij  hoeft  alleen  maar  in  te  stappen. En  dat  doet  hij  met  graagte! En  zo  vliegt  Jan,  als  een  vorst,  over  de  dreven  van  Nederlands- Indië. Hij  heeft  nog  nooit  in  een  vliegtuig  gezeten. En  dat  is  niet  vreemd   in 1946.

Johan  weet  niet  wat  hem  overkomt. Daar  staat  neef  Jan ineens  voor  zijn  neus.   Hij  is  heel  verrast. Jan  houdt  de  schoen  omhoog.  Johan moet  luid  lachen!  Neef  Jan  wordt  weer  keurig  teruggevlogen  naar  zijn  basis.  Maar  nu  is  Johan  eindelijk,  voor  goed  terug. Hij  blijft  nu  in  Nederland.  Hij  zit  weer  bij  ons  aan  tafel. We  zijn  allemaal  weer  bij  elkaar. Wat  een  feest! Als  Johan het  weekeind  thuis  is,  komt  Jan  dikwijls  bij  ons  langs.
Ze  zitten  vol  verhalen.  Ze  komen  niet  uitverteld. En  wij  hangen  aan  hun  lippen!

Delen op Facebook

Tweet