nu

nu

“U moet niet gaan slapen mevrouw. De zon schijnt”

Het digitale tijdperk Joostje mag het weten hoe al die apparaten heten en bediend moeten worden waarmee mensen in bus, tram en trein zich bezig houden. Deze week moest ik een treinreisje maken. Het was een volkomen anoniem gebeuren, die treinreis. Als ik de coupé binnenstap is er niemand die op of omkijkt. Groeten hoeft niet want iedereen is bezig en heeft een apparaat in zijn of haar hand. Ik zie ik alleen maar gebogen hoofden en de haarkleur van mijn medereizigers. Er wordt een tas verplaatst zodat er een…

10 Reacties
5 september, 2015
nu / vroeger

Niets is zoals het lijkt

In mijn beperkte blik verengen alle dingen zich en vanuit die gevangenis krijgt alles mijn gezicht                                                                                                                  Maaike                                                                                                                                                                                                                                                        Als ik in de bus stap zie ik haar meteen zitten. Een paar weken geleden heb ik kennis met haar gemaakt. Naast haar was toen nog een plaatsje…

12 Reacties
27 augustus, 2015
nu / vroeger

Het varken wordt zwaarder!

Op een rommelmarkt zie ik dit kistje staan:  het spaarkistjes van Brabantia. Wacht eens even dat kistje had ik  vroeger ook. Op ons trouwfeest kregen wij het cadeau. Voor die tijd wel een nuttig cadeau. De salarissen worden iedere zaterdag, als de werkweek er op zit, uitbetaald. Keurig uitgeteld in een loonzakje.  En om met je  weekloon  ook grotere kosten te kunnen dekken moet er worden gespaard. Het spaarkistje is daar uitermate  geschikt voor.                                                                                                                                                           De werkweek eindigt zaterdagochtend om een uur of half één. Maar goed dan zit het…

6 Reacties
15 augustus, 2015
dieren / nu

Haar zang is mij genoeg

Als ik vanmiddag na een wandeling terug kom bij ons appartement hoor ik een merel zingen. Rondom ons flatgebouw staan grote bomen. Het is een heerlijke zomerdag en zo rond vijf uur in de middag. Ik blijf staan en luister naar haar lied. Ze maakt mij met haar prachtige gezang duidelijk dat ik welkom ben! Met hoge uithalen jubelt zij het uit. Het gezang van merels vind ik zó mooi dat het altijd opnieuw mijn hart in beweging zet. Het is stil buiten. Het is vakantie: er is minder autoverkeer…

4 Reacties
5 augustus, 2015
nu

Vakantie-impressie

Een vakantie-impressie vanuit Amstelveen. Deze zomervakantie gaat mijn belangstelling, zonder dat ik het met mezelf had afgesproken, uit naar reisgenoten en buschauffeurs. Op alle uren van de dag maak ik met bus of tram ritjes naar Amsterdam. Al ben ik geen geboren Amsterdammer, ik ben van de stad gaan houden. Onbekend maakt onbemind? Inderdaad, nu ik langs de grachtjes zwerf en over het water de brugjes voor mijn ogen verrijzen denk ik: nu begrijp ik het dat buitenlanders naar onze hoofdstad komen. Dat zij zeggen: “van de vele steden die…

15 Reacties
16 juli, 2015
nu

In de wacht zetten voor later

Lieve lezers van mijn blog. Evenals het vorige jaar, wil ik het de komende zomermaanden wat rustiger aan doen met mijn schrijfsels. Ik heb toen gemerkt, dat het voor mezelf heel goed uitpakt om even, hoe leuk een blogje schrijven ook is, een tussenstopje te maken.                                                                  samen relaxen Het is fijn om in de zomermaanden weinig om handen te hebben. Zo maar onverwacht een paar dagen weg gaan. Genieten van het mooie weer. Wandelingen maken. Mezelf geen deadline opleggen, het hoort allemaal bij mijn zomer. We zijn dankbaar dat…

12 Reacties
29 mei, 2015
Geen categorie / nu

De soep smaakt elke week weer anders

Het begin Vandaag schrijf ik mijn honderdste verhaal. Ik weet het, ik weet het, naast het grote wereldgebeuren betekent het niets. Maar voor mij persoonlijk betekent het veel, is het een mijlpaal. Toen ik in februari 2013 begon wist ik niet hoe het zou gaan. Mijn grootste zorg was of er bezoekers zouden komen. Want hoe zullen mensen mij ooit vinden, een nieuw blog is als een speld in een hooiberg. Er zijn meer mensen die willen schrijven, ontzettend veel mensen. Tussen dat leger van bloggers moest ik mijn plaatsje…

8 Reacties
6 mei, 2015
Geen categorie / nu / vroeger

Weet u wel wie ik ben?

Kleinzoon Arend van drie is uitgelaten blij. Hij volgt op de voet hoe ver Opa is. Het gaat hem veel te traag. “Wanneer gaan we Opa”? “Ja, ja we gaan zo, even geduld. Ik ben bijna zo ver.” Opa Gijs laat zich niet van de wijs brengen en gaat verder volgens plan. Arend is helemaal opgelucht als Opa zijn jas aantrekt. Op pad Hij  gaat vandaag, met opa Gijs naar Dierentuin Blijdorp. Ik breng ze even naar de trein. Bij het station is het haasten want de trein komt er…

4 Reacties
23 april, 2015
Geen categorie / nu / vroeger

Je weg erin vinden is geen sinecure!

De zitplaatsen in de metro naar Amsterdam zijn voor de helft bezet. We hebben vandaag genoeg ruimte om gezellig naast elkaar te zitten. Opeens staat er een man voor ons. Hij houdt een beduimeld vel papier voor onze neus. Hij spreekt geen Nederlands, maar tikt op het papier, en wijst met zijn vinger naar een foto. We zien een  ventje van een jaar of tien dat ziek lijkt.  De man kijkt ons treurig aan. Hij ziet er niet echt als een zwerver uit. Ik weet niet wat ik ervan moet denken. En Gijs blijkbaar ook niet. Uiteindelijk doen wij niets. En dat niets doen houdt mij bezig. Is mijn achterdocht wel terecht? Word ik wel echt voor de gek gehouden, zoals ik denk? Het is waar, het zou niet de eerste keer zijn dat ik in het ootje word genomen. Maar als het nu eens echt waar is. Als thuis een kind op eten zit te wachten? Ben ik tekort geschoten? Ik weet niets van de man!

(meer…)

4 Reacties
1 april, 2015
Geen categorie / nu / vroeger

Over oude zinnen die verloren gaan!

Soms, zomaar tussen het praten door, gooi ik graag een spreekwoord of gezegde in een gesprek. Dat ben ik van huis uit gewend! Nu is dat helemaal niet zo uniek, want in vroeger jaren gebruikte iedereen spreekwoorden om iets duidelijk te maken. Spreekwoorden waren gewoon in zwang toen! De jeugd lijkt soms verbaasd als ik weer een spreekwoord laat vallen. Ze kijken mij wat glazig aan als ik er een lanceer. De meeste jonge mensen die ik spreek hebben hoger onderwijs gevolgd en op goede scholen gezeten. Hoe kan dit?…

11 Reacties
25 februari, 2015