Een nieuw bericht vanuit Amstelveen.
Allereerst is er heugelijk nieuws dat mijn huis is verkocht, en dat is een hele rust. Nu dit achter de rug is, hebben we de grootste hobbel gehad. We zijn al begonnen met het inrichten en ik hoop in de eerste week van januari te verhuizen. (meer…)
Het is alweer even geleden dat ik een blog schreef. Wellicht zullen mijn blogs wat minder frequent dan voorheen verschijnen maar ik hoop van tijd tot tijd iets te blijven schrijven.
Als je ouder wordt heb je overal meer tijd voor nodig. Alles gaat wat trager, en dan is de dag snel gevuld.
Maar vandaag weer eens een stukje over vroeger en nu.
Er wordt, lijkt mij, in het algemeen minder getrouwd dan vroeger. (meer…)
Vandaag zomaar een blogje over het leven van alledag.
Dat de meeste ouderen niet zijn opgegroeid met de computer en desondanks de vernieuwingen van dit tijdsgewricht oppikken is een prestatie. Ik denk dat het vooral de ouderen zelf zijn die weten hoeveel hoofdbrekens dit kost. Maar zij zijn het ook die weten dat het een goed gevoel geeft om min of meer mee te draaien in bet computergebeuren. (meer…)
Dit is mijn laatste blog van het jaar.
Terwijl ik dit schrijf ben ik mij ervan bewust dat de tijd door mijn handen glipt en besef ik dat mijn levenstijd kostbaar is.
In een terugblik op het afgelopen jaar kom ik ook dit jaar weer een schrijfpauze tegen.
Een pauze werkt voor mij goed omdat door rust alles waar ik mee bezig ben op de juiste plaats valt.
Sinds ik mij bewust ben van wat rust en stilte in mij teweegbrengen zoek ik vaak de rust. (meer…)
Touwtje springen of hinkelen is er niet meer bij. En even proberen sla ik ook maar over.
Maar er is iets anders wat veel kinderen graag doen – en ook steeds meer ouderen gaan doen – en dat is puzzelen. Ik doe het inmiddels ook, en met veel plezier.
Kilian, mijn achterkleinzoon van vier, puzzelt dat de stukken er vanaf vliegen. Hij begon er al mee voordat hij kon lopen. En ik verbaas mij iedere keer weer als ik zie hoe hij er van geniet. Kilian maakt snel vorderingen, want (meer…)
Mevrouw Leeuwenburg-Hordijk werd jaren geleden de oudste inwoonster van Nederland. Er zullen, vermoed ik, weinig mensen zijn die haar herinneren. Zij overleed in 1975 en werd 108 jaar oud. Dat ik haar nog wel herinner, komt omdat zij een oud-tante van mij was. Mijn oma heb ik nooit gekend, zij was al overleden voordat ik geboren werd. Die oud-tante heb ik nooit gezien, ik weet niet eens haar voornaam. Maar toen ik het bericht van haar overlijden las, vertelde mijn moeder dat zij een oud-tante van mij was. Dat vond ik (meer…)
Als lezer merk je er niets van dat mijn blog piept en kraakt. Maar kenners geven aan dat mijn blog om een broodnodige vernieuwing vraagt. Iets van die vernieuwing is al te zien in de banner. Maar volgende keer volgt nog meer.
Ik ben in de gelukkige omstandigheden dat, als het nodig is, er altijd wel kinderen zijn die even willen helpen. Ik zou het liefst alles zelf doen en niemand lastigvallen, maar de nodige kennis ontbreekt mij nu eenmaal. En dan is (meer…)
Zo, nu eerst maar eens even bijpraten met een blogje over het wel en wee van de laatste weken. En die twee liepen behoorlijk door elkaar heen. Op 13 maart zijn we naar Barendrecht geweest voor de begrafenis van mijn broer Huib. Hij was de laatst overgebleven broer. Hij werd op twee dagen na 91 jaar. Als jongste van een groot gezin is het op mijn leeftijd steeds afscheid nemen. En wie is daar goed in? Afscheid nemen geldt voor veel ouderen. Het is niet alleen familie, maar ook leeftijdsgenoten…
Soms kan ik zelf niet geloven dat ik echt bij de oudere senioren hoor. Dit gevoel geldt weliswaar alleen voor de dagen dat ik mij fit en ondernemend voel. Op die dagen is het schrijven van een blog een "appeltje eitje" gebeuren. Maar o wee als ik mij sloom en uitgeblust voel, dan is het schrijven een crime, dan moet ik mezelf ernstig toespreken en mezelf streng onderhanden nemen om iets te ondernemen. Het gekke is dat ik door het schrijven het slome en zeurderige gevoel achter mij laat, waaruit…
Een blog vers van de pers. Het is hoog tijd om weer eens naar mijn zus in Goes te gaan. En dat ga ik doen met het openbaar vervoer, de auto blijft maar eens op stal. De regiotaxi die mij naar Amsterdam- Sloterdijk gaat brengen staat precies op tijd 9.15 uur voor de deur. Wat een geweldige voorziening is die Regio taxi toch! Ik ben aan de vroege kant op het station maar na wat gezoek vind ik het koffiehuis. En daar staat een heerlijke fauteuil op mij te wachten.…
