Een rondreisje Barendrecht (vervolg)

Het huis aan de overkant is vernieuwd, zie ik. O ja dat is waar ook. Daar aan overkant stond de auto van Leo, met draaiende motor en onbemand, pruttelend en puffend met zijn neus in de sloot. De auto was er zelfstandig, zijn eigen weg zoekend ingereden. Een hilarisch, vermakelijk gezicht. Ik hoor Leo nog zeggen toen hij in de deuropening stond: “waar is mijn auto gebleven?” Tot hij hem rokend en ronkend in de sloot zag staan. De rekening volgde. Als je ergens woont sta je er vaak niet…

6 Reacties

Een rondreisje Barendrecht

In de auto Als ook de achterdeuren dicht zijn start ik de motor. We zijn met z’n vieren op weg voor een speciale missie. De reis gaat naar Barendrecht, een inmiddels groot dorp dat ligt onder de rook van Rotterdam. Acht en vijftig levensjaren heb ik daar gewoond. Daar ben ik geboren en liggen mijn kinderjaren. Maar niet alleen ik woonde daar, Gijs en de kinderen hebben daar ook jaren gewoond. Het wordt een nostalgisch tripje vandaag. Het idee werd zomaar geboren toen wij bij elkaar zaten. Vandaag gaan wij…

20 Reacties

Zeeziek zonder zee

Ik heb ontdekt dat het leuk is om vanuit meerdere invalshoeken te schrijven. Nieuwe uitdagingen houden mij actief en wakker. Een stukje schrijven dat iets weg heeft van een column vind ik bijvoorbeeld ook wel leuk. Of  een observatie neerpennen, gadeslaan wat er om mij heen gebeurt en dat vertellen.  Mogelijkheden genoeg  om verder te gaan met het schrijven van mijn blogjes, lijkt mij.  En zo kan er  de komende tijd eventueel vanuit meerdere invalshoeken iets tevoorschijn komen.  Ik ben benieuwd wat er langs gaat komen. De schrijfkriebels zijn weer…

8 Reacties

Pinksterdagen die ik nooit vergeet

Pinksteren 1950  We gaan zó aan tafel voor de warme maaltijd. Johan zal ook wel zo thuis zijn. Het is gezellig vandaag, we zijn allemaal thuis en dan is het een drukke boel. Op de feestdagen evenals op de zondagen hebben de maaltijden iets bijzonders. Het is vandaag Pinksterzondag. Op zondag heeft moeder het niet zo  druk, ze heeft dan veel minder haast. Johan is nu ook thuisgekomen. Iedere zondagochtend gaat hij bij oma op de koffie. Oma is de moeder van onze vader. Verder hebben we geen opa’s en…

16 Reacties

Van zinken teil naar bad

Als ik in bad ga stel ik de kraan in op temperatuur en laat het bad vol lopen. In de winter is mijn badkamer, wat een luxe, heerlijk verwarmd. Dat was vroeger wel andere koek. We hadden in 1950 nog geen douche of badkamer. Nee, we gingen op vrijdagavond in de schuur in de teil Niet erg romantisch voor de wekelijkse badbeurt. De fietsen die achter ons stonden zagen we niet want daar zaten we met onze rug naar toe. Als het echt winter werd was het bibber de bibber…

10 Reacties

De soep smaakt elke week weer anders

Het begin Vandaag schrijf ik mijn honderdste verhaal. Ik weet het, ik weet het, naast het grote wereldgebeuren betekent het niets. Maar voor mij persoonlijk betekent het veel, is het een mijlpaal. Toen ik in februari 2013 begon wist ik niet hoe het zou gaan. Mijn grootste zorg was of er bezoekers zouden komen. Want hoe zullen mensen mij ooit vinden, een nieuw blog is als een speld in een hooiberg. Er zijn meer mensen die willen schrijven, ontzettend veel mensen. Tussen dat leger van bloggers moest ik mijn plaatsje…

8 Reacties

“Ik ben zo terug”

Het brugje Vreemd eigenlijk dat het brugje bijna altijd aanwezig is als ik aan vroeger denk. Vreemd, dat het brugje bij ons huis, dat ons erf verbond met de weg, zo’n grote rol speelt. Ik zie er dan ook altijd Tippie ons hondje op zitten. Altijd maar op de uitkijk, geduldig wachtend of wij al uit school komen. Ik vind het, eerlijk gezegd ook een griezelig brugje, want het heeft geen leuning. En ook helemaal geen afbakening. Als je niet goed oplet, of verkeerd stuurt kun je er zomaar vanaf…

6 Reacties

Weet u wel wie ik ben?

Kleinzoon Arend van drie is uitgelaten blij. Hij volgt op de voet hoe ver Opa is. Het gaat hem veel te traag. “Wanneer gaan we Opa”? “Ja, ja we gaan zo, even geduld. Ik ben bijna zo ver.” Opa Gijs laat zich niet van de wijs brengen en gaat verder volgens plan. Arend is helemaal opgelucht als Opa zijn jas aantrekt. Op pad Hij  gaat vandaag, met opa Gijs naar Dierentuin Blijdorp. Ik breng ze even naar de trein. Bij het station is het haasten want de trein komt er…

4 Reacties

Nee, het was heus niet alleen maar pret

Nu het zonnetje vandaag vrolijk schijnt, denk ik  plots aan de winters van vroeger. Ook dit jaar liet de winter ons toch eigenlijk weer min of meer in de steek. Ik stond er tot nu toe niet zo bij stil. Maar van de week dacht ik opeens: zullen de kleine kinderen van nu, nog ooit op de schaats staan? Zullen ze het nog meemaken dat ze schaatsen op natuurijs? Krabbelend op hun schaatsjes, achter een stoel oefenen om het schaatsen onder de knie te krijgen? En die Elfstedentoch komt die…

2 Reacties

Ontmoeting in “De Tempel”

Men komt elkaar  "toevallig" tegen Het woord “daten” bestaat nog niet. Misschien een enkeling die het waagt een contact advertentie te plaatsen in een dagblad. Maar daar blijft het dan toch echt bij. Er zijn andere wegen om elkaar te vinden. Al wordt dat niet zo hardop gezegd. Nee, er wordt veel romantischer over gesproken. Men komt elkaar “toevallig” tegen. Daar zitten we, in een boemeltreintje op weg naar Rotterdam- Overschie. Samen met een vriendin. Het is, als ik goed tel, ruim 54 jaar geleden. Meer dan een halve eeuw!                  …

8 Reacties