De schoen van Johan

Door het schrijven blijven  zich  nieuwe  verhalen  aandienen. Ze  melden  zich  niet  chronologisch aan. Nee,  ze  volgen kris  kras,  hun  eigen  grillige  pad  door  mijn  geschiedenis. Mijn  geschiedenis  is  nauw  verbonden  met  mijn  familie. In  dat  gezin  vond  het  plaats. Daardoor  wordt het  een  familieverhaal! In  die  familie vinden veel van mijn  verhalen hun oorsprong. En  als  ik  schrijf,  voltrekken  de  gebeurtenissen  zich weer. Er  vindt  ook  iets  anders  plaats. Het  gaat niet  alleen  over  mijn  familie. In  mijn  schrijfsels  gaat  het  vaak over het  leven  van  vroeger. Veel mensen …

2 Reacties

Hoe heet je vader?

Ik  zit  al  weer  een  poosje  op  de  Huishoudschool. Het  is  anders  gelopen  dan  de  bedoeling  was. Want  ik  zou  naar  de  MULO gaan.  Dat  wilde  ik  wel. In  de  vijfde  klas kreeg  ik er  Franse les  voor. Maar  toen  ik in  de zesde  klas  zat  kwam de  hoofdonderwijzer  langs. Volgens  hem  kon ik beter  naar  de  huishoudschool  gaan. Ik  was  te  onrustig  voor  de  MULO. Mijn  moeder  ging  er  van  uit  dat  het  schoolhoofd  het  wel  zou  weten. Dus ging  het  feest  niet  door. Jammer, jammer! Ik  belandde  op …

4 Reacties

De macht van Clicky

Ik  denk  dat  niet  iedereen weet,  wie of  wat  clicky  is. Clicky  is  een  teller  die het  gaan  en  komen van  bezoekers  registreert. Er  zijn  allerlei  tellers  in  blogland. Clicky  is  één  van  de  vele tellers..  Maar  helaas.  Clicky  is  vandaag  de  deur  uitgegaan.  Ik  heb  schoon genoeg  van  hem. Hij  nam  een  te  grote  plaats  in. Clicky  ging te  veel  het schrijven  beheersen. Het  lag  niet  aan  Clicky  zelf. Ik  weet  het!  Ik  kan  het  hem  dus  niet  kwalijk  nemen. Maar  vóór  je  het  weet,  ben  je  ergens  aan …

12 Reacties

Van twee groene jurken

De jurken zijn nu dan toch eindelijk klaar. Wij, mijn zus en ik, mogen ze morgen voor het eerst aan. Gisteren heeft Martha ze bij ons afgeleverd. We hebben ze nog een keer gepast. Moeder en Martha vinden dat ze prachtig staan. En Martha zei ook nog: ”wat ben ik blij dat ze klaar zijn. Het was een heel karwei hoor.” Ik vind mijn nieuwe jurk echt mooi. Het is een groene jurk. Een groene gebreide jurk. Door Martha. Zij is ook kosteres van de kerk. Het is een vriendin…

2 Reacties

Ik zei het toch!

“Vergeet je niet de overhemden te halen?” roep ik naar Gijs. “Ja, komt goed! Tot vanavond.” Gijs zijn kantoor staat naast Vroom en Dreesman. Daar is een speciale aanbieding in overhemden. Gijs gaat er tussen de middag even een paar halen. Gijs trekt de deur achter zich dicht. Ik neem Judith op mijn arm. En ik loop met haar naar het raam. Samen zwaaien we Gijs uit. Gijs zwaait terug. Met in zijn hand een appel. Die is precies op als hij bij de trein is. Ik loop met Judith…

12 Reacties

Tassen bij de vleet

Tassen, tassen en nog eens tassen. Te kust en te keur. Het winkeltje op de nauwe Dorpsstraat van Barendrecht staat een beetje weggedrukt tussen de andere grote winkels. Als je voorbij de etalage loopt, word je echter met je neus op de feiten gedrukt: hier worden tassen verkocht! De etalage hangt vol met tassen. De toonbank staat vol. En als je door het raam naar binnen kijkt, zie je niet anders. Op hoge planken liggen legio tassen te wachten op een eigenares. Sommigen liggen er misschien al wel 15 of…

4 Reacties

Onafwendbaar

De herfst heeft de plaats van de zomer ingenomen. De fijne takjes van de kale berken zwiepen mee op de wind. De berm voor de sloot is afgedekt met bruin turfmolm. De bollen in de aarde wachten op de roep van het voorjaar om dan tot bloei te komen. Behoedzaam doe ik de deur van het kuurtentje open.  Zachtjes, want misschien slaapt Maarten wel. Maarten is al heel lang ziek. Ik weet niet anders of hij ligt op bed. Nog een paar dagen, en dan zal het tentje weer leeg…

8 Reacties

Een speciaal frou-froutje

Over oma, de moeder van mijn vader. Andere grootouders heb ik niet gekend, alleen deze oma.  Zij waren al overleden toen ik werd geboren. Ik was één van haar 40 kleinkinderen. Toch zag ze je, ondanks de vele kleinkinderen. Ze hield van je, dat wist je zeker. Oma (opoe) woont in bij een getrouwde zoon. Samen met een vrijgezelle oom. Haar man, mijn opa, is maar negenenveertig jaar geworden. Evenals mijn eigen vader. Mijn oom en tante, bij wie ze inwonen, hebben zelf ook drie kinderen. Het huis is heel…

4 Reacties

Gekleurde scherfjes

Mijn wereld toen ik een jaar of zes was … Het is warm, heel warm. Al dagenlang. De koeien in de wei naast het huis liggen loom in het gras. Met lodderige ogen kijken zij in het niets, zo lijkt het. De boterbloemen om hen heen hangen slap naar beneden. Het is woensdag en alleen ik ben thuis.  De andere kinderen zijn ergens naartoe. Spelen of zo. Nu de zon al dagenlang schijnt, is de aarde uitgedroogd en heel hard. Zo hard dat er scheuren in zijn gekomen. Als ik…

0 Reacties

Het kan vanochtend niet op

Aardbeien alleen de kleur al is een feest op zich. Als ik ze koop, dan het liefst onze eigen, heerlijk sappige Hollandse aardbeien. Gerijpt in het zonnetje dat hier schijnt. Het was vroeger dan ook echt een zomervrucht. Tegenwoordig staan ze met Kerst volop in de winkels. Maar die halen het niet bij de vroegere aardbeien die ik in de zomer plukte: zo van het land in de mand mee naar huis. En dan maar genieten! Ik loop door het winkelcentrum en kijk naar de aardbeien. Ze staan weer prachtig…

0 Reacties