Achtenzestig treden

We  schrijven  1962.  Nog  altijd  woningnood! Eigenlijk  is  er  na  de  oorlog  altijd  woningnood  gebleven.  Vooral  in  de  steden  is  dit  nog  het  geval. Maar  hoe  een  huis  vinden  als  je  wilt  gaan  trouwen?  Ja, want  dat  wilden  Gijs  en  ik. Pretenties  hadden  wij  niet.  Verwachtingen  dat  het snel  zou  lukken, evenmin. Maar  dan… Via via  hoorden wij  dat  er  woonruimte  vrijkwam in  de stad  waar  Gijs  woonde  en  werkte.  Een  piepklein  huisje.  Dat  wil  zeggen:  een  zolderkamer, omgebouwd  tot  woonruimte. De  hele  oppervlakte  was  21  meter. En  hoe  knap! …

8 Reacties

Sigarenbandjes sparen

Sigarenbandjes  sparen Aan  de  dijk  waar  vroeger  ons  huis  stond,  kon  het  danig  druk  zijn. Dat  kwam  omdat  tegen  ons  land  aan  het  veilingterrein  lag. Het  veilingterrein  was  heel  groot,  want  die  veiling  had  een  streekfunctie. Tuinders  uit  de  verre  omgeving  kamen  op  veilingdagen  groenten  en  fruit  veilen.  Soms  met  vrachtauto’s,  maar  toen  ook  nog  veel  met  paard- en-wagens.  Die  veiling,  met  het  grote  kantoor  op  het  terrein,  het  is  allemaal  verdwenen.  Opgegaan  in  de  tijd. De middenstand  heeft  gretig  gebruik  gemaakt  van de  ruimte  die vrijkwam. Er  zijn  nu …

0 Reacties

De laurenstoren

Kom vanavond met verhalen hoe de oorlog is verdwenen en herhaal ze honderd malen: alle malen zal ik wenen Leo Vroman Dicht  bij  ons  huis  loopt  de treinrails  over  de weg. En ik  breng dan ook heel wat  tijd  door voor  een  gesloten  overweg. We  moesten  de overweg over om  ergens  te  komen. Het treinstation lig  helemaal  buiten  het  dorp,  maar wij zijn  zo  gelukkig dat  we  er  vlak  bij  wonen  En  als het nodig  is maken wij  een reisje  naar  Rotterdam. Ik  word  al groot, 9  jaar. Vandaag is…

1 reactie

Dit is voor jou

Het klopt niet helemaal dat Sinterklaas vroeger nooit langs kwam.  Ik herinner mij dat we  twee  keer pakjesavond vierden. Het waren de laatste jaren voordat mijn oudste broer verongelukte dat hij voor de jongste kinderen van het gezin cadeautjes kocht. Voor die gelegenheid zaten we in de voorkamer ook wel de mooie kamer genoemd. Het was heel spannend want het was helemaal nieuw. Ik voelde de spanning in mijn buik, want nu ging het toch nog gebeuren.  Vanavond was het ook bij ons pakjesavond! De velours gordijnen waren dicht getrokken.…

2 Reacties

Over ijsbloemen en een gek op het dak

Nee  dit  is  geen  Sinterklaas verhaal. Maar een verhaal over  bevroren  ramen  en  winterkou. Sinterklaas kwam trouwens helemaal niet langs. Allemaal onzin, vond mijn moeder. Wat zou ik graag dat huis, waarin ik als kind woonde, nog eens bekijken. Helaas is het afgebroken en staat er nu op dezelfde plaats een modern, niet aansprekend nieuwbouwhuis. Dat vind ik wellicht zo door mijn nostalgisch verlangen naar dat oude huis van vroeger. Als ik uit school naar huis liep verlangde ik naar de vertrouwdheid van de groene luiken. En naar Tippie het…

0 Reacties

Leven in het nu

Het lijkt zo vanzelfsprekend, natuurlijk leef ik nu. Maar doe ik dat wel echt?  Ik heb nogal eens terug kijkjes naar vroeger. Eckhart Tollen heeft een boek geschreven: De kracht van het nu. Maar ik ervaar steeds meer dat mijn leven mede gekleurd wordt door mijn herinneringen en vroegere ervaringen. En die, samen met het nu, geven mijn leven de totale kleur. Soms heb ik zomaar heimwee naar de  kleine dingen van vroeger.  Naar de snorrende zwarte kolenkachel met deurtjes. In die deurtjes zaten raampjes waarachter rood mica zat.  Ik…

2 Reacties

Draai het wieltje nog eens rond

Wij hadden vroeger een thuisnaaister. Onze thuisnaaister, mocht boven in de zolderkamer haar werk doen. Zij  was  een  ongetrouwde  vrouw  met  treurige  ogen, alsof  ze  ieder  moment wilde  gaan  huilen. Haar  naam  was  Trui.  Die naam, gecombineerd  met  hoe zij  keek, riep  bij  mij  een  naar  gevoel  op.  Ze  zat  daar  maar  op  dat  kamertje  met  een  hele  berg  verstelwerk  voor haar  neus.  Iets  weggooien  gebeurde  pas  als  het  niet  meer  gemaakt  of  vermaakt  kon worden.  Soms  vermaakte  zij  een  jurk, van  een  oudere  zus, passend  voor  mij.  Ik  werd …

0 Reacties

Een tastbare herinnering

Ik was een meisje van een jaar of 8 toen ik van mijn oudste broer, die toen 23 was, het sprookjesboek van Grimm kreeg.Het was de 4e druk van de volledige uitgave van Grimm met prachtige illustraties van Anton Pieck.  Ik vond het allereerst al geweldig dat ik zo’n prachtig dik boek kreeg. En al was ik nog erg jong voor de moeilijke taal, ik voelde al wel dat er veel meer werd verteld dan ik begreep. Mijn moeder vond het helemaal niks. Zij had een hekel aan sprookjes en…

0 Reacties

Vanuit mijn wieg

Rondsnuffelend  in  mijn  voorraadkast  kom  ik  een  schrijfopdracht tegen die  ik  mij  nog  goed herinner. Een beetje  bizar  vond  ik  die  opdracht: schrijf  een  verhaal vanuit  je  wieg. Vanuit  mijn wieg? Het  steunen en  kreunen  van  de  andere  cursisten is  niet  van  de  lucht. Maar al  dat  gesteun en  gekreun  levert  niets  op. De  opdracht staat  als een huis, en  zal  moeten  worden uitgevoerd. En  toen  gebeurde  er, tot  mijn  eigen  verrassing  en  verbazing  iets  waar  ik niet op  rekende. Er  kwam  zomaar, uit  het  niets, een verhaal  tevoorschijn. Mijn …

0 Reacties

Zing nog een lied

Ik ben nu bijna driekwart eeuw min of meer hier aanwezig. Met stijgende verbazing zie ik dat de wereld om mij heen steeds sneller verandert. Alleen al in het onderwijs zijn de veranderingen niet van de lucht. Of je er blij mee moet zijn is een vraag want waar blijft de echte oplossing?Als ik denk aan mijn lagere schooltijd, dat is nu ruim 65 jaar geleden. Ik ga langzamerhand die jaren toch in een ander perspectief plaatsen. Ons gezin ging naar “De School met den Bijbel”. Het was geen grote…

0 Reacties