Het is september 1956. Ik ben blij. Voel mij de koning te rijk! Want ik zit op de “kweekschool voor kleuteronderwijzeressen”. Zo werd de opleiding toen officieel genoemd. De opleiding stond apart van de toen gangbare kweekschool. Tegenwoordig is het kleuteronderwijs opgegaan in de Pabo.
Het gesprek met mijn vroegere schoolhoofd is prima verlopen. Hij heeft mij geholpen met de procedure tot toelating. Het is echt boffen dat hij daar les geeft. En het voelt vertrouwd dat ik hem daar weer tegenkom. Ik zit opnieuw bij hem in de klas. Hij geeft Nederlands. Ik moet vaak denken aan zijn lessen op de lagere school. Zoals hij door het lokaal banjerde bij het declameren. (blog : Zing nog een lied)
Ik ben gestart in de vooropleiding. Mijn moeder stemde snel in met mijn wens. Ze vindt het fijn voor mij. Vindt het zelfs wel mooi, geloof ik! Er gaat meer veranderen De volgende maand oktober gaat een broer trouwen. Tot die tijd reis ik hier vandaan, naar school. Ik ben twee weken geleden begonnen. Het is een avondopleiding. Overdag blijf ik tijdens de drie komende weken, nog in de winkel staan. Als mijn broer is getrouwd houdt het hier op voor mij. Ik ga weer terug naar mijn geboortegrond. Naar mijn oude vertrouwde omgeving.
Ik zit in de bus naar school. De slagerij heb ik gelaten voor wat het is.
Door het raampje kijk ik over het rivierenlandschap. Wat is het hier toch prachtig. En wat zit ik lekker, hoog in de bus. Ik soes een beetje weg. Balanceer tussen waken en dromen. Voel mij vederlicht. In de verte hoor ik het ééntonige geronk van de rijdende bus. Er zitten negentien meisjes in de klas. Meisjes zoals ik. Ook zij kruipen weer in de schoolbanken. Overdag zal ik tijdens de opleiding blijven werken. Zo komt er geld in het laatje. En kan ik de kosten van de opleiding een beetje drukken. De lessen boeien mij. Vooral de vakken: pedagogie en psychologie vind ik interessant. Het zijn onbekende vakken. En daar wil ik meer van weten. Ik stort mij op de studie. Ik voel mij als een vis in het water. Ja, er verandert veel in mijn leven. De bus brengt mij tot vlak bij de school. Ik loop monter en opgewekt naar het lokaal.Het is nu vier uur in de middag. De lessen zullen doorgaan tot vanavond negen uur. De tijd verstrijkt. Ik woon al weer een poosje thuis. Het voelt vertrouwd om weer te slapen in mijn eigen slaapkamer. Ik zit weer op mijn oude plekje aan tafel, bij het raam. Zelfs de eenden, die in het water zwemmen, zijn mij vertrouwd! Gelukkig gaat bij mijn broers ook alles naar wens. Mijn schoonzusje heeft mijn werk overgenomen. Zij staat nu in de winkel. Mijn andere broer zal ook snel gaan trouwen! Alles loopt daar op rolletjes.
Drie keer in de week ga ik nu naar de avondschool. Er zijn meer meisjes uit ons dorp aan de opleiding begonnen.We zien elkaar bij de trein en reizen samen verder. Ik vind het reuze gezellig!
Overdag werk ik als Huishoudelijke Assistente op een kleuterschool. Ik sta ook enkele uren per week voor de klas om les te geven. Dat is afgesproken. Zo kom ik aan de voorgeschreven praktijkuren. Als ik les geef, zit achter in de klas, de onderwijzeres die mij begeleidt. Zij observeert hoe ik lesgeef. En geeft mij aanwijzingen. Ook geeft zij schriftelijk kritiek op mijn wijze van lesgeven. Kritiek ontvangen vind ik soms moeilijk. Ik zou het graag allemaal goed doen. Maar er is één troost: de andere leerlingen krijgen ook kritiek. Kritiek krijgen hoort er gewoon bij. En ik weet het. Ik begrijp het. Die aanwijzingen en kritiek hebben we nodig. Het zijn wegwijzers om ons vak te leren. Alleen zo, kunnen we goede leerkrachten worden.
Het worden drukke, volle jaren. Ik ben nog steeds blij dat ik aan de opleiding begonnen ben. Het maakt mij blij, als de kinderen genieten.
Als ze vol overgave luisteren naar de verhalen En mijn vroegere orgellessen komen nu prima van pas. Op sommige scholen, waar ik stage loop, staat een piano. En wat is leuker dan muziekles geven aan kleuters? De piano is daarbij een heerlijk instrument. De kinderen genieten met volle teugen! Ik ben heel gelukkig als ik tenslotte mijn diploma op zak heb. Ik zie prachtige vergezichten. Vanaf nu, kan en mag ik zelfstandig les geven aan kleuters. Heerlijk!
Wat moet dat een heerlijk gevoel geweest zijn voor u.
Stonden er nog maar zulke juffen voor de klas.
Dat mis ik soms, het is nu zo onrustig door alle partimers die vaak ook nog een gezin hebben om aan te denken en voor te zorgen.
Ik weet wel , ze doen ook hun best ,maar toch …..
Ja lieny, dat was ook een heerlijk gevoel.
Er is zoveel veranderd in het onderwijs.En lang niet altijd in gunstige zin.
Alles was toen nog niet zo prestatiegericht. Kinderen mochten noch kind zijn!
Vooral de totale vorming was voor ons heel belangrijk!
En als de kinderen doorstroomden naar de lagere school waren ze ook toen, in onze tijd, een heel stuk wijzer.
Tegenwoordig staan de leerkrachten veel meer onder druk.
Ik zag het grote verschil toen ik later weer ging werken.
Vergaderen, vergaderen! Schoolkranten, formulieren invullen etc.
Ach tijden veranderen, En je moet wel mee!
Hartelijk dank voor je reactie!
Groet,