De macht van Clicky

Ik  denk  dat  niet  iedereen weet,  wie of  wat  clicky  is. Clicky  is  een  teller  die het  gaan  en  komen van  bezoekers  registreert. Er  zijn  allerlei  tellers  in  blogland. Clicky  is  één  van  de  vele tellers..  Maar  helaas.  Clicky  is  vandaag  de  deur  uitgegaan.  Ik  heb  schoon genoeg  van  hem. Hij  nam  een  te  grote  plaats  in. Clicky  ging te  veel  het schrijven  beheersen. Het  lag  niet  aan  Clicky  zelf. Ik  weet  het!  Ik  kan  het  hem  dus  niet  kwalijk  nemen. Maar  vóór  je  het  weet,  ben  je  ergens  aan  verslaafd.  Vandaar! Gaat  iets  je  zo  beheersen  dat  je  het  niet  missen  kunt. En  dat  gebeurde. De cijfers  van Clicky  werden  heel  belangrijk  voor  me.  Te belangrijk! Dat  werd  ik  mij  ineens  bewust. Wat  ging  ik  hieraan   doen?  Hoe  kon  ik  het  veranderen? Voor  mij  was  het  duidelijk  Clicky  eruit gooien!  Korte  metten  ermee!

Natuurlijk  dacht  ik,  zoals  bij  alle  verslavingen in  eerste  instantie: zo  erg  is  het  niet.  Ik  kan  het  ook  anders gaan  doen. Bijvoorbeeld, voortaan maar  één  keer  per  dag  kijken.  En alleen  als  ik  het  zelf  wil. En  dat  lukte.  Maar  niet  voor  lang.  Hooguit voor  één  of  anderhalve  dag!  En  dan  was de  impuls  om  te  gaan  kijken  niet  langer  te  bedwingen. Ik  werd  weer ontzettend nieuwsgierig  hoeveel mensen mijn  blog vereerden met een bezoek. Dus: einde  van  de  afspraak  met  mezelf. Ik  ging  kijken!  Eén,  twee  klikjes en  ik  wist  het  weer.  Voor  even  tevreden!

Maar  soms  ook niet. Als  er  een  dag  wat  minder  bezoekers  waren,  gingen  mijn  gedachten  met  mij  aan  de  wandel.  Zie  je  wel, dat  schrijven  wordt  niks.  Je  kan  helemaal  niet  schrijven.  Het  stemmetje  in  mij  klonk  soms  heel  venijnig. Zo  venijnig,  dat  ik  af  en  toe  overwoog om de  brui  aan  het  schrijven  te  geven. Mijn  moed  om  door  te  gaan  hing  voor  een  groot  gedeelte  af  van  Clicky.  Van  de hoeveelheid  bezoekers.  En  dat  wil  ik  dus  niet! Soms  zeggen  mensen  tegen  mij:  je  schrijft  toch  voor  jezelf!  Omdat  je  het  zelf  leuk  vindt?  Wat  kan  het  je  schelen  of  je  wel  of  niet  gelezen  wordt!  Hebben  die  mensen  zelf  een  blog?  Meestal  niet! Welke  cabaretier  wil  voor  een  lege  zaal  staan?  Welke  schrijver  wil  niet  gelezen   worden?  Welke  dominee   wil  voor  een  lege  kerk  preken? In  onze  woonplaats  stond  vroeger  een  dominee  die  niet  zoveel  mensen  trok.  Op  een  zondag,  toen  er  weer  weinig  mensen  waren,  zei hij: “Ik  preek  niet  voor  stoelen  en  banken!”

Omdat  niets  menselijks  mij  vreemd  is:  ik  vind  het  fijn  als  mensen  mijn  blog lezen!  Als  mijn  schrijven  een  meerwaarde  heeft.  Iets  toevoegt! Ik  vind  schrijven  heel  fijn. Een  blog  schrijven  vind  ik echt  leuk.  Ik  hoop  nog  een  poosje  door  te  gaan. Maar  vanaf  nu zonder  de teller  van  Clicky.
Rustig  doorgaan  met  schrijven,  alleen  maar  omdat  ik  het  wil  en  fijn vind. Omdat  ik  in  schrijven dingen kwijt  kan. Ik  hoop  dat  ik  voorlopig  kan  blijven  schrijven  over  van  alles  en  nog  wat. En  ik  hoop  dat  mensen  mij  blijven  lezen. En  blijven  reageren!  Meegaan  met  de  stroom,  en  afwachten  waar  de  stroom  mij  brengt.

Maar  zonder  Clicky!

Dit bericht heeft 12 reacties

  1. Carol

    Clicky komt best wel weer terug.

    1. Mee op de wind

      Misschien komt je profetie wel een keer uit Carol.
      Maar alleen als ik dat zelf wil.
      Voorlopig is Clicky eruit gezwiept.
      En ik vind het heel bevrijdend!
      Dank voor je reactie.
      met groet

  2. Lieny Egas

    Wat ontzettend herkenbaar.
    Om dezelfde reden heb ik vorig jaar meer dan 60 FB vrienden verwijderd en alleen die overgehouden waar ik mijn hobby’s mee deel.
    Dat zijn er nu nog 15 en het geeft rust.
    Je niet meer afhankelijk voelen van je likes en complimenten.
    Bah ik werd er zo moe van.
    Ik vind het een dapper besluit en ik blijf lezen hoor !
    Fijn weekend

    1. Mee op de wind

      Ja soms, meer altijd, moet je een besluit nemen als iets je leven gaat beheersen.
      Facebook kan ook net zo verslavend werken!
      En het geeft inderdaad rust als je een daad stelt in zo’n situatie.
      Zo werkt het dus!

      Ik voel mij nu niet meer afhankelijk van uitslagen: van meer of minder lezers.
      Fijn dat je mij volgt Lieny!
      Er liggen al weer verhalen klaar.
      Dank voor je reactie.
      En groetjes

  3. ella versendaal

    Gewoon blijven schrijven, je doet het erg goed. Al zou je het alleen voor jezelf doen is het nog de moeite waard!

    1. Mee op de wind

      Dat doe ik ook hoor Ella.
      Ik vind het erg leuk om op mijn blog te schrijven.
      Ben ook altijd benieuwd wat er weer uit mijn pen gaat rollen.

      Ik hoop dat dit bericht goed doorkomt want ik klikte verkeerd.
      groet,

  4. Teunie

    Goed gedaan. Nu bent u véél vrijer in het schrijven!

    1. Mee op de wind

      Dat was precies de bedoeling Teunie.
      Het geeft rust!

    1. Mee op de wind

      Het is altijd weer fijn Ineke te horen dat de stukjes die ik
      schrijf worden gelezen. En nog fijner dat het je boeit!
      Ik schrijf over de gewone dingen van het leven.
      In alles en iedereen zit een verhaal!
      Hartelijke dank voor je reactie!
      Groet,

  5. Ingrid Groen

    Via de blog Eenvoudig leven ben ik op uw blog terecht gekomen.
    Ik heb de hele dag , telkens als ik even tijd had, stukjes gelezen. Zo gezellig!!
    Ik hoop dat u nog veel schrijft in de toekomst!

    1. Mee op de wind

      Dag Ingrid,
      Ook via Teunie op mijn blog gekomen! Wij geven beiden inkijkjes op het leven van alledag. Teunie, als gelukkige moeder van een grote kinderschaar. Ik schrijf over het alledaagse leven van vroeger. Over het mooie en moeilijke van toen! Over Heintje bijvoorbeeld.
      Ik heb nu veel tijd. Maar ik herken dat wel van vroeger. Gezellig, tussen de bedrijven door even een stukje lezen.
      Hartelijk dank dat je het mij vertelt, en voor je reactie! vertelt.
      Groetjes, Maaike

Laat een reactie achter