De moerbeitoppen ruischten

Als ik in de vakantietijd naar het stadshart loop is het stiller dan anders. Heerlijk zo rustig. En als de vakantiegangers nu in verre oorden ook genieten van hun welverdiende vakantie is ieder tevreden. En ik loop verder, op mijn dooie akkertje naar het stadshart waar het ook al veel stiller is dan gewoonlijk.

Bovenin aan de rechterkant van mijn blog staat een gedichtje dat ik schreef  nadat ik bewust momenten van stilte in mijn leven bracht.

Luister, wees stil
Luister zonder gehoor
naar het eeuwige lied,
Het vaart zonder melodie
mee op de wind

Jaren geleden hoorde ik van een kennisje dat zij iedere dag een moment van stilte nam. Haar verhaal boeide mij. Is dat misschien ook iets voor mij, waren mijn eerste gedachten. Ik voelde mij steeds meer opgeslokt door het leven. Alsof ik werd geleefd en geen inbreng had in hoe ik het zelf wilde. Ik was dan ook snel overgehaald toen zij vroeg of ik soms eens mee wilde naar het groepje waar ze aan stiltemeditatie deden.

Na mijn kennismaking besloot ik om het ook thuis te gaan doen. Het voelde wel een beetje vreemd toen ik voor de eerste keer thuis ging zitten voor stiltemeditatie. En ook een beetje eng. Stil zitten en verder niets doen? Het bleek niet eens gemakkelijk. Ik voelde nu pas echt hoe vreselijk druk het in mijn hoofd was. Hoe mijn gedachten over elkaar heen buitelden. Er zat vaak niet eens kop of staart aan al die gedachten, terwijl ze het wel voor het zeggen leken te hebben. Waar kwamen ze vandaan? Hoe kwamen die gedachten tot rust en hoe verkreeg ik stilte in mijn hoofd? Want dat was toch de bedoeling?

Het was moeilijk om te blijven zitten, om niet op te staan en het werk te gaan doen dat wachtte.  Maar ik weerhield mezelf en bleef zitten. En de gedachte dat het stil moest worden in mijn hoofd, liet ik los. Ik gaf mijn gedachten alle vrijheid. Liet ze rondtollen en draaien waarheen ze wilden. Ze zouden die drukte best wel een keer beu worden. Maar mijn besluit: deze tijd van de dag is bestemd voor stille tijd, hield ik vast.

Toen ik zo stil zat voelde ik voor het eerst dat mijn adem vanzelf kwam en ging, dat ik daar niets aan hoefde te doen. Dat mijn hart klopte in rustige regelmaat. En? Dat mijn lichaam kriebelde. Ik heb de wekker op 15 minuten gezet. Duren vijftien minuten zo lang? En hoeveel keer vijftien minuten heb ik wel niet op een dag? Zesennegentig keer als ik goed reken. Ineens had ik een zee van tijd in mijn leven. Toen even later de wekker afliep werd het juist wat rustiger in mij.

Ik neem mij voor om vanaf nu iedere dag, als het mogelijk is, te gaan zitten. Maar is het niet vreemd wat ik doe? Is het wel goed om zo maar niets te gaan zitten doen? Er ligt een schip met werk te wachten en ik ga zitten. En wat gebeurt er met mij als ik zo stil zit? Maar wat kan er mis aan zijn om te zitten in stilte?

En ook vandaag ging het weer niet vanzelf om rustig te blijven zitten. Ook vandaag holden mijn gedachten als wilde paarden door mijn hoofd. Willen zij het soms beletten dat ik rustig en stil op mijn krukje zit? Maar ik bleef onverstoorbaar, sloot mijn ogen en liet het weer gebeuren. En ook nu weer, net als gisteren loopt de wekker na vijftien minuten af. Maar ik weet inmiddels wel dat de onrust en drukte in mijn hoofd tijdens het stil zitten, stukje bij beetje oplost, als ik het maar rustig laat gebeuren

Door de regelmaat van iedere dag gaat stiltemeditatie bij mijn leven horen. Iedere dag, als de omstandigheden het enigszins toelaten, neem ik tijd voor mijn stiltemeditatie. Het is een vast punt van de dag geworden en het doet mij heel erg goed. In de loop van de tijd verander ik soms het tijdstip van de dag en kies ik een andere vaste tijd. Ik vind zelf ’s ochtends de meest geschikte tijd. Het stil zitten gaat steeds gemakkelijker en als vanzelf ga je dan langer mediteren.

In de bijbel vind je ook het belang van stilte terug. Een heel mooi verhaal over stilte vind ik in 1 Koningen 19. Door allerlei omstandigheden is de profeet Elia zo levensmoe dat hij zich uit het leven terug trekt. Maar dan komt een engel naar Elia met de boodschap dat hij naar de berg Horeb, de berg van God, moet gaan. Elia gehoorzaamt, en hij gaat naar de berg Horeb. Op die berg verschijnt God aan Elia. Vóórdat God verschijnt gaat voor Hem uit een vreselijke storm. Daarna volgt een aardbeving en onweer. Maar daarin verschijnt God niet aan Elia. Als dat voorbij is hoort Elia het suizen van een zacht wind. En in het suizen van dat zachte briesje, in die stilte, komt God naar Elia met woorden van troost.

Nicolaas Beets schreef een prachtig gedicht waarin elementen van dit bijbelverhaal terug te vinden zijn.

DE MOERBEITOPPEN RUISCHTEN

‘De moerbeitoppen ruischten;’
God ging voorbij;
Neen, niet voorbij, hij toefde;
Hij wist wat ik behoefde,
En sprak tot mij;

Sprak tot mij in de stille,
De stille nacht;
Gedachten, die mij kwelden,
Vervolgden en ontstelden,
Verdreef hij zacht.

Hij liet zijn vrede dalen
Op ziel en zin;
‘k Voelde in zijn’ vaderarmen
Mij koest’ren en beschermen,
En sluimerde in.

De morgen, die mij wekte
Begroette ik blij.
Ik had zo zacht geslapen,
En Gij, mijn Schild en Wapen,
Waart nog nabij

Hoe kon ik zó dom zijn. Want wat gebeurde er? Ik ging sjoemelen met mijn stiltemeditatie. En dat moet je nooit doen. Ik mediteerde nog wel, maar alleen als het mij uitkwam. En dat werkte natuurlijk niet want het kwam bar weinig uit. Er is altijd wel iets dat voor nu belangrijker is. Jammer! Ik merkte na een poosje dat er iets ontbrak aan mijn leven. En juist toen ik er over nadacht dat ik weer regelmatig moest gaan mediteren, rinkelde de telefoon. Aan de lijn hoorde ik een stem die ik meteen herkende. Er werd mij gevraagd of ik soms weer mee wilde doen met stiltemeditatie. Eens in de veertien dagen komen vijf vrouwen een ochtend bij elkaar voor stilte en meditatie. Het is een groepje dat al jaren bij elkaar komt. Sterker, ik heb het groepje in het verleden zelf opgericht. Wat bijzonder dat zij mij juist nu bellen. Het is voor mij een duidelijke aanmaning: Maaike pak het weer op!

En nu beoefen ik op woensdagochtend met vijf vrouwen weer stiltemeditatie. We komen om de veertien dagen bij elkaar. De leeftijden zijn heel verschillend, dat maakt het boeiend en mooi. We lezen, vóór wij beginnen iedere keer om de beurt een gedicht. Na twee keer 25 minuten sluiten we af met een leesstukje. Met elkaar in een groepje mediteren is heel fijn en weer anders dan thuis in je eentje. We drinken met elkaar thee en praten nog wat na.

Ik kan het iedereen, jong of oud aanraden om bewust stilte in je leven te gaan creëren. Het gaat niet vanzelf er is wel wat wilskracht voor nodig. Maar als je het eenmaal doet zul je er de heilzame werking van ontdekken en wordt een moment van stilte heel belangrijk voor je. Vooral in onze onrustige wereld is het een weldaad om tijd vrij te maken voor bezinning en rust. Om even stil te staan bij dat waar het wezenlijk om gaat. Bij veel instanties in de gezondheidszorg wordt inmiddels ook stiltemeditatie aangeraden en toegepast. Zelfs in het bedrijfsleven ontdekt men er de waarde van.

Mijn eerste kennismaking met stilte was in mijn jeugd. Ik denk aan de stille zomeravonden als de warmte van de dag nog boven het erf hing. Ik zie de ondergaande zon die overdag de lucht boven de landerijen had doen zinderen. Naast de sloot was een strookje gras, daar stonden de slaapmutsjes op ranke steeltjes in hun prachtig geel/oranje kleur. Niet één bloem kan wedijveren met de slaapmutsjes uit mijn kinderjaren. In de stilte van de avond sloten de tere bloemblaadjes zich ineen. Heel ver weg hoorde ik de roep van de koekoek. Het leven lag nog voor mij en het voelde alsof de stilte geheimen in zich meedroeg die nu nog verborgen waren.

Reacties zijn altijd welkom en beantwoord ik graag

Dit bericht heeft 8 reacties

  1. Nelleke

    Mooi stukje. Kennelijk is de woensdag de stiltedag. Ik doe het zelfde verhaal met vriendinnen op woensdagmiddag. Maar net als jij heb ik moeite er elke dag te voor gaan zitten.

    1. Mee op de wind

      Dag Nelleke, ik lees je reactie nog net voor ik slapen ga. Maar jij weet dan ook dat je het meteen mist als je overslaat en dat het toch echt bij je leven hoort. Het is altijd weer fijn om zielsverwanten te ontmoeten. Dank voor je reactie en welterusten Nelleke. Groet van Maaike

  2. Elly

    Mooi verteld. Vind het knap -en verwonderlijk- dat je dat zo bewust doet, die stilte aanbrengen. Bij mij komt dat altijd op geheel willekeurige tijdstippen. Bij voorbeeld, zoals vanavond, toen ik even Bij mijn wandelingetje in het park naar de sterren keek. Er waren er, ondanks bewolking, toch een paar te zien. t Is natuurlijk niet dat je echt de sterren ziet, want zover kijken we zelfs niet bij helder weer.
    En dan loop ik zo te mijmeren. Of in bed , na het lezen (meestal gedichten) en het bidden. Of bij het zitten op het bankje op mijn balkon. Of na het beluisteren van muziek. Maar jij doet dat dus bewust. Interessant. Maar… zoals gezegd, mooi verhaal. (Ga het nog even overlezen). Welterusten.

    1. Mee op de wind

      Dag Elly, wat je schrijft over de stilte kan je ook inderdaad zomaar onverwacht overkomen dat is helemaal waar. Ook dat kan je overkomen als je stiltemeditatie beoefend. Het is ook bedoeld om rustiger te worden in de maalstroom van het leven. Om te ervaren en te leren dat ik de kramp alles in handen te willen houden en alles te willen regelen los kan laten. Dat er meer rust in mijn hoofd is. Maar wat jij schrijft is heel mooi en dat zijn ook momenten van bezinning en ik begrijp dat je goed beschouwd ook die momenten creëert door een gedicht te lezen en alleen te wandelen in de natuur enz.Dank voor je reactie en je bijdrage Elly. groetjes van Maaike

  3. Sjanneke

    Hallo,
    Ik herken het ook.. ik mediteer 2x per dag.. Niet altijd, maar als het even kan 15 min voor het opstaan dat schiet er nog al is bij in…Maar wel altijd 15 min voor het slapen gaan.. Brengt vrede in mijzelf… Waardering voor alles dat is.. Op dat moment ben je echt in het nu, er is niets meer dan dat… Op dat moment sta ik het dichtste bij de bron.. Hoe je die ook noemen wilt.. Prachtig vind ik dat…..
    Groetjes

    1. Mee op de wind

      Dag Sjanneke, Ja even gaan zitten en luisteren wat de stilte meldt. Jij omschrijft het mooi! Ik kan begrijpen dat het niet altijd twee maal per dag lukt maar vóór het slapen gaan lijkt mij ook een heel mooi moment. Als je het eenmaal doet weet je dat je er niet meer buiten kunt. Weet je hoeveel invloed het op je bestaan heeft en dat het je dichter bij de Bron brengt. Hartelijk dank Sjanneke, voor je inbreng en dat je weer reageerde. Groetjes van Maaike

  4. wilma

    als ik aan het werk ben, vind ik het heerlijk om dan gewoon alles van me af te laten glijden(denken). Of tijdens een rit,als ik alleen ben,of gewoon op bed.
    Of stilte tijdens een wandeling ’s avonds en genieten van het uitzicht,wolken,hemel, mountains……
    groet, Wilma

    1. Mee op de wind

      Dag Wilma, je beschrijft het heel mooi dat je tijdens het werk alles van je af laat glijden, en ook zo kun je stille tij ervaren. Het denken loslaten en in het hier en nu zijn. Ik vind het mooi deze reacties. Mooi om te horen dat jij en ook andere mensen geraakt worden door Gods schepping. De schoonheid van de stilte mogen ervaren en het belang ervan inzien dat stilte wezenlijk iets met ons doet. Dat God spreekt tot ons in de stilte, dat is het belangrijkste. Hartelijk dank weer Wilma dat je dit met ons deelt. Hartelijke groet van Maaike

Laat een reactie achter