Zo, inmiddels ben ik weer terug van weggeweest en ga ik als de wiedeweerga een blog schrijven.
Het is vakantietijd en ik heb er inmiddels een heerlijk weekje Texel op zitten. Het was goed bivakkeren in de caravan van Mariska en Lodewijk.
Ik moest wel even moed verzamelen om in de auto te stappen en piekerde – zoals altijd – hoe het moest bij de veerpont.
Het ging ook nu weer goed, al denken automobilisten misschien wel eens wat een grijs kopje zit daar achter het stuur.
Het ging ook nu weer goed, al denken automobilisten misschien wel eens wat een grijs kopje zit daar achter het stuur.
Het was gelukkig niet te druk om op de boot te komen.
Voor mijn vriendin Nelleke was het jaren geleden dat zij voor het laatst op Texel was. Haar moeder kwam van Texel en zij was er vroeger veel geweest.
Veel mensen hebben hun hart verloren aan Texel en ook bij mij is dit het geval. Die prachtige wolkenluchten, de landerijen, de groene velden met schapen – dat is Texel ten voeten uit. Ik voel mij weer zo heerlijk vrij en geborgen in die groene weidsheid.
Mijn veel te zware koffer – gelukkig op wieltjes – sjouwde ik de caravan in. Ik kan het niet laten; ik neem altijd veel te veel mee. Jaloers keek ik naar mijn medereizigster en haar kleine koffertje. Volgende keer doe ik het anders, denk ik voor de zoveelste keer. Maar uiteindelijk staat mijn koffer in de slaapkamer en daar staat hij voorlopig prima.
Puzzel van 2500 stukjes
Het verhaal wat ik eerder schreef over puzzelen had vruchten afgeworpen, want op de tafel in de huiskamer lag een puzzel van 1500 stukjes te wachten. Maar we hadden het veel te druk, en toen we naar huis gingen lag de puzzel onaangeroerd.
Bij regenweer zou het een uitkomst zijn geweest. Maar wel een heel lieve geste, Maris en Lo!
Voor wat proviand en een kopje koffie gingen wij meteen maar even naar de Koog. En daar bleek dat de Duitsers ook Texel weten te vinden, zij flaneerden massaal door de winkelstraat.
Tja en wat doen oudere dames als zij op vakantie gaan: onder andere genieten van heerlijke kopjes koffie – het liefst in ambiances met uitzicht op zee.
Schoonzoon Lodewijk is een geboren Texelaar, en iedere dag kregen we een of ander musea of een strandpaviljoen op mijn smartphone geappt. Daar maakten wij dankbaar gebruik van, want wie weet betere plekjes dan een geboren Texelaar?
Volgens de planning gingen we op stap naar Oudeschild, daar is een onderkomen waar ze heerlijke koffie hebben met een prachtig uitzicht op zee. Maar tot onze teleurstelling was deze tent op dinsdag gesloten. Maar niet getreurd, want Oudeschild heeft meer te bieden.
Natuurlijk wilden we het bekende museum Kaap Skil ook bezoeken. Mijn museumkaart was verlopen – daarom heb ik hem daar meteen maar verlengd. Nelleke, mijn vriendin, keek haar ogen uit toen zij eenmaal binnen was. Wat een verschil met vroeger. Het museumpje was toen een soort loodsje met gejutte en gevonden spullen. Nu was er een prachtige entree en een restaurant. Een display met varende schepen uit de 17e eeuw met tekst in drie talen. Met de zelfbedienbare lift gingen we naar de bovenverdieping, want we waren vooral benieuwd naar wat we daar zouden vinden. Op die verdieping lag immers de inmiddels beroemde “verdronken jurk”.
Natuurlijk wilden we het bekende museum Kaap Skil ook bezoeken. Mijn museumkaart was verlopen – daarom heb ik hem daar meteen maar verlengd. Nelleke, mijn vriendin, keek haar ogen uit toen zij eenmaal binnen was. Wat een verschil met vroeger. Het museumpje was toen een soort loodsje met gejutte en gevonden spullen. Nu was er een prachtige entree en een restaurant. Een display met varende schepen uit de 17e eeuw met tekst in drie talen. Met de zelfbedienbare lift gingen we naar de bovenverdieping, want we waren vooral benieuwd naar wat we daar zouden vinden. Op die verdieping lag immers de inmiddels beroemde “verdronken jurk”.
De verdronken jurk
“De indrukwekkende zeventiende-eeuwse jurk is gevonden bij een scheepswrak, dat de naam Palmhoutwrak heeft gekregen. De Jurk is gemaakt van zijde satijn, met een ingeweven bloemenmotief. Het vele gebruik van kostbare materialen en de goede aansluiting bij de gangbare mode, wijzen erop dat de eigenaar tot de hoogste sociale klassen behoorde en zeer welvarend was. De japon zal vooral geschikt zijn geweest voor alledaagse gelegenheden. Bij de belangrijkste gelegenheden aan een hof, zoals kroningen en trouwerijen, zullen kledingstukken met uitbundiger gebruik van zilverdraad en goud- of zilverlaken zijn gedragen.
De Jurk en de andere unieke vondsten uit het Palmhoutwrak zijn te zien in de nieuwe, spectaculaire tentoonstelling ‘Palmhoutwrak‘ bij Museum Kaap Skil. Voor de jurk is een speciale, zuurstofvrije vitrine gemaakt, waarin dit pronkstuk van alle kanten te bewonderen is en goed bewaard blijft”. Voor het museum is dit een prachtige aanwinst en het is hen gelukt de jurk voor hun museum te behouden.
Er is een hele uitzending op tv geweest over de behandeling van de duikers, die de waarde niet zagen en hem maar even hadden schoongespoten. Er waren trouwens meer opgedoken kledingstukken, echt heel interessant en de moeite waard.
Hoe komen we binnen?
We bleven nog wat rondhangen in Oudeschild en gingen later in de middag weer naar de camping. Mij was aangeraden de deur gewoon open te houden, want dat kan op Texel. Maar mijn gevoel vond dat maar niks. Dus zoals ik gewoon ben, had ik de deur van caravan toch maar op slot gedaan. Helaas dit kwam mij duur te staan.
Bij aankomst thuis zat de deur op slot en de sleutel was niet te bewegen. Beiden probeerden we met kracht de sleutel om te draaien, duwend op de deur, aan de randen, aan de bovenkant – maar het slot draaide niet. Jos, de beheerder, was er ook niet. De wanhoop nabij lukte het mij tenslotte de deur open te krijgen, wat een wonder!
Na de thee ging Nelleke soep maken en strekte ik mijn luie benen. Met een lekker belegde boterham was alles zoals wij wensten. Na het eten speelden we twee spelletjes rummikub, alsof ik met Frans in de caravan zat. Voor Nelleke voelde dat hetzelfde, zij met haar Frans.
Na de thee ging Nelleke soep maken en strekte ik mijn luie benen. Met een lekker belegde boterham was alles zoals wij wensten. Na het eten speelden we twee spelletjes rummikub, alsof ik met Frans in de caravan zat. Voor Nelleke voelde dat hetzelfde, zij met haar Frans.
Op woensdag werd Nederland opgeschrikt door een Alert dat er een hevige storm op komst was. Twee smartphones stonden als gekken te loeien in de caravan. Na veel gewurm kregen we ze uiteindelijk gekalmeerd. Nu wij nog!
Het zag er op Texel nog best goed uit. Rond één uur was de wind wel wat aangewakkerd, maar niet heftig. Het was prachtig weer om naar een strandtent te gaan.
Het zag er op Texel nog best goed uit. Rond één uur was de wind wel wat aangewakkerd, maar niet heftig. Het was prachtig weer om naar een strandtent te gaan.
Gelukkig waren we op tijd binnen, want eenmaal binnen ging het echt waaien – zeg maar gerust stormen. Het zand waaide meters op. Met de vuurtoren op de achtergrond was het echt spectaculair. Mensen haastten zich optornend tegen de wind naar hun auto’s. Nelleke bestelde van de weeromstuit een juttertje waaraan ik even nipte om te proeven. En ik vond het nog lekker ook. Dus ga ik op mijn oude dag aan een Texels Juttertje.
Bij de volgende versnapering, want we zaten uren vast, namen we maar een frisje met een heerlijk broodje. Ik haalde mijn kruiswoordpuzzelboekje uit mijn tas – en puzzelen maar. Maar we keken ook naar de zee. Die was woest en de golven onstuimig hoog. Een jongen met een hond probeerde vooruit te komen in de storm maar keerde al snel rechtsomkeert; ik denk dat de hond daar heel blij mee was.
Bij de volgende versnapering, want we zaten uren vast, namen we maar een frisje met een heerlijk broodje. Ik haalde mijn kruiswoordpuzzelboekje uit mijn tas – en puzzelen maar. Maar we keken ook naar de zee. Die was woest en de golven onstuimig hoog. Een jongen met een hond probeerde vooruit te komen in de storm maar keerde al snel rechtsomkeert; ik denk dat de hond daar heel blij mee was.
Door de storm terug
Op de terugweg naar de auto hielden we elkaar vast. De wind duwde ons het duin op zodat we vooruit vlogen. De auto stond achter een duin en we zorgden bij het instappen dat we de deuren goed vasthielden – en dat kostte kracht. In een oude damesgangetje, wat niemand vreemd vond, tuften we naar huis. De storm was gelukkig wat gaan liggen maar ik was toch heel blij toen de auto voor de caravan stond. De deur van de caravan hadden we wijselijk niet op slot gedaan. Even later zaten we voldaan en blij op de bank.
De Oudheidkamer in Den Burg stond ook nog op het programma. De museumkaart kwam goed van pas. Kamers ingericht in oude stijl en op zijn Texels. Het is altijd zo leuk, al die oude dingen van vroeger. De tijd gaat weer herleven als je de gedekte tafels ziet staan. We dwaalden door de vertrekjes en klommen op een smalle, steile trap naar boven. Net hoe het vroeger was.
Eindelijk was daar dan de Chinese maaltijd in het restaurant waar ik vorig jaar ook al zo heerlijk had gegeten. Morgen zouden we naar huis gaan.
Op zaterdag stonden we niet al te laat op want we moesten nog van alles doen eer we in de auto zaten. Nelleke wilde nog van alles, maar ik wilde maar één ding: de autorit achter de rug hebben. De koffers stonden al buiten, en na het schoonmaken van de caravan reden we in een rustig gangetje weg van de camping.
We dronken nog een kopje koffie onderweg voor we de boot op gingen. We sukkelden met 60 km/u waar je 80 mocht terug, want we zaten op een tweebaansweg met tegenliggers. Voor ons reed een “oud vrouwtje” die 60 km/u meer dan genoeg vond. Even voor Alkmaar ging ze eraf en toen konden we gelukkig alsnog de vaart erin.
In de middag waren we weer thuis: voldaan en vermoeid. Er valt veel meer over Texel te vertellen en we zijn nog lang niet overal geweest. Wie weet.
Maar voor nu is dit het.
De komende tijd stop ik even met met schrijven en neem ik vakantie. Maar vandaag eerst nog een lang verhaal.
Na de vakantie hoop ik weer verder te gaan.
Lieve lezers, ik wens jullie allemaal een mooie zomer en een fijne vakantie.
En lees ook gerust de oude verhalen. Veel leesplezier!
Abonnee van mijn blog worden?
Vul rechts bovenaan je naam in en ieder nieuw blogbericht rolt voortaan in je postvak
Vul rechts bovenaan je naam in en ieder nieuw blogbericht rolt voortaan in je postvak
Beste Maaike,
Dank voor het leuke verslag van de vakantie op Texel. Ik ben er vroeger eens geweest met Dirk, mijn moeder en haar zusje logeerden er toen in een huisje.
De herinneringen komen dan weer boven.
Had ik maar dagboeken bijgehouden, dat denk ik tegenwoordig zo vaak!! Foto’s maken was toen ook heel duur. Later maakten we dia’s, ik heb ze nog wel. Toch nog maar eens naar kijken. Ik wens jou ook fijne dagen en kijk als naar de volgende blogs. Lieve groetjes Lida.
Ha Lida, ja dat denk ik ook wel eens hoor had ik maar dagboeken bij gehouden. Maar aan de andere kant is alles opgeslagen in mijn herinneringen en in mijn hart. Ik kan door het denken aan de dingen weer heel veel naar boven halen. En door het lezen van dit verhaal herinner jij je je ook weer Texel en zo komt alles gewoon weer goed.
Als je nu gaat kijken zal alles heel anders zijn zoals overal. De tijd maakt zijn/haar eieegen geschiedenis.
Even een adempauze en dan hoop ik weer verder te gaan met mijn belevenissen enmijn kijk op de diegn van het leven.
Fijn dat weer reageert Lidy, altijd gezellig!
Lieve groet, Maaike
Hoi Maaike,
Mijn hart gaat altijd open als iemand verteld over Texel het is zo,n heerlijke plek.
Jaren lang was het voor ons “thuis” komen op die mooie camping in de duinen bij den Hoorn.
Leuk dat je over de musea praat, ik ben nog steeds niet overal geweest. Het is weer een idee als ik in September weer naar Texel ga.
Nee van Texel hoef je eigenlijk geen foto,s te maken,, dat gevoel kan je niet vast leggen.
Heb een fijne zomer Maaike, allicht zien we elkaar nog,
Lieve groet,
Cis.
Ha Cis,Ja jouw hart zal wel opengaan bij dit verhaal. Ik weet dat Texel je hart heeft evenveel als dat van mij.
Ik heb weer zo genoten, wat ik al schreef, van de weidsheidd, de vergezichten etc etc. Enfin, je kent het allemaal.
Ja, ik zou zeker gaan kijken in Kaap Skil, het is zeer de moeite waard en trouwens verder is Oude Schild natuurlijk ook heel
aangenaam om er wat tijd door te brengen. Jij gaat er ook weer snel naar toe, dus geniet er maar weer van.
We kunnen even contacten om elkaar weer te zien he.
Dank voor je schrijven en tot horen,
Groetjes, Maaike
Wat een heerlijke vakantieweek had je op Texel. Ooit ben ik één dag op Texel geweest. We kregen een fiets voor een dag en konden zelfstandig het eiland verkennen, Als we maar weer op tijd de fiets inleverden. Dus veel kan ik er niet over vertellen. Wat een luxe caravan hadden jullie. En dan een veel te volle koffer. Ja dat ken ik! Maar ja je houdt dan ook met van alles rekening en dan is het handig als je het bij je hebt. Oeps en dan ook nog de storm meemaken. Op zich dat mooie vergezichten hebben opgeleverd. Ook al was het eng. Het ging hier goed tekeer en diverse bomen hebben te maken gehad met de krachtige windvlagen. Over die jurk, op de een of andere manier had ik er al van gehoord. Toch jammer dat ik de serie niet gezien heb. (had dat niet in de gaten dat het over DIE jurk ging) Wens je een heel fijne (blog)vakantie en een “rustige” tijd voor andere dingen. Lieve groet van Tineke.
Ha Tineke, Leuk iets van je te horen. Ja het was een leuk weekje. En de storm was op Texel zelfs minder erg dan elders in het land heb ik begrepen.
IK kijk uit mijn huis altijd op een prachtige treurwilg, bomen die ik op zich al mooi vind. Maar deze was heel mooi dus. Ik kwam terug vanvakantie en de boom is door de midden gespleten. Zo jammer, ik vind het nu een beetje een mismaakte boom. Al heeft de gemeente haar best gedaan hem te behouden wat ook wel weer mooi is.
Ja, mij sprak die jurk ook enorm aan, hij is werkelijk prachtig. Zulke gewaden dragen we niet meer, zelfs niet voor speciale gelegenheden.
Als je nog eens op Texel komt raad ik je aan te gaan kijken. Het was mij ook ontgaan de uitzendingen erovder, maar mijn schoonzoon wist er alles van zodat ik vooraf al op de hoogte was.
Ik wens jou ook veel schrijfplezier, Tineke.
Met dank en lieve groet,
Maaike
Lieve Maaike, Jij hebt het gedeeltelijk al gehad en en gaat nog verder genieten van vakantietijd, van harte gegund! Wij zijn pas terug van 5 weken vakantie op een camping aan de Main, heerlijk! Ja, Texel is ieder jaar een weekje uitwaaien voor ons. Het programma van de jurk heb ik gevolgd en was heel erg leuk om te zien en vooral heel informatief. Zo fijn dat deze nu toch in het museum “Kaap Skil” te zien is, we gaan zeker kijken. Petje af dat je er zelf naar toe bent gereden, ik herken de gedachten (Beren op de weg, zegt Cees) of alles wel goed zal gaan en gelukkig valt het altijd weer mee. Ondanks de storm, zijn jullie goed weer thuis gekomen. Ik wens je een hele fijne ontspannen tijd, misschien met puzzelen en anders zeker met lezen.
Lieve groet van Gerlien
Lieve Gerlien, jullie zijn dus ookweer terug van weggeweest maar waarschijlijk heb je ook ng wel een reisje op de rol staan. Texel misschein wel?
En dan ga je natuurlijk de jurk bewonderen. Het fascineert mij altijd als iets zo oud is en zo lang bewaard is gebleven zodat we weer een stukje wijzer worden van de geschiedenis. En fijn voor het museum van Kaap Skil dat zij het kunnen behouden is weerf een publiekstrekker voor hen.
En ik heb mijn rug weer schrap gezet om naar Texel te rijden. OOk al zie ik er tegen op want zo lang ik outo bliif rijden ben ik mobiel. Ik merk wel dat ik wat langzamer ga reageren maar dat pas ik aan door wat langzamer te rijden want ik had er altijd aardig het vaartje in. een fijne tijd samen
Ach ja, ouder worden vraagt aanpassingen maar zolang we dat inzien en oplossingen bedenken functioneren we gelukkig ng adequaat.
Ik wens jullie ook nog een fijne zomertijd samen, Gerlien. En hopelijk tot na dxe zomer.
Fijn dat je reageerde en lieve groetjes,
Maaike
Wat een mooi verhaal over Texel! Lijkt me een prachtig eiland, ben er zelf nooit geweest. Wat stoer dat je er ook heen reed! Lijkt me best eng met die veerpont, maar het is je gelukt! Ik heb zelf geen auto meer, fiets nog wel hele einden is ook fijn hoor, verder weg ga ik met de trein. Maaike een fijne zomertijd gewenst verder en ik ben benieuwd naar weer een nieuwe blog! hartelijke groet, Lucie
Ha Lucie, fijn om je nog even te mailen nu het even geen schrijven wordt door mij. Fijn om steeds weer iets te horen van trouwe lezers. En ja, Texel is prachtig met weidse vergezichten. Nu al weer even thuis en de zomermaanden zijn altijd wat onrustig door allerlei onverwachte dingen.
Maar de verhalen dwarrelen door mijn hoofd dus hopelijk zie je ze tzt hier weer geplaatst hoor. Fietsen doe ik niet meer en dat vond ik jammer want de wind om je oren is heerlijk. Ik wens je lange, fijne fietstochten Lucie. En verder weer dank voor je inbreng en lieve groetjes van Maaike
Lieve Maaike, is je vakantie al weer over want ik kijk uit naar je verhalen! 🙂
Hopelijk heb je heel leuk gehad!
Groetjes Tess
Ha Tess,
Leuk dat je uitziet naar een nieuw verhaal. En ook leuk, morgen ga ik weer een nieuw verhaal publiceren. Nog een nachtje slapen. Ik heb er weer zin in, zeker na deze vraag.
Groetjes Tess, van Maaike
Dat is heel fijn om te lezen, ik zal er naar uitkijken!
Oke, het komt er aan.
Dag,dag Maaike