Ik ren over het grote erf rond ons huis. Het waait vandaag maar een beetje. Maar als ik vaart maak vangt mijn windmolentje nog net genoeg wind om een beetje rond te draaien. Het houten stokje houd ik zo hoog mogelijk in de lucht om de papieren wiekjes in beweging te houden.
Gisteren hoefde ik niets te doen om het molentje te laten draaien. Ik kon gewoon blijven staan. De wiekjes vlogen snel rond, zo snel dat ik geen aparte kleur meer zag. Het werd één kleurenfeest.
Vorige week kwam een tante op visite en ze bracht een windmolentje voor mij mee. Het is het leukste cadeautje dat ik ooit kreeg, vind ik. Het molentje heeft prachtige kleuren. Als de wiekjes ronddraaien in de wind zie ik al die mooie kleurtjes voorbij rennen, het lijkt alsof ze krijgertje spelen, ik word er heel blij van.
Toen ik vanochtend wakker werd keek ik meteen naar buiten. Is er genoeg wind voor mijn molentje? Maar nee, het gras bewoog niet en de takken van de bomen hingen roerloos. Ik was er al bang voor. Als het ook maar een beetje waait hoor ik altijd de wind rond het huis. En vanochtend hoorde ik niets. Gisteren waaide het zo hard dat de takken van de mispelbomen wild heen en weer zwiepten. De bladeren dwarrelden rond in de lucht en rolden in een vaart over het erf. De takken van de bomen zijn ineens bijna kaal nu al de bladeren eraf waaien.
Na het ontbijt ga ik het toch nog even proberen. Je weet het nooit. Ik ga op dezelfde plaats als gisteren staan maar mijn molentje gaat niet draaien, het blijft stokstijf staan. Ik zwaai met het stokje heen en weer, er gebeurt niets. Ik ga rennen en kijk nu gaan de wieken een klein beetje draaien. Ik ga nog harder rennen om meer wind te maken. Ze gaan nu wel wat sneller. Maar hoe hard ik ook ren, zo mooi als gisteren toen het wel flink waaide, draait mijn molentje vandaag niet. Nee, vandaag moet ik zelf wind maken en dat is heel anders. En van dat rennen met mijn windmolentje word ik ook nog eens heel moe.
Het is zes jaar later.
Thuis spelen, en ‘s ochtends vroeg met mijn molentje rond het huis rennen is er al lang niet meer bij. Nee ik moet nu leren op school. Gelukkig heb ik dit jaar een fiets gekregen. Daarmee horen de lange wandeltochten naar school tot het verleden. Maar vandaag waait het en dan is het een hele trap naar school.
“Zal je goed opletten dat je aan de kant van de weg fietst. Er staat veel wind,” zegt moeder ongerust.
Als ik eenmaal op de fiets zit valt het met de wind best mee. Ik moet wel wat harder trappen dan gisteren. Maar dat vind ik niet erg, een beetje vechten met de wind vind ik wel leuk. En vanmiddag, als de wind niet draait, rijd ik als een veertje naar huis. Dat vind ik het leukst aan de wind, ik verheug er me nu al op. Als ik bij de Driesprong ben, daar waar de Gebroken Meeldijk overgaat in de Dorpsstraat moet ik altijd wat zwaarder trappen want daar loopt de weg naar omhoog.
Vandaag moet ik op de trappers gaan staan voor meer kracht. Maar ik haal het en ik fiets weer verder over de Dorpsstraat.
Er komt nu eerst nog even een vlak stukje waar niet veel huizen staan. Maar ik zie de lage huisjes aan het begin van de Dorpsstraat in de verte al staan. Op de Dorpsstraat staan meer huizen en ook wat winkeltjes, het is gelijk veel gezelliger. Ik moet altijd over de Dorpsstraat fietsen om bij school te komen.
Op het hoekje van de Dorpsstraat, vlak bij mijn school, is de horlogewinkel van Van der Hoek. Ik geloof dat Mevrouw van der Hoek alles ziet wat wij op straat uitspoken. Vorig jaar toen het heel erg stormde liep ik over de Dorpsstraat met een paar andere kinderen. Vlak voor haar huis knoopten we onze jassen los, pakten de punten en sloegen onze jassen naar omhoog, het werden net zeilen. We moesten krom lopen om tegen de wind in vooruit te komen. De wind beukten tegen onze jassen.
Opeens stond Mevr. van der Hoek in de deuropening. Ze riep: ”kinderen houden jullie daar eens mee op. Dat mogen jullie niet van je moeder. Jullie vatten kou.” De deur ging weer dicht. Wij keken elkaar verbouwereerd aan, lieten braaf onze jassen los en knoopten hem dicht. Misschien had die mevrouw wel gelijk want ik had het heel koud. En moeder zou het echt niet goed vinden, dat weet ik heel zeker.
Eenmaal op school zet ik mijn fiets in het rek en hol achter de andere kinderen naar binnen. Nog net op tijd. De schooldag verloopt precies zoals andere dagen. Met één verschil, het gaat al harder waaien. De laatste blaadjes vliegen van de bomen. De meester doet het raam vandaag geen minuutje open. Hij is zeker bang dat het raam eruit waait.
Om half vier sta ik buiten. Mijn fiets wacht op mij en ik stap op. Ik voel het meteen, ik heb de wind mee naar huis. Dat gaat vanmiddag heel leuk worden! En het wordt ook leuk want op de Dorpsstraat heb ik de wind in mijn rug. Ik hoef niets te doen. Ik laat de trappers los en zet mijn voeten op de stang van mijn fiets, zo laat ik mij voortduwen door de wind. Als een veertje zweef ik over de Dorpsstraat de winkeltjes voorbij. Ik zit op mijn fiets en voel de wind aan alle kanten. Ik ben midden in de wind alsof ik deel ben van de wind. Mijn haren fladderen voor mij uit.
Nee, ik hoef nu niet te vechten met de wind. Ik hoef niets dan meegaan met de wind. De wind voert mij naar huis!
En nu de verloting van de twee boeken.
Alle inzenders hebben meegedaan, ook van facebook.
De computer heeft de winnaars mogen bepalen.
De namen van de winnaars zijn: Helma Pros en Nellie Bal.
Dames, hartelijk gefeliciteerd!
Lieve mensen, ik vond het heel leuk dat jullie reageerden. En als je niet in de prijzen bent gevallen? Geloof mij, ik had het iedereen gegund. Maar dit nieuwe verhaal dat ik schreef is wel voor jou en ieder die het leest!
Oh, dat geheugen van jou! Ik ben er jaloers op. Al die gevoelens terughalen. Heerlijk om te lezen.
Dankjewel Nelleke. Ja ik weet ook niet goed hoe het werkt, ik zie het voor mij en voel het weer, of zoiets. Maar dat je schrijft dat je er zo van geniet is is een cadeautje voor mij! Lieve groet, Maaike
Super leuk en dank je wel.
Groetjes,
Helma
Ja jij bent één van de gelukkigen Helma. Het boek is je van harte gegund! Ik hoop dat je het met genoegen zal lezen.
Groetjes van Maaike
Dag Maaike ,zo wat leuk dat ik een prijs gewonnen heb .ik vind het heelerg leuk .en misschien nog wel een van de oudste die op je blog reageren,,,,heel veel dank,,,,ook nu heb je weer een heel herkenbaar verhaal geschreven van de molentjes ,ook wij kregen die vroeger en daar was je dan zo blij mee,maar er moest inderdaad wel veel wind staan ,anders moest je zelf hard lopen om te laten draaien ,nogmaals dank en een groet van Nelly Bal
Ik vind het ook heel leuk Nellie. De computer heeft je uitgezocht alsof hij het wist dat je zo’n trouwe lezer bent en vaak reageert. Maar er zijn veel mensen die trouw lezen en reageren en helaas niet in de prijzen zijn gevallen.
Maar Nellie, het is je van harte gegund! En verder over het verhaal: Het zijn die kleine, kinderlijke geneugten waar we nu op terugkijken en van nagenieten. Ik geniet er zelf altijd weer van. Dank en groetjes van Maaike
Die molentjes kan ik me ook wel herinneren. Hier kun je hem vandaag wel draaien. Meer dan genoeg wind.
Ja fietsen tegen de wind in kon ook hard wezen. Of je stond op de trappers en viel bijna om. Als het dan ook nog eens kletterde van de regen was het niet leuk.
Groet, Wilma
Dag Wilma, die regen erbij was heel vervelend daar heb je gelijk in. Wart dat betreft is mijn leven nu wel anders dan toen ik kind was en dat geldt voor alle kinderen. Je moet altijd door wind en wind naar school. Als het nu regent stap ik of in de auto, of ik blijf thuis. Wel denk ik vaak aan mensen die er iedere dag door moeten. Hier heeft een paar nachten gevroren en er werd gehoopt op meer vorst en ijspret. Maar het lijkt al weer te gaan dooien. Gelukkig zijn we geen baas over het weer. Wat een ruzie zou dat geven. Wilma, hartelijk dank weer voor je reactie en het lezen. Veel groetjes van Maaike
Dag Maaike,
Wat een gezellig en herkenbaar verhaal heb je weer geschreven over ‘vroeger’. Wat waren we toch blij met kleine dingen, zoiets vergeet je nooit meer. Ook bij mij kwam er weer veel ‘boven’, vroeger leek alles ook veel mooier!! En wat een toepasselijk stukje, echt Mee op de wind! We horen wel wanneer je boek te koop is natuurlijk. Lieve groeten van mij, en ga zo verder zolang je het kan!!!
Je begrijpt het helemaal Pieta, dit verhaal past natuurlijk goed bij de titel. Ja het zijn toch steeds weer de kleine dingen die het doen. En vooral kinderen zijn meesters in het aanvoelen dat het daarover in het leven gaat. Zij kunnen zo uitbundig genieten van die ogenschijnlijk kleine dingen. En dat wil ik in veel verhalen ook duidelijk maken.
Groetjes en dank, Pieta
Voel me weer vechten tegen de wind, ons huis lag aan het hoogste gedeelte van de stad en het voelde altijd als “tegen de wind in” naar huis. Bovendien altijd het gevoel hebben dat de wind net was gedraaid als we weer uit school kwamen. Als je samen fietste had je er minder last van, er was dan afleiding genoeg. Heerlijke herinneringen weer! Leuk dat mijn voorkeur, voor de titel, heeft gewonnen. Klinkt zo lekker vertrouwd, heel veel succes en een fijn weekend. Geniet van het prachtige winterweer, hier -1ºC en een heerlijk zonnetje.
Lieve groet van Gerlien
Dag Gerlien ; dan trof ik het toch beter dat ik als een veertje over de Dorpsstraat reed. Ja nmee op de wind is de titel geworden. Ik vind het inmiddels ook zo heerlijk vertrouwd klinken. Ik heb vandaag al genoten van het winterweer. Heerlijk met mijn dochter door Alkmaar gedwaald. Was gezellig met lekker weer erbij.
Dat je reageert is trouwens ook heel vertrouwd. Hartelijk dank weer. Een lieve groet terug van Maaike
Wind, daar heb je wat mee, he Maaike? Het is ook zoiets bijzonders. Ten minste, eigenlijk weet je dat het eigenlijk wordt veroorzaakt door de draaiing van de aarde en de wrijving die daardoor ontstaat met het aardoppervlak.
Dat is de nuchtere omschrijving. Maar de romantische is veel mooier.
Ik hoorde vroeger eens een versje dat ik nog steeds ken. ’t is toepasselijk:
Voor mijn gevoel is de aarde plat
En elke ster gewoon een gat
In ’t blauw gewelf.
Ze zeggen dat de aarde draait.
Ja… misschien als het heel hard waait,
Maar niet vanzelf.
Laat jij het maar een beetje extra waaien door je verhalen. Wij zijn er blij mee.
Dankjewel Elly, ja ik heb echt iets met de wind. Naast het romantische heeft de wind voor mij ook vooral iets spiritueels. In de bijbel lees je veel over de wind. En deze tekst vind ik zo prachtig uit de bijbel: De wind waait waarheen hij wil. Je hoort zijn geluid maar je weet vanwaar hij komt noch waar hij henen gaat. Voor mij is de wind is een mysterie waarin ik God zie en waarin Hij zich openbaart. Ook jou gedicht lees ik zo. Het mysterie van de wind. De wind brengt iets teweeg. En ik heb weer een gedicht erbij Elly. Liefs van mij Elly, Maaike