Mijn moeder vertelde altijd dat zij vroeger een hulp voor alledag had.
In die tijd blijft ons gezin zich uitbreiden. Het kindertal groeit gestaag. Het leven rond en in het huis wordt steeds drukker. Mijn vader heeft het druk met het bedrijf. Mijn moeder met de verzorging van het gezin. Iedere dag komt een heel jong meisje, mijn moeder helpen in de huishouding. Ze is ’s ochtends klokslag 8 uur present. Mijn vader vindt desondanks dat mijn moeder het toch nog te druk heeft. “Vraag aan Lena of zij ‘s ochtend een uurtje eerder wil komen, om zeven uur” stelt hij mijn moeder voor. Alzo geschiedt. Lena heeft geen bezwaar en stapt nu “gewoon” iedere dag ‘s ochtends 7.00 uur bij ons binnen. Het is een verhaal van 85 jaar geleden. Een verhaal van toen. Wie denkt nu nog aan een hulp voor alledag? Een enkeling nog?
Maar, realiseer ik mij opeens: ik heb vandaag de dag ook allerlei hulpen om mij heen! Als ik bijvoorbeeld naar de keuken loop staat daar mijn trouwe koffiehulp op mij te wachten: mijn Senseo.
Niets geen water meer koken. Of koffie opgieten. Of nog langer geleden: eerst koffiebonen malen. Nu open ik de klep van mijn Senseo apparaat: zakje erin, stand op één of twee kopjes, en hup mijn huishoudster heeft koffie gezet. Een bedankje is niet nodig want zij vindt het heel gewoon! De laatste tijd kraakt ze en zeurt ze wat. Ze krijgt ook wat vreemde kuren, maar ze moet nog even verder. Zo oud is ze nog niet!
En dan mijn onvolprezen magnetron! Ook al zo’n perfecte hulp. Komt bij, dat onze schoonzoon (als trouwe kookhulp) regelmatig, heerlijke, zelf gekookte vegetarische diepvries erwtensoep, meebrengt. Hebben wij trek in erwtensoep? Hup de erwtensoep gaat in de magnetron.
Stand instellen en zie: 10 minuten later staat er heerlijke, dampende erwtensoep op tafel. Dankjewel schoonzoon! 
Hij weet dat hij eigenlijk niet zonder soep op bezoek mag komen, een enkele keer stapt hij toch zonder soep binnen. Het is hem vergeven! Hoewel……
En zo heb ik niet één, maar meer huishoudelijke hulpen. Zij komen van alle kanten binnen rollen! O ja, ook nog hulde aan mijn magnetron!
Mijn stofzuiger bijvoorbeeld. Vroeger moest ik hem meesjouwen en meetrekken. Tegenwoordig glijdt ze heel bevallig en gehoorzaam achter mij aan. Gedwee gaat ze mee naar de plaats waar ik haar hebben wil. En een zuigkracht dat mijn laatste aankoop heeft! Ze zuigt alles op. Er blijft niets liggen en het stof neemt zij ook mee. Het vloerkleed hoeft, zoals in mijn kinderjaren niet meer naar buiten worden gesjouwd. Bij ons hing het vloerkleed altijd over een groot houten kledingrek waar ook de was op werd gedroogd. Bij tijd en wijle hing, als ik uit school kwam, het kleed buiten op het rek. De stoelen stonden dan buiten opgesteld. Het zeil werd gewreven. De stoelen werden grondig bewerkt met bijenwas. De kamer was bijna helemaal leeg.
Buiten werd het vloerkleed grondig geklopt met een mattenklopper. Daarna met een borstel bewerkt. Al het vuil en het stof moest worden verdreven.
Mijn stofzuiger heeft al dat werk overgenomen. !We hebben er nauwelijks erg in dat het ooit anders is geweest.
Ik heb nog een huishoudelijke hulp: onze kleinzoon van 18 jaar.
Wat een uitkomst zo’n kleinzoon. Iedere week komt hij een dagdeel werken.
Ik moet mij wel aanpassen aan zijn studieschema maar dat is te overzien. Daarover klagen, is klagen van weelde! Hij boent, zuigt, stoft en zeemt dat het een lieve lust is. Ik ben niet bang dat het te zwaar voor hem is. Hij is groot en sterk en kan wel wat hebben. Het leuke is, dat hij ook nog graag komt. Er staat altijd wel iets lekkers klaar. Zijn maag lijkt een bodemloze put. Kleinzoon verdient er, als student, een centje bij, en wij zijn gered met een hulp van “eigen grond”. Manlief is ook blij! Hij hoeft maar weinig meer bij te springen! En zo zijn alle partijen gelukkig!
Een kleinzoon als huishoudelijke hulp? Wie had dat vroeger ooit gedacht? De rollen waren duidelijk en daar werd niet aan getornd. Meisjes waren bestemd voor de huishouding. Jongens moesten een vak leren, of studeren om de kost te verdienen. Natuurlijk er waren ook toen vooruitstrevende ouders die het anders zagen. Maar hun getal was klein.
Hoe anders is het nu. Meisjes en jongens krijgen gelijke kansen en gaan naar hetzelfde vervolgonderwijs. Als meisjes het kunnen en willen gaan zij studeren. Dat is nu gelukkig allemaal heel gewoon. Tegenwoordig werken de jonge vrouwen van nu vaak buitenshuis omdat het nodig is om alles draaiend te houden. En dat de meisjes van nu beter zijn opgeleid is een prettige bijkomstigheid!
Mooi verwoord, de voor- en nadelen van de moderne tijd vs die van “vroeger”! Goed om het verleden te koesteren maar om ook de voordelen van deze moderne tijd te waarderen.
Ja, ik vind het zelf ook mooi om op deze manier naar heden en verleden te kijken.
Ik denk soms met heimwee terug aan vroeger. Maar ik geniet inderdaad ook van veel dingen van deze tijd. En soms word ik het mij ineens bewust hoeveel goeds deze tijd in zich draagt. Naast alles wat ik anders zou willen! Dit is slechts één facet van het leven. Dank voor je bijdrage Dirk. Je reactie roept mij op nog eens naar dit gegeven te kijken!
Groet, Maaike
Het is een gouden vondst om te schrijven over ervaringen van vroeger tegen de achtergrond van de moderne tijd. En je schrijft dit zonder vooroordelen zoals vroeger was alles beter. Zou een valkuil kunnen zijn, zeker vanuit christelijke achtergrond.
Dankjewel Dirk!Ik ben blij dat je het opmerkt want dat is nu precies mijn streven: schrijven zonder oordelen of vooroordelen! Ik beschrijf slechts wat ik zag en zie.Er komt morgen weer een nieuw verhaal aan over vroeger en nu. Veel leesplezier