Een lange wandeling

Aleer ik dit mailtje verder schrijf wil ik mijn lieve bloglezers bedanken. Het medeleven, door aan Gijs te denken, de reacties, de mailtjes en alle blijken van betrokkenheid doen ons zó goed dat wij ons dankbaar voelen.

Tweede Paasdag hebben we, met Gijs in de rolstoel, een lange wandeling gemaakt. Halverwege ben ik afgehaakt en op een bankje gaan zitten.
Gijs hield het steeds tegen om in de rolstoel naar buiten te gaan. Hij was bang dat de kuilen en oneffenheden in het wegdek hem teveel pijn zouden bezorgen. Maar vorige week heb ik een kussen geregeld voor het doorzitten. Met dat kussen extra in de rolstoel was het voor Gijs een waar feest om door het ontluikend groen te wandelen. Hij maakte in zijn gezonde dagen lange wandelingen en genoot altijd zo uitbundig van het prachtige voorjaar.

Het deed ons bezwaarde hart goed Gijs zo te zien genieten.

Helaas gaat hij achteruit en nemen zijn krachten vooral de laatste week snel af. Zolang het mogelijk is willen we Gijs met elkaar thuis verzorgen. En als het mogelijk is tot aan het eind. Er komt thuiszorg om Gijs te wassen. We zullen steeds meer hulp nodig hebben. De ring waar we bij aangesloten zijn voor thuiszorg zat vol maar gelukkig wist de huisarts een organisatie in Amsterdam waar we terecht konden.
Het zijn meest jongere meisjes en ze hebben het vreselijk druk. Doordat de zorg de laatste jaren zo veranderd is en door het sluiten van veel bejaardenhuizen wordt er steeds meer een beroep op hen gedaan. Ze staan onder werkdruk door tijdnood maar ik ben onder de indruk hoe zij desondanks met liefde hun zware werk doen.

Ondanks dat ik steeds aan Gijs vraag niet alleen naar de wc te gaan was hij vanochtend slaapdronken uit bed gestapt. Hij kon opeens niet meer verder. Gelukkig heb ik een lief buurtje dat mij is komen helpen en samen hebben wij hem terug op bed gelegd.

Ik heb even gehuild omdat het zo erg is te zien hoe mijn man en trouwe levensgezel achteruit gaat.

Daarna heb ik de contactpersoon van de thuiszorg gebeld voor overleg hoe we het verder gaan doen. Natuurlijk willen de kinderen dit allemaal voor mij regelen, maar ik heb altijd veel zelf gedaan en zolang het gaat blijf ik dat graag doen. Op die manier blijf ik betrokken bij de maatschappij en dat is alleen maar goed. 
We hebben afgesproken dat ik aan de bel trek als de kinderen nodig zijn en ik moet niet eigenwijs zijn om hulp te vragen.

De kinderen en kleinkinderen passen al wel regelmatig op zodat ik even weg kan op die manier kan ik het volhouden. Mantelzorger zijn gaat niet in je koude kleren zitten. Ik weet dat Gijs dan heel goed verzorgd wordt!

Ik hoop dat we nog wat keren kunnen wandelen, maar Gijs is vreselijk moe en alles mat hem ontzettend af. Of het nog kan betwijfel ik.

De tijd die wij nu nog samen hebben koester ik. De kinderen komen veel, en regelmatig meren mensen even hun bootje aan om dan weer verder te gaan. Wij blijven samen achter en zitten vaak zo maar stil bij elkaar omdat alles al is uitgesproken en gezegd is.

Lieve lezers ik vind reacties fijn, het voelt goed om iets te horen van jullie. Van beantwoording zal ook nu niets komen maar dat zullen jullie hopelijk wel begrijpen. Dit is het weer voor nu.

 

 

 

Dit bericht heeft 17 reacties

  1. Anoniem

    Ach lieve Maaike,

    Wat zijn er weinig woorden voor alle zorgen, die jullie nu hebben! We willen alles zo graag zelf in de hand houden hé? Maar de dood laat zich niet tegen houden, ondanks onze pogingen daartoe. Allebei Gods Zegen toegewenst en heel veel sterkte! Elke dag ‘denk’ ik aan jullie en leef vanuit de verte mee. Fijn dat Gijs nog naar buiten kon, al is het dan in een rolstoel. Nogmaals, heel héél veel sterkte!!!!
    Groetjes van mij.

  2. Bernadette

    Gelezen met een brok in de keel en tranen in de ogen. Zo liefdevol beschreven, ik wens jullie nog heel veel sterkte samen.

  3. Nelleke

    Lieve Maaike en Frans,

    Alles gaat toch sneller dan gedacht. Wat naar toch die afnemende krachten.
    Heerlijk dat nog zo’n mooie wandeling nog mogelijk was en dan dat stralende weer en al die bloesem. De mooiste tijd maken jullie samen mee. Dat prachtige uitzicht en ik hoop dat je dat nog in de kamer kan zien. Nu was er even een wervelwind en het regende roze blaadjes, nu heb ik een roze tapijt op de straat.
    Heel veel liefs en ik denk aan jullie.

  4. Anoniem

    dag Maaike ,toch nog tijd kunnen vinden een blog te schrijven ,,erg knap hoor ,.wat fijn dat jullie nog een wandeling hebben kunnen maken en dat Gijs er og zo van genoten heeft .wij zijn blij dat we nog geweest zijn , een hartelijke groet aan Gijs en samen heel veel kracht en sterkte gewenst ,,maar wel fijn dat er hulp gekomen ,h gr van Nelly Bal

  5. Anna Uiterwijk

    Ach lieve Maaike, ik lees je bericht met een brok in mijn keel. Zo lang al samen en nu dit.

  6. Corinne

    Lieve, dappere Maaike. Wat moet het moeilijk voor je zijn om je man zo achteruit te zien gaan. Veel opbeurende is er niet te zeggen nu. Hou elkaar zoveel mogelijk vast en denk ook goed om jezelf. Mantelzorg is inderdaad niet te onderschatten. Ik wens jou en je man en familie veel sterkte en zo min mogelijk pijn.

    Lieve groet,
    Corinne

  7. Ali Zwart-Postma

    We denken aan u en uw man ,heel veel sterkte van Boven.
    Liefs Maaike en Gijs.
    Ali Zwart.

  8. Riet

    Lieve Maaike ik ken je niet persoonlijk maar wat ben je een sterke vrouw met heel veel liefde voor je man, ik wens jullie samen heel veel kracht en sterkte voor de komende tijd!

  9. Carol

    Ben blij, dat we hem nog even gezien hebben.
    Dat ik mijn hand op zijn hoofd kon leggen.
    Heel veel kracht van Boven toegewenst.
    Carol

  10. Gerlien

    Lieve Maaike,
    Wat fijn dat je ons nog even een inkijkje gunde, geweldig moedig! Al kennen we elkaar niet persoonlijk, toch ben ik in gedachten vaak bij jullie! Ik wens jullie de kracht om dit samen verder te kunnen dragen, heel veel sterkte!!

    Lieve groet en alle goeds,
    van Gerlien

  11. Elly

    Toch bestaat vanmorgen de behoefte om je nog even moed in te spreken.
    Dat had ik deze keer (althans op je blog), nog niet gedaan. Ik zie er dan tegen op, want iedereen schrijft natuurlijk ongeveer hetzelfde, zoals “mooi verwoord, dapper, etc.”. Maar ik heb begrepen dat al die steunbetuigingen
    jou toch veel goed doen, en natuurlijk wil ik daar mijn steentje aan bijdragen.
    Ik zie Frans voor me zoals hij op de 1ste Paasdag er bij was, eigenlijk heel
    tevreden (op dat moment zonder pijn) , en zelfs nog blij met een vriendschapsbetuiging. Zo’n lieve man. Nu maar hopen dat hij nog een beetje genieten kan, en dat ze de pijn weg kunnen houden. Dat hij steeds meer verzwakt, tja, dat is onontkoombaar natuurlijk.
    Wens jullie een zo mooi mogelijke dag. Dag Frans. Dag Maaike.

  12. Goede morgen Maaike, sinds kort heb ik me aangemeld om uw mooie schrijfsels te mogen ontvangen en ondanks dat we elkaar niet kennen (hoewel, misschien v/h seniorennet?) grijpt het me erg aan, wat u over de situatie van uw lieve man schrijft.
    Het is afschuwelijk om het aftakelingsproces van een geliefde mee te maken maar wees ervan overtuigd dat God jullie beide vasthoudt en dat we bij Hem veilig zijn.
    Heel veel sterkte toegewenst en ik hoop dat jullie Gods nabijheid mogen ervaren.
    lieve groet van Gé

  13. Lily

    Lieve Maaike,

    Er zijn al de nodige steunbetuigingen geweest op je bericht en veel meer heb ik er niet aan toe te voegen, wel dat ik het bewonderenswaardig vind, dat je via je weblog mensen op de hoogte houdt van het wel en wee in deze tijd.
    Het zegt iets over je kracht, wat jou tot een bijzonder mens maakt!
    Kracht om Gijs terzijde te staan en kracht om later ook jezelf weer te hervinden in een nieuwe situatie.
    Ik denk aan je!

    Liefs Lily

  14. Lida Take-Netten

    Lieve Maaike en lieve Frans,
    Ik heb hele mooie herinneringen aan de vakanties die ik mocht doorbrengen bij tante Marie en ome Nol. Ik was de oudste thuis en vond het heerlijk om bij oom en tante de jongste te zijn. Frans trok veel met mij op.
    Mijn man met wie ik 53 jaar getrouwd ben heeft Lewy Body dementie. Ik heb hem 24/7 thuis verzorgd. Hij verblijft sinds 6 weken in het Voetelinkhuis in Steenwijk. De verzorgsters zijn superlief. Maar het blijft heel moeilijk. Iedere dag ben ik 4 tot 5 uur bij hem. Het is zwaar om je geliefde te zien lijden. Ik wens jullie heel veel sterkte.
    Lieve groetjes Lida Take-Netten.

  15. nelly zandee

    ja wat zal ik nu zeggen er is al zoveel meeleven betuigd en lieve woorden gezegd maar ik wil je toch even laten weten dat ik aan jullie denk en ik vind je een dappere vrouw.GODS zegen toegewenst.liefs nellie zandee

  16. Wilma

    Kreeg geen bericht meer in email. Nu lees ik dit. Wensen je Gods nabijheid toe.
    Lieve groet
    Wilma

  17. Tineke

    Maaike en echtgenoot.
    Gisteren plaatste ik een berichtje en nu lees ik vandaag pas dit blog.
    Het gaat achteruit schrijf je. Toch genieten jullie nog van elkaar zolang het kan.
    Voor vandaag (en natuurlijk de komende tijd) wens ik jullie Gods nabijheid en troost. Sterkte.

    Groet,
    Tineke.

Laat een reactie achter