Een nieuwe blog vanuit een nieuw huis

Een blog vanuit mijn nieuwe huis in Amsterdam.

Als ik rondloop door dit huis voel ik mij, tot mijn verbazing, al aardig thuis. Het is een gemakkelijk en fijn huis dat als een warme deken om mij heen voelt, terwijl het ook echt nog een heerlijk warm huis is. Ik vond het altijd fijn een aparte keuken te hebben, maar met de energieperikelen van de laatste jaren was de temperatuur in mijn keuken een paar graden lager dan in de kamer en dan had ik het koud. Nu vind ik het heerlijk – keuken en kamer in dezelfde ruimte.

 

 

Het uitzicht is niet te vergelijken met het vorige huis waar ik op weelderig groen keek. Hier kijk ik op huizen. Dat is heel wat anders, maar de huizen aan de overkant in de straat, voorbij het plein, ogen vriendelijk. De eethoek staat voor het raam zodat er zicht is op het plein, en dat is op zich heel gezellig, alsof ik in een restaurant zit.
Er wonen hier allerlei culturen in een gebouw. Allochtonen en autochtonen wonen hier vreedzaam en gezellig naast elkaar. Het complex is zo opgezet dat een gedeelte van de woningen wordt verhuurd en een gedeelte koopwoningen zijn. En dat door elkaar wonen levert geen centje pijn op. Er is totaal geen blijk van discriminatie van anderstaligen.
Toen ik jong was en voor de klas stond, gaf ik les op een basisschool in Rotterdam. Ik bracht anderstalige kleuters de eerste begrippen en vaardigheden van onze prachtige moedertaal bij. Op die school zaten 22 nationaliteiten. Als ik op huisbezoek ging bij anderstaligen, werd ik allerhartelijkst ontvangen. Wel werd mij vriendelijk gevraagd of ik mijn schoenen bij binnenkomst uit wilde doen. En verder werd ik ruim onthaald, dat was een mooie ervaring. Die allochtone mensen hadden we toen broodnodig om onze economie overeind te houden. Ze werden zogezegd met open armen ontvangen. Ik weet nog dat mijn broers, die een vleesverwerkende fabriek hadden, niet zonder hen konden. Nu zijn deze mensen oud, hebben hier gewerkt en hun krachten gegeven aan onze economie, daar mogen we hen alleen maar dankbaar voor zijn.

Weer een levensles

De verhuizing ging niet zonder slag of stoot. De mensen van het verhuisbedrijf mogen dan alleraardigst zijn, het verhuizen zelf was min of meer een groot fiasco. Allereerst keek ik met opperste verbazing naar de verhuiswagen waarmee ze voor de deur stonden. Het werd mij bang te moede hoe daar het huisraad in moest. Maar dacht ik: zij zijn de deskundigen en zullen het wel weten. Niet dus. De auto bleek inderdaad te klein en toen de verhuiswagen afgeladen wegreed bleven er nog allerlei spullen eenzaam en verlaten achter in het huis. Uiteindelijk hebben de kinderen het met de bus van Max later opgehaald.
Weer een les in relativeren, en accepteren dat dingen anders lopen dan je dacht, terwijl er uiteindelijk niets vreselijks aan de hand blijkt. Nu is dit geen bijzonder moeilijke les. Schaar het daarom maar onder de alledaagse lessen. Ik kom erachter dat – zeker bij het ouder worden – de lessen van het leven doorgaan. Nieuwe lessen die verbonden kunnen zijn met en bij de leeftijd horen.

Nu ik doof ben, kan ik tijdens verjaardagen, etentjes en andere bijeenkomsten lang niet alle gesprekken meer volgen. En dat is niet een drama maar toch wel echt jammer. Terwijl de doofheid, naar verwachting, alleen maar zal toenemen. Maar al levert mijn aanwezigheid geen directe bijdrage meer op, niettemin zit ik er gezellig bij. Het zou niet verstandig zijn om mij terug te trekken, want dan isoleer ik mezelf en raak ik het contact met mijn gezin en andere mensen kwijt. Bovendien zou het ongepast en hoogst onaardig zijn gezien de vriendelijke uitnodigingen. Echter, een-op-een gesprekken geven geen problemen en dat stemt dan weer tot dankbaarheid.

Soms luister ik verbaasd als mensen mij vertellen hoe zij het ouder worden – en de veranderingen die daarbij horen – oppakken. Een kennisje vertelde dat ze voorheen altijd verlangde om mensen te zien, en niet hield van alleen thuis zitten. Nu geeft haar lichaam het op en wordt ze heel vermoeid van weggaan, waardoor ze noodgedwongen wel thuis moet blijven. En tot haar eigen verbazing vindt zij dat helemaal niet erg meer. Ze vindt het zelfs fijn als zij alleen is. Maar ze zorgt wel goed voor zichzelf en vertelt dat ze genoeg boeken in huis heeft, want haar passie is lezen.

Ik vind dit echt opmerkelijk. Haar lichaam geeft het op en iets in haar zorgt/bewerkstelligt dat zij er tevreden mee kan zijn. Het verbaast haar zelf ook uitermate. Inderdaad, heel bijzonder toch dat het zo werkt? Want het is nu eenmaal zo dat bij het ouder worden je vroeg of laat, keer op keer een stapje terug moet doen. Als we dit met een bepaalde tevredenheid (ik weet er geen ander woord voor) kunnen aanvaarden, blijft het leven voor ons waardevol.

De keuken waar ik het zo-even over had, was tot nu toe nog alleen in werking om de gaande en komende man van koffie of thee te voorzien. Ik ben nu ruim drie weken geleden verhuisd en heb nog niet één keer gekookt. Tot nu toe bracht het gezin steeds eten voor de volgende dag mee, of ik at ergens mee.

De heerlijkste maaltijden worden bij binnenkomst, als de gewoonste zaak van de wereld, op tafel gezet. Het is echt te gek zoals ik word verwend. Maar het is ook heel fijn, want ik ben door de verhuizing, het geregel en alles eromheen inmiddels wel uitgeteld. Gelukkig is het huis nu bijna klaar en zit ik nu innig vergenoegd op mijn eigen plekje in het huis een nieuwe blog te schrijven. Dat eigen plekje is heel belangrijk voor me.

Hopelijk wordt het mij gegeven dat ik een poosje mag wonen in deze woning die, als er niets onverwachts plaatsvindt, mijn laatste huis zal zijn. Wat is het leven snel gegaan. Soms kan ik zelf niet geloven dat ik 85 jaar ben.

Mijn moeder vroeger

Ik zie mijn moeder nog voor mij toen zij zo oud was. Haar leven was zo anders dan dat van mij nu. Ze kwam de laatste jaren van haar leven de deur niet meer uit en zat iedere dag in haar stoel bij het raam. Ze werd in de week verzorgd door verschillende hulpen, terwijl wij kinderen haar trouw bezochten. De weekenden gingen we om de beurt naar haar toe om haar te verzorgen. Op die manier kon zij thuis blijven wonen, mede doordat er veel kinderen waren om elkaar af te wisselen. Er is nog veel te schrijven over het ouder worden van nu en hoe anders dit is dan vroeger. Hopelijk komt dat vanzelf nog.

De omgeving ken ik globaal maar wil ik nog wat beter leren kennen. De zomer komt eraan, dus hoop ik te gaan wandelen.

Met deze blog is de kop er weer af, hopelijk volgt er nog een reeks blogs vanuit mijn nieuwe home.

Een hartelijke groet aan ieder die dit leest vanuit Amsterdam!

 

 

 

 

 

Dit bericht heeft 22 reacties

  1. Wilma

    Goedendag Maaike!
    Wat heerlijk dat het obstakel verhuizen ook weer voorbij is. Hoop dat je nog een Lange poos mag genieten van je huis!
    Heb net het boek gelezen over je moeder. Om jaloers op te Worden. Dacht eerst dat ik bij Maaike in de klas had gezeten maar dat was Fr.
    Een hartelijke groet van over the ocean!

    1. Mee op de wind

      Lieve Wilma, na hoor dat hebben we ook weer achter de rug en daar ben ik heel blij mee. Hoop het zelf ook Wilma dat ik nog een poosje kan genieten van dit huis
      Het boekje over mijn moeder wordt veel gelezen. En jij ook overzee. Ja, mijn moeder heeft veel meegemaakt. Gezellig dat je reageert, je bent de eerste en woont het verste weg. Hartelijke groet weer van Maaike

    2. Dikkie Snetselaar

      Dag Maaike,
      Wat fijn dat ze je goed geholpen hebben bij het verhuizen;en dat je er al thuis voelt.
      Ik vind Amsterdam een leuke stad met veel musea en andere activiteiten, k,hoop dat je ervan genieten kan,moet wel je interesse hebben.
      Zelf houd ik veel van lezen,heb het boek over je moeder met haar gezin ook uit.
      Ik ken je nicht Maaike Mallan en wist dat zij het geschreven heeft.Wat heeft je moeder veel in haar geloofs leven meegemaakt,om jaloers op te worden.Maar de Heere redde haar erdoor.Nu Maaike,zelf schilder ik met olieverf, Ik ben nog op les,later schrijf ik meer,
      Groet Dikkie Snetselaar

      1. Mee op de wind

        Hs Dikkie, na Amsterdam heeft veel te bieden aan cultuur. Heel erg reislustig ben ik niet meer. Ik denk dat het veel inn in de wijk en de directe omgeving zal zijn. Maar daat is van alles dus het zal wel lukken. leuk dat je schrijft dat je met olieverf schildert. Is ook een mooie hobby, vind ik altijd. Mijn moeders leven was niet gemakkelijk. Veel meegemaakt maar gelukkig is zij er doorheen geholpen. Hartelijk dank voor je reactie Dikkie en tot horen . Groetjes, Maaike

  2. Anoniem

    Beste Maaike,

    Wij kennen elkaar niet. Ik weet niet eens goed meer hoe ik bij uw blog kwam. Misschien via teunie, dat zij u een keer noemde. U kunt zo ontzettend leuk schrijven. Zo heerlijk positief. Ik dacht: ik reageer eens een keer om te laten weten dat ik geniet van de blogs! Misschien leuk om eens wat over uw vroegere werk te schrijven? Als kleuterjuf vind ik dat heel interessant. Had u ook jonge kinderen in de klas?
    Hartelijke groetjes van Nelleke

    1. Mee op de wind

      Ha Nelleke, ik ben altijd blij met mensen die voor het eerst reageren. Het vertelt mij dat mijn schrijfsels je aanspreken. Daarom dank voor je reactie. Ik gaf les op een kleuterschool in Rotterdam. In mijn boek” Mee op de wind” schreef ik ook wel over mijn leven als juf. Misschien is het leuk om idd daar ook nog eens over te schrijven. Leuk, je brengt mij op een idee, Nelleke. Jij bent ook kleuterjuf. Leuk werk he om kleuterjuf te zijn. Veel plezier met je werk. En veel groeten vsn Maaike

  3. Gé van Dijk

    Beste Maaike,
    Wat fijn dat u zo prettig woont en dat de verhuizing achter de rug is. Ja, bij een verhuizing gebeurt altijd wel iets dat tegenvalt, helaas, maar nu zit u toch maar fijn in uw nieuwe knusse huis!
    Nog veel gelukkige en gezonde jaren toegewenst en ik kijk uit naar uw belevenissen in Amsterdam. Hartelijke groet, Gé

    1. Mee op de wind

      Dag Ge, ja, ik ben heel blij dat het er op zit.inderdasd zit ik hier knus en fijn. Hopelijk om nog een poosje te kunnen bloggen. En zeker zullen er dan belevenissen over Amsterdam volgen. Al ben ik nog niet helemaal klaar met mijn huis. Maar er is altijd zoveel te vertellen over van alles en nog wat dat het wel goed komt. Fijn om weer iets van u te horen dat vind ik altijd leuk. Hartelijke groeten van Masike

  4. Sonja

    Hoi Maaike, leuk om weer een blog te lezen. Ja, verhuizen valt niet mee maar het is wel een goede gelegenheid om dingen op te ruimen en weg te doen, dat geeft ruimte. Zelf ben ik ook doof aan 1 oor en sommige stemmen versta ik beter dan andere. Ook ben ik slecht ter been en ga alleen nog uit huis als er iemand mee kan. Het leven is nu eenmaal, van de wieg tot het graf, een kwestie van constant aanpassen. Ik hoop dat je nog lang kunt genieten van je nieuwe woning.

    1. Mee op de wind

      Ha Sonja, ja, hoop het ook dat ik hier nog een poosje fijn kan wonen en mijn blogs kan schrijven. Afhankelijk van anderen zijn vind ik een moeilijke levensles. En ik begrijp dat jij dat om ergens naar toe te gaan, bent. Maar af en toe eruit gaan hebben we ook nodig om ons weer op te kunnen laden. Ik begrijp dat je wel mensen hebt die je helpen? Sterkte met alles, Sonja. Groetjes van Maaike

  5. Anoniem

    Hoi Maaike, wat fijn dat je het fijn hebt in je nieuwe huis . Heerlijk dat je alles zo positief bekijkt. Dan ziet ales er veel fijner uit. Ik hoop dat je nog lang in goede gezondheid, in je nieuwe huis mag genieten. Lieve groeten Sam en Janny.

    1. Mee op de wind

      Ha Jannie, ja zou fijn zijn als ik hier nog een poosje kan genieten. Was wel een hele klus maar het zit er nu bijna op. En de zomer komt er aan en dit geldt fijn voor iedereen. Leuk dat je reageert op mijn blog. Een lieve groet aan jou en Sam

  6. Nelleke Seeder

    Wat lang gewacht met de reactie, maar gelukkig heb je best veel reacties. Antwoorden kost best nog wat tijd, dus misschien wel goed nu je niet lekker bent.
    Je weet dat ik zeer enthousiast ben over huis en inrichting en zo’n gezellig terrasje. Ik stuur je blog naar de kinderen, dan zien zij ook je nieuw omgeving.
    Geniet maar lekker van de zorg van je kinderen en we zien elkaar weer gauw.
    Hartelijke groet van Nelleke S. want nu zijn er 2.

    1. Mee op de wind

      Ha Nelleke,ben weer aan de betere de hand na de blaasontsteking die zich onverwacht meldde Ja hoor stuur maar door naar de kinderen. Misschien vinden ze het wel even mooi als jij.

      Het wordt nu avond, de lucht kleurt blauw en in de huizen gaan de lampen aan. En ook in de stad valt de avond vredig over de huizen

      Lieve groet van Maaike

  7. Lucie

    Fijn dat je je al thuis voelt in de nieuwe woning, een hele klus dat verhuizen he (en met wat strubbelingen ook nog) maar gelukkig opgelost door je kinderen. Die ook nog een poos lekker voor de warme maaltijd hebben gezorgd, fijn! Is boodschappen doen ook een beetje te doen in je nieuwe buurt? Tegenwoordig bestellen veel mensen, vooral jongeren, via internet. Ook weer mooi dat dat kan. Toch vind ik zelf boodschappen doen fijner, maar ja dat moet je ook kunnen. Wat het doof zijn betreft, ja dat ken ik vooral in gezelschap zoals je al schreef. Best lastig, maar om daarom niet te gaan kan ook niet en bovendien zie je dan iedereen weer eens. Ja een op een gesprek gaat gelukkig goed. Nou Maaike, ik zie weer uit naar je nieuwe blogs vanuit Amsterdam! Hartelijke groet, Lucie

    1. Mee op de wind

      Ha Lucie, ja hoor er is een heel grote supermarkt waar ik gezellig naar toe kan lopen. Ik heb het een paar keer geprobeerd om boodschappen thuis te laten bezorgen. Maar ik vind het ook fijner om naar de winkel te gaan en rustig te kijken wat ik ga kopen. Maar inderdaad toch mooi dat het er is en zo zonodig ook kan.
      Gelukkig dat jij ook nog een een op een gesprek goed kan volgen. En hopelijk gaat het proces van dover worden voor jou en mij heel traag.

      Het is weer zaterdagavond, heb zoeven de gordijnen dicht gedaan en zit nu heerlijk in mijn hoekje jouw reactie te beantwoorden
      Ik wens je een fijn weekeind en een fijne zaterdagavond met weer dank voor je reactie. Groetjes Maake

  8. Stien

    Dag Maaike,
    je hebt al heel veel reacties zie ik, daar heb ik eigenlijk niks aan toe te voegen. Dus veel geluk en gezondheid in uw nieuwe huis.
    Groet, Stien

    1. Mee op de wind

      Dag Stien, en toch vind ik het altijd weer leuk en fijn als je reageert hoor!

      Jij ook succes met je prachtige blog met de mooiste foto,s
      Hoop straks weer meer tijd te hebben.
      Groetjes, Maaike

  9. Anoniem

    Heel mooi, en ik wens je nog vele tevreden jaren in je heerlijke huis!
    Liefs Delia

    1. Mee op de wind

      Dankjewel Delia, ik hoop het ook en dat je ervan mee geniet,
      Liefs, Maaike

  10. Anoniem

    Fijn dat ik u weer heb gevonden!

    Was uw blog kwijt, intussen ook nog verhuisd

    Hoop dat u nog jaren in Amsterdam kan genieten, met het gezin dicht bij u.

    Reageer bijna nooit.

    Vr gr Anita

    1. Mee op de wind

      Ha Anita, gelukkig dat je mijn blog dus weer terug vond. En ja hoor ik ben nu een Amsterdamse geworden.
      En reageer gerus hoor, hoe meer ziel hoe meer vreugd. Voor nu in ieder geval bedankt voor je blijde reactie.
      Hartelijke groetjes, Maaike

Laat een reactie achter