Een ongeval in de bus?

Vijf uur nog maar. Ik ben er weer vroeg bij vandaag.
Maar ik ben niet alleen wakker. Vanaf buiten komt het zang-en fluitorkest van vogels met zoete klanken mijn slaapkamer binnen.
Vooral die ene merel laat zich horen.  Hij doet zijn uiterste best boven alles uit te komen en het lukt hem ook vandaag weer. Uit zijn keel kwinkeleren de mooiste klanken zoals alleen een merel dat kan. Wat een weelde om zo gewekt te worden.
Ik luister, sluit mijn ogen om het gezang meer binnen te laten. Het is waar, denk ik de ochtendstond stond heeft goud in de mond

De ochtend verloopt gladjes, ik redder wat in huis en ga gezellig bij mezelf op de koffie.
Als om half twee de buitendeur achter mij dicht valt  ben ik nog aardig fit om naar Amsterdam te gaan.
Ik heb met Laura, mijn kleindochter, in het Vondelpark afgesproken om samen iets  te gaan drinken. En dat is natuurlijk heel gezellig.
De reis er naar toe vind ik minder leuk . Door de Nood- Zuidlijn  is het openbaar vervoer in Amstelveen op de schop gegaan. Er is veel veranderd en ik vind het er niet beter op geworden. Overstappen is nu schering en inslag.
Door de ziekte en het overlijden van Gijs heb ik nog weinig gebruik gemaakt van de nieuwe dienstregelingen. Maar naar het Vondelpark kan ik met één bus heb ik gezien op 9292.

De bus is behoorlijk vol. Een jonge vrouw staat vriendelijk voor mij op. Het is wel aan de zijkant waar drie klapstoeltjes, zonder leuning, zijn aangebracht, maar wat zou dat als ik maar zit.

De bus is wat verlaat en de chauffeur rijdt gejaagd,  hij heeft er de sokken in.  Als er onverwachts een auto uit een zijstraat rijdt moet de chauffeur op zijn rem gaan staan om de zaak te redden. Met een enorme schok komt de bus tot stilstand.
Ik vlieg, alsof ik word gelanceerd, van mijn plaats. En met een klap kom ik op de grond terecht. Op de hoogte van mijn lende loopt een ijzeren buis waar ik keihard tegenaan val. Een brandende pijn trekt door mijn rug.
Een man buigt zich over mij heen, wil mij helpen op te staan. Maar ik kan niet, de pijn sluit mijn adem af. “Even wachten ” fluister ik. De man wacht geduldig tot ik adem genoeg heb en helpt mij om op te staan terwijl de pijn door mijn rug snijdt.
Een meisje vraagt : ” kunt u uw benen bewegen?”  Ik knik.  Ze blijft in mijn buurt en let lief  op mij. Het blijkt een studente geneeskunde te zijn. Haar zorg doet mij goed.

De chauffeur heeft haast en blijkbaar geen tijd om te kijken wat er achter hem aan de hand is. Hij trekt zijn bus, na het oponthoud, op volle toeren en sjeest verder door Amsterdam.

Even later ben ik bij de halte waar ik uit moet stappen.  Ja, nu moet het gebeuren ik moet er uit zien te komen. De studente helpt mij bij het uitstappen en vraagt of het zo gaat. “Ja hoor ” zeg ik .
Het lopen gaat niet geweldig, ik strompel naar de plek  waar Laura wacht.
Na het vertellen van mijn verhaal vraagt zij: ” maar laat mij dan eens zien hoe het er uitziet”?  Ze schrikt zich naar. Mijn lendenwervels zijn vreselijk opgezet en pimpelpaars van kleur.

” We moeten naar het ziekenhuis, het ziet er vreselijk uit. Daar moet echt naar gekeken worden.” Ik sputter nog wat tegen maar voel ook wel dat het moet en geef mij over. Tenslotte is Laura praktisch klaar met haar studie voor arts.

Laura bestelt een taxi naar het OLVG. ziekenhuis. Als wij in het ziekenhuis aankomen hoef ik niet veel te zeggen want de enorme bloeduitstorting bij de wervels spreekt voor zich.
Daarna gaat alles draaien. Er worden foto’s gemaakt van mijn wervels.De uitslag valt gelukkig mee . De arts vertelt achteraf dat hij vreesde dat er wervels gebroken waren.
Er worden ook nog foto’s van mijn longen gemaakt om te onderzoeken of ik geen klaplong heb omdat ik na de val geen adem had.

Na uren mogen wij naar huis. Ik heb nog steeds erg veel pijn, bij het ademen doen mijn ribben zeer. Het kan dat er een rib gebroken is maar dat moet vanzelf genezen.
In het ziekenhuis zijn ze al begonnen met pijnstilling, het advies is daar thuis mee door te gaan. Dat zal ik waarschijnlijk niet vergeten!
Gelukkig is Laura bij mij gebleven en zorgt als een lieve kleindochter voor mij.
Ze bestelt een taxi die mij naar huis zal  brengen.

En zo eindigt ons gezellig middagje Vondelpark,  in een lange  middag ziekenhuis. Ik besef dat het erger had kunnen uitpakken, ondanks dat dit een heel pijnlijk gebeuren is.

We zijn nu een week verder. Het ergste heb ik gehad.  Het ademen gaat vandaag voor het eerst zonder pijn. De zwelling op mijn wervels wordt langzaam minder maar is nog wel pijnlijk.  Het lopen gaat ook weer beter. Kortom het gaat de goede kant op.

Ik vraag mij af of zitplaatsen zonder leuning, zoals in deze bus, wel verantwoord zijn.
Dit blogje stuur ik naar de busmaatschappij zodat zij er over kunnen nadenken

 

 

 

 

Dit bericht heeft 30 reacties

  1. Elly

    Fraaie foto, Maaike. En minder fraai gebeuren in die bus.
    Dat heb je soms, he? (Wij allemaal wel, denk ik). Een dag begint zo goed, je voelt je best tevreden en bent er klaar voor om deze dag ook goed te vervolgen en te beëindigen en dan… gaat het mis.
    Gelukkig lijkt het beter te gaan en is er niet iets ernstigers aan de hand.
    Maar dat plaatsje daar bij die inham in de bus (weet precies welke plaats je bedoelt), is vast wel voor verbetering vatbaar. Extra vasthoudstang op goede hoogte bij voorbeeld.
    Het beste. Elly

    1. Mee op de wind

      Ja, inderdaad Elly. Je loopt met veel plezier naar de bus. Wat een aardige jonge vrouw om meteen voor mij op te staan.
      Denkend dat ik een lot uit de loterij heb met dit plaatsje gebeurt er dit. Het meisje blijft heel aardig, daar doe ik niets van af, maar dit moet toch niet kunnen gebeuren.
      Gaan we iets aan doen! Met dank en groetjes van Maaike

  2. Wilma

    Wat erg dat je lieve man niet meer is. Nog gecondoleerd.
    Zou het ook naar de maatschappij sturen. Niet gewoon zeg,dat hij niet even stops.
    Hoop day je gauw weer beter bent en alsnog met je kleindochter op stap kan.
    Lief van haar om je zo bij te satan.
    Groet,
    Wilma

    1. Mee op de wind

      Dag Wilma,
      Ja, het is heel erg Wilma dat Gijs er niet meer is. Ik mis hem de hele dag door in heel veel dingen.
      En inderdaad mijn blog gaat naar de busmaatschappij met foto en al. Kunnen ze het met eigen ogen zien. Ik had gelukkig goede hulp van Laura want anders had ik het niet goed geweten.Maar zij nam even het voortouw en dat was nodig.

      Fijn iets van je te horen. Ik sluit met dank en groetjes, Maaike

      1. Wilma

        Mss moet je de tijd Erbij zetten dat je met de bus ging. Kunnen ze het nagaan.
        Zou ook zeker bellen na een week of zo.
        Lieve groet,
        Will.a

        1. Mee op de wind

          Ja, goede tip Wilma. Dank voor het meedenken. Ik ga er achteraan hoor!

          Liefs,
          Maaike

  3. Hendriana

    Beste, Maaike

    Van harte sterkte hoor, beterschap verder.

    Groetjes, hendriana.

    1. Mee op de wind

      Dankjewel Hendriana voor je lieve wensen. Het gaat gelukkig al weer veel beter met mij!
      Groetjes en dank van Maaike

  4. Tineke

    Oei, dat was een flinke tegenvaller. Fijn dat er iemand opstaat. En ja als een bus of tram of trein plotseling een (nood)stop moet maken. Dan heb je de poppen aan het dansen (moet cursief) Ben zelf ook al eens voorin een bus beland, terwijl ik achterin zat. En ook al eens met een klap op een paal gebotst en mijn bovenarm nog net niet gebroken heb.
    Je bent er nog gelukkig aardig goed van afgekomen. En met hulp van je kleindochter die wist wat er moest gebeuren. Wel raar dat de chauffeur geen reactie heeft gegeven. Voor jou hoop ik dat het blauwe inmiddels naar groen veranderd is.
    Het is wel heel gek voor mij om te beseffen dat je in de buurt van Amsterdam woont. Op de een of andere manier heb ik dat niet meegekregen denk ik. Had altijd het idee dat je ergens in het oosten/midden van het land woonde.
    Maaike, deze blog heb ik weer in mijn mail gehad. Het werkt weer!
    Groet, Tineke.

    1. Mee op de wind

      Dag Tineke,
      Het is toch te gek voor woorden wat jij vertelt over je busreizen. Ik vind het te zot voor woorden dat je in een bus moet oppassen voor ongelukken.

      Ja fijn he dat het weer werkt. Mijn blog wordt nu in etappes verstuurt naar de abonnees en dat blijkt te werken. De lijst was te lang geworden om in één keer te verzenden? Ja,en zo word ik dus al wijzer in het digitale verkeer. al moet ik eerlijk zeggen dat mijn zoon dit zo heeft opgelost.
      Ja, het is raar dat je soms denkbeelden van iets in je hoofd hebt die helemaal niet blijken te kloppen. Oorspronkelijk kom ik uit de buurt van Rotterdam. Ik ben geboren in Barendrecht dat onder de rook van Rotterdam ligt. wij zijn verhuisd toen onze kinderen zich hier vestigden.
      En nu kan ik dus op stap met kinderen en kleinkinderen.
      Tineke, gezellig dat je reageerde, ik sluit af met dank en een vriendelijke groet, Maaike

  5. Sjanneke

    Heel veel beterschap gewenst, dat u maar gauw weer de oude bent.. Ben eigenlijk best benieuwd of u wat zult horen van de busmaatschappij.. Tegenwoordig zijn ze niet zo gul met het beantwoorden van mailtjes ect… Heb ooit is de provincie Zeeland aangeschreven met betrekking op een overgang met stoplichten, iedere keer moest ik rennen voor mijn leven om aan de overkant te komen, maar tot op heden is er nog steeds niets aan gedaan en een reactie heb ik ook nooit ontvangen…
    Groetjes Sjanneke.

    1. Mee op de wind

      Zou best wel eens kunnen Sjanneke, dat ze mijn mailtje niet beantwoorden. Ik ben benieuwd. Raar dat ze niet reageren eigenlijk. Het is toch veel te gevaarlijk als je zo moet rennen voor je leven? Misschien moet je nog een keer schrijven, en wie weet nog een keer.Is natuurlijk geen kost dat het zo moet.
      Het is wel mijn ervaring dat je soms aan moet houden om iets voor elkaar te krijgen. Ik laat het weten op mijn blog als ik iets heb gehoord, dat beloof ik je. Ben zelf ook benieuwd.
      Hartelijke groet van Maaike

  6. Ohhhh wat een nare toestand zeg dit moet niet kunnen hoor.Groot gelijk dat u dit stuurt naar de busmaatschappij.Eigenlijk had er een gordel moeten zitten.Ik wens u heel veel beterschap.
    Liefs Constance uit Haastrecht.

    1. Mee op de wind

      Dat was het zeker Constance een heel nare toestand. Ik moet het nog opsturen maar dat komt nog. Ze moeten er maar een oplossing voor vinden want dit moet inderdaad niet kunnen. Gelukkig gaat het weer goed met mij hoor. Maar wel een nare week gehad.
      Met liefs en dank van Maaike

  7. Dag lieve Maaike, wij zijn net terug van een paar dagen weggeweest en nu wil ik eerst even reageren.
    Door het overlijden van je lieve man was je nog niet veel met het openbaar vervoer geweest; omdat je een afspraak had voor een gezellige middag met je kleindochter in het Vondelpark moest je met de bus.
    De bus zat vol maar gelukkig was er een vriendelijk iemand die voor je opstond. Helaas zat zij op een, wat later bleek, onfortuinlijke plaats.
    De bus was te laat en de onoplettende chauffeur reed onverantwoordelijk hard met als gevolg dat je bij een noodstop gelanceerd werd en hard met je rugwervels tegen een ijzeren buis valt
    Als je met heel veel pijn uit de bus weet te komen, staat gelukkig je kleindochter te wachten; het wordt een lange pijnlijke middag in het “Onze Lieve Vrouwe Gasthuis”. Gelukkig heb je geen inwendig letsel en krijg je een goede pijnstilling.
    Na die zeer pijnlijke en nare middag kom je dan alleen thuis; geen Gijs waar je je verhaal aan kwijt kan en die je troost en helpt. Wat zal je je alleen gevoeld hebben !; in zo’n geval is het gemis van je lieve man extra voelbaar.

    Ik wens je van harte beterschap en heel veel sterkte toe
    Lieve groet van Gé (uit Emmen)

    1. Mee op de wind

      Lieve Gé,
      Ja na zoiets ervaar ik weer sterker dat Gijs er niet meer is. Het is heel moeilijk wennen om alleen te zijn. Niet het alleen zijn op zich is moeilijk maar het weten dat Gijs nooit meer terug komt. De stilte in huis, de leegte is voelbaar. De kinderen komen veel en ook voor hen is er een leegte. Maar met elkaar proberen wij er voor elkaar te zijn.

      Het gaat weer een stuk beter met mij ik vind het wonderlijk dat mijn lichaam, ondanks dat ik bejaard ben, de draad oppakt en zelf aan genezing werkt.
      Fijn dat jullie er even tussenuit konden. Een tripje van een paar dagen is vaak heel leuk. Gijs en ik deden dat ook nogal eens de laatste jaren.
      Je bent er dan toch even helemaal uit.
      Lieve Gé hartelijk dank voor je reactie,
      met een vriendelijke groet van Maaike

  8. Anoniem

    Dag Maaike,

    Inderdaad zat je bericht bij de mail. Intussen heb ik je prachtig gekleurde rug kunnen bewonderen. De één schildert met verf en de ander gooit zich er op een andere manier tegen aan. Gelukkig dat het alweer wat beter gaat.
    Hoop dat je tenminste een bloemetje van de busmaatschappij ( connection?) krijgt.
    Liefs,

    1. Mee op de wind

      Ja Nelleke, en jij als schilderes weet of de kleuren op elkaar zijn afgestemd. Ik had uit coulance de naam van de busmaatschappij niet genoemd. Ik ben ook benieuwd hoe ze reageren. En verder ben ik blij dat het bericht van een nieuwe blog nu bij de abonnees binnen rolt. Mijn dank en liefs, Maaike

  9. nelly zandee

    wat erg voor je denk je een gezellige dagje te hebben met je kleindochter en gebeurd dit heel veel sterkte hoor een lieve groet van mij

    1. Mee op de wind

      Nee, dit was niet leuk Leuk Nelly, heb je gelijk in. De pijn is gelukkig voor een groot deel over. Wel raar dat dit kan in een bus, vind ik.
      Dank en jij ook een lieve groet, Maaike

  10. Carol

    Ha schoonzus,
    Ik lees bij diverse reactie hierboven, dat ze de blog per mail krijgen.
    Gaat waarschijnlijk vlugger dan FB. Want daar kreeg ik hem pas vandaag.
    Ik wist niet, dat je kleindochter voor arts studeerde. In dit geval een geluk bij een ongeluk.
    Beterschap nog verder.
    Liefs,
    Carol

    1. Mee op de wind

      Lieve zwager,

      Ik publiceer hem ook later op facebook Carol, voor de verdeling van reacties etc.
      Maar je kunt je gewoon aanmelden op mijn blog als lid. Er gingen je al veel mensen voor!
      Ja, Imme studeert over een paar weken af, dan is zij basisarts.
      Liefs, Maaike

  11. Anoniem

    Wat vervelend, wat een leuke dag moest worden ,met je kleindochter.
    Was ineens een hele pijnlijke met onderzoek in het Ziekenhuis.
    Fijn dat het alweer beter met je gaat. Groeten van ons in Vrouwenpolder en een snel herstel. Janny.

    1. Mee op de wind

      Dankjewel Jannie uit Vrouwenpolder! Leuk dat je reageert en ja hoor het gaat al weer beter met mij. Ik durf niet meer te beloven maar hoop nog altijd een keer langs te komen. Groetjes van mij aan jou en Sam!

  12. HennyBoom

    Wat een vervelend incident; ik heb de laatste jaren ook een aantal ongelukken en ongelukjes gehad, en wat kun je je dan vooral zo alleen voelen. Inmiddels loopt het bij mij allemaal wel weer aardig; maar in dit soort dingen kan ik me echt nog heel kwetsbaar voelen. Sterkte

    1. Mee op de wind

      Ja precies Henny. In zulke ongelukjes en incidenten voel je je heel onzeker worden. We worden ouder en alles herstelt zich wat langzamer. Gelukkig gaat het met jou ook weer beter, schrijf je. Toch doet het een mens geen goed zulke akkefietjes. Gelukkig was er een aardige man die en een meisje dat naar mij omkeek want van de chauffeur was tre verwachten bleek. Lieve groet en dank van Maaike, voor jou misschien nog Mieke?

  13. Sarah

    Dag Maaike, al veel jaren lees ik hier mee, bedankt voor alles wat je schrijft en ons bijleert over de tijd van lang geleden. Ik vind het zo jammer voor je dat je Gijs verloren bent, uit elke blog sprak dat jullie een hechte en respectvolle relatie beleefden. Zoals de reageerders boven mij ook aanhalen: wat een tegenvaller dat het ongeluk net nu plaatsvindt. Zorg goed voor jezelf.

    1. Mee op de wind

      Dag Sarah, ja het alleen verder gaan valt niet mee en het busgebeuren maakte het niet gemakkelijker. Het gaat weer goed met mij. En ik ben blij dat ik weer mijn blogjes schrijf met alle reacties die daarna binnenkomen. Leuk om te horen dat je ze al zo lang volgt. Hopelijk volgen er nog veel Sarah, zodat jij en ik ervan kunnen genieten. Dankjewel en groetjes van Maaike

  14. Gerlien

    Lieve Maaike,
    Wat een ellende, hoop dat het intussen weer wat beter gaat en je de busmaatschappij hiervan in kennis hebt gesteld. Je zult altijd zien, raap je jezelf bij elkaar om alleen met het openbaar vervoer te gaan en gebeurt er dit. Wat een geluk dat de medereizigers zo aardig waren en dat je op weg was naar je kleindochter die verder de helpende hand kon bieden. I.d.d geen Vondelpark, maar het O.L.V. G. , gelukkig kon je naar huis, hoewel het “alleen thuiskomen” iedere keer zeker een beproeving zal zijn. Ik wens je het aller- allerbeste en wat fijn dat je het toch van je af kon schrijven.
    Lieve groetjes van Gerlien

    1. Mee op de wind

      Lieve Gerlien, ja, het gaat weer goed met mij. Er zit nog wel een dikke bult op mijn lendenwervels maar veel last heb ik er niet meer van.
      Hopelijk slinkt dat nog wel verder. Ik ben vanmiddag terug gekomen uit Zeeland van een klein weekje Goes. Daar woont mijn zus. Was fijn om er even uit te zijn maar ook blij dat ik weer thuis ben, al was het stil dat Gijs mij niet blij opwachtte zoals voor heen. Dat is inderdaad heel moeilijk en dan ben je dus heel alleen.

      Ik zit al weer te denken over een nieuw verhaal want de tijd vliegt en dan roept mijn blog om nieuwe copy. Hartelijk dank voor je reactie Gerlien. En lieve groetjes van Maaike

Laat een reactie achter