Vandaag iets heel anders, hoewel je dit ook wel een terugkerend thema in mijn leven kunt noemen: ik ga verhuizen. En inderdaad, dat is niet voor het eerst.
Ik schreef al eerder op mijn blog over verhuizen. En ook dat ik het niet zo erg vond. Dit in tegenstelling tot veel mensen die het verschrikkelijk vinden. Maar eerlijk gezegd liggen de kaarten nu bij mij ook wat genuanceerder. Want nu vind ik het een enorme klus. Het huis werd bijna casco opgeleverd.
Gelukkig hebben we Max, de partner van kleindochter Imme, in de familie. Max heeft gouden handen en ziet in een oogopslag wat er gebeuren moet. Mariska geeft haar tijd om nieuwe spullen mee uit te zoeken, en zwerft over internet om uit te denken en te zoeken wat het handigst is om aan te schaffen. Zorgt en denkt mee. En dan tussen alles door moet ik ook nog voor mijn doofheid op pad met kleindochter Imme, die mij ook deze keer weer lief vergezelde. Dat vond ik nu eigenlijk wel wat bezwaarlijk want Imme is op dit moment thuis omdat zij over een paar weken opnieuw moeder hoopt te worden. En dan nog iets, wat idioot veel papieren moeten er aangevoerd worden eer het huis op internet kan. Gelukkig zorgt zoon Arnoud daarvoor want dat is voor mij ondoenlijk. Maar voor Arnoud is internet een eitje. Al vond hij het ook allemaal wat veel van het goede.
Nee, ik hoef het echt niet alleen te doen. De kinderen helpen mij van alle kanten. Want wat is er veel te regelen.
Overigens, nu heb ik nog niet iedereen genoemd, ik bedoel de werkers op de achtergrond. Maar vergis je niet, zij werken even hard mee.
Want kok Lodewijk tovert met het grootste plezier de heerlijkste maaltijden voor de inwendige mens op tafel. Kleinzoon Arnoud zorgt vandaag, en altijd vrolijk, dat er foto’s en plaatjes op mijn blog komen.
En dan hebben we – lest best – Iris, de partner van Arnoud. Iris zorgt altijd lief dat iedereen op tijd aandacht krijgt, en wie heeft dat niet nodig?
Zo nu is met dit inkijkje ook meteen weer eens duidelijk hoe ons gezin er uitziet.
Nee, ik laat mijn dierbaren niet achter de geraniums zitten. En zelf zit ik er trouwens ook niet want ik heb het druk met plannen en iedereen aan het werk houden. Op zich is dat ook een vak, maar eerlijk gezegd gaat mij dat eigenlijk best gemakkelijk af. Maar al bij al is het reuze gezellig!
We waren er avonden zoet mee
Bij deze verhuizing ben ik ouder en dat betekent sneller gestrest. Maar vooral mis ik Frans. Ik mis het samen blij zijn.
Ik mis het samen dromen en uitzoeken waar we alles neer gaan zetten. Ik mis de door Frans op schaal getekende en uitgeknipte tafels en stoelen. We waren er avonden zoet mee. En hoe we samen vol verwachting wachtten op ons nieuwe huis.
Maar dit is niet alles, er is gelukkig meer. Want ik ben desondanks ontzettend blij met mijn nieuwe woonplek. Dit was echt een grote wens: verhuizen naar Amsterdam en dicht bij de kinderen wonen nu ik oud ben. Ik was al een tijd aan het zoeken en keek dan met schuine blik naar dit complex, wetend dat de kans miniem was om er in te komen.
En nu kreeg ik het zomaar in mijn schoot geworpen! Het is gebouwd in 2009 dus nog betrekkelijk nieuw.
In de wijk waar de kinderen wonen zijn de meeste huizen ouder en zonder lift. En dat is op mijn leeftijd geen aanrader.
Mijn appartementje staat precies op de goede plek, 4 minuten wandelen naar Mariska. En zoon Arnoud woont iets verder maar is ook in een mum van tijd bij mij.
Als kers op de taart, en niet onbelangrijk: de kleinkinderen kunnen onverwacht bij mij aanlopen. Wat wil ik nu nog meer?
Niet alleen ik, we zijn er allemaal blij mee. Ook achterkleinzoon Kilian is blij. Maar hij vond dat omi ook wel gewoon in het “huis” erbij had gekund.
Maris en Lodewijk wonen, met hun twee kinderen en partners, allemaal in hetzelfde pand, op een eigen verdieping. En daarmee is het pand echt wel volledig bezet en bewoond. Maar Kilians ogen hadden blijkbaar toch nog een gaatje voor mij gevonden.
Verhuizen staat hoog in de stresslijst
Verhuizen staat op drie in de rangorde van stressmomenten. En dat is niet gering.
Inmiddels ben ik begonnen aan het in ogenschouw nemen wat mee mag naar het nieuwe huis. Ik let goed op dat ik een streng beleid voer en vooral niet te ruimhartig ben. Al ben ik altijd al wel ruimerig geweest omdat ik een glad huis nodig heb voor rust in mijn hoofd.
Desondanks zijn er dan toch nog spullen die al jarenlang mee verhuizen. En zoals vanzelf bij de inventaris zijn gaan horen.
Maar nu gaan ze de deur uit. Wat een geluk dat er tegenwoordig zoveel kringloopwinkels zijn. Want spullen die er nog mooi uitzien kunnen nu met een gerust gevoel daarheen. Er zullen vast weer mensen blij mee zijn en dat maakt mij gelukkig.
Met deze gedachten in mijn achterhoofd ben ik nu dus rigoureus geweest. Ze zijn nog een keer door mijn handen gegaan en wachtten nu bij de kringloop op een nieuw plekje.
De gordijnen die bij vorige verhuizingen niet pasten werden braaf bewaard. En wat een gelukkie, die kan ik nu goed gebruiken, en vinden in dit huis ineens hun weg. Mijn moeder zou dan zeggen: zo zie je maar kind, wie wat bewaard, heeft wat. En als zij zelf iets bewaarde zei ze vaak: ach, het eet geen brood. En dat is nog waar ook.
Onwijs goed
Het voelt, zoals je de jeugd vaak hoort zeggen “onwijs goed” om te ontspullen. Het verbaast mij echt hoe goed dat wel voelt.
Niet alleen mijn box is leeg, maar ook mijn hoofd. Alsof mijn hoofd, nog meer ontdaan van alles wat ik niet nodig heb, ballast kwijtraakt en meer ruimte krijgt. Ik kan het iedereen aanraden.
Dit huis verkopen voelde voorheen als een pijnpunt. Afscheid nemen van iets waar je van houdt is een beetje sterven.
Maar ik ben ernaartoe gegroeid en denk: laat nu een ander maar genieten van dit huis. Hopelijk evenveel, of nog meer dan wij deden.
Er ligt nog een drukke tijd voor ons. Maar iedereen draagt een steentje bij en met vereende krachten komt het gewoon voor de bakker.
Lieve mensen, om jullie op de hoogte te houden een update. Als ik tijd vind hoop ik jullie op de hoogte te houden met een bericht over hoe het hier reilt en zeilt. Want mijn bloglezers zijn belangrijk voor mij en maken deel uit van mijn leven.
Met een groet van Maaike
Goeden morgen!! Wow!! Vind verhuizen altijd een hele bevalling. Fijn dat je zoveel help hebt!
Ben benieuwd naar je volgende verhaal!!
Take it easy!!
Lieve Groet
Wilma
Ha Wilma, Ik neem je raad ter harte hoor en zal het rustig aan doen!
En zoals je al las: aan hulp geen gebrek.
En in mijn hoofd, gaat een volgend verhaal, meestal weer snel draaien. Ik doe mijn best.
Leuk dat je weer reageerde, Wilma!
Met lieve groet, Maaike
Lieve Maaike, o,o wat een moed om te verhuizen, maar dicht bij kinderen en kleinkinderen wonen is een pre! Heel veel sterkte met alles wat je nog te wachten staat. liefs Nelly van Voorthuijsen -Boon.
Lieve Nellie, dje hebt gelijk hoot , het is een hele klu, de moed is er omdat ik het niet alleen hoef te doen.
Maar hopelijk zit ik straks blij en gesetteld dicht bij de kinderen en dat is de bedoeling. Even nog diep ademhalen.
Met lieve groet,
Maaike
Ha Maaike, een hele stap dat verhuizen! Ook dat je nu alleen gaat. Maar heel fijn dat je zoveel hulp krijgt van je kinderen! En fijn dat je bij hen in de buurt komt te wonen. Wat een tref dat de gordijnen passen in je nieuwe huis, dat scheelt weer een stuk want mooie gordijnen zijn best duur. Ik kom daar nu achter omdat komende week mijn woonkamer opgeknapt wordt. Nou Maaike veel succes met alles (met goede hulp) regelen. Ben benieuwd naar het vervolg maar je zult nu wel even minder tijd hebben om te bloggen. Weer een hartelijke groet van Lucie
Ha Lucie, dit is ee heel ander blogje dan gewoonlijk. Op dit moment vraagt de verhuizing veel aandacht en dan schrijf je daar als vanzelf over.
Jij bent ook bezig, begrijp ik. En ja, die gordijnen komen bij mij goed te pas want inderdaad zijn nieuwe best wel prijzig. Het is vast wel leuk om je kamer een beurt te geven. Vaak geeft zoiets weer een boost om verder te gaan. Ik ben vast heel blij zijn als alles weer achter de rug is en over ben. Al zal er dan nog van alles te doen zijn. Maar rustig aan dan breekt het lijntje niet.
Wel Lucie leuk dat je weer reageerde en hopelijk komt er over niet al te lange tijd een opgelucht vervolg.
Met een hartelijke groet van mij. Maaike
En daar ben ik pas. Al een heleboel volgers hebben geantwoord. Jij druk en ik heb nu ook stressmomenten, zodat ik niet veel op de computer zat.
Ja, Maaike, voor ieder is een verhuizing een crime, als je ouder bent misschien nog meer, maar je zit nu binnenkort gebeiteld zo dichtbij je kinderen. Die vinden het vast ook fijn om niet steeds naar Amstelveen te moeten. Veel sterkte en we gaan op en neer pendelen van A.veen naar A.dam.
Ha Nelleke, nou pas is in dit geval best snel hoor. En ik weet dat jij het ook druk hebt Dus zeg ik tegen jou en mezelf: maak je nietv tedruk.
Want daar win nen we niks mee. En ik vind het heel gezellig om achter mijn computer even contact te hebben met mijn lezers.
Dat is weer eens heel iets anders dan de makelaar aan de telefoon te hebben. Of dingen voor het huis uit zoeken. Al is dat ook wel leuk.
Ja, Amselveen en Amsterdam liggen naast elkaar dus het moet miet moeilijk zijn .
Bedankt, dat je ondanks je drukte, mijn blog vereerde met eenbezoek en ook nog reageerde.
Groet, Maaike
Heel veel sterkte met de verhuizing en veel plezier in het nieuwe huis!
Dag Stien, dankjewel. Leuk dat je aan mij denkt en sterkte wenst. Kan ik goed gebruiken.
Het is nu een mooie tijd om foto’s te maken en toe te voegen aan je prachtige blog!
Ik wens je er veel inspiratie bij.
Met dank, en een lieve groet,
Maaike
Verhuizen vraagt een hele boel organisatie. Best wel heftig, een heel nieuw begin. Wel een leuk nieuw begin, dicht bij je dierbaren. Heel fijn dat je zo veel hulp krijgt. Ik woon al 20 jaar samen met mijn alleenstaande dochter en dat is een groot geluk voor mij want ondertussen ben ik chronisch ziek geworden en heb veel hulp nodig. Het is soms niet gemakkelijk omdat ze voltijds werkt en ik bang ben dat ik te veel last op haar schouders leg. We maken er het beste van. Ik hoop dat je snel went aan je nieuwe omgeving. Warme groeten ban Bernadette
Ha Bernadette, ja het is ook een hele strijd hoor. Maaqr ik probeer rustig te blijven.
Nu de vloer is gelegd kunnen we gaan inrichten dan kun je iets doen dat helpt mij altijd.
Ja, dat begrijp ik zo goed dat je bang bent dat het veel is voor je dochter. Maar als je er samnen over praten kunt lost er altijd veel op. En buiten kijf zal ze het met veel liefde doen!
Wel heel fijn dat je dochter bij je woont al is het verdreitig voor jullie dat je min of meer hulpbehoevend wordt.
Knap en gelukkig dat je er de moed in houdt dat kan iets zwaars lichter maken. Ik wens jou en je dochter blijvend moed toe.
Ik ken de omgeving al en dat maakt het wat gemakkelijker. Dus ik hoop er het beste van.
Dankje weer wel voor je reactie. En hopelijk tot de volgende keer.
Met een lieve groet van Maaike
Lieve Maaike,
Eindelijk een reactie uit het oosten, ben op mijn manier druk met alles en dan schiet het reageren er snel bij in. Wel lees ik altijd direct, en met heel veel plezier, de nieuwe blog als hij in mijn mailbox zit!! Wat een fijne onderneming, om te verhuizen richting “familie” en dan alle hulp, dat is toch geweldig!! Intussen zul je al wel weer wat opgeschoten zijn en hopelijk ben je geslaagd om je doofheid te beteugelen. Misschien ben je momenteel niet in de gelegenheid om dit te lezen, maar dat komt vanzelf weer op de rij. Ik wens je heel veel sterkte met alle beslommeringen en de 1e nacht in het nieuwe huis “een hele fijne droom” want je weet het vast wel: die komt uit!!
Heel veel groetjes van Gerlien en hopelijk tot schrijfs 😉
Lieve Gerlien, Ja gelukkig hulp genoeg. Maar nadenken moet ik zelf doen. En dat is maar goed ook want de grijze cellen moeten actief blijven. Het is ook leuk om weer iets nieuws op te pakken . Al zal het ook wel wennen voor mij zijn in Amsterdam. Zoals je ziet neem ik de tijd om je gezellig te antwoorden. Iedere dag neem ik een kijkje op mijn blog en altijd weer vind ik een reactie leuk. Daarom ben ik natuurlijk ook weer blij met jou reactie als oude bekende. Als het lukt post ik deze week weer een update. En zo blijven we mooi aan de gang. Prettige verdere dag en liefs van Maaike