Familiebezoek

Het  is   zomer . Vandaag  een  reisbeschrijving  van  een   zomertripje   in  eigen  land.

Iedere  kilometer  die  ik  in  mijn  autootje  afleg  voert  mij  verder  weg  van  de  stad  waar  ik  woon.  Voor  een  paar  dagen  ga  ik  terug  naar  de  provincie  waar  ik  geboren  ben: Zuid-Holland Zuid. Vijftien  jaar  geleden  zijn  wij  in  Amstelveen  gaan  wonen. De  kinderen  bleven  na  hun  studie  in Amsterdam  hangen. Wij  wilden  graag  wat  dichter  bij  de  kinderen   wonen  en  zijn  toen naar  Amstelveen  vertrokken. En  dat  blijft  gezellig!  Ik  ben  voor  een  paar  dagen alleen  op  stap.  Mijn laptop  is  meegegaan! En  mijn  mobile  telefoon. Gijs  is  eenzaam  achtergebleven. Het  contact met  hem  zal  deze  dagen  uitsluitend  per mobile  telefoon  plaats  vinden. Ik  verdenk  er  hem  van  dat  hij  ook  een  vakantiegevoel  heeft!

Oud-Alblas
Als  ik  de  volgende  ochtend  vanuit  de  B & B naar  buiten  loop walmt  de  mestgeur mij  tegemoet. Het  dringt  zo   diep  in  mijn  neus  dat  ik  de  geur  nog  urenlang  naruik. En  mijn  neus  maakt  vreemde  bokkensprongen  van  herkenning.  Hoe  lang is  het  alweer   geleden  dat  mijn  neus  deze  geur  opsnoof. Ik  sta  op  het  erf  van  een  boerderij.  Het  is  nog  vroeg.  De  stilte  waarin  ik  mij  voel  ingebed  gonst  zacht  om  mij heen.

Ik  maak  een  beknopt  familierondreisje. Het  kan  niet  anders, het  moet  beknopt  blijven. Slechts enkelen  van  mijn  uitgebreide  familiekring “vereer” ik  deze  dagen  met  een  bezoek.  Als  ik  ze  allemaal  wil  bezoeken, zou  ik  voorlopig  een  dagtaak  hebben. Dat  op  zich,  zou  ik  trouwens  helemaal  niet  erg  vinden. Mijn  dochter  Judith  zegt,  dat  ik  familieziek  ben.  En  ik  ben  bang, dat  ik haar  gelijk  moet  geven! Ik  heb  namelijk  zelf   ook  al  een  kenmerkend  symptoom  geconstateerd: een  versnelde  hartslag  als  ik  familie zie! Tussen  de  familiebezoekjes  door, ga  ik  terug  naar  mijn  logeeradres  in  Oud-Alblas. Ik  rij  dan  heel  langzaam  door  het polderlandschap. En  dat  kan  hier  zomaar!  Zonder  getoeter   achter  mij  dat  ik  wat  sneller  moet  rijden.  Wat  een  rust! Al  mekkert  hier,  tegen  de  avond,  ook   een  geit  onafgebroken om  eten. Ik  rij  over  de  bochtige  weg  en kijk  naar  de  loop  van  de  rivier. Naar  het  water  dat  vandaag  rimpelloos  door  het  polderland  meandert.  Is  er iets  mooiers  op  de  wereld  dan  de  groene   oevers  van  onze   rivieren  en  de  wijdse  polderlandschappen  van Nederland?

1280px-Alblas_dans_Oud_AlblasBezoekjes
Die  twee  dagen, zij  glijden  als  zand  door  mijn  vingers.  Ze  vliegen  om.
Het  is  leuk,  om  de  twee  broers  die  er  nog  zijn,  en  de  twee  schoonzusjes,  weer  te  ontmoeten.   Van  het  grote  gezin  met  elf   kinderen  zijn  nu  nog  vier  kinderen  in  leven. En dat  voelt  treurig. De  zussen  en  broers  die  overleden  zijn, zij  leven voort  in  mijn  herinnering.  En  zij  leven  voort  in  de  verhalen  die  ik  schreef.

En  dan  zijn  er  ook  nog  de  lieve  nichtjes  die  hier  wonen.  Daar  ga  ik  ook  naar  toe. Zij  kwamen  vroeger  veel  bij  mijn  moeder, hun  oma.  Ik, als  jongste  van  de  kinderschaar vond  dat  altijd  heel  gezellig. En  ik  scheelde  met  sommigen  van  hen  niet  eens  zo  heel  veel. Ik  ga  op  kraambezoek  bij  een  nichtje:  drie  maanden  geleden  kreeg  zij  een  schattig kindje, een  meisje. En  we  kletsen,  kletsen  maar! Ik  ga  met  een  paar  nichtjes  heerlijk  uit  eten (zie blog van Teunie eenvoudigleven.blogspot.nl  Het  is  fijn  om  overal  vriendelijk  en  gastvrij  ontvangen  te  worden.  We  praten  en  mijmeren  over  vroeger. En  over dingen  die  nu  belangrijk  zijn!   Deze  dagen, ze  waren  heerlijk! Maar  ze  zijn al  weer  om.

Thuis  wacht  Gijs. O  ja, hij  zal  zich  best  wel  prima  vermaken. Maar  ik  wil  naar  huis.  Nog één nacht  blijf  ik  hier.

Thuis
De  volgende  ochtend  stap  ik  in  de  auto  en  onderneem  de  thuisreis.
Ik  ga  weer   naar  huis.  Naar  daar, waar  ik  hoor. Naar  Gijs! Naar  Lientje, onze  poes. Ik  wil  terug  naar mijn  basis. Want  daar  wonen  mijn  meest  dierbaren: mijn  man. Mijn  kinderen  en  de  kleinkinderen!  Ik  ben twee nachten  van  huis  geweest. Het  lijkt  een  week. Ik  weet  zeker  dat  Gijs  op  mij  wacht! Iedere  kilometer  die  ik  afleg brengt  mij  dichter naar  Gijs  en  naar  mijn  familie  daar. Nog  even  maak  ik  een  tussenstop  in  Maassluis. Mijn  onvolprezen  tom-tom leidt  mij  overal  naar  toe. Want  anders…..
In  Maassluis  wil  iemand  mij  wat  aanwijzingen  geven  voor  de  technische  kant  van  mijn  blog.  Ik  ben  niet  goed  op  de  hoogte met  de  moderne  media, enz. Haar  hulp  is  echt  gewenst!

En  nu  naar  huis. Mijn  autootje  draait nu  op  volle  toeren. Als  ik  binnenstap  in  ons  huis  voelt  alles  meteen  weer  zoals vanouds. Als  ik  de  kamerdeur  open  speelt  de  zon  door  het  raam. Ik  heb  een  eigen  huis, en  een  thuis. Een  plek  onder  de  zon,  waar  ik  woon. Wat  een  weelde.  Het  weg  gaan, het  ergens  anders  zijn , was  erg  leuk. Het  thuiskomen  een  waar  feest!

En  Gijs  is  blij! Hij  hoeft  niets  te  zeggen. Zijn  gezicht  zegt  genoeg.
En  anders  zeggen  de  prachtige  rozen  die  hij  voor  mij  heeft  neergezet, het wel!

16030471

Uitzichten  vanuit  ons  huis

 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Dit bericht heeft 4 reacties

  1. Gerlien

    Ben heel gezellig met je meegereisd en betrapte me op heel wat raakvlakken.
    Familie: heerlijk
    Landschap buitenaf: echt genieten
    Thuiskomen: daar gaat het om

    Groetjes uit Enschede

    1. Mee op de wind

      Wat een treffende, pakkende samenvatting van een mooie reis Gerlien!
      En voor jou een onverwacht uitstapje, waar je nog van genoot ook.
      Dankjewel voor het reageren, dat is altijd fijn!

      Een hartelijk groet,

  2. Lieve Maaike, wat heb je dat mooi beschreven en ik zie op de foto de kerk van Oud Alblas. Daar tegenover ben ik geboren. En weet je wat zo bijzonder is? Mijn vader heette Gijs en mijn zusje heet Judith. Is dat niet bijzonder?

    1. Mee op de wind

      Dag Corinne. Ja, jij bent daar geboren. Ik begrijp heel goed dat het je aanspreekt. En hoe kunnen die namen zo samenvallen, echt bijzonder! Is dat de kerk waar je vader predikant was? Je bent in een prachtige omgeving opgegroeid, dat is zeker. Heel leuk, dat je reageert op mijn blog!
      Groetjes,

Laat een reactie achter