Gehoord, gezien, en geschreven

 

Mijn vegetarische gehaktballen zijn op. Het vriesvak is leeg waar ze horen te liggen. Dat wordt dan een bezoekje aan Jumbo. Na grondig speurwerk vond ik daar laatst vegetarisch gehakt. Ik bedoel niet dat korrelige gehakt, maar gehakt dat er uitziet of het bij de slager vandaan komt. En dat gehakt maak ik precies klaar zoals vroeger toen wij vleesgehakt aten. Het is heerlijk!

“Ik wil even naar de Jumbo” zeg ik tegen Gijs. Als je zin hebt om mee te gaan drinken we daar ergens gelijk een kopje koffie? Ik kijk Gijs vragend aan. “Nou dat kunnen we wel even doen” zegt Gijs.

Gijs gaat in het winkelcentrumpje linea recta voor de koffie. Ik spoed mij naar Jumbo. En daar wordt het balen als ik bij het schap vegetarische producten sta. O ja, Jumbo heeft een grote vegetarische afdeling, dat is zeker. Maar waar ligt mijn gehakt? Waar ik ook kijk, niet te vinden. Wel genoeg nieuwe merken. Maar het gehakt waar ik voor kom is er niet. Laat het niet waar zijn, mopper ik in mezelf, dat dit product hier ook weer uit het assortiment verdwijnt. Het zou de zoveelste keer zijn dat ik het gehakt ergens vind, blij ben, en na een paar weken uit de handel is. Ik word er kriegelig van. Wat is dat toch met dat gehakt? Maar goed laat ik positief blijven en hopen dat het gewoon even niet voorradig is. Volgende week nog een keer kijken en wie weet!

Laat ik nu meteen maar doorlopen naar Gijs. Een kopje troost zal mij goed doen. Ik zie het al als ik binnenkom. Ook hier zijn het veelal ouderen die de tafeltjes bezetten. Ik geniet van het samen met Gijs koffie drinken. En van de grijze hoofden. Als mijn koffie op is zeg ik tegen Gijs: “Vind je het erg als ik eventjes in dat winkeltje kijk?” Hij weet precies welk winkeltje ik bedoel. Het is het vaste loopje van mij als we hier gaan zitten: even neuzen in het kleine boutiekje. “Ga je gang. Ik neem nog wel een kopje koffie” lacht Gijs, koffieleut als hij is.

Vandaag staat er een jonge vrouw in het winkeltje. Zij is een gezellige verkoopster. Moeder en dochter wisselen elkaar af. Ze zijn geknipt voor hun vak. Af en toe koop ik er iets. Er zijn vandaag verschillende dingen afgeprijsd. Ik kan allicht even passen. Ik weet de weg naar de paskamer. Ik trek het gordijn dicht en ik ga aan de slag met passen.

Aan de andere kant van het gordijn wordt druk gepraat. Maar wat er wordt gezegd? Ik versta het niet. Het is trouwens ook niet voor mijn oren bestemd. En ik heb mijn aandacht wel voor iets anders nodig.
Ineens hoor ik een boze stem: “wat ben jij sacherijnig vandaag, zeg? De stem klinkt zo hard dat ik het wel moet verstaan. Wie het zegt, en tegen wie het wordt gezegd, weet ik niet. Maar iemand is hier heel boos, en dat is goed te horen. Ik ga verder met passen. Ik twijfel over de nieuwe aanschaf, en overleg even met de verkoopster of het wel goed past. Zij geeft advies. Ze neemt er zoals altijd alle tijd voor. Daarom loop ik hier altijd graag naar binnen. Je wordt hier met aandacht en plezier geholpen. De verkoopster vertelt tussendoor over haar vijfjarig dochtertje. Het kind haar hoofd loopt om, vertelt ze. Een Sinterklaasfeest daar en daar. Een verjaardag hier. Ergens anders weer een uitvoering. Ik schud mijn oude hoofd. En ik vraag mij af: moet dat nu echt allemaal zo? Een kind hoort te spelen, vind ik. Waarom moet zo’n jong kind het nu al zo druk hebben. Het “drukdrukdruk” hebben begint veel te vroeg naar mijn mening. Dat vindt de verkoopster zelf ook. Maar hoe verander je zoiets? Hoe keer je het tij?

Even later leg ik de gekozen kledingstukken op de toonbank en reken af. Als ik wil weglopen komt de verkoopster naar mij toe en vraagt: “vindt u mij sacherijnig? Ze kijkt er ongelukkig bij. Ik ben stomverbaasd. “Nee, helemaal niet. Hoezo? “Er kwam hier even geleden een buurvrouw in de winkel. Zij woont boven mij en wij kennen elkaar. Ze zei uit het niets tegen mij: “wat ben jij sacherijnig, zeg! Maar dat ben ik helemaal niet!” Het huilen staat haar nader dan het lachen, zie ik. Ze kijkt mij onzeker aan en vraagt: “of ben ik het wel? “Nee hoor, dat vind ik helemaal niet!” antwoord ik naar eer en geweten. De verkoopster twijfelt aan zichzelf. Haar buurvrouw ziet haar anders dan zij is en dat maakt haar heel onzeker. Zij is uit het veld geslagen na die aantijging, dat is duidelijk. Wat kan ik nog meer zeggen? Er schiet mij iets te binnen. “Misschien voelt je buurvrouw zich vandaag niet happy” zeg ik. Misschien maakt zij jouw verwijten die bij haar zelf thuis horen. Als kinderen elkaar iets verwijten hoor je ze vaak terug roepen: “Wat je zegt, dat ben jezelf. Soms zingen ze het ook wel”. Ze kijkt mij hoopvol aan. Zou zo de vork in de steel kunnen zitten vragen haar ogen? Als ik wegga lijkt ze wat opgelucht.

Als ik naar het koffiegebeuren terugloop, denk ik: een ander iets verwijten waar ik zelf mank aan ga?  Zou er iemand aan ontkomen? Niemand wordt er blij van, het lost niets op. Die buurvrouw staat helemaal niet zo alleen.  En al wéér is hier van toepassing wat mijn moeder vaak zei: ”Verbeter de wereld begin bij je zelf!” En die verkoopster? Wat bijzonder dat zij zich er niet voor schaamde dat zij gekwetst was, maar dat gewoon liet zien!

Wij komen thuis, weliswaar zonder vegetarisch gehakt. Maar weer wel met een verhaal op zak voor het schrijven van mijn blog. Als je naar het leven van elke dag kijkt, blijkt dat gewone leven de herberg voor verhalen.

 Iets te delen, een aanvulling? Iedere reactie is welkom!

Dit bericht heeft 6 reacties

  1. wilma

    dat is toch niet erg aardig zeg van die vrouw. Maar hopelijk heb je haar wat opgemonterd.
    Als ik merk dat iemand grommig is is het niet echt leuk winkelen.
    Vegetarisch gehakt had ik nog nooit van gehoord.
    groet, Wilma

    1. Mee op de wind

      Dat vond ik nu ook Wilma. En die verkoopster begreep er ook geen snars van waarom ze dat ineens zei.Ik denk wel dat zij een beetje opgemonterd was. Hoop ik maar. Grimmige mensen om je heen is nooit leuk. En dat vegetarische gehakt hoop ik nu weer wel te vinden want dat is gewoon lekker als je vegetarisch eet. Er is tegenwoordig heel veel te koop vegetarisch. Er gaan ook steeds meer mensen vegetarisch eten.
      Toch weer heel leuk dat je reageert Wilma, mijn dank! Merken jullie ook iets van opwarming van de aarde? Of is het nog altijd even koud als voorheen? Groetjes, Maaike

  2. Dirk van Nieuwkoop

    Wat de opwarming van de aarde betreft: vandaag was de warmste 17 december-dag sinds dit wordt gemeten (ruim een eeuw). Dit jaar wordt mondiaal gezien het warmste jaar ooit (ook weer sinds wordt gemeten). Dus ….

    Leuk verhaal weer, uit het leven gegrepen. Goed van de winkeldame om aan jou te vragen vindt u mij sacherijnig. Tsja als je ogen en oren openhoudt liggen de verhalen kennelijk voor het oprapen!

    1. Mee op de wind

      Ik ben bang dat ik het moet gaan geloven Dirk dat het klimaat verandert. Ik hoopte dat de wetenschappers ongelijk hadden. Er zijn trouwens nog steeds andere wetenschappers die het tegenovergestelde beweren. In ieder geval is er deze week een akkoord gesloten. Hopelijk gaat dat worden nageleefd!

      Ik ben weer blij met je reactie Dirk! Iedere blogschrijver heeft dat trouwens nodig wil je met plezier door blijven gaan. Ach zo zitten we toch allemaal in elkaar. We hebben allemaal aandacht en waardering nodig. Daarom was die verkoopster ook zo gekwetst, denk ik. Ze is altijd zo correct en aardig en dan krijg je dit naar je hoofd. Inderdaad : de verhalen liggen voor het grijpen. Kijken en luisteren zijn wel de voorwaarden ze te ontdekken, daar heb je gelijk inHet leven is boeiend en vol verhalen! Groet van Maaike

  3. Gerlien

    Lieve Maaike,
    Geen reactie, maar wel een wens Van Harte gemeend!

    Geen kaart van perkament of zijde,
    maar een digitale wens van ons beide:
    Gezondheid, Geluk, Gezellige dagen
    en voor het komende jaar geen zorgen en plagen.
    Maar het meest belangrijk, met de grootste waarde:
    Is voor iedereen: VREDE OP AARDE !!

    Liefs van Gerlien

    1. Mee op de wind

      Dankjewel Lieve Gerlien! Een betere wens had ik niet kunnen bedenken en mooier verwoorden ook niet. Daarom wens ik jullie samen hetzelfde toe. En ik wens dat ook alle mensen toe!

      Ik zie dit als een leuke verrassing Gerlien! Hartelijk dank en samen heel mooie dagen.
      Liefs van Maaike

Laat een reactie achter