Geveltjes die de tijd trotseerden

Wij ouderen mopperen heel wat aan over alle veranderingen die over ons worden uitgestort, want zo voelt het toch?
Er wordt niet aan ons gevraagd of onze oude hoofden, onze hersenen, al die nieuwe dingen, die nieuwe informatie nog wel kunnen oppakken en verwerken.
Want nieuwe dingen leren, kennis verwerven, is juist ontzettend goed voor ouder wordende hersenen. Wellicht voorkomt het zelfs dementie, aldus zij die er verstand van hebben. Dus, lieve ouderen: zet u maar gewoon schrap!

Ten tijde van corona kreeg ik op mijn verjaardag een lief oppeppertje van dochter Mariska. Ze stelde voor om na de corona samen een vakantietripje te maken.
En nu, tussen de coronagolven door, was het vorige week zover en gingen we samen naar Deventer.
Omdat ik de plaats moest/mocht bepalen koos ik voor het Hanzestadje Deventer.
In het verleden waren Frans en ik daar ook al een keer samen geweest.
We dwaalden toen door het prachtige stadje en genoten van de oude gevarieerde geveltjes.
Wat ik toen ook zo leuk vond waren de vele antiekwinkeltjes. Die zijn er wellicht nog, maar wij kwamen ze nu niet tegen. Nu is de antiekrage op dit moment nogal tanend, misschien was dit de reden?
Aan de andere kant was mijn wandelbereik nogal beperkt dus hebben we ook niet heel Deventer verkend. Ik kon niet zo veel ondernemen als ik had gewild, want vanwege een veel te hoge bloeddruk had ik vlak voor ons vertrek nieuwe bloeddrukmiddelen gekregen, en die hakten er in met veel bijwerkingen. En zo wandelde ik dus door Deventer met benen die als lood wogen, en een conditie van lik mijn vestje.
Terwijl Mariska lief opmerkte dat zij het juist heel fijn vond zo’n rustige vakantie!
Maar als je langzaam loopt zie je meer, waarmee ik wil zeggen: ieder nadeel heeft zijn voordeel, want zo had ik wederom alle tijd om de pittoreske geveltjes in ogenschouw te nemen. Geveltjes die er al eeuwen staan en de tijd trotseerden.

Ondanks de “pillen” was het heerlijk in Deventer. Honderduit kletsen over niks, en over van alles met je dochter die niet hoeft te werken maar alle tijd heeft, op zich was dit al bijzonder.
We zaten in een echt wel luxe hotel in de binnenstad, vlak bij de IJssel. Het weer deed zijn best en de IJssel lag voor ons in al haar glorie.
Ik kan er niets aan doen maar ik breng even een lofzang aan ons  mooie land.
Want is er iets mooiers dan onze Nederlandse rivieren met haar oeverlandschappen?
De begroeide oevers met populieren en met riet dat wuift op de wind. De weilanden en polders waar watervogels nestelen en broeden, en zich heerlijk kunnen uitleven?
Ik raak er nooit op uitgekeken terwijl oude nostalgische gevoelens in mij strijden om voorrang te krijgen. En oude schoolliedjes komen vanzelf in mij boven met het prachtige gedicht van H. Marsman waarvan de eerste regels luiden:

                                                     Herinnering aan Holland

Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hoge pluimen
aan den einder staan

Aan de overkant van de IJssel kijk je op de uiterwaarde waar het plaatsje Gorssel ligt.
In het grasland ontdekten wij een heel eenvoudige ambiance die perfect in het landschap paste en ons een bezoekje zeker waard leek.
We staken daarom met het overzetpontje  de IJssel over. Echt Hollands, een overzetpontje dat gemoedelijk heen en weer vaart en uitsluitend wandelaars en fietsers meeneemt. Mensen, bepakt en bezakt, voeren over om te gaan picknicken, of voor een wandeling.
Het pontje bracht ons in een heerlijk vakantiegevoel.

Na de oversteek maakten we eerst een wandeling want het was vroeg in de ochtend al warm, en op zo’n dag kun je een wandeling het beste maar gehad hebben.
De wandeling was evenredig aan mijn loden benen, dus niet al te lang.

Het was heel stil waar wij liepen. Geen laagvliegende vliegtuigen boven ons hoofd die loeiend overvlogen. Maar ook niet het geluid van hoog vliegende vliegtuigen wat, indien mogelijk, nog erger is. Er was alleen maar stilte waarin we onze voetstappen hoorden, het kwetteren van vogels, en ver weg andere natuurgeluiden.
En het kind dat ik eens was en door de polders liep, werd weer in mij wakker,
Ik zag en voelde de wereld weer van toen: het warme zonnetje scheen op mijn huid.  De zon verwarmde het groene gras en liet de grassprietjes schitteren, terwijl zij vrolijk dansten op het zachte windje. Er was niets anders dan stilte, zon, lucht, en wij samen wandelend in die weidsheid.

Ook al waren er geen korenvelden te bekennen, ineens meldde zich een oogstliedje dat wij zongen op de lagere school. Arme Mariska, want al wandelend moest zij luisteren naar het liedje dat ik ongevraagd voor haar opzei:

                                                                 Oogstlied

Sikkels klinken, sikkels blinken
Ruisend valt het graan
Zie de bindsters garen
Zie in lange scharen
Garf bij garven staan
Garf bij garven staan

‘t Heter branden op de landen
Meldt de middagtijd
‘t Windje moe, van ‘t zweven
Heeft zich schuil begeven
En nog zwoegt de vlijt
En nog zwoegt de vlijt

                                                          – A.C.W Staring

De andere coupletten slikte ik in want het was zo weer eens mooi genoeg.

Er hingen vroeger veel schilderijtjes over het landleven in de huizen. Schilders leefden zich uit op golvende korenvelden. En  je zag maaiers die met vaardige handen het koren met een glinsterende zeis neervelden. Vrouwen die, in gebukte houding, het koren in de brandende zon zwoegend bijeen bonden.
De voor ouderen zo vertrouwde beelden zijn er al lang niet meer, en hoe romantisch en nostalgisch ook, hebben landbouwmachines dit zware werk gelukkig lang geleden overgenomen.

“Zullen we terugwandelen en lekker even gaan zitten?” stelde Mariska voor.
Dat was tegen geen dovemansoren gezegd. Het was trouwens nog een aardig eindje terug lopen naar onze bestemming. En we herhaalden het nog maar eens een keer: wat een rust hier, zonder vliegtuigen die aan het dalen zijn.

Het onderkomen in het gras waar we naar uitzagen was geheel  naar wens, precies zoals wij dachten. We streken heerlijk neer in een ligstoel en wachtte lui tot er iemand langs kwam om de bestelling op te nemen. Om te beginnen waren we echt toe aan koffie.

Voor vegetariërs en veganisten was er weinig keus om te lunchen. Maar ach, er is altijd wel iets bij elkaar te sprokkelen. We bestelden veganistische soep – en die was werkelijk uitmuntend – met een lekker broodje. En zo kwam alles dus nog helemaal goed.

Mariska had twee retourtjes voor de terugtocht  met het pontje.
We verlangden naar onze hotelkamer om eerst maar eens even bij te komen op het terras bij onze kamer.
Eenmaal thuis strekten we onze benen en genoten van het heerlijke vakantiegevoel dat na deze dag alleen maar was toegenomen.

Rond half zes stapten we weer naar buiten om op verkenning te gaan naar een geschikt eettentje. En we vonden er heel snel een die uitermate geschikt bleek voor ons. Er werd buiten een tafeltje voor ons klaargemaakt, de zon scheen nog volop en er was geen parasol uitgezet. Maar zo deden onze zomerhoeden ook nog hun dienst.

Na een heerlijke maaltijd gingen wij opnieuw naar onze kamer . Omdat we morgen al weer naar huis gingen pakte ik alvast mijn koffer, het kan maar gebeurd zijn.

De volgende dag ondernamen we de thuisreis.
En wat ik altijd weer zo bijzonder vind is dat na twee dagen vakantie het lijkt alsof je een week bent weggeweest.

Dit bericht heeft 20 reacties

  1. Bernadette

    Leuk zo een paar dagen met je dochter genieten van de stad en de natuur. Wat kunt u alles mooi beschrijven. Warme groet van Bernadette

    1. Mee op de wind

      Dag Bernadette, ja waren fijne dagen en we hebben echt genoten van stad en natuur. Fijn dat je geniet van mijn ontboezemingen want ik kan het niet laten om de natuur in mijn schrijven te betrekken. Als jij er van geniet zal je zelf ook vast oog hebben voor al het mooie om ons heen. We hebben heerlijk gewandeld en genoten van der stilte die hier soms ver te zoeken is. Des te meer valt de stilte dan op dat is dus dubbel genieten.
      Hartelijk dank voor je reactie Bernadette.
      Ik sluit met een lieve groet,
      Maaike

  2. Nelleke Seeder

    Duidelijk gezellige dagen gehad. Leuk hoor zo’n uitgebreid bericht. Het lied over de sikkels leerden wij op school. Een boottocht zou jij denk ik ook wel leuk vinden. De Waal en de Maas is misschien nog wat?
    Liefs.

    1. Mee op de wind

      Ha Nelleke, ja deze keer weer eens een uitgebreid vakantieberichtje. En ja, onze oude hoofden zitten vol met liedjes en gedichtjes uit onze kinderjaren.
      Het kind in ons blijft altijd bestaan en zal zich steeds opnieuw melden in herinneringen. Ik geniet ervan en geef dat kind alle ruimte.
      Ja vroeger woonde ik in Barendrecht bij de Maas, ook zo’n prachtige oever. Maar een boottochtje is inderdaad ook nooit weg.
      Mijn dank voor je reactie Nelleke
      Liefs Maaike

  3. L van Garderen

    Watweer een gezellig verhaal! Mijn ouders gingen ook vaak vanuit Putten naar Deventer, lekker op een terras aan het water. Jullie hebben echt genoten en ook afwisselend in de natuur en de stad, kunnen jullie leuk op terugkijken! hartelijke groet, Lucie

    1. Mee op de wind

      Ja, is helemaal waar Lucie. Zulke kleine mijlpaaltjes zijn pareltjes van genieten. Dan woonden jij in je kinderjaren dicht bij Deventer begrijp ik? Wat een mooie streek daar.
      En Deventer is een prachtig Hanzenstadje. Had ook nog graag naar Zutphen gegaan maar daar was de tijd te kort voor en de rest werkte ook niet mee. Wie weet een volgende keer.
      Mijn dank voor je reactie Lucie
      Lieve groet,
      Maaike

  4. Tineke

    Wat had je mooie dagen in Deventer. Het volgende gaat over Zutphen en toch blijft het dezelfde IJssel:
    Uren kan ik kijken, in gedachten vaar ik mee.
    Eeuwig draagt de IJssel levend water naar de zee. Altijd in beweging, van de bergen tot de kust. In een hectisch leven brengt de IJssel zoveel rust. Ik geef toe, rivieren, stuk voor stuk wonderschoon. Maar toch, onze IJssel, spant voor mij met stip de kroon. Kijken naar de IJssel, naar de ader van het leven,
    Die ons door de eeuwen, zoveel welvaart heeft gegeven Die ons in contact, met andere landen heeft gebracht. Drager van het vrachtschip, en ook van het luxe jacht. Biotoop van veel, van zoveel planten, zoveel vissen. Voor geen geld zou ik mijn mooie IJssel willen missen.
    Altijd zoveel mensen, onophoudelijk bewegen.
    Overal gepraat, wat is stilte dan een zegen.
    Even wat teveel, en ik breek er dan soms uit.
    ’t Kabbelen van de IJssel, da’s pas superieur geluid. Als je me dus vraagt: ‘Waaraan beleef je echt plezier? Wie is je grote liefde?’ Dan wint uiteindelijk mijn rivier. Jan Terlouw.

    Groet,
    Tineke.

    1. Mee op de wind

      Dag Tineke, Wat een prachtig gedicht of overpeinzing van jan Terlouw. En dat het jouw raakt begrijp ik het is ook precies omschreven wat het betekent voor ons land: de rivieren.
      Daarbij wat het ons geeft aan natuurschoon hoe belangrijk ze zijn en waren heb ik buiten beschouwing gelaten. In een blog moet je keuzes maken anders wordt mijn blog te lang.
      Ja, we hebben heerlijk gewandeld en genoten van ons uitje, ik had ook nog naar Zutphen gewild zoals ik al eerder schreef. Maar door jouw toezending over Zutphen en de IJssel krijg ik er nog meer zin in.
      Tineke nogmaals dank voor je toevoeging en een lieve groet,
      Maaike

  5. Elly

    Wel Maaike. Mooie ontboezeming over je tripje met Mariska. Ja, zo’n paar daagjes geeft inderdaad de indruk dat je een “echte” vakantie hebt gehad.
    Toevallig las ik van de week dat Deventer de jongste gemeente is die meer inwoners heeft dan 100.000. (Die zijn jullie hopelijk niet allemaal tegengekomen, hoop ik).
    Heerlijk die rust en die nostalgie, ook al brengt dat ook wel wat weemoed (vind ik).
    Zoals bij jou ook wel herinnering aan je bezoekjes aan Deventer met Frans.
    Mooie foto van de rivier en het landschap trouwens.
    Bedankt weer. Liefs. Elly

    1. Mee op de wind

      Ha Elly, ja was ook leuk om over te schrijven. En zo staat het zwart op wit.
      Nee zoals ik al schreef hebben we het rustig gehouden, maar Deventer heeft meer inwoners dan ik vermoedde maar ik ben ze bij lange na niet allemaal tegen gekomen hoor.
      Ja nostalgie kan ook weemoed inhouden daar heb je gelijk in. Dat er zoveel voorbij is wat niet meer terugkomt. Onze jeugd en de stilte van toen, het rustige leven de tijd die emensen hadden voor elkaar. En aan Frans heb ik gedacht toen we daar zo liepen, allemaal voorbij.
      Maar er zijn ook veel mooie dingen van de nieuwe tijd. Dat ik een blog schrijf en mensen reageren, dat is toch allemaal heel fijn!
      Dank voor je reactie weer Elly,
      Groetjes van Maaike

  6. sonja

    Maaike wat een prachtige beschrijving van een Hollands landschap. De twee gedichten zei mijn oma vaak op (zij zou nu 140 zijn geweest). Ik groeide o.a. op in Leiden aan de Oude Rijn, die was toen nog schoon en wij konden er in zwemmen en in Friesland aan de Dokkumer Ee, waar we op schaatsten. Maar ja, de IJssel is prachtig dat ben ik met je eens. Nu woon ik alweer 40 jaar in Griekenland, maar als is jouw bericht lees dan gaat mijn hart open.
    En wat je inhet begin schreef over oude hersenen en hoieveel die kunnen verwerken: die oma he, die groeide op met de paardetram en zat op leeftijd verwonderd naar de maanlanding op TV te kijken. Toen zei ze:”kind ik word te oud dit is allemaal teveel voor 1 mensenleven.”

    1. Mee op de wind

      Dag Sonja, Ja wat hebben we oude verhalen he. Wat je over je oma schrijft kan ik mij zo goed voorstellen. Oma’s hebben verhalen en gedichten in hun hoofd.
      En de geschiedenis blijft zich herhalen dat is ook zo. Zo mooi wat je oma zei: te veel voor 1 mensenleven. Ook toen waren er veel ontwikkelingen.
      En ik begrijp zo goed dat je kunt verlangen naar ons prachtige land. Al hoop ik dat je het in Griekenland goed naar je zin hebt.
      Je volgt in ieder geval nog blogs van hier en zo blijf je betrokken bij alles.
      Ik schrijf graag over de natuur en ons landschap is mij heel lief. Fijn dat het zulke mooie herinneringen bij je oproept.
      Dankjewel Sonja voor je reactie en groetjes,
      Maaike
      Groet

  7. Cis

    Dag Maaike, wat een fijne beschrijving van een paar heerlijke dagen met je dochter.
    Het lied Sikkels blinken “ riep onmiddellijk herinneringen bij me op, we zongen het steevast bij de afwas, tweestemmig. Ik zie ons nog staan, mijn moeder mijn zus en ik.
    Het lied wat daarop volgde, was “Een karretje op de zandweg.”
    Wat is het toch heerlijk om bij het water te zijn, het nodigt je uit tot filosoferen.
    Ik heb het weer met plezier gelezen Maaike.
    Lieve groet,
    Cis.

    1. Mee op de wind

      Ha Cis, dat is voor ons ouderen gesneden koek he die oude liedjes. En er werd vroeger vaak gezongen bij de afwas, maar ook wel gebekvecht wie er aan de beurt was. Allemaal die “oude gouden” tijd.
      Ik heb de bundel waar die oude liedjes instaan nog en soms blader ik er wel eens door heen. Misschien weer eens op de piano spelen en een “oude dameskoor” oprichten, haha.
      Ik vind het plezierig dat je mijn blog hebt gelezen en ervan kon genieten. Zo blijf ik aan de gang.
      Liefs van
      Maaike

      1. Cis

        Is dat niet,
        Kun je nog zingen, zing dan mee?
        Ik heb het ook nog.

        1. Mee op de wind

          Ja Cis die bundel bedoel ik. Daar staan allerlei liedjes van vroeger in.
          Nostalgie ten top, maar o zo leuk.

          Groet, Maaike

  8. Gerlien

    Hallo Maaike,
    Na een “gespreide vakantie”, hier dan toch een reactie 😉 Eigenlijk alleen om te laten weten, dat ik de zo zeer gewaardeerde “meeopdewind-jes” trouw heb gelezen, alleen wat later. We waren een weekje in Zwitserland met bus en treinen en met de caravan 14 dagen naar Duitsland een prachtige camping aan de Main. Eindelijk na 2½ jaar weer op pad en ook wij genoten, net als jij van de heerlijke dagen. Hopelijk zijn de bijwerkingen van de tabletten intussen verdwenen en kun je, net als wij, nog heerlijk nagenieten.
    Lieve groet van,
    Gerlien

    1. Mee op de wind

      Dag Gerlien,
      Fijn om iets van je te horen want ik vroeg mij een beetje af of alles goed ging bij jullie na de ziekte van je man.
      Maar het gaat zelfs heel goed gelukkig want jullie zijn lekker op stap geweest. Ik begrijp dat het weer genieten was na zo,n lange tijd niet op stap te zijn geweest.
      En je las dat hier ook vakantie werd gevierd al was dit een kort tripje wie weet later nog meer. De bijwerkingen van de pillen zijn wat afgezwakt maar ik ben minder vitaal en mijn uithoudingsvermogen is wat beperkt. De bloeddruk is nog niet helemaal op peil hopelijk komt dat nog. Ach ik kan mijn tijd en dagen in grote lijnen indelen zoals ik wil.
      En natuurlijk vind ik het leuk te horen dan je mijn epistels ook in je vakantie trouw volgt. Ben aan het denken voor een nieuw verhaal dus hopelijk komt er wel weer iets.
      Mijn dank voor je berichtje en reactie.

      En lieve groetjes van
      Maaike

  9. Lida Take-Netten

    Beste Maaike,
    Weer een mooi verhaal. Ik heb er van genoten. Dankjewel. En wat heerlijk om met je dochter een paar dagen op stap te gaan. Een goed teken dat je denkt wel een hele week op stap te zijn. Rivieren blijven altijd voor mooie plaatjes zorgen. Wij hebben 32 jaar in Bergambacht gewoond, aan de Lek. Mooie zandstrandjes, waar het vroeger goed toeven was!
    Ik besef nu dat het hier in Vledder zo stil is, dat waardeer ik des temeer als ik in jouw verhaal lees: geen vliegtuigen te horen!!
    11 augustus ga ik naar mijn zusje Ina in Canada, Ina wordt 70 jaar. Dus 70 jaar geleden dat zij maanden bij jouw schoonouders verbleef, omdat het op onze woonboot te vochtig was!! Toen wij een huis kregen kwam ze pas weer thuis. Ina en ik schelen 5 jaar.
    Waar blijft de tijd. Een fijn weekend gewenst

    1. Mee op de wind

      Dag Lida,

      Ja, dat was echt genieten met mijn dochter op pad. En thuiskomen is dan ook altijd weer zo fijn.
      Ook Bergambacht is mij welbekend, ik heb daar veel rond gefietst toen ik bij mijn broers in Lekkerkerk in der slagerij stond.
      Ja in Vledder zal het wel veel stiller zijn dan hier geniet maar van de stilte. Amstelveen is ook een fijne plaats om te wonen hoor. En hopelijk neemt het vliegverkeer wat af nu er rechtszaken komen.

      Leuk om naar je zusje te gaan Lida. Een hele onderneming om naar Canada te gaan. Ik wens je een hee goede reis en een fijn verblijf bij Ina. Jullie zullen wel heel blij zijn elkaar weer te ontmoeten en eindeloze gesprekken hebben. Hopelijk is het dan niet al te warm maar het duurt nog even.
      Jij ook een fijn weekeind gewenst
      Groetjes Maaike

Laat een reactie achter