Goede vraag

Een paar jaar geleden heb ik, samen met andere mensen, een schrijfgroepje in het leven geroepen. We zijn nu met 9 dames die schrijven voor hun plezier! Er was in het begin één man bij, maar die is er mee opgehouden zodat we nu  nog met alleen dames zijn. We komen één keer in de veertien dagen, met veel plezier, bijeen.Gewapend met pen en papier gaan we blijmoedig het schrijfpad op.

We schrijven naar aanleiding van een opdracht. Dat kan van alles zijn. We oefenen met allerlei dichtvormen. Korte verhalen, smartlappen ook wel levensliederen genoemd. Maar ook sprookjes, krantenartikelen etc. Alles wat ik eerder leerde op mijn schrijfcursussen komt nu weer van pas. En, zo worden wij langzamerhand allround schrijvers! Het leuke is dat iedereen er achter komt dat er altijd wel iets te vertellen valt. Het kan zo gek niet gaan of er komt bij allemaal toch altijd weer iets tevoorschijn over een bepaald onderwerp. Leuke dingen, nare dingen, alles dient zich aan en is welkom! Omdat we elkaar niet de maat nemen met kritiek. Elkaar niet beoordelen, voelen we ons vrij. Alles mag er zijn en naar voren komen. En daardoor ontstaat een prachtig creatief proces.We hebben 2 schrijfronden. Na iedere ronde lezen we ons werk voor.

Een poosje geleden vroeg één van de dames mij: “ wat is er nu zo leuk aan een blog?” Mijn antwoord: “ik kan mijn ei kwijt. En ik schrijf gewoon graag”
Hij bleef echter door mijn hoofd zoemen, die vraag. Bracht mij aan het denken. Een blog vraagt veel meer tijd dan ik verwachtte. Er moet iedere keer weer stof zijn en inspiratie om te schrijven. Bij nader inzien rijst ook de vraag “krijg ik voet aan de grond in bloggerland? Er is zo ontzettend veel aanbod. Het lijkt wel, misschien is het ook wel zo, dat er meer schrijvers dan lezers zijn.Is er wel een plekje voor mij in dat grote leger van schrijvende medeburgers?

Zal mijn lezersaantal zich nog wat gaan uitbreiden? Ik heb geduld en neem er de tijd voor, want dat kost tijd. Hopelijk is er tijd genoeg! Ik wil het overlaten aan de stroom van het leven. Althans dat ga ik proberen. Ik ga ook mijn ego maar eens toespreken dat zij zich terug trekt en mij met rust laat! Dat ego moet inmiddels zijn/haar plaat maar eens weten. En zo niet? Dan wijs ik de plaats wel aan!

Ik wil alleen maar blijven schrijven zo lang het mij vreugde geeft.
Omdat ik er zelf zo van geniet. Dit is ook de voornaamste reden dat ik eraan ben begonnen. Als dat niet meer zo is, stop ik ermee. Hoe eenvoudig kan het zijn! Natuurlijk vind ik het ook heel fijn als mensen mijn blog kunnen waarderen en graag lezen. Dat is de andere reden om te blijven schrijven.

Die vraag maakte dus veel meer los en riep veel meer op dan ik op het eerste moment dacht. Het schrijven erover geeft mij duidelijkheid en het voelt goed voor mij om dit te delen met mijn lezers.m Ik krijg nu ook respect voor columnschrijvers die al jaren trouw hun schrijfstukjes op tijd inleveren bij de redactie van een krant.

Iedere keer weer een onderwerp moeten vinden om over te schrijven lijkt mij niet gemakkelijk. En soms levert hen dat  nog veel kritiek op ook.
Dat zullen ze wel aankunnen anders zouden ze ermee ophouden, lijkt mij.
We leven in een vrij land met vrije meningsuiting en dat is een groot goed.
Gelukkig is die vrijheid er voor lezers en ook voor schrijvers!

Dit bericht heeft 3 reacties

  1. Carol

    Je hebt in ieder geval één lezer, Meeopdewind!

    1. Mee op de wind

      Dat is fijn! Je bent van harte welkom!
      Want iedere lezer is er één!
      Gelukkig ben je niet de enige lezer

  2. Marja Steur

    Beste Mee-op-de-wind,
    Ik ben van jongs af aan een schrijver. Vroeger schreef ik brieven en noemde ik mij een schrijver-met-een-eenkoppig-publiek. De ontvangers genoten van mijn lange epistels, maar ik kreeg meestal een telefoontje terug.
    Nu wil ik een schrijfgroepje oprichten met een heel ander doel. Namelijk opschrijven wat je dwars zit. Die knoop in je maag ontwarren en onder woorden brengen wat je angstig en onrustig maakt. Samenkomen, schrijven en eventueel praten met een kop koffie erbij. Ik weet dat dat ontzettend helpt in je leven.
    Maar ik heb geen idee waar ik moet ‘adverteren’ om zo’n groepje samen te stellen. Ik heb geen benul van blogs en vlogs. Misschien moet ik in mijn kennissenkring beginnen. Of in een buurtblad?
    Tips?

Laat een reactie achter