Het geld ligt op straat!

Een verhaal uit de “oude doos”. Ik heb het jaren geleden geschreven voor een schrijfcursus. Het gaat over twee broers die samen een bedrijf hebben opgebouwd. Ik heb er in een andere vorm al eerder over geschreven. Toen vooral hoe het mijn leven veranderde. Dit verhaal schrijf ik vanuit het perspectief van twee jonge ondernemers die iets tot stand willen brengen en hoe het hen vergaat. Het gegeven is te waardevol en mag niet verloren gaan. Daarom publiceer ik het vandaag.

Om de knikkers of het spel?
Als jongste telg uit een gezin van 11 kinderen heb ik van dichtbij gezien hoe

een onderneming van start gaat. En dat gaat niet van zelf. Er zijn nogal wat obstakels op de weg er naar toe. En nu, veel later, vraag ik mij af: waarom wordt iemand ondernemer? Om rijk te worden? Of is het de drang om iets op te bouwen? Iets neer te zetten? Of is het de roep om zelfstandig te zijn? Gaat het om de knikkers? Of het spel?

Toen onze vader in 1939 stierf was hij 49 jaar. De zoons zijn dan nog veel te jong om een tuinderij over te nemen. Er zit niets anders op, het bedrijf moet in andere handen over gaan. De opbrengst is karig omdat de tuinderij wordt gehuurd.
Mijn moeder blijft met een schare kinderen achter.  Er zijn weinig, tot geen inkomsten. Hoe moet het gezin blijven draaien? De oplossing is dat de oudste kinderen zo snel mogelijk een vak gaan leren.

In het Noorden van het land woont een bevriende slagersfamilie. De twee broers gaan daar, na elkaar, intern wonen. Zij leren daar alle kneepjes van het slagersvak. Maar daar blijft het niet bij: de toekomst wenkt. Om verder te komen hebben zij ook een Middenstandsdiploma nodig. En niet te vergeten het Slagers Vakdiploma! Daar gaan zij dan ook voor! Weldra hebben zij de zo fel gewenste diploma’s in hun zak. Het slagersvak kennen zij inmiddels even goed als hun vestzakje. Alle papieren zijn nu aanwezig om een eigen zaak te starten.

Veel te weinig geld.
De diploma’s mogen er dan wel zijn. Het papieren geld laat op zich wachten.
Toch blijft hun wens levend: ergens een eigen zaakje beginnen. Maar hoe doe je dat zonder geld?  Het visioen blijft door hun hoofd spelen. De vaste wil zelfstandig te zijn lijkt onuitroeibaar. Er komen allerlei mogelijkheden langs. Maar ze blijken onuitvoerbaar. Wie wil garant staan voor twee jongens die samen FL 1200 hebben gespaard? Toch blijven ze rondkijken. De slotsom is echter teleurstellend: er is echt veel te weinig geld. En het bedrag bij elkaar sparen kunnen ze vergeten. Er blijft maar één mogelijkheid over om iets van de grond te krijgen, en dat is risico’s nemen. Daar is vertrouwen voor nodig en durf! Moeder volgt alles op de voet. Denkt mee en adviseert. Dit heeft zij altijd bij al haar kinderen gedaan!

Via allerlei omwegen horen zij dat er ergens een slagerij te koop wordt aangeboden. De eigenaar wil de zaak ook wel in huurkoop van de hand doen. Als dat waar is ligt hier wellicht hun kans. Zij gaan er op af! Het blijkt inderdaad waar te zijn. Zij kunnen de zaak huren en na verloop van tijd zou hij na afbetaling hun eigendom zijn! Kan het mooier? Dit lijkt een zegen van boven. De jongens zijn blij. Moeder vindt het geweldig dat haar zoons iets gevonden hebben! Maar de toekomst blijft onzeker. Zullen ze het gaan redden?

Ploeteren
Die eerste jaren wordt het ploeteren. Er is geen geld voor personeel. Ieder dubbeltje wordt omgekeerd. Er wordt dag en nacht gewerkt! Maar het gaat goed! Rond het huis staan grote schuren. Die staan leeg.  Zonde dat die onbenut zijn! Die moeten toch benut kunnen worden. Maar hoe en waarmee?
Dan komt moeders zure zult ter sprake. De zure zult die moeder in de oorlog maakte, wat was die heerlijk!  Zij weten nog goed dat de slager waar zij het vak leerden eens in het jaar het varken kwam slachten. Een eigen varken slachten was ten strengste verboden in die oorlogsjaren. Maar alles werd goed verduisterd tijdens de slacht. En zo bleef het al de oorlogsjaren onopgemerkt voor de bezetters. Opeens is het hen duidelijk. Die lege schuren gaan zij in gebruik nemen! Ze gaan er zure zult in produceren. Bij navraag weet moeder het recept nog exact. Niets houdt hen nog langer tegen om zure zult te gaan maken.

Razend snel tempo
Weldra zie je hete stoom uit de schuren het luchtruim ingaan. Honderden bakjes zure zult staan op lange tafels af te koelen. Het blijft wel afwachten of de keurmeester met de gang van zaken mee kan, en wil gaan. Gelukkig doet de keurmeester zijn ogen een beetje dicht. Hij wil bij zoveel enthousiasme de gang van zaken niet verstoren!  Vooruit, hij gaat deze twee jongen ondernemers een kans geven! Alles ziet er tenslotte wel heel schoon uit!

Het voert te ver om de snelle groei van het product op de voet te volgen. Alles verloopt in een razend snel tempo. Weldra staan de bakjes zure in het hele land te koop. Na verloop van tijd is de zure zult een begrip geworden. Er is meer ruimte nodig om aan de vraag te blijven voldoen. De oplossing is om grond te kopen. Daarop verrijst een klein fabriekje. Maar regeren is vooruitzien! Er wordt veel meer grond gekocht dan op dit moment nodig is. Uiteindelijk blijkt deze grond  hard nodig. In de loop van de volgende jaren verrijzen er grote fabriekshallen. En dertig jaar later is de onderneming uitgegroeid tot een groot fabriekscomplex waar 300 honderd mensen werk vinden.

Het bedrijf kent inmiddels ook grote nationale bekendheid. Zij vinden, door hen zelf ontworpen, nieuwe technische machines uit. Hier wordt octrooi op aangevraagd en verleend. De machines worden overal verkocht. De samenwerking tussen de broers blijft opperbest verlopen. Eén van hen voert de zakelijke kant. De ander is directeur van de productie. Twee compagnons, die elkaar aanvullen en respecteren! Zij hebben één slogan als hoofdthema: zet de juiste man op de juiste plaats. Dit gegeven wordt van beneden, tot aan de hoogste regionen, doorgevoerd. Doordat zij zelf het bedrijf stap voor stap hebben opgebouwd is hun betrokkenheid over de gang van zaken groot. Dit voelen en merken ook de werknemers. De arbeidsvoorwaarden zijn heel goed. Iedereen weet dat het bedrijf gezond is en dat er een goed management wordt gevoerd. Daardoor voelen werknemers zich veilig in het bedrijf.

Bukken
De vraag waarmee ik begon ligt nog steeds op tafel: waarom wordt men ondernemer? In de loop der jaren is het mij duidelijker geworden. Het is vooral de drang naar vrijheid die doorslaggevend is. Een eigen zaak hebben betekent eigen baas zijn. Er zijn mogelijkheden genoeg te vinden om een eigen zaak op te bouwen. Maar je moet ze wel zien en de mogelijkheden benutten.
Een gevleugelde uitdrukking van hen is:” het geld ligt op straat, als je het maar ziet! En men moet  bukken om het op te rapen!”

Dit is het verhaal van twee jonge ondernemers!
7

Dit bericht heeft 6 reacties

  1. Nellie Bal

    Maaike, wat een mooi en bekend verhaal heb je weer geschreven.inderdaad ligt het geld op straat ,als je het maar ziet was het gevleugelde gezegde,maar ze hebben er ook heel hard voor gewerkt .de herinneringen kwamen allemaal weer boven .lieve groet van Nellie

    1. Mee op de wind

      Dag Nellie! Dat het voor jou bekend is zal zeker waar zijn. Omdat dit verhaal niet verloren mag gaan heb ik het voor de nichtjes en neefjes op internet gezet. Wie weet verschijnen de verhalen ook nog eens in een andere vorm. Ik heb jouw aanvulling er bij gezet: als je het maar ziet! Dat was ik vergeten.En zo zie je maar weer dat je reactie ook nog effect heeft. Dank ook nog voor je mooie reactie. Met lieve groet van Maaike

  2. Kundert Bakker

    Dag tante Maaike,
    Van zulke verhalen krijg ik altijd energie.
    En Bakkers kunnen verhalen vertellen,dat is ook een kunst.
    Van opa hoorde ik ook dat hij dat goed kon bijv dat hij in Amerika was geweest en dat de olifanten daar gemolken werden in regentonnen,prachtig.
    Hartelijke groeten van een neef

    1. Mee op de wind

      Ja kundert, die verhalen heb ik ook altijd gehoord over opa Bakker. Hij vertelde ook dat in Amerika de eieren gebakken werden op de voorbumpers van de auto’s omdat het daar zo warm was. Leuk dat je reageert. En die energie waar je het over hebt, die hadden jouw vader en je oom ook. Ik heb het van nabij meegemaakt hoe energiek ze waren en hoeveel plannen ze uit dachten.En altijd nieuwe dingen verzinnen! Het is allemaal geschiedenis en die geschiedenis staat nu op papier. Dank voor je reactie Kundert!
      En groetjes van je tante Maaike

  3. Gerlien

    Hallo Maaike,
    Kan het niet laten om even te reageren. Vind n.l. dat jij van dit mooie verhaal, ook een prachtig voorbeeld bent. Dat het niet alleen om de opbrengst gaat, maar ook de drang om iets te produceren, bewijs jij steeds weer in je heerlijke blogs.

    Ga zo door, 😉

    1. Mee op de wind

      Wat een lieve reactie Gerlien! Het is inderdaad een vreugde voor om iedere letter op het papier te zien verschijnen. Ik ben blij dat ik de moed vond om naar buiten te treden. En nu geniet ik, samen met mijn lezers, van de vreugde die lezen en schrijven ons geven. Hartelijk dank voor je reactie!
      Groetjes, van Maaike

Laat een reactie achter