Het snoepje van de week

Soms kan ik zelf niet geloven dat ik echt bij de oudere senioren hoor.
Dit gevoel geldt weliswaar alleen voor de dagen dat ik mij fit en ondernemend voel.
Op die dagen is het schrijven van een blog een “appeltje eitje” gebeuren.
Maar o wee als ik mij sloom en uitgeblust voel, dan is het schrijven een crime, dan moet ik mezelf ernstig toespreken en mezelf streng onderhanden nemen om iets te ondernemen.
Het gekke is dat ik door het schrijven het slome en zeurderige gevoel achter mij laat, waaruit blijkt dat aan de gang blijven een noodzaak is.

Als ik een verhaal schrijf over vroeger is er vaak veel bijval. Dit item blijkt trouwens ook hot te zijn in de uitgeverswereld. Er is veel belangstelling voor vroeger en er verschijnen allerlei boeken over. Daarom duik ik dit keer ook weer eens in vroeger tijden om een nostalgisch verhaal te schrijven.

Terwijl ik dit schrijf vraag ik mij af wat nu eigenlijk het verschil is tussen nostalgie en heimwee. Of wordt er hetzelfde mee bedoeld?
Heimwee blijkt toch iets anders in te houden dan nostalgie. Heimwee is een sterk en pijnlijk verlangen naar een plek die als thuis voelt. En nostalgie is meer een melancholisch verlangen naar dat wat geweest is.

Ik denk dat we bij het ouder worden beide gevoelens kennen.

Mijn lieve schoonzoon Lodewijk gaf mij een paar jaar geleden een bijzonder mooie attentie. Ik kreeg het onderstaande boek cadeau. En als we het over nostalgie hebben kun je aan dit boek je hart ophalen.

Ik heb er al heel wat keren in gebladerd en rondgesnuffeld, en iedere keer weer is het een feest omdat het zoveel herkenning in mij oproept.
Het staat vol met oude reclame-afbeeldingen van producten die vroeger  werden gebruikt, en vaak nog wel bestaan, maar inmiddels een andere vormgeving hebben.
Het zijn juist die oude afbeeldingen/plaatjes die mij een nostalgisch gevoel en herinneringen aan vroeger bij mij oproepen.

Het boek beslaat ongeveer een eeuw en in die tijd is er van alles gepasseerd.
Als ik een afbeelding tegenkom van een pak wasmiddel waar Omo op staat, komt er meteen een herinnering boven.
In mijn kinderjaren loofde Omo een prijsvraag uit. Wie de mooist luidende, meest passende slagzin bedacht voor Omo, kreeg – als ik het mij goed herinner – een nieuw te bouwen huis cadeau.
In een slagzin wordt, in een korte zin of kreet, reclame gemaakt voor een product.
De winnende slagzin luidde: Sinds Omo domineert is alles dubbelblank.
We speelden in ons gezin vaak met het dominospel, en een dominosteen met twee blanke helften werd dubbelblank genoemd. De link was duidelijk en snel gelegd en knap gevonden, vind ik.

Overigens heeft Omo deze  slagzin nooit gebruikt omdat het kon worden uitgelegd als een vorm van racisme dat blank overheerst. Wat ik voor toen een opmerkelijk heldere visie vind.

Ik vraag mij af of er tegenwoordig nog wedstrijden met slagzinnen worden gehouden. Ik zie ze nooit meer.  Misschien ben ik niet goed op de hoogte – dan hoor ik het graag.

Ik ken een mevrouw die bijzonder goed was in slagzinnen bedenken.
Ze heeft er heel wat prijzen mee in de wacht gesleept.
Volgens dochter Mariska gebruikte ze vaak dezelfde slagzin en bracht zij een kleine variant aan naar gelang het onderwerp. Dit was  voor mij nieuw, maar heel handig bedacht. De zin bleek dus goed genoeg om vaak iets te winnen.
Ik heb er mijn hoofd vaak genoeg over gebroken om een opvallende slagzin te maken. Helaas werd de prijs altijd uitgedeeld als ik nog aan het denken was.

Dan had je ook nog de rebussen. Bij de oplossing moest er een zin uit rollen die bij iets of iemand hoorde. Naar ik mij herinner waren het vaak spreekwoorden.
Wikipedia zegt over de rebus: “Een rebus is een soort van woord-puzzel. In een rebus worden figuren gebruikt om woorden of woorddelen voor te stellen. Naast de figuren bestaat de rebus meestal uit letters die toegevoegd, verwijderd, of vervangen moeten worden door andere letters.”

Ze waren soms heel leuk bedacht. En werden ook vaak voor het vermaak van kinderen opgesteld, soms niet eens gemakkelijk. Ik vond het reuzeleuk om ze op te op te lossen en ik zal vast niet de enige zijn.

Rebus 2417

Ik ben heel benieuwd of er nog rebussen bestaan en of ze nog ontworpen worden.

Als ik het boek verder doorblader kom ik Popla toiletpapier tegen. Dat bestaat weliswaar nog gewoon, maar de reclamezin van vroeger helaas niet meer: Koning, keizer, admiraal, Popla kennen ze allemaal.
Dat reclamezinnen in je hoofd blijven hangen, is in ieder geval bij mij het geval. Als ik Popla toiletpapier koop schiet die zin nog vaak in mijn hoofd. En als ik Omo ergens zie staan gebeurt hetzelfde.
Vroeger werd er gezegd: Herhaling is de toverkracht van de reclame. Wel dan is het meteen ook duidelijk waarom reclamezinnen steeds maar worden herhaald.

En een oude, heel vertrouwde slagzin was die van het Zeeuws meisje: Ons bin zuunig en geen cent teveel hé. 

Een reclamezin die ook nog in mijn hoofd zit, maar eruit mag, is: Een gezonde roker is geen onruststoker.
Zo hadden wij vroeger thuis een rookfauteuil die op allerlei standen kon worden gezet om heerlijk ontspannen te kunnen liggen tijdens het roken.

Iedereen weet dat die reclame allang is achterhaald, ook al is een tevreden roker ook nu nog geen onruststoker, is er iets heel anders aan de hand met roken. Tegenwoordig staat op ieder pakje sigaretten: roken kan dodelijk zijn.
Ik heb al vaak gedacht: hoe bestaat het toch dat rokers dat iedere keer weer zien staan en desondanks blijven roken?
De eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat ik er nooit aan begonnen ben en dus niet weet wat verslaafd zijn aan roken betekent. Hoe moeilijk het is om er vanaf te komen weet ik inmiddels wel vanuit mijn omgeving. Er is veel wilskracht en inspanning voor nodig om van het roken af te komen.

Voor mensen die de moed hebben – of eraan denken – om te gaan stoppen: heel veel sterkte gewenst!

Nog een paar reclamezinnen die niet direct heel oud zijn, maar iedereen kent:
C&A is toch voordeliger.

Een heel bekende reclamezin, uit de heel oude doos, is die van winkelketen de Gruyter: En betere waar, En tien procent korting, Alleen de Guyter.

Toen na de oorlog in 1949 de suiker niet meer op de bon was werd door de toenmalige, grote winkelketen De Gruyter een attentie bedacht voor de klanten: Het  snoepje van de week.
Het “snoepje” werd een groot succes  en toen bij het snoepje ook nog een klein speeltje werd uitgedeeld was kon De Gruyter niet stuk.

Mijn man Frans vertelde dat zijn moeder vrijdagsavonds kranten uitlegde op de tafel om alle reclames door te nemen en aan te strepen. Daarbij werd vooral De Gruyter niet vergeten, want daar hadden ze het ” snoepje” van de week en dat werd natuurlijk blij onthaald.
Later gaf De Gruyter in 1949 er elke week ook nog een klein cadeautje bij weg aan kinderen. En natuurlijk was dit heel welkom in het grote gezin.

                                     De hond kwispelt, draait met zijn ogen en het mandje gaat heen en weer

Op zaterdagochtend werden de oudere kinderen eropuit gestuurd, ieder een kant op om de koopjes binnen te slepen.
Toen later de grote supermarkten opkwamen miste De Gruyter helaas de aansluiting  en ging de grote winkelketen ter ziele.

Dat waren toch heel andere tijden dan nu. Al zijn er nu in onze tijd helaas nog veel gezinnen waar de eindjes met kunst en vliegwerk aan elkaar geknoopt moeten worden – en de voedselbanken het werk bijna niet aankunnen.

Nu ik aan het einde van mijn verhaal raak zie ik dat er van alles is langs gekomen.
Tja, als ik over vroeger begin komen er allerlei onverwachte herinneringen boven en die horen er dan gewoon ook bij.

Veel leesplezier.

Je kunt gratis abonnee worden van: Mee op de Wind, als je rechtsboven je gegevens invult.

Dit bericht heeft 12 reacties

  1. Cis

    Dag Maaike,
    Weer een leuke blog. Wat heeft een mens toch veel herinneringen, die boven komen
    als je over vroegere tijdenpraat. Allemaal zo herkenbaar , die plaatjes.
    Ik herinner me dat mijn moeder vroeger altijd naar de Gruyter ging op zaterdag, op haar fiets, weer of geen weer. Het was geloof ik voor de koffie.
    Toen ik later in Amstelveen kwam te wonen was er gelukkig ook een de Gruyter ,en ging ik er ook op de fiets heen, beetje thuiskomen voor mij. En ik vond het jammer dat die weg moest.
    Groetjes. Cis.

    1. Mee op de wind

      Ha Cis, inderdaad wat hebbben we in onss lange leventoch veel opgeslagen he.
      De Gruyter dat was in onze kinderjaren toch echt een begrip. In ns dopr hadden wij geen de Gruyter maar hij was zo bekend dat je overal wel recclames zag.
      Ik denkdat heel veel mensen het betreurde dat hij verdween. Zoals ik onnze tijd veel hoor dat mensen VenD missen.
      Jammer dat dingen verdwijnen maar het hoort nu eenmaal bij het leven dat dingen voorbij gaan.
      Groetjes, Cis van Maaike

  2. Engelien Ligtenberg

    Wat heerlijk om te lezen. Ik weet nog van mijn kleuterschooltijd de slogan”Snoep verstandig, eet een appel”!
    Ik las het in twee gedeelten. En heb nooit begrepen hoe snoepen verstandig kon zijn. En ja, een appel kregen wij wel.

    1. Mee op de wind

      Dag Engelien, ja, dat weet ik nog dat ik als kind de dingen anders las dan werd bedoeld
      En als je het eenmaal snapt kijk je vertederd er op terug. Maar die slogans gingen er wel in he, ook bij een kind dus,
      En zo dat ze er zelfs nu nog bij ons inzitten.
      Groetjes Maaike

  3. elly

    Hoi Maaike. Ben je door het schrijven weer lekker fit, en ondernemingsgezind?

    Hoop het voor je.
    Ja, nostalgie is inderdaad een melancholiek verlangen. Ik heb het vaak door- en bij het luisteren naar muziek, en sommige bepaalde liedjes. Net zoveel als bij teksten lezen en foto’s kijken, geloof ik. Daarom: leve Spotify. Daar kun je alle muziek waaraan je denkt oproepen, en hoef je tegenwoordig daarvoor niet eens steeds in je platen/c.d.verzameling te grasduinen.Maar het is fijn dat je door terugdenken en -lezen. en -luisteren, zulke mooie herinneringen en gevoelens hebt. Laten we hopen dat dat zo blijft.

    1. Mee op de wind

      Ha Elly, ja hoor ben weer helemaal bij na het schrijven.
      Ja, op onze leeftijd zijn er veel herinneringen he. Ik zal het ook eens installeren om naar oude muziek te luisteren. Hoewel ik dat ook via andere kanalen al die hoor. Maar fijn dat het allemaal kan toch? Dit keer duurde het even wat langer het plaatsen van mijn verhaal. Er waren wat strubbelingen, maar het staat er weer. Dankjewel voor je reactie en groetjes, Maaike

  4. Anoniem

    Wat een leuk verhaal weer! Je had toen ook: melk is de witte motor en: met melk meer mans. En nog wel meer van zulke slagzinnen die je niet vergeet. In het ref dagblad staat trouwens nog wel elke week een rebus, altijd leuk,puzzelen. Veel succes met je verdere blogberichten, altijd leuk om te lezen! hartelijke groet, Lucie

    1. Mee op de wind

      Ha Lucie,om zou er bijna nog wel een blog aan kunnen wijden
      O wat leuk dat er in het RD nog rebussen staan. Ik zie ze eigenlijk verder nooit meer terwijl ze zo leuk zijn om op te lossen. Fijn dat je zo van mijn blog geniet, is altijd leuk om te horen. Ik doe mijn best. Dank Lucie, met groet,Maaike

  5. Gerlien

    Hallo Maaike, het verhaal op zich is ook “een snoepje” ! Voor mij blijven het kleine kadootjes, heerlijk! De vorige keer over de “vergeten” koffer, ook zo herkenbaar. De slagzinnen en reclames zitten bij mij ook nog vast verankerd. Afgelopen week was op tv een herdenking voor Vader Abraham, daar werd een liedje gezongen en ik zong het tot mijn eigen verbazing direct mee. Mijn man zei, waar ken je dat dan van, waarop ik zei: geen idee heb het vroeger vast vaak gehoord. Je merkt het al, herinneringen blijven in de smaak vallen.
    Hartelijk dank hiervoor en lieve groetjes van Gerlien.

    1. Mee op de wind

      Ha Gerlien,
      Ja,ons hoofd blijkt vol te zitten he met ogenschijnlijke vergeten dingen uit het verleden. Echter als we de hersenlaatjes een kiertje openen blijkt er van alles uit te glippen: oude liedjes, vergeten verhalen alles komt ineens weer tevoorschijn. Bij vader Abraham hoor ik meteen het lief: Een kind zonder moeder.
      En het is gewoon leuk om al die oude dingen en liedjes op te halen omdat ze bij ons leven horen. Fijn dat jij en anderen genieten van het lezen over vroeger. Schrijf ik ze niet voor niks en dat vind ik fijn. Ook jij lieve groeten van mij Gerlien

  6. Tineke

    Dag Maaike, Ik dacht ik kijk eens of Maaike al weer een blog heeft geschreven. Wat een leuk boek is dat en dat er mooie herinneringen boven komen, geloof ik vast. Als ik het lijstje zo doorlees denk ik aan het Zeeuws meisje. Dat hadden we thuis altijd en dan ook de zegeltjes sparen. Een vol boekje leverde een paar centen (fl2,50) op, die moeder goed kon gebruiken. Bij C&A moet ik altijd denken aan Cheap & Awful. Dat zei iemand een keer en elke keer denk ik dan aan die situatie van dat moment. De rebus is ook leuk. De Gruijter, daar heb ik een blauwe maandag gewerkt, al komen me de snoepjes van de week onbekend voor. Deze week was ik naar een expositie van knipwerk in Soest en daar hing een knipsel dat de maakster KRIS, KRAS en KRUIMELTJE had genoemd. Dit naar het radioprogramma “negen heit de klok”. Het zei mij niets, maar er was een oudere dame in ons gezelschap en heel spontaan begon zij het liedje te zingen. Dit programma werd in de jaren ’50 uitgezonden. Misschien zegt het jou nog wel wat? Lieve groet, Tineke.

    1. Mee op de wind

      Ha Tineke,
      Ja, dat boek is wel echt genieten. Veel afbeeldingen zitten nog wel ergens verstopt in mijn geheugen.
      Maar het boek beslaat een eeuw en zo oud ben ik nu ook weer niet, dus zitten er ook onbekende afbeeldingen bij.
      En Zeeuws meisje dat is toch echt wel iets wat bijna iedereen heeft meegekregen.
      Dat radioprogramma Kris , kras en kruimeltje is mij onbekend. Wij hadden vroeger geen radio daar was mijn moeder op tegen vanuit haar geloof. Mijn vriendinnen noemen ook wel eens programmaas maar als jet over mijn kinder-en jeugdjaren gaat is het mij dus allemaal onbekend.
      Wel leuk dat er een expositie is over knipkunst zal ee4ns kijken tot hoe lang de expositie doorloopt. En verder denken over een neiuw verhaal misschien wel gewoon over het nu want er is ook daarover genoeg te vertellen. Leuk dat je weer reageerde Tineke. Jij ook veel schrijfplezier en groetjes van Maaike

Laat een reactie achter