Vandaag weer eens een berichtje uit het leven van alledag van een overgrootmoeder.
Het is lang geleden dat ik iets schreef over mijn achterkleinzoon: Kilian. Hij is alweer vijf jaar. Vorige week vertelde hij door de telefoon dat Pippa, de hond van opa en oma, was ingeslapen.
Ach, Kilian was diep geschokt en zei: “Ik ben heel verdrietig”. Waarop ik zei: “Dat ben ik ook, lieverd”.
Dakterras van Mariska en Lodewijk
Iedereen die een huisdier heeftb weet hoe erg het is om je huisdier te laten inslapen. Pippa was een geliefd en een heel lief gezinslid, en draaide met alles mee. Kilian was niet alleen in zijn treurnis, we hebben allemaal met Kilian meegehuild.
Het leven, zowel van oud als jong, is vol van onverwachte dingen. Ik heb eens nagedacht wat er de laatste tijd voor nieuwe dingen op mijn pad kwamen, en dat werd een heel lijstje:
Allereerst dat we het voorjaar weer dankbaar kunnen begroeten. En terwijl aan de bomen de teergroene bladeren zich voorzichtig ontvouwen zie ik dat tussen de halfkale takken eksters het nest van vorig jaar aan het opknappen zijn. Het nest wordt grondig nagekeken en gefatsoeneerd, want het moet wel mooi en acceptabel zijn voor de toekomstige kinderen. Met een klein takje hier en een wat groter gebeuren daar herstellen ze hun oude nest. Tussendoor vliegen ze spelend en luid kwetterend door het luchtruim terwijl ze hun vrolijke, verliefde spelletjes spelen. Straks zullen er weer ekstereieren in het nest liggen en zij de trotse ouders zijn. Een heel nieuw nest bouwen vinden eksters blijkbaar inefficiënt. En wellicht niet milieubewust? Daarmee hebben ze wel een punt, vind ik. En de eitjes zullen in dit opgekalefaterde nest evengoed gewoon uitkomen.
Ik heb tijd om naar het gebeuren te kijken. Maar denk nu weer niet dat ik de hele dag zit te niksen. Ik heb het echt nog druk. Dat ligt aan mezelf, dat weet ik. Er is niemand die mij opdracht geeft om buiten overal planten neer te zetten die hun zorg vragen. Of mij vragen een blog te schrijven. Hoewel? Of een taal te gaan leren. Maar wat fijn dat ik daar allemaal plezier in heb.
Nieuwe dingen gaan doen!
En verder begin ik aan nieuwe dingen als ik denk dat ze iets nuttigs of leuks toevoegen aan mijn leven. Zo ben ik bijvoorbeeld begonnen met 3 keer op een dag de trappen van ons flatgebouw af en op te lopen. Dat is 3 keer op een dag 68 treden.
En ik bedacht dat het evenveel treden zijn als ons eerste huis in Rotterdam (1962), had. (Blog: Achtenzestig treden)
Toen was het trappen lopen bittere noodzaak omdat het een oud huis was zonder lift. Het verschil met nu is dat ik toen in verwachting was van Mariska. En later in de zwangerschap de trappen niet meer op mocht vanwege de hoge bloeddruk. Maar hier staat de lift voor mij klaar.
Toch voelt het ook nu weer als een bittere noodzaak. Nu voor mijn conditie.
Het is 3 keer per dag een opgave en een uitdaging met als resultaat een voldaan gevoel. De eerste 15 treden gaan vrij soepeltjes.
Maar daarna wordt het bij iedere trap die voor mij oprijst, meer afzien. Gelukkig zijn er plateaus tussen de trappen.
En er staat hier en daar een rieten stoel om uit te rusten. Daar val ik dan puffend en hijgend in om even later weer verder te klimmen.
Ik vertel eerlijk dat er dagen zijn dat 3 keer te veel blijkt, ik moet wel mijn verstand gebruiken. Maar vaak lukt het wel.
Ik doe het omdat door het aanhoudende regenweer er van wandelen weinig terecht komt.
Bovendien gaf mijn kleindochter, even in functie als arts, mij de raad om iedere dag tegen de zwaartekracht in te gaan door een trap te beklimmen. Maar daar bedoelde ze uiteraard geen 68 treden mee. Dat heb ik er zelf van gemaakt.
Er is nog iets wat ik ter hand heb genomen: Engelse les. Dit omdat ik geen doorsnee schoolopleiding heb genoten. Bij mijn scholing was talen leren een ondergeschoven kindje.
Daardoor is mijn talenkennis minimaal. En nu ineens ben ik Engelse lessen gaan volgen. Internet staat bol van de aanbiedingen hiervoor. Vlak voor dit schrijven was ik nog ijverig bezig met Engelse lessen.
Wij ouderen mopperen vaak op internet maar dit is nu weer iets waar mijn moeder niet van droomde. Nu zal ze er ook geen tijd voor hebben gehad met haar talrijke kinderschaar en 53 kleinkinderen. Maar wij/ik krijgen de mogelijkheden in de schoot geworpen. En hoe mooi is het om er gebruik van te maken.
We leven in een mooi, goed land
En nu ik toch over nieuwe dingen schrijf, is er nog meer leuks te vertellen. Een poosje geleden ben ik proeflid geworden van een contactgroep van schrijvers.
Verleden week zaterdag ben ik voor de eerste keer naar een bijeenkomst geweest. De Valystaxi heeft mij voor de deur afgezet, wat ik altijd een ongekende weelde vind. Een chauffeur die je vriendelijk, voor een appel en ei, rondrijdt naar je bestemming.
En ik kan rustig naar buiten kijken. Geweldig! We leven echt in een goed land, al mopper ik ook wel eens.
Ik vond het echt spannend om mijn neus daar te laten zien, maar werd allerhartelijkst ontvangen, en voelde mij direct op mijn gemak.
Er was mij gevraagd een verhaal uit mijn boek voor te lezen, maar dat vond ik een brug te ver voor de eerste keer. Hopelijk dan de volgende keer.
Nooit gedacht dat ik zoiets zou gaan doen. Ik was waarschijnlijk wel de oudste maar niet de enige oudere.
Op de thuisreis was mijn tas zwaar van de boeken. Boeken die ik ga lezen en daarna op ga reageren.
En samen dan ook nog heerlijk lunchen
Vanwege het druilerige weer heb ik mijn buurtje meegevraagd om te gaan lunchen in het buurtrestaurant.
Het restaurant is in een verpleeghuis en bestemd voor de hele buurt om er te komen eten. Carla, mijn buurtje vond het een geweldig idee. Omdat ze niet zo goed ter been is komt ze niet zo veel buitenshuis. Maar mijn autootje bracht weer uitkomst.
We hebben samen heerlijk geluncht. Het is er altijd heel gezellig. Het dak met een glazen koepel laat veel licht binnen en vanwege de inwonende ouderen is het er altijd heerlijk warm. Kortom, voor herhaling vatbaar, en als het aan Carla ligt, morgen al.
Dit is zomaar een bloemlezing hoe het leven van een vijfentachtigjarige eruit ziet.
Heb verhaal gelezen. Leuk dat je nog zo enthousiast bent steeds. Bij mij is dat over.
Maar het mooie weer helpt wel. Dag Maaike. Tot gauw. X
Ha Elly, maar reageren doe je nog altijd en daar ben ik blij mee. Misschien vandaag toch genieten van het mooie weer?
Groetjes, Maaike
Je hebt weer veel gedaan zo te lezen en zelfs nog met Engels begonnen. Goed hoor! Maak je weer nieuwe verbindingen in je hersens zou prof. Scherder en mijn Engelse vriendin zeggen. Ik laat het Engels nu liggen en grijp toch maar naar Hollandse boeken.
Heerlijk dat we altijd toegang tot een bibliotheek hebben, waar zelfs een afdeling Engelse boeken is voor al de expats en leergierige oudjes.
Wat triest dat de hond dood is. Men zal ook de wandelingen missen denk ik. Altijd weer moeilijk om dan over een nieuwe hond te denken.
Liefs Nelleke
Ja, ik vind het fijn dat ik er plezier in heb en de mogelijkheden. Het was echt treurnis dat Pippa moest inslapen. Een hond leeft veel korter dan een kat en het is iedere keer weer veel verdriet als je huisdier moet inslapen.wij hebben een hond en kat tegelijk gehad en dat was ontzettend leuk. Soms zou ik uzo graag weer een huisdier willen maar zover is het nog niet.Gelukkig dat je van lezen houdt en boeken kunt halen op de Bibliotheek. Lees ook graag tussen de bedrijven door. Maar schrijven heb je nu ook weer gedaan. Mijn dank daarvoor en groet, Maaike
Fijn dat je niet achter de geraniums zit, Maaike. En altojd weer nieuwe dingen oppakken, dat houdt een mens jong. En schept weer nieuw herinneringen.
Wat ik zo goed vind is dat je trappen loopt. Zelf heb ik het gehad bij 30 treden en je inspireert me om er lett. een stapje boven op te doen.
Zo zie je maar wat jou blog allemaal te weeg brengt!
Liefs Cis
Ha Cis, maar jij bent ook nog actief hoor. Tja, en dat stapje er bovenop is nooit weg natuurlijk. Maar we zijn allemaal verschillend wat we aankunnen. Maar je even inspannen is wel goed hoor ik altijd zeggen. Soms zit ik wel eens achter de ”
geraniums” hoor maar dan om een blog te schrijven of mijn lessen te leren. Maar dat begreep je al. Wel zVis leuk dat je reageert en welterusten voor de nacht. Liefs, Maaike
Lieve Maaike,
Ook deze blog geeft mij weer inspiratie. Dankjewel. Ik heb de hond van mijn zoon Richard en schoondochter Annette te logeren. Hij heet Tibo en is een schatje. Het betekent 3 x wandelen per dag. Gelukkig is het mooi weer.
Deze week heb ik besteed aan het lenteklaar maken van de loggia. Heerlijk weer genieten van het zonnetje.
Lida Take-Netten
Lieve Lida,
Naast het werk is het ook heerlijk he om een hondje te logeren hebben. Wat fijn dat je ook kunt genieten van een huisdier Lida. De liefde voor een huisdier voegt naar mijn gevoel zoveel toe aan je leven. En gezellig als het zonnetje komt en je loggia klaar is. Mijn planfen die ik over heb gehouden staan ook al in bloei. Heerlijk dat het voorjaar er weer aankomt he. Leuk dat je weer reageert, Lida. Nog plezier met je hondje en welterusten. Liefs, Maaike
Dag Maaike! Mooi dat je van alles onderneemt, goed hoor! Over de eksters die het nest renoveerden, bij ons in de schuur nestelden merels en toen de jongen uitgevlogen waren knapte het vrouwtje het oude nest ook op, prachtig om te zien, ze stond op haar kop in de rondte het nest weer glad te maken en toen een volgend legsel. En dan die uitgevlogen jonge merels zonder staart nog die overal rondhuppen en nog door de ouders gevoerd worden, echt mooi. Nou Maaike, fijne dag en hartelijke groet, Lucie
Ha Lucie, wat beschrijf je dat fraai over het merelnest herstellen dat je voor je ogen zag gebeuren. Wat fijn om daar van te kunnen genieten, en als je goed kijkt zie je steeds weer nieuwe dingen. Wat ik ook zo mwerkwaardig vind is dat zo,n nest in een boom hangt en iedere storm trotseert. Het heeft vanmiddag vreselijk hard gewaaid maar het nest hangt er nog in volle glorie. Kunstig toch?
Mijn buitenplanten die ik heb overgehouden blijven nog even binnen. Na de stormen van deze week gaan ze naar buiten tenminste als het wat warmer wordt.
Hopelijk verschijnt mijn volgende blog bij prachtig weer.
Jij ook nog een fijne avond lucie en leuk iets van je te horen. Hartelijke groet Maaike