Lang gewacht, stil gezwegen,
Nooit verwacht toch gekregen.
Ja, ik heb bericht gekregen van busmaatschappij Connexion. Een dag of tien geleden. Ze hebben mij zowaar gebeld.
De medewerker begreep, zonder dat ik er over begon, dat zijn reactie wel wat laat kwam. Hij bood daarvoor zijn excuses aan dat dan wel weer netjes is.
Hij had, zei hij, de tijd genomen om mijn blog te lezen. Met als tussenzin, dat ik zo goed schreef waarmee hij mij complimenteerde. Ik heb zijn woorden in dank aanvaard, een compliment is altijd welkom!
Maar ik was vooral nieuwsgierig hoe zij dit varkentje zouden gaan wassen.
zie :een-ongeval-in-de-bus?
Nou dat viel eerlijk gezegd tegen. Ik stond echt een beetje perplex.
Er werd wel heel luchtigjes met mijn klacht omgegaan, vind ik.
Op mijn vraag of er misschien iets aan de stoeltjes kan worden veranderd, zodat je op die plaatsen ook veilig kunt zitten, antwoordde hij laconiek dat dit onmogelijk is.
En, als schrale troost zei hij ook nog dat zulke ‘ongelukjes’ wel meer plaatsvinden.
Het was nu eenmaal niet te voorkomen dat er soms ineens een situatie ontstond waarin de chauffeur abrupt moest remmen. En dan werd je, als passagier inderdaad gelanceerd, zei hij.
Mijn haren rezen ten berge bij dit, vreemde, onbevredigende antwoord. Of zie ik het verkeerd? En is dit een normale reactie?
De kwestie zou verder intern worden behandeld. Er zou met de betreffende chauffeur worden gesproken en ook in het algemeen met de medewerkers.
Verder kon ik de gemaakte onkosten declareren bij de verzekering. Daarvoor moet ik allerlei papieren invullen met de overbekende rompslomp van tegenwoordig. Rekeningen, die ik niet eens heb, opsturen, et cetera. Alles volgens de regels.
Ik vind het allemaal best. De taxikosten zijn direct betaald daar voel ik niets meer van. En verder laat ik voor wat het is. Ik ben helemaal klaar met Connexion.
Het gesprek werd afgesloten met de mededeling dat dit het was. En dat met dit telefoontje de zaak als afgehandeld werd beschouwd. Of ik tevreden was over de gang van zaken was niet belangrijk. Werd mij, wellicht om een reactie te voorkomen, niet gevraagd.
Tja, zo gaat het dus.
Meer Nieuws
En dan is er nog altijd het gedoe met mijn rijbewijs. Maar er is nieuws : ik mag weer autorijden!
Nee nee, niet omdat mijn rijbewijs klaar is. Tenslotte ben ik nog nog maar een half jaar bezig met de verlenging. En dat is helemaal niet lang werd mij verteld, want soms duurt het wel bijna een jaar.
De keuringsarts heeft mij op 14 juni gezond verklaard. Maar Het CBR berichtte mij zonder blikken of blozen dat het eind september wordt eer ik iets van hen hoor.
Let wel, er zijn dan veertien weken verstreken eer het CBR zijn goedkeuring over de goedkeuring geeft.
Op zich vind ik de hele gang van zaken al van de gekken. Goedgekeurd is toch goedgekeurd? Waar keuren de artsen anders voor? Wat is de zin van dit alles?
Maar zoals gezegd: ik mag weer rijden.
Nee, niet de politiek bracht de oplossing. Al zou je verwachten dat de minister en de politiek zich schamen over deze janboel.
De oplossing kwam vanuit een heel andere hoek. De grote verzekeringen besloten iets te gaan doen aan de onvrede in de samenleving.
Zij besloten een coulanceregeling te treffen met mensen die, zoals ik, zijn goedgekeurd door een keuringsarts.
Zij blijven, in afwachting van het CBR, oogluikend verzekerd. Dit alles was te lezen in de krant!
Dit impliceert niet dat je na goedkeuring van een arts zomaar de weg op mag zonder geldig rijbewijs. Je verzekering moet wel toestemming verlenen. Die dien je eerst te bellen om te vragen of je aan de voorwaarden voldoet.
Mijn oude benen maakten een ‘luchtsprongetje’. Even een telefoontje naar mijn verzekering en ik kon weer rijden!
Dat had ik gedroomd! Het telefoontje legde een andere werkelijkheid op mijn tafel: ik had het helemaal verkeerd begrepen.
En wat ik had gelezen over een coulanceregeling? Daarmee werd bedoeld dat mijn auto zonder verzekering voor de deur mocht staan. En rijden? In geen geval!
Beschaamd over mijn domheid deed ik er het zwijgen toe.
Toen Judith later op de dag vroeg hoe het gesprek met de verzekering was verlopen reageerde zij onthutst.
“Ik ga Laurens bellen”, zei ze. ” De krant moet er maar achteraan.”
Schoonzoon Laurens is journalist bij dagblad Trouw en weet van wanten.
Laurens nam telefonisch contact op met de verzekering. Hij zag de krantenkop al voor zich (‘Grote verzekeringsmaatschappij onttrekt zich aan coulanceregeling’) en vroeg aan een collega er achter aan te bellen.
Het balletje ging rollen. Rollen naar de goede kant. De medewerkster die mij te woord had gestaan, was blijkbaar niet goed op de hoogte. En onwetend van het feit dat haar maatschappij wél meewerkte aan de regeling. Terwijl het op haar computerscherm moet hebben gestaan.
Ze bleek totaal niet op de hoogte en toverde ter plekke een onzinnig antwoord uit haar hoge hoed.
Het grote concern begreep dat ze iets moesten doen om verdere blamage te voorkomen.
De persvoorlichter werd er bij gehaald: of ik misschien zelf ook even wilde bellen.
Daarna werd er nog wat druk heen en weer gebeld met Laurens.
Kortom de hele zaak werd na goed bevinden op groen licht gezet.
En ik mocht weer autorijden. Bij een onverhoopte aanrijding wordt de schade gedekt door de verzekering.
Vandaag is mijn autootje goedgekeurd. Morgen hoop ik naar Amsterdam te tuffen.
Het zal even wennen zijn om weer achter het stuur te kruipen.
Het lijkt mij helemaal niet goed dat de auto van ouderen maanden aan de kant staat. Het is ronduit gevaarlijk om er zo lang uit te zijn!
Ach lieve Maaike, het zit je niet mee. Wat een verhaal weer. Fijn dat je weer kan rijden, het geeft je zoveel vrijheid. En wat heb je lieve mensen om je heen. Dat verdien je ook. Ik wens je veel veilige kilometers.
Liefs,
Corinne
Lieve Corinne, naast tegen zitten is het zo mooi dat ik nu weer met mijn autootje kan rondrijden. En zo heeft ook deze pech weer twee kanten.
Ja, ik heb veel lieve mensen om mij heen, en daarnaast veel trouwe lezers die mij blij maken. Hartelijk dank voor je reactie.
Liefs, Maaike
Dag lieve Maaike, voor jou vind ik het heel fijn dat je weer in je autotootje mag rijden. En wat een gedoe om dit voor elkaar te krijgen. Menig mens zou het bijltje erbij neergooien. Sterk van je om toch door te zetten al is het met hulp van lieve mensen.
Groetjes, Tineke.
Lieve Tineke,ik heb veel met het openbaar vervoer gereisd de laatste tijd. En dat gaat ook.
Toch ben ik blij dat ik de weg op mag. En als het niet meer gaat auto rijden zijn er nog wel andere mogelijkheden..
Liefs en dank van Maaike
Lieve Maaike,
Even een snelle reactie op de 2 laatste blogs, wat een prachtige woorden van Vasalis en wat een waarheden over het grote gemis. Vind het zo fijn dat je de moed en kracht vindt om het te verwoorden, vooral doorgaan hoor! Deze laatste blog, doen je toch de haren ten berge rijzen. Goede reclame voor
Connexion, ze moeten zich schamen, maar daar wordt het jammer genoeg niet anders van. Over het CBR maar niet te spreken, fijn dat je schoonzoon de juiste weg wist te bewandelen!! Mijn reacties zullen weer een tijdje uitblijven, gaan langere tijd op vakantie en dan is het allemaal wat moeilijker met internet. We genieten zolang het nog kan, het kan zo snel veranderen. Als ik in de gelegenheid ben, zal ik zeker “bijlezen”.
Het allerbeste en lieve groet van Gerlien
Lieve Gerlien,
Het is niet mijn gewoonte minder mooie dingen zo te belichten. Hoewel ik het in deze gevallen gewoon noodzakelijk vind man en paard te benoemen.
We hoeven niet alles gewoon te vinden toch? En goede manieren hebben niets met een “tijdverschijnsel” te maken. Integendeel is van alle tijden! Uit beleefdheid had ik de naam Connexion niet genoemd na deze reactie dus wel.
Wat kunnen gedichten welsprekend en treffend iets weergeven. Daarom publiceer ik af en toe een gedicht dat mij aanspreekt. En het helpt mij om woorden te vinden.
Lieve Gerlien, ik zal je reacties missen. Je hebt gelijk dat jullie er samen tussen uitgaan zolang als het kan. Natuurlijk wens ik jullie een mooie, fijne vakantie. En verder een behouden reis, en een blijde terugkomst!
Hopelijk zie ik je later terug op mijn blog. Liefs en groetjes van Maaike
Lieve Maaike,
Connexion heeft er zich met een “Jantje van Leiden” vanaf gemaakt, al weet ik niet goed, waar de uitdrukking vandaan komt, maar het staat symbool voor gemakzuchtigheid.
Het is slordig afgehandeld, maar ook iets van deze tijd, je moet zo’n voorval bijna grootscheeps wereldkundig maken om gehoord te worden.
Jij en ook ik zijn van een andere generatie en verwachten, dat je klacht en verontwaardiging gehoord wordt en jouw blog mag door Connexion gelezen worden, maar de impact van jouw verhaal is te verwaarlozen.
Het lijkt onaardig te klinken, dat je blijkbaar niet de moeite waard bent om jouw terechte verontwaardiging serieus te nemen.
Het is onze huidige maatschappij en hoewel ik jouw blog waardeer en graag lees, maar hoe bot het ook klinkt: het heeft geen impact op het beleid van Connexion, de chauffeurs zullen te horen krijgen, als ze het al te horen krijgen, dat ze wat moeten opletten, maar dat is het dan ook wel.
Je moet tegenwoordig hard en scherp zijn, wat ook geldt voor je rijbewijs.
Wij zijn van een andere generatie, waarin we vriendelijk en beleefd om ons recht vragen, maar zo werkt het niet meer.
Het zou wel zo moeten voor een goede omgangsvorm en mensen nog kunnen luisteren en mogelijk dat men het ooit weer beseft, dat echt luisteren de wereld beter maakt, maar voorlopig ….
O jee, ik schrijf iets teveel volgens mij, maar het is wel mijn oprechte mening.
Liefs Lily
Lieve Lily, Connexion had het beter kunnen afwerken, dat vind ik ook. Ze hadden zorgvuldiger om kunnen gaan met mijn klacht. Ik denk dat ze het zelf correct vinden zoals ze het hebben gedaan en daar laat ik het dan maar bij. Zoveel te fijner is het dat de lezers van mijn blog wel geïnteresseerd zijn in mijn schrijfsels. Hoewel zij tevreden waren over mijn schrijfkunst had het verder weinig effect. Gelukkig zijn er ook altijd nog bedrijven waar de klant koning is en die een luisterend oor hebben voor klachten. En ik beschouw het hele gebeuren als afgehandeld. Al ben ik het me je eens Connexion maakt hier geen goede beurt! Hartelijk dank Lily voor je reactie en je medeleven.
Lieve groet van Maaike