Ik zit ermee

Ik zit ermee hoe wij omgaan met de aarde. Het onderstaande verhaal is ontstaan uit mijn zorg over onze prachtige planeet.

Ziezo, dit klusje zit er bijna op. Benzine tanken? Ik zie er altijd als een berg tegen op. Voorheen was dat karweitje, volgens taakverdeling, voorbehouden aan Gijs. Het gerommel met de tankdop. Het trekken en sleuren aan de slang om de benzine in de tank te krijgen. Al dat gewurm was Gijs’ portie. Mijn aandeel in de autorit was de besturing van het vehikel.

Als ik naar de kassa loop voel ik iets onder mijn schoen, een oneffenheid.
Even kijken. Ja hoor, het is weer zover. Er zit een dikke klodder kauwgom vast aan mijn schoenzool. Het heeft zich ‘heerlijk’ ingenesteld in het reliëf van mijn zool. Wat voor gedrag is dit? Terwijl je bijna struikelt over een vuilnisbak heeft iemand, zomaar achteloos, zijn/haar kauwgom op dit terrein uitgespuwd.

Ik loop, meer verend dan anders, terug naar de auto. Hopelijk plakt de kauwgom niet aan de automat. Al mopperend in mezelf rij ik naar huis. Wat zijn dit voor praktijken?
Ik wil geen prekerige, verzuurde oude ‘oma’ zijn, maar ik vraag mij al lang af: waarom? Natuurlijk raak je uitgekauwd op kauwgom. Waarom het niet even in een papiertje rollen en in de eerstkomende vuilnisbak gooien?

Waarom moet ik thuis, met allerlei kunstgrepen, het kauwgom van een ander onder mijn schoenzool vandaan peuteren?
Door ervaring wijs geworden doe ik op de deurmat mijn schoen uit. Zo voorkom ik in ieder geval dat ik straks ook nog op mijn knietjes de vlekken op de vloer moet wegpoetsen.

Als ik later over het trottoir naar het Stadshart loop zie ik tegels, bezaaid met vlekken. Restvlekken van kauwgom, nonchalant uitgespuwd op straat. Als het je meezit is de kauwgom zelf al meegereisd onder schoenzolen van wandelaars. In sommige steden kampen ze zelfs met een kauwgomplaag, las ik.

Naast geïrriteerd ben ik veel meer bezorgd. Het lijkt alsof wij ervan uitgaan dat we een reserve-aarde hebben. Dat we onze planeet mogen bevuilen en uitwonen.
Waar is de overtuiging, uit vroeger jaren, dat wij mensen rentmeesters zijn van de aarde? Dat hoe wij omgaan met ‘moeder aarde’ onze zorg is?


Ik ben niet de enige die zich ongerust afvraagt waar het naartoe gaat. 
Dat de soepberg van plastic in de oceaan heel veel mensen benauwt, is mij bekend.
Als ik in de supermarkt een komkommer zie liggen omwikkeld met plastic, vraag ik mij af: waarom? Wie vraagt om die onzin? Inmiddels weet iedereen dat plastic ons milieu verziekt. We weten het allemaal en alles blijft gewoon doorgaan.

Een poosje geleden liep ik in de parkeergarage naar mijn auto. Een jonge vrouw opende van binnenuit haar auto en gooide, zonder blikken of blozen alsof het zo hoorde, een zakje met afval in de parkeergarage. 
Wat later zag ik een andere mevrouw. Ze droeg een tasje bij zich. Ze raapte al het zwerfvuil op: blikjes, papier, weggegooide flesjes, en wat al niet meer, stopte ze in haar tasje. Ze ruimde het vuil, door anderen weggegooid en achtergelaten, uit eigen beweging op.

Terwijl ik dit schrijf wordt er boven mijn hoofd druk gevlogen. Schiphol is dichtbij. Soms, als ik langs Schiphol rij, komt de kerosinelucht mij tegemoet.
Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is lozen piloten, als het noodzakelijk is, overtollig kerosine boven woongebieden.
Maar Schiphol moet uitbreiden. Uit economisch belang, zegt de politiek. Is dit de echte reden? Ik vraag het mij af. Of moeten wij als klein landje vooral meetellen?
Ik ben benieuwd wat de politiek gaat doen met het rapport dat de minister, bij haar bezoek aan Amstelveen, meekreeg. Het blijkt dat de gezondheid van Amstelveners gevaar loopt door de luchtverontreiniging van het vliegverkeer.
Ook andere gemeenteraden rond Schiphol zijn in de pen geklommen en schreven protestbrieven naar de minister.

Ik ben niet de eerste die over deze misstanden schrijf. 
Misschien gloort er een sprankje hoop. Heel langzaam ontstaat er meer bewustwording dat het de hoogste tijd is dat we gaan nadenken wat er aan de hand is.
Ik hoop vurig dat er dan snel een eind komt aan die vreselijke stalbranden. In één nacht sterven, verbranden er duizenden en duizenden varkens en kippen door toedoen van ons menselijk vernuft.

Als ik kijk naar mijn achterkleinzoon, als hij zo lief naar mij lacht, voel ik mij verantwoordelijk en soms ook verdrietig.
  
Ik wil niet moedeloos denken dat mijn bijdrage zo klein is dat het geen hout snijdt. Niet denken dat de politiek het moet oplossen. Al is het zeker waar dat het tijd wordt dat de regering inziet dat zij sneller iets moet gaan doen aan de grote problemen van ons milieu.
Wij kunnen, ieder voor zich, een klein steentje bijdragen. Misschien kan ik wat minder snel in de auto stappen? Meer gaan lopen of fietsen? Misschien kunnen we minder vaak een vliegreis boeken? Minder vlees eten? Wat meer aan tuinbeplanting doen?
Als we klein beginnen kan het, wie weet, uitgroeien tot iets groots.

Vooral kunnen we onze zorg met elkaar delen. Omdat we ermee zitten!

Dit bericht heeft 20 reacties

  1. Anoniem

    Ach wat een schattig kereltje. Ik zit hem midden in de nacht te bekijken. Dank zij jou. Gelukkig weet hij het zelf niet.
    Laten we inderdaad toch, zoveel als in ons vermogen ligt, meewerken om de aarde leefbaar te houden, al was het alleen maar om de op ons volgende generaties ook een mooi leven te laten leiden. Zelf zoveel mogelijk ons best doen, en hopen dat het tij nog te keren is.
    Welterusten manneke. Ik ga nu (proberen te) slapen. Tante Elly

    1. Mee op de wind

      Dag tante Elly, ja dat manneke groeit als kool. Ik zal het hem vertellen dat je hem in de nacht hebt bewonderd. Het besef dat het leven van komende generaties op het spel staat geeft de ernst weer van de situatie. Je weet toch wel dat de nacht is om te slapen Elly? Hartelijk dank voor je reactie. Liefs van Maaike

  2. Betsy

    Wat fijn om te lezen dat ook de ouderen zich druk maken om het milieu! Ik ben zelf 22 jaar en doe alles wat ik mij kan bedenken om het milieu te helpen, maar bij ouderen zie ik vaak geen interesse om zich aan te passen voor een betere wereld en vaak ook geen zin om het probleem te erkennen. Heel leuk, geabonneerd! Liefs, Betsy

    1. Mee op de wind

      Goedemorgen Betsy, als we er allemaal van doordrongen zijn dat we verantwoordelijkheid dragen voor onze wereld ontstaat er iets groots. Mooi om te lezen dat je er alles aan doet op de aarde bewoonbaar te houden. Welkom in de kring van abonnees! En dank voor je reactie. liefs, Maaike

  3. Imme

    Prachtig stuk, met een mooie gastrol van zoonlief! Dank voor het schrijven:)

    1. Mee op de wind

      Dankje Imme. Geef mijn achterkleinzoon een kusje van me. Ik hoop dat hij mag leven op een schone planeet. Liefs

  4. Anoniem

    Oh, het is zo uit het hart gegrepen.
    Die kauwgum b.v., moet je eens kijken op perrons van de tram of metro. Het ligt er vol mee.
    Mijn hor voor het raam, een dikke laag kerosine, die ik er geregeld af haal.
    Ik ben dus ook een klagend oudje, maar het is vechten tegen de bierkaai. Ik heb de illusie dat mijn kinderen het niet doen, maar het opvoeden is al lang voorbij.
    Al append staat het verstand op nul en je zal die kauwgum voor lief moeten nemen.
    Liefs nelleke

    1. Mee op de wind

      Niet wanhopen Nelleke! Er komt meer besef. En verandering heeft tijd nodig! Wij ouderen kunnen onze stem laten horen. Dat is geen klagen maar wakker in de maatschappij staan. En aan die kerosine? Hoe daar mee wordt omgegaan is treurig! Dank en liefs, Maaike

  5. Wikke

    Dank je wel voor deze mooie tekst

    1. Mee op de wind

      Met liefde geschreven, Wikke. Dankjewel

  6. Margo

    Wat mooi geschreven. En zo waar. Soms kan de gedachte “waar doe ik het voor” de kop op steken. Mijn afval-arme dagje vandaag heeft zo weinig impact op het enorme klimaatprobleem. En ik mis mijn vleesvervangers (die per 2 allemaal in een plastic bakje met plastic folietje en papieren wikkel zitten).

    Maar ik was gisteravond op een thema avond over zelfzorg in de islam. Hier kwam het citaat voorbij: “Als het laatste uur aanbreekt, terwijl je een jong boompje naar de gaarde draagt om te planten, ga dan door en plant het” (profeet Mohammed). Vanuit hetzelfde perspectief werd aangegeven dat je intentie telt en je verantwoordlijkheid zit in hetgeen je doet (probeert) en in jouw macht ligt. Vanuit dit perspectief is er geen reden om op te geven of eerst naar anderen te wijzen. Doen wat in je mogelijkheden en kracht ligt. Of dat nu deze prachtige blog is, mijn soort van smakelijke zelfgemaakte linzenburger of een publieke actie met een megafoon of in de politiek.

    1. Mee op de wind

      Dankjewel Margo. Je verwoordt zo mooi waar het om draait. Bij het boompje planten waarover je schreef moest ik denken aan Maarten Luther die zei: “Als ik wist dat ik morgen zou sterven zou ik vandaag nog een boompje planten.” Tot je laatste dag zorg dragen voor de aarde en voor komende generaties. En dan gaat het inderdaad om de intentie. Zonder kramp dat doen wat in ons vermogen ligt. Met onze mogelijkheden! Een smakelijk Margo!
      Met dank en groet, Maaike

  7. Goedenavond Maaike, vroeger kende men in Nederland geen kauwgom; in de tweede wereldoorlog werd het door de Amerikanen en Canadezen bij ons geïntroduceerd en al die uitgekauwde kauwgom resten is een grote ergernis voor velen, wat ook wel blijkt uit het feit dat je voor het weggooien van o.a. kauwgom een boete kan krijgen; maar men is hardleers.
    Al die milieubelastende dingen zijn er langzaam ingeslopen en het kost heel wat tijd voordat er echte oplossingen komen.
    Het is een wereldwijd probleem wat ook wereldwijd opgelost moet worden.
    Ik hoop dat we nog op tijd zijn om het tij te keren en dat je achterkleinzoon mag leven in een schone wereld.
    Ik wens je een gezellig weekend toe
    lieve groet van Gé

    1. Mee op de wind

      Goedenavond Gé, het is inderdaad een wereldwijd probleem. Ik las dat een kunstenaar in bepaalde wijken de kauwgomresten op straat beschildert. Ook daar wordt het uitgespuwd op straat. En niet alleen het kauwgom maar de algehele vervuiling vind ik zo ontzettend jammer. Onze prachtige wereld waarop wij mogen leven, ik hoop zo dat we leren daar goed mee om te gaan. Ik hoop met jou Gé dat we op tijd zijn om het tij te keren. De nieuwslezer vertelde zoeven dat Amerika niet van plan is om het milieu probleem serieus te nemen. Treurig!
      Ik wens ook jullie een goed, mooi weekeind Gé. Lieve groetjes van Maaike

  8. Wilma Balla

    Toch loopt Nederland zo ver vooruit op heel wat andere landen, vooral op Amerika waar mileu bewustheid nog helemaal in de kinderschoenen staat. Er worden goede initiatieven genomen maar “there is a long, long way to go”. Ik run in de buurt van Boston de keuken in een instelling voor de rehabiliatie van mensen met psychatrische aandoeningen. Een van de eerste dingen die ik deed toen ik er vier geleden begon was de aanschaf van een “recycling bin” vooral de lege frisdrank flessen, plastic containers, papier etc. etc. Het wordt hier nog niet gescheiden zo als in N’land. Ik schafte vaatdoeken aan waar tafels en surfaces mee schoon gemaakt kunnen worden ipv tientallen rollen keuken papier per dag (of hoe noem je dat in het Nederlands?) Sponsjes worden nu uitgekookt ipv van weggegooid. Gisteren heb ik een voorstel gedaan nadat leden die veelal ver onder de armoede grens leven klaagden over de kosten van $1:00 voor koffie. Ipv van een dollar voor een Styrofoam (kan niet gerecycled worden) beker koffie gaan we de prijs verlagen naar $0:50 cent en serveren het in mokken die we afwassen. Er zitten nog wat haken en ogen aan zoals veiligheid, ok als mensen hun koffie mee naar buiten willen nemen kunnen ze alsnog een dollar betalen voor een beker met een plastic dekseltje . Ja het eten en drinken on the go in Amerika is op zich al een oorzaak voor verschrikkelijk veel vervuiling. We mogen zorg blijven dragen en cultiveren te midden van gebrokenheid totdat alles nieuw gemaakt wordt………. Uw blogs zijn een fijn stukje Nederland voor mij om mee in ’touch’ te blijven, doet goed! Hartelijk dank! Wilma

    1. Mee op de wind

      Goedemorgen Wilma, wij hier in Nederland begrijpen maar al te goed hoe anders het ligt bij jullie. En ook daar zitten veel mensen mee, weet ik. Want de milieuvraastukken zijn wereldwijd hetzelfde. Hopelijk ontstaat ook in jouw leefomgeving meer bewustwording dat het anders moet en kan. En heel fijn en moedig dat er dan iemand is zoals jij die toch het werk ter hand mee. Niet bij de pakken gaat neerzitten. Elke verandering begint bij de enkeling. Ik wens je sterkte, inzicht, vertrouwen en moed om met dit mooie werk door te gaan op de plek waar je werkt: Boston. Goed om te horen dat mijn blog je een stukje Nederland brengt. Hartelijk dank voor je reactie die ons sterk in het weten dat we door moeten gaan.
      Een groet van Maaike

  9. Riet

    Lieve Maaike,
    Wat een schat van een achterkleinzoon heb je daar kun je zo van genieten.
    Inderdaad waar moet het naartoe al dat afval en hoe gaan we dit oplossen, grote supermarkten werken niet mee ze blijven alles in plastiek verpakken. Ik zie dagelijks op het plein tegenover mij mensen andermans afval opruimen terwijl prullenbak in het zicht staat.
    Benzine tanken doe ik de laatste jaren ook zelf, voorheen deed man dat maar sinds hij verschillende keren ziek is geweest ben ik uit voorzorg zelf gaan tanken!
    Alles wat je schrijft is zo herkenbaar, het is telkens weer geweldig om te lezen ik geniet ervan.
    Groetjes Riet

    1. Mee op de wind

      Lieve Riet,
      Ja wat een schatje is mijn achterkleinzoon he? En wat fijn om te lezen dat meer ouderen zich zorgen maken hoe het verder moet met ons milieu. We kunnen niet langer vrijblijvend toekijken alsof het ons niet aangaat. Wat voor wereld laten wij na ons nageslacht? Ik wist niet hoe ik had toen die dame haar vuil uit de auto gooide. Ik dacht dat het uit haar auto viel en wees haar erop dat er een zakje op de grond viel. Toen begreep ik pas wat zij deed, dat zij het gewoon weggooide in de garage. Mijn mond viel open van verbazing. Ik hoop zo dat we ons bewust worden van de ernst en dat het onze zaak is. Ja we worden ouder en dat zien we aan leeftijdgenoten om ons heen. Benzine tanken is niet leuk, maar soms nodig zoals je schrijft. Hartelijk dank voor je reactie Riet en groetjes van Maaike

  10. Hendriana

    Dag ..maaike

    Ik kan me ook zo ergeren aan kaugom of hondenpoep op de grond.
    Maar die blijde gezichtjes van de kinderen zo lief daar word je dan weer blij van.
    Groetjes Hendriana

    1. Mee op de wind

      Zo is het nu precies Hendriana. Gelukkig is het en en. De dingen wisselen elkaar af. Mijn ergernis over kauwgom gaat vooral erover dat het helemaal niet hoeft. En hondenpoep al evenmin. Maar gelukkig hebben we ook die stralende kinderlachjes die ons zo intens blij maken! Hartelijk dank voor je reactie. En groetjes van Maaike

Laat een reactie achter