Wij willen een droogtrommel aanschaffen. Tot nu toe hing Gijs de was aan de lijn maar het wordt tijd voor een droogtrommel, vind ik. In de witgoedwinkels staan ze in alle soorten en maten op ons te wachten. Maar dan begint het: Waar zijn ze het laagst geprijsd? Welk merk springt er uit? Wat willen we eraan uitgeven? Wat moet de inhoud zijn? Hoeveel energie verbruikt deze machine? enz enz. Nee die droogtrommel komt er niet vanzelf. We willen er natuurlijk wel één die goed bekend staat. Eerst maar eens even een gedegen onderzoek instellen. Wat een leeswerk! Wat een uitzoekerij eer die droogtrommel er staat. Ze hebben allemaal iets anders dat er uitspringt.
Er zijn zoveel mogelijkheden. Zoveel merken van het zelfde product. En het lijkt alsof er steeds meer merken en producten op de markt komen.
Het hele leven bestaat uit keuzes maken bedenk ik nu. ’s Morgens vroeg begint het al. Bij het opstaan, als de wekker afloopt. Ga ik er uit of blijf ik nog vijf minuten liggen? En dan wat doe ik aan vandaag? Hetzelfde van gisteren of pak ik iets anders? Als ik er niet uitkom kijk ik eerst even naar het weer van vandaag. Het is een beetje regenachtig. Ga ik nu juist iets vrolijks aandoen als tegenwicht voor een regendag, of trek ik iets aan wat bij een regenachtige dag past? Dit is nog maar het begin van de dag.
De tijd dat ik voor mijn moeder iets moest halen in het kleinste winkeltje dat ik ooit zag ligt ver achter mij. Het assortiment bestond uit de hoogst nodige levensmiddelen. Niets geen verschillende merken en soorten. Niets geen gezoek. Alles werd voor mij persoonlijk op de toonbank gezet.
Voor de was gebruikte mijn moeder een zeepklopper met een stuk Sunlight zeep erin, een popje blauw en niet te vergeten soda. Eigenlijk een omslachtig gebeuren als ik er over nadenk.
Als ik nu een wasmiddel nodig heb en naar het schap loop zie ik legio mogelijkheden waaruit ik een keuze mag maken. Het ene wasmiddel wast nog witter dan het andere. Maar ik laat mij niet afleiden, ik stap welbewust en zeker van mijn doel op de wasmiddelen af. Want mijn keuze staat al vast, die heb ik thuis al gemaakt. Dit ene merk bevalt mij goed dus daar blijf ik bij. Alle verdere tamtam rondom wasmiddelen is aan mij niet besteed. Eigenlijk doet een peuter hetzelfde als hij van zijn 30 knuffels steeds dezelfde knuffel uitzoekt.
Dat er bij ons veel te kiezen viel, werd mij jaren geleden al duidelijk en toen was het in de verste verte nog niet zoals nu.
In augustus 1987 gaan we met het gezin drie weken op vakantie naar Hongarije. Het ijzeren gordijn is nog niet opgetrokken. In mei van dat jaar waren we vijfentwintig jaar getrouwd. Op ons huwelijksfeest kregen we het reisje aangeboden door onze kinderen. Ik vraag mij nog steeds af hoe zij dat bij elkaar sprokkelden van hun studenten toelagen. Maar dat is een ander verhaal. We waren blij verrast natuurlijk, maar het cadeau bracht ons ook wel in verlegenheid.
Met zijn vijven hebben we heerlijk rondgezworven door Hongarije. Zoon Anton, Judith met haar vriend Lars, en wij. De kinderen hadden huisjes gehuurd, en die waren zeker voor de begrippen van toen, echt gezellig en goed ingericht. We haalden boodschappen voor het ontbijt in huis. De lunch en het avondeten gebruikten we buiten de deur. Al moesten we voor die drie veelvraten zelfs alleen voor het ontbijt tassen vol proviand inslaan. Het boodschappen halen was overigens in een zucht voor elkaar. Toen we de eerste keer een winkel binnen stapten geloofden we onze ogen niet. De winkels waren ongeveer ingericht zoals bij ons vóór de oorlog. De levensmiddelen lagen op houten planken uitgestald. Uitgestald was een te groot woord want hier en daar lag ergens een verdwaald product. En van de weinige producten die er waren bestond maar één merk. Dat betekende drie weken kopen zonder denkwerk. Geen vragen als: welk merk is voordelig en toch lekker? Of wie vindt dit merk ook al weer niet zo lekker? Nee hoor, van bovenaf was alles bekokstoofd. Een wasmiddel kopen? Niks aan de handa! Er lag één merk wasmiddel op de plank. Hoe eenvoudig kan het zijn! Wordt de was er schoon en wit van? Daar had niemand een boodschap aan, dit was voorhanden. En ik vond het prima! Wat een weelde dat ik even bevrijd was van dubben, overwegen en zoeken in supermarkten. Hier viel niets te kiezen. Hier was al gekozen! Ook de prijzen stonden vast welke winkel je ook koos.
De Hongaren eten vanwege het zonnige klimaat zomers veel buiten. De prijzen waren werkelijk belachelijk voor onze begrippen. Alles kostte een habbekrats. We voelden ons subiet steenrijk!
Voor de lunch en het avondeten viel er nog minder te kiezen. Maar dat waren wij als vegetariërs gewend want het was in Nederland ook nog niet zo ingeburgerd. Dat is nu heel anders. Er komen de laatste tijd zelfs steeds meer vegetariërs.
Toen wij een dag in Boedapest waren kwam er een deftige, goedgeklede dame naar ons toe. Zachtjes, bijna fluisterend vroeg zij: “Komen jullie uit Nederland? Ik hoorde jullie Hollands spreken.” Wij waren verrast dat ze ons aansprak. Ze vertelde, nog steeds fluisterend dat zij 12 jaar in Den Haag had gewoond. Haar man was daar ambassadeur geweest. Ze keek schichtig en bang rond terwijl zij vertelde dat ze nog altijd pensioen vanuit Nederland ontving. En met dat pensioen kon zij ook haar familie onderhouden.
Haar angst was zichtbaar en voelbaar en het werd ons pijnlijk duidelijk dat het politieke systeem haar alle vrijheid ontnam. De lege schappen in de winkels werden opeens minder aantrekkelijk voor mij. Het was een uitvloeisel van het totalitaire systeem dat dit land in zijn greep had. Alles werd van bovenaf uitgedacht en geregeld. Gemakkelijk, maar het ontnam alle eigen inbreng en eigen verantwoordelijkheid.
Eenmaal terug in Nederland kijk ik met andere ogen naar de volle schappen met wasmiddelen. In dit land valt tenminste iets te kiezen. Ik mag mijn eigen wasmiddel kiezen. Ik mag kiezen welke politieke partij mijn voorkeur heeft. Wat een zegen dat dit kan! Het kost wat moeite het uit te vogelen, maar het houdt mijn hersenen gaande. En eenmaal uitgedacht kan ik blijven bij dat wat ik kies. En indien gewenst ook overstappen naar iets anders. De volle schappen met wasmiddelen lachen mij nu vriendelijk toe.
Weer zo’n leuk stuk. Ik als weegschaal heb altijd moeite met keuzes en ik neig dan altijd maar naar niet kopen als het niet dringend nodig is. Wat de dagelijkse boodschappen betreft heb ik het gevonden. Lidl is mijn hofleverancier met 1 artikel per soort en dan blijven er nog genoeg keuzes over. Zuurkool of rode kool.
Dag Maaike.
Dag Nelleke. Ik vind kiezen ook lastig en omslachtig want wanneer kies ik goed? Jij hebt voor jezelf een oplossing gevonden die niet eens zo gek is. Ik kom ook bij Lidl en die heeft inderdaad per soort 1 artikel. En dat maakt het heel overzichtelijk. Er zijn heel veel mensen die moeite hebben ui de veelheid een keuze te maken. En soms denk ik wel eens: moet dat nou zo? maar toen ik uit Hongarije kwam was het een verademing dat hier te kiezen valt. En zo zijn er veel kanten aan het leven maar dat maakt het ook boeiend,toch? Gezellig en fijn dat je reageert en toevoegt. Een groet van mij Nelleke. Maaike
ja keus genoeg. 10 meter aan alle sort van was middle, wc papier een half gangpad….
En ik was eens in R.usland en daar was ook cht niks in de winkel. Wat voel je je rijk met eenvoudig leven dan!
En was drogers, o daar kan ik bijna wat van krijgen. Maar goed ik heb er een na heel lang geleden een maandagochtend geval gehad te hebben. Ik droog graag buiten,maar nu met de kou en sneeuw is dat weer even over.
Groet, en een goed weekend voor jullie!!
Wilma
Dag Wilma, gezellig om je bij het ochtendkrieken alweer op mijn blog te ontmoeten. Hartelijk welkom dus! Kiezen doen we dus de hele dag en langzamerhand word ik er wat meer bedreven in. Ik begrijp dat het bij jullie van hetzelfde laken en pak is. Het is ook wel een uitvloeisel van de weelde die wij in onze landen genieten. En dat is ook weer een zegen. Die armoe in Hongarije toen was ook schrijnend om te zien. Bij alles de middenweg kiezen en vinden is denk ik het beste. Bedoel je dat je wasdroger wat probleempjes heeft? Ja buiten is het lekkerst voor de was. Wij wonen in een appartement en mogen de was niet buiten drogen. Gij hing het in de kelderbox op tot nu toe. Maar dat is toch een heel gedoe, dus er moet er wel een komen. Is het bij jullie al zó koud? Hier zou het voor alles ook wel eens goed zijn om een paar koude dagen te hebben. We wachten af. Met dank en groet Wilma Ook een goed weekeind
Hallo Maaike, hier is de tweede Nelly.Toevallig zag ik gisteren de consumentengids
met een test van wasdrogers. Zelf bezit ik ook nog geen droger. Maar las ik ze
hadden ook onderzocht hoe de was er gekreukt uit kwam, dan zetten me toch aan
het denken. Ik zit niet op een gekreukte was te wachten.Stroomverbruik viel wel
mee. Ik denk dus nog.Mooi weer buiten, regen op zolder,maar dan moet ik het wel
de trap op dragen. Elk voordeel heeft zijn nadeel, zeg ik Cruijff maar na. Ja en dan
die hoeveel in verschillende producten.Ik kijk met verbazing naar de verschillende
soorten yoghurt en vla, niet normaal meer. Ikneg koop ook altijd die dinge n bij de Lidl die hebben ook nog genoeg keus, maar niet zo abnormaal als de AH.
Nog even over de was, wij zijn in 54 getrouwd, had dus na een jaar ook pas een
wasmachine ,maar moest wel zelf draaien aan de wringer en eerst gloren en dan
blauw met een zakje, alles heb ik meegemaakt.Nu doe ik de was in de machine en
komt er klaar uit, niet droog , maar dat ga ik dan nu misschien oplossen.
Het was weer gezellig om je blog te lezen. Een goed zondag toegewenst.Nelly.
Dag Nelly. Toen ik op mijn blog keek werd ik verwelkomt met 2 reacties en dat is dan weer heel gezellig! Ja wie oud wordt heeft te veel verhalen. Er gebeurt heel wat in een mensenleven. En het is gelukkig als je in staat bent om alle ontwikkelingen op de voet te blijven volgen. Soms word ik wel eens tureluurs om alles bij te houden maar ik ben te nieuwsgierig en te betrokken bij alles. Dus zolang het kan alles blijven we het allemaal volgen, toch? Ja die was dat was een heel gebeuren vroeger. En die wasdroger moet er bij ons wel komen en bij jou waarschijnlijk ook wel. Er is voor alles een tijd. Ik moet zeggen dat toen wij uit Hongarije kwamen ik blij was met die soms overvolle winkels.En het hele leven bestaat uit kiezen. het houdt onze hersenen jong. Fijn dat je weer reageerde Nelly. Een goed weekeind, met groetjes van Maaike