” Maar ik hoor er niemand over!”

Een blogje schrijven is leuk. En dat niet alleen, het geeft ook een voldaan gevoel. Als ik het schrijfsel heb geplaatst weet ik dat er altijd wel lezers zijn die het gezellig vinden om het te lezen. Daarom raad ik iedereen die de “oude dag” dichterbij ziet sluipen: denk ruim van te voren na hoe je straks je vrije tijd in wilt vullen. Ook al heb je een groot gezin, iets doen wat bij je hoort en echt van jou is geeft plezier.

Een poosje geleden hadden we een etentje met “oude bekenden.”
Zo af en toe doen wij dat met zijn vieren. Het was al weer een poosje geleden dat we voor het laatst deden. Daarom is het nu de hoogste tijd.

Maar toen Ciska vroeg of ik een goede gelegenheid wist rezen er problemen, gingen de poppen in mij aan het dansen. Dat had zij nu niet moeten vragen want ik ben geen snelle beslisser. En, toen ze er ook nog bij zei dat het niet gaf waar, werd de keuze nog moeilijker.
Voor onszelf iets uitzoeken lukt nog wel, maar daarnaast ook voor hen beslissen? Enfin, na wikken en wegen is het gelukt en zitten we hier.
En jawel, tot ieders tevredenheid. Een schot in de roos mag ik wel zeggen.

Ciska en Jos zijn wat jaren jonger dan wij. Ik geniet ervan om, naast leeftijdgenoten, van tijd tot tijd contact te hebben met jongere mensen.
Ook vanavond voelt het samenzijn als een fris zomerbriesje, pratend en koutend genieten we van ons etentje.

We halen oude herinneringen op, en al keuvelend vertelt Jos dat hij wil gaan stoppen met werken.  Het besluit maakt hem niet blij, dat is zichtbaar.
Stoppen met werken is niet zijn keus, vertelt hij.
Het is de leeftijd die hem tot dit besluit dwingt. Wat hem betreft zou hij, misschien niet zijn hele leven, maar zeker nog jaren willen doorwerken.
Maar hij voelt zich teveel worden, de jeugd gaat hem, netjes uitgedrukt, zien als een oude man die beter kan vertrekken. Hij moet dus wel!
Maar er hangt voor Jos een prijskaartje aan. De keerzijde is dat je dan bij de “ouderen” hoort. Bij de “grijze hoofdjes” die overdag de horeca bevolken.

” Het geeft je het gevoel dat je bij de laatste fase bent aangeland?” vraag ik.
”Ja, ik ben aan het doodgaan!” zegt Jos.
”Maar dat zij wij ook” is ons antwoord.
”Ja, maar ik hoor er niemand over!” roept Jos.

Ik val even stil en kijk naar Jos.
Zo ken ik hem. Een open, extroverte man, die uitspreekt wat hij denkt, en zegt wat hij voelt. 
Jos vertelt dat dit gegeven hem brengt tot het inzicht dat zijn leven eindig is. Dat dit de laatste halte van de reis is. Daar heeft hij ontzettend veel moeite mee en hij lijkt daarin alleen te staan.
Zijn werk gaf hem voldoening. Door zijn werk nam hij deel aan de maatschappij. Wie is hij zonder zijn werk? Nee, hij is er nog lang niet klaar mee.

Ik denk dat stoppen voor iedereen anders is. Voor mensen die moeite hebben met afscheid nemen kan stoppen met werken als een stukje sterven zijn.
Maar er zijn vast ook mensen die het als een bevrijding ervaren om te stoppen, er verder niet bij stilstaan dat zij ouder worden.
Toen ik zelf ophield met werken genoot ik de eerste tijd enorm dat de wekker niet meer afliep.

Er is gespreksstof genoeg. We hebben het  over onze jeugdjaren. Over hoe belangrijk de eerste levensjaren zijn, en hoe je opvoeding je voor een groot gedeelte vormt.
Over hoe in de geschiedenis de grote filosofen dachten over de dood etc, etc.
In de omgang met leeftijdgenoten ervaar ik in gesprekken dat wij, ouderen, ook veel nadenken over het leven en de dood.
Vroeger dacht ik dat dit een somber gevoel zou geven. Maar dit weten maakt mij bewuster dat het leven mij gegeven wordt. Dat ik zolang ik nog leef kan/mag genieten van de dingen om mij heen en van de natuur. Zoals Luther zei: als ik wist dat ik morgen zou sterven, zou ik vandaag nog een boompje planten.

Verder zijn we het eens met elkaar dat een hobby hebben of ontwikkelen heel belangrijk is. Niet alleen als je gepensioneerd bent.
Het blijkt dat Jos vooral heeft gewerkt, eigenlijk geen echte hobby heeft. Dit maakt het ook moeilijker om op te houden met werken.
Zo zijn Gijs en op dit moment aan het puzzelen. Ik zag dat een vriendin het deed  en hoe zij genoot. Nu ligt er een legpuzzel van duizend stukjes uitgestald op onze tafel. Mooi Venetië! En echt waar, ik ben de koning te rijk als ik na lang zoeken een puzzelstukje vind. Zo eenvoudig kan het zijn!
Een voor mij belangrijke bijkomstigheid is dat puzzelen een meditatieve bezigheid is. Terwijl mijn ogen zoeken naar het juiste puzzelstukje ben ik helemaal aanwezig bij wat ik doe. Daar ligt mijn focus. Heel ontspannend!

Wij doen het vaak samen, soms zo maar even een kwartiertje, dat is nog gezellig ook! De puzzel hoeft vandaag niet af.

Ik wens iedereen succes met zijn/haar hobby! En als je er geen hebt, denk er eens over na wat geschikt voor je zou kunnen zijn.

 

Dit bericht heeft 8 reacties

  1. Elly

    “Jos” is dus een van de velen die moeite heeft met het zich realiseren dat je oud(er) wordt. Er is nog best veel te genieten, vooral als je een hobby hebt, of opbouwt, maar je zit in de wachtkamer, hopend en biddend, dat het “goed” afloopt. Ik las over iemand die bidt: “Here, als ‘t U belieft, geef mij de Wederopstanding”. Nou, dat hoeft wat mij betreft echt niet. We maken er, hopelijk met God’s hulp, maar het beste van.

    1. Mee op de wind

      Je hebt gelijk Elly, Jos is één van veel mensen die moeite hebben om oud te worden. Ik begrijp niet precies hoe en wat je bedoelt met de wederopstanding. Ergens over schrijven is anders dan ergens over praten. Hoe je over iets denkt, hoe je iets voelt of gelooft is persoonlijk. Je bent een heel trouwe lezer van mijn blog. Mijn blog is openbaar, voor ieder die het wil lezen.
      Ik begrijp dat je met God’s hulp hoopt het tot een goed einde te brengen. En dat spreekt mij aan, want dat hoop ik ook. Ik weet van een heel oude man die zei: “ik zit in de wachtkamer en ga meteen als God mij roept. Hij verlangde naar het einde en wachtte op de roep van God. Ik hoor daar vertrouwen in en hoop!
      Hartelijk dank Elly voor je reactie. Groet, Maaike

  2. Anoniem

    Hobby’s genoeg als oudje. Het is fijn op je oude dag soms gebrek aan tijd te hebben en ik wens het iedereen toe. Het houd je jong en je hebt altijd gespreksstof.
    Ik merk dat jij keurig puzzelt met een kwartiertje, bij mij moet hij het liefst in één keer af en alleen de pijn mijn rug maakt dat ik ophoud, maar een heerlijke bezigheid als je stemming misschien wat somber is.
    Weer blij met je stukje.
    Nelleke

    1. Mee op de wind

      Wel Nelleke leuk om te horen dat je zoveel hobby’s hebt. En er valt altijd iets over te zeggen, dat is waar. Wat puzzelen betreft ik zit er soms ook zonder erg uren aan hoor. Dat is ook één van jouw hobby’s begrijp ik. En wat je schrijft over somber zijn, iets doen en bezig blijven is het beste medicijn ervoor! Dit zijn wijze woorden van mijn moeder.
      De onderste regel vind ik ook erg fijn! Ik ben altijd weer benieuwd of mensen het lezen en waarderen en dat geeft mij vertrouwen om door te gaan. Dankjewel voor je reactie. Groetjes, Maaike

  3. Ineke hazeu

    Ik geniet elke keer vanweer je stukjes . Ik ben gehandicapt.

    1. Mee op de wind

      Dag Ineke. Hierboven schreef ik dat mijn blog openbaar is. Het wordt niet alleen in Nederland gelezen maar ook in veel andere landen. Als ik schrijf, ben ik mij terdege bewust dat mensen in omstandigheden verkeren, vaak moeilijk, waar ik geen weet van heb. Daarom vind ik het fijn dat mijn blogjes in jouw leven welkom zijn en je ervan geniet. Sterkte met alles Ineke! Een lieve groet van Maaike

  4. Gerlien

    Lieve Maaike,
    Mijn reactie liet even op zich wachten, maar wil toch graag iets laten horen. Ik heb meer dan 40 jaar met heel veel plezier gewerkt en moest “ongewild” stoppen. Dit gaf me echter de gelegenheid om er destijds te zijn voor mijn moeder, het laatste half jaar iedere dag. Heb vaak gezegd: dit heeft zo moeten zijn. Daarna ben ik de tijd gaan vullen met vrijwilligerswerk bij de Zonnebloem en “hand- en spandiensten” voor familie en bekenden. Dat laatste doe ik, nog altijd, met veel plezier! Verder mag ik heel graag lezen en “computeren” zoals ik dan zeg, daar zijn de mogelijkheden voor mij nog steeds eindeloos ;). Je ziet het, we vervelen ons niet en genieten van iedere dag.
    Heel veel groetjes van Gerlien

    1. Mee op de wind

      Lieve Gerlien,
      Wat is dat fijn om zo je moeder te kunnen verzorgen en wat mooi dat het allemaal zo liep dat je er de gelegenheid voor kreeg. En dat jullie je niet vervelen had ik al begrepen. Als je het mij vraagt ben jij even blij met de computer als ik. Ik vond het om te leren heel moeilijk maar ben er snel aan begonnen en dan blijkt “jong geleerd is oud gedaan.” Ben je ook wel eens met een Zonnebloemreisje mee geweest misschien? En dat je nu nog vrijwilligerswerk doet is geweldig, waarschijnlijk ben je eraan verknocht? Ja en zo is er van al;es om je tijd fijn door te brengen. Ik las vroeger meer dan tegenwoordig, al lees ik nog veel op mijn computer en smartphone. Verder zijn mijn gedachten ook altijd bezig over het volgende verhaal dat ik wil schrijven. Zoals ook nu zit het volgende verhaal al helemaal in mijn hoofd en moet ik het nog opschrijven, wat zichzelf ook nog wat vraagt om er iets moois, leuks, goeds van te maken. En zo zie je dat ook ik altijd wel bezig ben met iets. Nog dank dat je weer reageert, Gerlien. En ook jij lieve groetjes van mij . Maaike

Laat een reactie achter