Meedoen met het feest

Rondom de actualiteit.
Volgende week vijftien maart vieren we het feest van de democratie. Ik stem natuurlijk al jaren want daar heb ik de leeftijd voor.

De eerste keer dat ik ging stemmen was voor mij, denk ik, nog meer bijzonder dan voor mijn leeftijdgenoten. Van huis uit was het geen automatisme voor mij om te stemmen. Mijn moeder was faliekant tegen het vrouwenkiesrecht.
 “Een vrouw hoort niet te stemmen. In de bijbel staat dat een vrouw zich stil moet houden,” leerde mijn moeder.
Ik begreep er niets van. Mijn moeder zorgde in haar eentje voor ons gezin met elf kinderen. Zij was vader en moeder tegelijk. En reken maar dat ze haar mannetje stond en de zaak op orde hield. Maar stemmen? Dat hoorde niet. Daar bleef zij voor thuis. Ik kreeg het niet rond gedacht.

Het brengt mij aan het denken nu ik het er over heb. Want hoe zit het nu eigenlijk precies met het stemrecht? Ik weet dat het algemene stemrecht strijd heeft gekost, maar hoe het is gegaan? Wacht even, ik ga gewoon even naar google. En ja hoor mijn trouwe google, altijd tot hulp bereid, verleent mij het volgende citaat:
In de 19e eeuw worden de eerste politieke partijen opgericht. Maar bij de verkiezingen mag lang niet iedereen meedoen: alleen rijke mannen mogen stemmen. In 1917 krijgen alle mannen kiesrecht, in 1919 ook vrouwen.

In 1848 bij de oprichting van de politieke partijen was stemmen dus nog alleen voorbehouden aan de rijke mannen, want er was wel onderscheid, vond men. Jaren later, pas in 1917 mochten voor het eerst alle mannen meedoen.
De vrouwen moesten nog even wachten, zij mochten twee jaar later,   aantreden om te stemmen, in 1919.

Het algemeen stemrecht bestaat dus nog niet eens honderd jaar! En dat algemene stemrecht is niet vanzelf ontstaan. Er is een lange aanloopstrijd voor nodig geweest eer het toegankelijk was voor alle mannen en vrouwen.

Mijn moeder was van 1897. Toen zij tweeentwintig jaar was werd het algemene kiesrecht ingevoerd. Maar voor mijn moeder bleef, op Bijbelse gronden, het vrouwenkiesrecht een taboe. Zij gaf ons wel de ruimte er een eigen standpunt op na te houden. Het standpunt van mijn moeder is “tegenwoordig” in niet één partijprogramma meer terug te vinden.
Maar misschien zijn er ook nu nog vrouwen die niet stemmen. Het zou zo maar kunnen. Wat voor de één al lang achterhaald is, kan voor de ander een gewetenszaak zijn. We hebben het voorrecht, en dat ga ik steeds meer beseffen, dat we in een vrij en democratisch land leven. Een land waar we onze eigen overtuigingen kunnen hebben en onze eigen inzichten mogen volgen.

Ik ben oprecht blij, en heel dankbaar dat ik in zo’n land, in dit land, leven mag. En voor mij geldt dan ook dat ik van mijn stemrecht gretig gebruik maak want mijn stem mag niet verloren gaan.

Ik volg de politieke debatten op de voet. Ik vind het reuze interessant. Ik luister, en soms rijzen mijn haren ten berge als ik de retoriek van sommige voormannen hoor. En ik durf te stellen dat ik niet de enige ben die met gekromde tenen luister. Dat ik één van de velen ben die zich afvragen: Moet dit nu echt zo? Gelukkig, er zijn politici die hun eigen koers varen. Op hun eigen manier campagne voeren voor hun standpunten.

Er zijn grote problemen in dit land, in Europa, en overal om ons heen. Dat ik ga stemmen is noodzaak. En waarop, is een zeer serieuze aangelegenheid. In een democratie is stemmen meedoen met de verkiezingsstrijd. En dat iedere politiek leider lonkt naar het torentje hoort bij het politieke spel.
Als ik volgende week mijn stem uitbreng is dat een teken van mijn dankbaarheid dat ik kan stemmen. Dat wij hier al meer dan zeventig jaar in rust en vrede mogen leven.

Ik ga stemmen voor een goede verdeling van de welvaart.
Ik ga stemmen voor het welzijn van al mijn medeschepselen, mensen en dieren. Voor aandacht voor de schepping zodat ook komende generaties kunnen leven.

Mijn stem telt. Ik hoop op vijftien maart aanwezig te zijn op het feest van de democratie.

 

 

 

 

 

Dit bericht heeft 10 reacties

  1. Anoniem

    Heel mooi gezegd en ik hoop dat alle mensen zich bewust zijn van dit voorrecht om te mogen stemmen.
    Groet van Nelleke

    1. Mee op de wind

      Fijn wat je schrijft Nelleke. Ik raak er echt steeds meer van overtuigd hoe geweldig het is dat we kunnen stemmen op de partij van onze keuze. Dat we kunnen stemmen in vrijheid en vrede. Dankjewel voor je reactie.
      Groetjes, Maaike

  2. Nellie Bal

    Dag Maaike ,dat was een woord op z,n, tijd net voor de verkiezingen,maar wat je screef over je moeder ,dat was vroeger echt zo .dat was je moeder niet alleen die daar zo over dachten .en ik denk dat er hier ook nog wel enkelen zijn die niet gaan .ook de jeugd gaat niet allemaal hoor ,maar dat heeft weer een andere oorzaak , maar goed ieder voor zich ,en ga wel hoor Maaike . Hartelijke groet voo jullie samen.van Nelly Bal

    1. Mee op de wind

      Dag Nellie, Fijn om je weer te ontmoeten op mijn blog. Ja de verkiezingen hebben het land in zijn greep. En dat is goed want kiezen is een serieuze zaak. Ik heb wel even geaarzeld om erover te schrijven maar de drang om het te doen kon ik niet weerstaan. Naast al het gekrakeel leek het mij goed om stil te staan bij het geweldige feit dat wij hier kiezen kunnen. Ik voel mij betrokken bij de politiek en dat mijn stem telt stemt mij dankbaar.
      Ja ik denk ook dat er altijd nog vrouwen zijn die niet gaan stemmen uit overtuiging, en daar is de ruimte voor Niemand staat onderdruk. Mijn moeder is altijd bij haar standpunt gebleven. Maar zij heeft mij niet weerhouden het anders te doen en dat was ook vrijheid!
      Dankjewel weer Nellie voor je schrijven en jij ook groetjes van ons, Maaike

  3. Gerlien

    Hallo Maaike,
    Vandaag wordt het: twee in één. Heb om de één of andere manier, het kleermakers-verhaal gemist. Ja, dat “zelf naaien” is ook voor mij iets uit lang vervlogen tijden. Heb heel veel genaaid, eerst patroon tekenen en daarna begon het echte werk. Heb het altijd met veel plezier gedaan en nog, als we in het buitenland zijn en ik al die stoffen zie op de markten begint het te kriebelen. Intussen weet ik, dat er de moed niet meer voor heb om aan iets te beginnen. Ben er nu gewoon te lui voor en verontschuldig me dan met de gedachte, dat je andere mensen ook iets moet gunnen. Ja, ook ik maak graag gebruik van de hulp van de Turkse vakman! En dan het stemrecht, ben het helemaal met je eens en sluit me bij de woorden van Nelleke aan: laten we blij zijn met het voorrecht om te stemmen! Geniet van het mooie weer dat ons voor het weekend is beloofd.
    Lieve groet van Gerlien

    1. Mee op de wind

      Ja, eerst het mooie weer Gerlien. Heerlijk dat het er zo gezellig uitziet vandaag. Gijs en ik gaan straks naar het stadshart voor een kopje koffie. Misschien inspiratie opdoen voor een nieuw verhaal.
      Wat is het toch fijn dat die Turkse vakmannen voor ons, ouderen, het naaiwerk doen. Ik naaide vroeger ook en vond het altijd zo leuk om mooie stofjes te vinden, net zoals jij schrijft. Maar voor nu? Nee. ik heb er ook niet meer de moed voor, en zo is het. En het blogje over stemmen wat ik schreef is uit mijn hart gegrepen. Wat leven wij in een prachtig land waar we vrij en zonder dwang mogen stemmen. Ik weet dat niet iedereen het financieel het goed geeft. Maar juist daarom wil ik stemmen. We hebben inspraak, al worden de stemmen democratisch verdeeld.
      Dankjewel Gerlien! We zijn weer bijgepraat. Lieve groet, Maaike

  4. Anoniem

    Hoi Maaike. Het zal inderdaad wel op bijbelse gronden zijn geweest dat je moeder vond dat vrouwen niet mochten stemmen. Protestanten en Katholieken hebben zich lang verzet tegen dit fenomeen. Op school leerden wij al over Aletta Jacobs, die het al in 1883 probeerde, maar niet met succes. Geen kans. Zouden we in 2019 het 100-jarig bestaand algemeen Kiesrecht
    Ik volg de debatten en programma’s ook. Best boeiend. De Stemwijzer maakt alleen maar duidelijk dat er geen partij is die helemaal op jouw lijn zit, maar toch maar proberen de partij met zoveel mogelijke raakvlakken te vinden en daarop te stemmen.
    Het is erg moeilijk. Je zou zo graag de wereld wat mooier en minder vijandig en minder agressief willen hebben. Nu die toestand met Turkije weer.
    Welnu, we zijn bijna bij de woensdag. Stemmen
    En hopen. Dat het beter wordt en goed komt. Voor ons en de volgende generatie. Is toch mooi dat we allen door zo’n verhaal van jou er eens van gedachten over wisselen.

    1. Mee op de wind

      Dag Elly. In de loop van de tijd zie je uiteindelijk toch dingen veranderen. En een partij vinden die precies bij je past is moeilijk te vinden. Gelukkig valt er veel te kiezen met de 28 partijen van nu.
      De stemwijzer is wel een hulpmiddel maar uiteindelijk blijft het toch denkwerk. Het is goed voor ons al wat oudere hersenpan om goed na te denken, dat kan dus geen kwaad.
      Ja ik zou ook zo graag wat minder agressie en vijandigheid willen. Het nieuws volgen is boeiend maar ook vermoeiend en kan spanning geven. We leven toch wel in een erg onrustige tijd. Maar laten we eindigen met het mooie te zien en dat is dat we woensdag mogen stemmen. Ik vind het ook fijn om reacties op mijn blogje te krijgen het houdt de zaak en ons denken levendig. Dank en groetjes van Maaike

  5. Sarah

    Mijn schoonmoeder heeft nog nooit zelf gestemd, dit is uit respect voor haar vader die tegen het vrouwenkiesrecht was. Maar mijn schoonvader vond het belangrijk dat er geen stem verloren ging, dus in later jaren stemde hij voor haar. En nu hij niet meer leeft geeft ze het biljet mee aan haar zoon. ’t Moet wel een man blijven natuurlijk 😉

    1. Mee op de wind

      Ja, dat begrijp ik Sarah: het kiesrecht is aan mannen voor behouden. En dit kan zo dus allemaal in ons vrije land. We kunnen onze eigen overtuigingen en denkbeelden volgen. Ik vind het mooi als ik zie hoeveel respect je schoonmoeder voor haar vader heeft. Wat is het boeiend om naar het leven te kijken, gadeslaan hoe mensen denken en handelen. Hoe ouder ik word hoe meer ik ervan geniet. Ik hoop dat ik er nog een poosje over kan schrijven want het geeft mij vreugd. Met dank en groet, Maaike

Laat een reactie achter