Mijn vaders wasmachine

Het  is vroeg.  Nog  vóór  het  ochtendgloren.  Het  is  nog  donker  op  de  grote zolder  waar  wij  slapen. Moeder  sluipt  zachtjes  over  de  zolder  om  niemand  wakker  te  maken.  Maar  ik  ben  er  toch  wakker  van  geworden. Het  is  vandaag  maandag. En  dat  betekent: wasdag!  De  laatste  spullen  die  nog  mee  moeten  draaien,  worden  door  moeder  bij  elkaar  geschraapt.  Het  is  iedere  week,  vaste  prik zo. De  witte  zakdoeken  van  gisteren  haalt  ze  uit  de  broekzakken.  En  ook  andere,  nog  rondzwervende  spullen,  gaan  op  haar  arm  mee  naar  beneden. Ik  word  er  bijna  altijd  wakker  van. Maar  doe  dan  gewoon  alsof  ik  slaap!

Onze slaapkamer
Ik  lig, samen  met  mijn  oudere  zus,  op  de  grote  zolder  achter  een  dik  gordijn. Een geïmproviseerd  kamertje.  Het  gordijn  is  helemaal  tot  aan  het  plafond.  In  de  zomer  ben  ik  wel  eens  bang  dat  ik   zal  stikken  achter  dat dikke gordijn. We  hebben  boven  één  slaapkamer.  Daar  slaapt  Toos.  Zij  werkt  bij  ons  in  de  huishouding.  Ze  komt  helemaal  uit  Friesland  en  gaat  maar heel  af  en  toe  naar   huis.

De bedstede
Moeder  slaapt  beneden,  in  de  bedstee.  Er  zijn  beneden  drie  bedsteden.  Twee  in  de  voorkamer. En  één  in  de  achterkamer.  Alleen  de  bedstede  in   de  achterkamer  is  in  gebruik. Daar  slaapt  moeder.  De  bedsteden in  de  voorkamer  zijn  als  kast  ingericht. In  die  bedstee  van  de  achterkamer,  hebben  wij  allemaal  in  ons  eerste  levensjaar  geslapen.   Aan  het  voeteneind  van  de  bedstee,  hangt  een  krib.  Een  soort  houten  wiegje  voor  het   jongste  kind  van  het  gezin.  Op  volgorde,  hebben  wij  daar  alle  elf   in  gelegen.  Zolang  wij  baby  waren  lagen  wij  in  het  kribje.

Jan Visser                                                        Bedstede met links het kribje

Als  ik  nu  in  de  bedstee  kijk,  lijkt  het  mij  heel  benauwd.  Er  zijn  openslaande  deurtjes  voor  de  bedstee,  dat  wel.  Die  deurtjes  staan  natuurlijk  ’s nachts open. Maar  toch….  Moeder  heeft  in  de  zomer  ’s nachts  ook  nog  het  schuifraam van  de  achterkamer  naar  omhoog.  Ik  vind  het  maar  eng,  want  iedereen  kan  door  de  opening  naar  binnen  sluipen. Maar  onderin  de  bedstee,  achter  de  schuifdeurtjes,  heeft  moeder  haar  gummilat  liggen.  Voor  eventuele  insluipers.   Maar  die  heeft  ze heeft nooit  hoeven  gebruiken.

Het  verzamelen  is  klaar  en  moeder  gaat  de  trap  af,  naar  beneden.  De  trap  komt,  met  een  deur  in  de  achterkamer  uit. Ik  wil  best  nog  even  slapen,  en  draai  mij  op  mijn  zij.  Maar  daar  komt  niet  veel  van  terecht.  De  broers  staan  een  poosje  later  ook  op.  Zij  gaan  naar  hun  werk,  of  naar  school.  Iedere  keer  hoor  ik   weer  een  ander  geluiden. Aan  de  overkant  van  de  zolder  slapen  de  broers.  Het  gordijn  sluit  wel  het  zicht  af.  Maar  niet  de  geluiden. Weet  je  wat,  ik  ga  er  ook  maar  uit.  En zo  ben  ik om  zeven  uur  al  beneden. Toos  heeft  de  ontbijttafel  al  gedekt.  Op  maandag  blijft  moeder  altijd  in  de  schuur  bij  de  was. “Wat  ben  jij  vroeg”  zegt  Toos. Ik  ga  aan  tafel  en  eet  lekker  mijn  boterhammetje op. Als  ik  daarmee klaar  ben  loop  ik  naar  de  schuur.  Dat  kan  binnendoor,  want   de  stenen  schuur  is  aangebouwd  aan  het  huis.

Aan  de  was
Moeder  hangt  met  haar  hoofd  boven  de  waskuip.  Haar  bril  is  beslagen.  Als  ze  mij  ziet  reikt  ze  haar  bril  aan: “leg  jij  die  eens  even  voor  mij  weg”  zegt  zij. Ik  kijk  in  de  waskuip.  De  vin  van  de  wasmachine  draait  razend snel  heen  en  weer  door  het  hete  sop.  Het  wasgoed  wordt   wild  heen  en  weer  geslingerd  door  de  waskuip.  Iedere  keer  komt  er  een  ander  stuk  wasgoed  naar  boven. Moeder  pakt  de  wasknijper  en  geeft  die  aan  mij.  Nu  gaat  zij  de  was  door  de  wringer  halen. “Wil  jij  het  wasgoed  opvangen  dat  uit  de  wringer   komt”?  vraagt  ze. “Goed  opletten  hoor,  dat  je  vingers  er  niet  tussen  gaan” zegt  moeder.  Het  wasgoed gaat  stuk  voor  stuk  door  de  elektrische  wringer.  Ik  leg  alles  op  een  hoge  stapel. Straks  wordt  alles  gespoeld.

Ineens  staat  Koen  in  de  schuur.  Hij  komt  zijn  fiets  halen. Koen   werkt  in  een  slagerij  op  het  dorp.  Ik  ga  opzij  om  hem  door  te  laten.  “Nou  ik  ga  hoor!  Tot  vanavond” roept  hij.  “Voorzichtig”  roept  moeder.   Dat  zegt  zij  altijd.  Tegen  iedereen  die  weg  gaat.

“Ziezo” zegt  moeder: “nu  nog   spoelen, en  klaar  is  Kees.”  Moeder  pakt  het  “popje  blauwsel”  dat  ligt  te  wachten.

62700_1Het  popje  blauwsel  is  een  klein  buideltje  waar  een  blauwe  kleurstof  in  zit.  Het  kleurt  het  water helder  blauw.  En, misschien  wordt  de  kraakheldere  was  er  nog  wel  witter  van.

2000-003

 

 

 

 

 

Als  de   was  helemaal  klaar  is,  boent  moeder  de  waskuip  heel  goed  schoon. “Ja”  zegt  zij: “want  morgen  moet  er  melk  in  voor  de  kaas.”

Het  bleekje
Het  is  vandaag  mooi  weer.  En  dan  gaat  de  was  ook  nog  op  de  bleek.  Ik  loop  met  moeder  mee naar  de  voorkant  van  het  huis. Daar  ligt  een  grasveldje,  dat  ook  wel  het    bleekje  wordt  genoemd.  Ik  help  mee  en  leg  de  was  keurig  glad  op  het  gras. Zo  heeft  moeder  mij  dat  geleerd.  Vanmiddag  als  de  was  droog  is,  wordt  alles  binnen  gehaald.  En  daarna  volgt  dan  nog  de  enorme  strijk.

Mijn  vader
Het  was  een  heel  karwei,  dat  wassen  vroeger. Mijn  moeder  heeft  echter  weinig  klagen  voor  die  tijd.  Want  mijn  vader  koopt,  kort  voordat  hij  in  1939  overlijdt,  een  elektrische  wasmachine, met  een  elektrische  wringer.  Het  wasgoed  stuk  voor  stuk  boenen  is  nu  verleden  tijd. Het  is  de  eerste  wasmachine  die  Miele  hier  op  de  markt  brengt.

01_00_Wies_Arie_Sr_195_tante_Marie_met_Nieuwe_Miele_Wasmachine_01                                             Precies dezelfde Miele wasmachine had mijn moeder

Deze  wasmachine  gaat  haar  taak  enorm  verlichten.  De   kinderschaar  blijft  zich  uitbreiden  en  daarom  is  deze  wasmachine  bijzonder  welkom. Als  mijn  vader  in  1939  overlijdt  is  mijn  moeder  van  mij  in  verwachting.  Ik  ben  het  elfde  kind.  Het “pottenschrappertje” zei  mijn  moeder  altijd!

Helaas  heeft mijn  vader  dus  niet  meer  de  onschatbare  waarde  van  zijn  aankoop  meegemaakt.  Want  tijdens  de  oorlog  zet  mijn  moeder  de  wasmachine  ook  voor  andere  doeleinden  in. Weldra  slaat  de  vin  van  de  waskuip  weer  wild  heen  en  weer.  Maar  nu  door  de  melk.  De  geëmailleerde  waskuip  blijkt  uitermate  geschikt  voor  het  karnen  van  boter  en  kaas. Het  stremsel  voor  de  kaas  krijgt  zij  van  een  kaasboer.  De  kaas  krijgt  maar  bitter  weinig  tijd  om  belegen  te  raken.

En  mijn  moeder  wordt,  vooral  in  die  moeilijke  oorlogsjaren,  steeds  herinnerd  aan  de  zorgzame  toewijding  van  haar  man.  Mijn  vader!

Wat  lang  geleden  allemaal!

Dit bericht heeft 52 reacties

  1. Clazien

    Dag Maaike,
    Wat een mooie herinnering! Ik zie het zo voor me gebeuren.
    Wij hadden niet zo’n groot gezin – ik ben de jongste van vier – en ook mijn moeder was vroeg weduwe, maar dat was-ritueel ging grotendeels op dezelfde manier.
    Prachtig om te lezen !

    Hartelijke groet,
    Clazien.

    1. Mee op de wind

      Dag Clazien,
      Gezellig dat ik je weer ontmoet op mijn blog!
      Ik zie die wasmachine nog altijd voor mij. En de witte melk voor de kaas.
      Mijn moeder, zó blij met haar kaas. Ja allemaal herinneringen!
      Hartelijk dank voor je fijne reactie en met de gedeelde herinnering
      Groet van Maaike

  2. Sjanneke

    Hallo,

    Wat fijn u weer terug te lezen na de vakantie..
    Prachtig verhaal, wat moet het vroeger toch zwaar zijn geweest, een alleen staande moeder zonder al die luxe die we vandaag de dag hebben..
    Ik wens u nog een fijne week..
    Groetjes Sjanneke

    1. Mee op de wind

      Dag Sjanneke,
      Fijn dat je er ook weer bent! Hartelijk dank voor je inlevende reactie.
      Ja het was zwaar. Soms, voor het hele gezin!
      Maar mijn moeder hield meestal een goed overzicht.
      En we waren tevreden met wat er was! Zonder veel luxe. Hoewel de wasmachine best een luxe was.
      Groetjes van Maaike

  3. Henny

    Vorige week dacht ik nog aan die grote zolder en ik weet nog dat er kamertjes werden gemaakt.
    Alleen het merk van de wasmachine, zou het ook een Velo geweest kunnen zijn? Die werden in Barendrecht gefabriceerd.
    De schuur kan ik nog uittekenen met de gootsteen en de wc; in de winter kon je niet doortrekken want dan was het water in de stortbak bevroren. Ook wel eng in die schuur, want er liepen weleens muizen.
    Bedankt weer en ik kijk weer uit naar uw volgende verhaal.
    Lieve groeten.

    1. Mee op de wind

      Dag Hennie,
      Leuk nog een nichtje op mijn blog!
      Zo ontmoet ik ook nog mijn vele familieleden. Heel gezellig!
      Nee de wasmachine was precies hetzelfde zoals de foto op mijn blog.
      Maar dat was, waarschijnlijk, nog voor jou tijd Hennie.
      Het was 1938/1939 toen mij vader hem voor mijn moeder kocht.
      En in die schuur, daar werden we in de teil gewassen. Brr koud, plus muizen!
      Misschien volgt nog een verhaal erover? Allemaal bekend voor jou!
      Groetjes,
      tante Maaike

    2. Anneke Groenendijk

      Dag Henny, leuk om je hier tegen te komen. Ik begrijp niet hoe jij het voor je kan zien. Gaat dit dan over het huis, dat later jouw ouderlijk huis werd?
      Groeten van je nicht

      1. Mee op de wind

        Anneke, ik plaats je schrijven op de reacties.Hennie kan het dan zelf beantwoorden.
        Ik snap dat het vragen bij je oproept. Je hoort er nog van!
        Groetjes van
        tante Maaike

        1. Henny

          Dag Anneke, ik heb een privé bericht geplaatst op facebook.

  4. Christien Oskam

    Goedemiddag Maaike,

    Wat leuk , kaas maken in een wasmachine. Wij hadden er thuis ook zo een .
    Je schreef dat je moeder het stemsel van een kaasboer kreeg was dat misschien mijn schoonvader, Floor Oskam?

    Een hartelijke groet Christien Oskam

    1. Mee op de wind

      Dag Christien,
      Ja hoor! Het gaat over jou schoonvader: Floor Oskam.
      Ik zie hem nog voor mij. Hij kwam altijd op vrijdag. Je schoonouders waren vrienden van mijn moeder.
      En ik ging soms met mijn moeder mee naar hen toe.
      Wat ontzettend leuk dat je hierop reageert!
      Ja dat kaas maken in een wasmachine vind ik ook zo leuk. En heel inventief van mijn moeder!
      Tot ziens op mijn blog.
      Groetjes,
      Maaike

  5. Teunie

    Dat was nu typisch iets voor oma: kaas maken in de wasmachine :-). Ik moet nog zó vaak aan haar denken! Ze verspilde ook nooit iets. Daarvoor had ze het vroeger veel te arm gehad. Ik zie haar nog de koud geworden thee bij de planten gieten. En ze schepte ook altijd de room van de boerenmelk, om daar met behulp van een pakje Klopklop een potje slagroom van te kloppen.

    Teunie

    1. Mee op de wind

      Dag nicht Teunie,
      Ja, en hoe inventief om het uit te denken.
      En ook, met klopklop van de afgeroomde melk slagroom maken.
      Ieder plasticzakje werd gewassen, gedroogd, en hergebruikt!
      Als je erover nadenkt, in deze tijd van verspilling, ontdek je hoe leerzaam!
      Groetjes Teunie, van tante Maaike
      En succes, met je veel gelezen blog!

  6. Gerlien

    Goedemorgen,
    Wat een heerlijk verhaal, ook bij ons gebeurde het op bijna dezelfde manier. (ben van 45) De avond van tevoren werd de witte was in een emmer achter op het fornuis gezet om te trekken en deze ging dan de volgende morgen in de “houten” wasmachine. Daarna onder de wringer door en ik heb heel wat keren mogen draaien. Na de witte-, de bonte was en daarna werd het water gebruikt om de straat achter ’t huis mee te schrobben over efficiënt gesproken. Leuk om het allemaal her te beleven, hoop dat er nog vele herinneringen volgen.
    Groetjes uit een mistig Enschede.

    1. Mee op de wind

      Dag Gerlien,
      Een oude bekende op mijn blog. Gezellig!
      Ja, het is het verhaal van onze generatie. En wat hadden onze ouders veel te doen.
      Maar wij moesten er ook aan geloven, dat is zeker. Ik heb heel wat muurtjes geboend
      en let wel, met een keiharde borstel. Dan werd het pas echt schoon!
      Zo was de tijd toen. Het was echter ook een gezellige tijd.
      Gedeelde herinneringen spreken altijd aan! Herkenning van wat er was.
      Dank weer Gerlien, voor je meebeleven en je reactie!
      Groetjes, van Maaike

  7. JBR

    Ook in de 60-er jaren waste mijn moeder met een vergelijkbare wasmachine. Zij moest het water verwarmen met een dompelaar. Ik weet nog hoe blij ze was toen er ‘moderne’ wasmachine kwam samen met een losse centrifuge.
    Mijn oma was ook al vroeg weduwe en heeft 14 kinderen groot gebracht. Ook al ken ik haar alleen uit de verhalen van mijn vader en moeder, haar levenslust en kracht leven nog altijd door in onze familie.
    Het is fijn en herkenbaar om uw verhalen te lezen, ik ben blij dat u ze wilt delen.
    JBR

    1. Mee op de wind

      Dag Janny,
      Ja, ik weet ook nog van de dompelaar. Dat water verwarmen was inderdaad een hele crime.
      Maar de moderne tijd kwam er snel aan!
      Wat waren onze ouders en grootouders toch vaak krachtige mensen. Deze kracht en verhalen leven in families voort!
      Dat lees ik ook bij u!
      Ik ben altijd blij met reacties. Dat geeft mij moed en stimulans om door te gaan. Hartelijk dank ervoor!

  8. Constance

    Goedenmiddag,
    Wat een prachtig verhaal.Een opsteker voor de vrouwen van nu.

    1. Mee op de wind

      Dag Constance,
      Ja, over vroeger gesproken, dat waren vaak sterke vrouwen!
      Als kind vind je het gewoon. Later ga je pas echt zien, hoeveel liefde en kracht mijn moeder bezat.
      Ik heb er veel van geleerd. Ik ben heel blij met je reactie en toevoeging.
      Groeten, Maaike

  9. Hobbyloes

    Wat een fijn verhaal en wat was je moeder een sterke vrouw!
    In mijn jeugd ging ik vaak op de fiets naar goede vrienden van mijn ouders, die hadden een klein boerderijtje, en daar kwam ik met veel plezier. Het was altijd druk, maar zo gezellig! We speelden in de schuur in het hooi en in huis stond er altijd wel een ketel of een pan te pruttelen op de platte kachel. Als er een koe gekalfd had kregen we een bordje biest, zo lekker!!! Toen ik trouwde kreeg ik de wasmachine van mijn moeder, met een wringer en een losse centrifuge (die heb ik trouwens nog steeds!) en mijn moeder kocht een AEG Turnamat, toen erg modern.
    Ik heb me helemaal ingeleefd in je verhaal, het was toen nog een heel andere tijd, veel rustiger, ook al moesten ze erg hard werken.
    Heel fijn om te lezen.
    groetjes, Loes

    1. Mee op de wind

      Dag loes,
      Je geeft een mooi verslag van vroeger jaren. Fijn dat mijn schrijven dit bij je oproept. En het is leuk om te lezen
      hoe je genoot op dat boerderijtje! En hoe huiselijk het er naar toe ging.
      Wat is er ontzettend veel veranderd in de verstreken jaren. Natuurlijk waren er vroeger vaak veel zorgen om rond te komen.
      Maar de saamhorigheid in een gezin of familie was groot. En het leven was zoveel rustiger om je heen.
      Hoewel het mijn streven blijft mijn leven overzichtelijk en rustig houden!
      Hartelijk dank voor je gezellige reactie en je aanvulling.
      Groet,
      Maaike

  10. Henriette

    Zo’n wasmachine stond bij mijn Opa en Oma nog in de schuur voor latere noodgevallen .

    1. Mee op de wind

      Dag Henriette,
      Ja, regeren is vooruit zien. En zoiets waardevols deed je niet zomaar weg, denk ik.
      En voor noodgevallen is het natuurlijk helemaal niet zo gek als je iets achter de hand hebt!
      Leuk dat jij je dat ook nog herinnert.
      Hartelijk dank voor je inbreng en reactie.
      Groetjes, Maaike

  11. hb. meiswinkel

    hallo beste mensen, waar ik de wasmachine hier zag , moest ik ook aan te huis denken. en da viel mij in dat ik nog het Garantie bewijs van deze wasmachine heb. leuk is het om zo aan vroeger herinnert te worden.
    groetjes Brigitt

    1. Mee op de wind

      Dag Brigitt,
      Wat bijzonder dat jij nog een garantiebewijs van deze wasmachine hebt.
      En door de verhalen komt er weer veel terug van vroeger. Dat is bij mijzelf zo en ook bij veel anderen, lees ik.
      En daar horen allerlei gevoelens bij. Fijn dat je er van geniet!
      En dank voor je leuke reactie!
      Groet,
      Maaike

  12. krijntje

    goede morgen,

    wat een mooie manier van herinneringen beschrijven.
    mijn moeder is wel van de volgende generatie, maar toch als kind de oorlog meegemaakt, en wist ook wat zuinig aan doen was. op de” geut”van onze boerderij” stond ook een Turnamat. het hete waswater van de witte was werd in de pompbak opgevangen, en daarin werden dan de overalls en erg vieze werkbroeken vast in voorgeweekt, voor ze de wasmachine in gingen. waar ik ook nog vaak aan denk is die aardappelschrab-machine. daar gingen dan de nieuwe aardappelen of worteltjes in, af en toe wat water er in gieten, en dan kon je ze er schoon en wel uithalen om te koken. prachtig vond ik dat altijd als kind. de kleintjes (!) moesten er wel uit de buurt blijven, want water en stroom samen was toch altijd gevaarlijk !
    succes met het verhalen van uw herinneringen.

    vriendelijke groet,
    krijn.

    1. Mee op de wind

      Hartelijk dank Krijntje voor je reactie.
      Wat ik zo leuk vind is, dat u het een mooie vorm van beschrijven vindt!
      Want ik heb er inderdaad over nagedacht in welke vorm ik het wilde doen.
      Vanuit het perspectief van het kind schrijf ik veel herinneringen. Omdat mij dat heel goed ligt!
      Soms is dat best moeilijk!
      De tijd verandert razend snel. Daardoor zijn er snel herinneringen van voorheen.
      En ook bij u komen die zomaar naar boven. Klaar om doorverteld te worden
      Dank voor het delen ervan.

      Groeten van
      Maaike

  13. Anneke Groenendijk

    Dag T.Maaike,
    Wat een mooi verhaal! Ik waan me in het museum van mijn familie.
    Mijn oma was een propere vrouw, denk ik. Want schonere kaas kun je je niet bedenken, toch?
    Ik ben ook benieuwd naar het verhaal van de eerste zurezult. Weet u hoe dat is gegaan?
    Groeten weer

    1. Mee op de wind

      Aan nicht Anneke,
      Dat zeg je leuk! Je in het museum van je familie wanen.
      Ja deze verhalen komen uit mijn jonge kindertijd. Er is toen veel gebeurd.
      Soms buitelen de herinneringen over elkaar heen. Er is veel stof om te schrijven.
      En die kaas was naast lekker, inderdaad heel lekker!
      Het verhaal van de zure zult weet ik van heel nabij. Daar hoop in ook nog over te schrijven.
      Maar even geduld Anneke, want er liggen andere verhalen te wachten!
      Dank voor je reactie.
      En een groet,
      van tante Maaike

  14. wilma

    Wat mooi zo’n herinnering.
    Mijn moeder heft ook de oorlog bewust meegemaakt. We hoorden hele verhalen over de “wasdag”.
    Later had mijn moeder ook zo’n sort wasser. Kan me nog wel herinneren dat als de wasmachine( de betere,) kapot was, dat ze toch de oude weer naar voren haalde en wassen en nog even door de centrifuge.
    Als ik mijn oma horde was de was in de oorlog met ook een groot gezin niet niks.
    Wat een wasleven hebben we vandaag.
    Zelf droog ik de was graag buiten ,maar hier oversee houden de mensen daar niet zo van. Geef mij de wind maar.
    Groet,
    Wilma

    1. Mee op de wind

      Dag Wilma,
      Allereerst hartelijk dank voor uw reactie.
      Ja dat wassen was een heel gedoe. En ik lees dat uw moeder ook al een wasmachine achter de hand hield.
      Bij veel mensen gaat de was in de droogtrommel voor het gemak. Zoals ik schreef, vroeger ging hij op de bleek.
      Allemaal herinneringen die wij opgeborgen hebben. Zij komen zomaar spontaan weer boven. Wonderlijk eigenlijk.
      Door het schrijven blijven zij bewaard!
      Groeten van
      Maaike

  15. Margo

    Mooi die herinneringen! Mijn moeder had dezelfde wasmachine, maar die had ze wel veel later gekocht. Er is pas een leuk boek uit, dat heet ‘Gouden Jaren’ door Annegreet van Bergen. Het gaat over hoe enorm ons leven is veranderd de laatste 50 jaar. Heel boeiend en veel foto’s!

    1. Mee op de wind

      Dag Margo,
      Ja die wasmachine was toen mijn vader hem kocht heel modern!
      Dus ik begrijp dat hij nog wel een poosje heeft bestaan. Tot de nieuwe tijd kwam en alles nog makkelijker werd!
      Leuk dat je dat boek meldt. Ik ken het niet maar ga kijken waar ik het kan vinden.
      En inderdaad, wat is er veel veranderd. Ik ben blij met je reactie en aanvulling.
      Hartelijk dank ervoor!
      Groeten van Maaike

  16. Klara Jansen

    Zeer leuk artikel en erg leuk om te lezen. Ik heb deze op Facebook even gedeeld.

    1. Mee op de wind

      Dankjewel Klara voor je fijne reactie. En voor het delen op facebook!
      Groeten van Maaike

  17. Cris

    Leuk om uw verhalen te lezen.
    Dankzij de uw nichtje Teunie, wat is die vindingrijk en vol energie, kwam ik op uw blog terecht.
    Een hartelijke groet uit de Hoeksche Waard,
    Chris

    1. Mee op de wind

      Welkom op mijn blog Chris! Ik hoop dat mijn verhalen blijven boeien.
      Ja, nichtje Teunie vindt zelfs ook nog tijd om te schrijven.
      Mijn ervaring is inmiddels dat, als je eenmaal een blog hebt, het schrijven bij je leven hoort en vreugde geeft!
      En zo vergaat het haar ook, denk en weet ik.
      Evengoed blijft het een prestatie dat zij het allemaal voor elkaar krijgt!
      groet van Maaike

  18. anna

    Dag Maaike,
    Dank je wel voor je mooie verhaal..
    Ik ben nog maar pas abonnee.
    En ik ben van 1943
    Het verhaal van de was machine is mooi.
    Mijn moeder kreeg pas in 1962 een was machine.
    Toen was mijn oudste zus al getrouwd. Zij is van 1939.
    En woonde ik al in het Ned. Herv. Diaconessenhuis op de Overtoom in Amsterdam. Waar ik mijn opleiding tot verpleegkundige heb gedaan.
    Nu woon ik in Amstelveen. Mijn ouders kregen drie kinderen..drie dochters. ik ben de middelste. Ga maar zo door met je verhalen hoor. Ze zijn heel mooi Maaike. dag, anna

    1. Mee op de wind

      Dag Anna, dat is leuk weer eens een reactie op een “oud verhaal.” Op dit moment worden er heel veel oudere verhalen gelezen en dat stemt mij blij. Ik vind het leuk wat je schrijft en dat je vertelt over jezelf. Ik hoop nog een poosje door te kunnen gaan, het schrijven geeft mij veel plezier en als het andere ook pleziert kan het niet mooier, toch? Dank voor je reactie Anna. Groet van Maaike

  19. nelly zandee

    ik heb je verhaal gelezen dank zij teunie ik ben van 1931 en lees de blog van teunie en zag je blog ik heb genoten van je verhalen vooral nu ik zo oud ben en veel aan vroeger denk.ik was 18 jaar toen mijn moeder stierf ik heb 4 broers en geen zus dus ik moest het huishouden doen .zaterdags zette ik de was in de soda smaandags met de handwringer en dan in de houten wasmachien met motor.5 emmers heet water halen bij de waterstoker aan de overkant v.d.straatdan de sunlichtzeep schaven wasgoed met groenezeep insmeren enz.als laatste deed ik de bakkers broeken van de buurman draaien maar daarna moest ik wel veel emmers koud water halen om te spoelen allemaal meel onderin maar je deed dit om elkaar te helpen.

    1. Mee op de wind

      Welkom in de lezerskring Nelly! Fijn om te horen dat je geniet van de verhalen. Teunie is een nichtje van mij. Het schrijven zit blijkbaar in de familie. Erg dat je je moeder al zo vroeg moest missen in je leven. En dan lag het vroeger voor de hand dat de dochter thuis kwam. Je bent van 1931 dat is niet piepjong meer kun je wel stellen. Ik werkte in een slagerij hij mijn broers daar was een waterstokerij bij. Een emmer het water kostte als ik het mij goed herinner 10 cent. Ongelofelijke verhalen uit de
      oude doos! Ik hoop dat het volgende verhaal in je postvak rolt. Voor mijn dank en groet Maaike

  20. nelly zandee

    ik wil even nog wat zeggen over barendrecht in 55 zijn we gtrouwd en in barendrecht gaan wonen aan de marijkesingel toen nog een dorp aan de overkant was een tuinderij van niemandsverdriet. in de hongerwinter gingen wij suikerbieten halen dat was ver lopen voor ons wij woonde bij het mijnsherenplein in r,dam zuid.ik kan wel een boek schrijven over die tyd.daarna jan.45 lopend naar de hoeksewaard om eten was toen 13 jaar.we sliepen in een schuur bij de velofabriek de pijp staat er nog.

    1. Mee op de wind

      Dag Nelly, in mijn boek haal ik het gedicht aan: Kom vanavond met verhalen hoe de oorlog is verdwenen. En herhaal ze honderd malen, alle malen zal ik wenen.
      Inderdaad het was een barre, boze tijd. En vergeten doe je het nooit. Dat lees ik ook in jouw reactie. Ik was vijf jaar en jij 13 jaar en jij moest op weg voor eten in barre omstandigheden, dat zal je altijd bijblijven.
      Op mijn netvlies staan uitgehongerde mensen en kinderen zoals jij die op zoek waren naar eten, en bij ons langs kwamen.
      De Marijkesingel in Barendrecht kwam later na mijn kinderjaren. Jij kent dus ook Barendrecht en weet ook hoe het dorp is veranderd.
      Ik vind het fijn dat je reageerde op een oud verhaal, fijn dat die nog altijd gelezen worden. Een groet van Maaike

  21. nelly zandee

    ja ik lees graag je verhalen over vroeger. ik heb nu ook je boek besteld bij de hertog hier in middelburg.ik had nog een boekenbon .anders had ik hem bij jou besteld.ik ben zeer benieuwd naar je andere verhalen.groetjes nelly.

    1. Mee op de wind

      Dag Nellie, Leuk dat je het boek hebt besteld1 In het boek”Mee op de wind” vertel ik in chronologische volgorde mijn verhalen over vroeger. Ik hoop dat je zult genieten bij het lezen. Toen ik eenmaal mijn blog was gaan schrijven kwamen alle verhalen weer boven. Ik ben nu een beetje uitgeschreven over vroeger, al komt er meestal wel een terugblikje naar vroeger in mijn schrijfsels van nu. Ach, en over het nu valt ook zoveel te vertellen, dus hoop ik nog een poosje door te schrijven en hoop ik dat mijn trouwe lezerskring blijven genieten van mijn schrijfsels over nu en vroeger. Ik ben veel in Middelburg geweest, daar woonde voorheen een zus van mij. Nu woont zij in Goes. Middelburg vinden we altijd weer een leuke stad om te wonen en om te bezoeken. Met dank voor je reactie en vriendelijke groet Maaike

      1. nelly zandee

        ja het is fijn wonen in middelburg ik woon er nu 9 jaar ik ben in januari 2010 getrouwd met de vader van mijn schoondochter.heel apart he.ja zo kan je leven veranderen.ik had dit nooit meer gedacht.ik heb nu weer iemand om voor te zorgen.ik heb je boek gelezen,het is zo mooi .ik hoop dat je nog veel verhalen mag schrijven ik geniet ervan lieve groet van mij.

        1. Mee op de wind

          Dag Nelly, ja wel apart wat je schrijft over je tweede huwelijk, neem ik aan. Gelukkig toch als je weer iemand vindt om samen verder te gaan.

          Fijn dat je zo genoten hebt van mijn boek. De verhalen staan nu op een laag pitje in verband met de ziekte van mijn man. Een dezer dagenhoop ik een schrijven erover te posten op mijn blog. We hebben het druk met ziekenhuisbezoek etc.
          Hartelijk dank voor je reactie Nelly en lieve groet van Maaike

  22. nelly zandee

    heel veel sterkte hoor.

    1. Mee op de wind

      Dankjewel Nelly.

      Groetjes, Maaike

  23. Dini Delhij-Schets

    Nou ik heb dit zitten lezen, en inderdaad zoals je het beschrijft ja zo was het bij ons thuis ook, maar wij moesten altijd voor de was, emmers water putten uit de regenput, en bij ons thuis hadden ze een fornuis, van zo,n 120cm doorsnee met op de bodem planken, zodat het wasgoed niet kon verbranden, als we dat fornuis op zondag avond, moesten warm stoken met hout, totdat de was begon te koken, als we dan de andere morgen, dus op maandag in het wasmachien konden doen, het was een houte Velo wasmachine, met een wringer erop. Bij ons thuis waren 9 kinderen, dus een wasje van 11 personen. nou rond het middag uur, was heel de was wel gedraaid, maar tot ,savonds was je bezig, met de was spoelen, bleken en drogen. En in de winter of op regenachtige dagen, nou dan moest de was, op zo,n houten rek bij de kachel gedroogt worden! Maar ik heb zelf als dienstbode gewerkt, bij een melkboer, en daar moest ik nog wassen met een wasplank en een wasborstel in een teil met sunlichtzeepsop, en zo de was schoon zien te krijgen. Dus dat was helemaal tijdrovend!

    1. Mee op de wind

      Ja dat waren barre tijden Dini. Wij hadden ook een groot fornuis in de schuur staan maar de wasketel ging op het petroliumstel. Dat wassen was een hele klus dat weet ik ook nog. En die Velo wasmachines die ken ik ook want de fabriek ervan stond op Barendrecht, de plaats waar ik geboren ben. Wat leuk dat je allemaal dingen aanhaalt die ik zo goed ken en weet van vroeger. Een mooie aanvulling op mijn blog. Daarom hartelijk dank voor je reactie waarin je schrijft over lang vervlogen tijden. Groet, Maaike

  24. sonja

    Zo’n Miele wasmachine met schoep moet nog heel lang gemaakt en verkocht zijn. Mijn moeder kreeg er een, haar 1e, ongeveer 1962. Op maandagmorgen had ik de 1e uren vrij van school en dan hielp ik haar, want inderdaad, je moest er zelf heet water in doen en ook weer zelf het sop weggooien of je moest zoals wij later konden, het water laten weglopen in de WC. Heel vuil witgoed werd uitgekookt in de wasketel. Toch was mijn ma dolblij met haar wasmachine wat ik mij , nu met mijn volautomatische AEG wasdroger, niet meer kan voorstellen.

Laat een reactie achter