Nog nooit zo blij geweest dat er machinisten bestaan!

Een blog vers van de pers.

Het is hoog tijd om weer eens naar mijn zus in Goes te gaan. En dat ga ik doen met het openbaar vervoer, de auto blijft maar eens op stal.
De regiotaxi die mij naar Amsterdam- Sloterdijk gaat brengen staat precies op tijd 9.15 uur voor de deur.  Wat een geweldige voorziening is die Regio taxi toch!

Ik ben aan de vroege kant op het station maar na wat gezoek vind ik het koffiehuis.
En daar staat een heerlijke fauteuil op mij te wachten.
Het is druk op de vroege ochtend. Vanuit mijn comfortabele leunstoel kijk ik genoeglijk al het gedoe om mij heen aan. Weer eens iets anders dan met mezelf koffie drinken.

De trein rijdt keurig op tijd binnen, eigenlijk verloopt alles als een zonnetje.
In de trein loop ik het trapje op naar boven. Er is genoeg ruimte om een goed plekje te zoeken – wat belangrijk is, want de treinreis gaat twee en een half uren duren.
Misschien kan ik wel een uiltje knappen, het slapen was pet vannacht.
Kijk hier, dit is een uitgelezen plekje en ik heb alle ruimte.
Zodra ik zit realiseer ik mij: fout gekozen, Maaike. Achter mij zit een meisje aan haar telefoon en in een stortvloed van woorden vertelt zij haar verhaal aan iemand.
Mijn hoop dat ze zo wel klaar zal zijn gaat na verloop van tijd in rook op.
Maar er zijn ergere dingen dan dit. En soms wordt het zelfs vrolijk als het meisje onbedaarlijk moet lachen.

De trein zet zich na iedere stop traag in beweging maar wat geeft dat, ik heb de tijd.
Het is eigenlijk heel fijn, een treinreis. Ik hoef alleen maar te zitten en terwijl ik mij laat rijden kan ik heerlijk naar buiten kijken.
Mijn tevreden overpeinzing is wat voorbarig, want opeens klinkt de stem van de machinist door de luidspreker: “Dames en heren. Vanwege een ongeval op ons traject zal deze trein niet verder rijden dan Den Haag Hollands Spoor. Het zal wel enige tijd kosten eer alles is hersteld. Voor reizigers naar Rotterdam zal op Hollands Spoor een bus worden ingezet”.
Als ik om mij heen kijk zie ik iedereen onverstoorbaar door appen alsof er niets is gezegd. Zou dit voor hen inmiddels aan de orde van de dag zijn?
Gelukkig heb ik nog even tijd om te overdenken wat ik ga doen, want wil ik dit allemaal wel? Overstappen op een bus naar Rotterdam ? Vandaar een trein zien te vinden die naar Goes gaat. En wie zegt mij wat zich verder nog voor doet eer ik in Goes geboemeld ben? Daarbij is het weer ook niet uitnodigend.

Op het perron in Den Haag kijk ik naar buiten en schrik mij een hoedje.
Het ziet zwart van mensen.
Ineens rijzen de bekende beelden voor mij op van overvolle perrons en wachtende mensen. Zittend op de bank denk ik dan: gelukkig sta ik daar niet in.
Hoe moet ik straks, tussen die krioelende mensen, mijn weg vinden? En waar staat die bus eigenlijk? Bovendien zal die bus overvol zijn. Nee, dat wordt het niet op mijn leeftijd.
Ik kijk verbaasd naar mijn gedachten. Het is niet mijn gewoonte zo te denken.
Maar vandaag dus wel en ik vind het zelfs wijs van mijzelf.

Even later sta ik op het perron tussen andere reizigers. En zoals iedereen heb ik de smartphone uit mijn tas gehaald om te kijken of er nieuws is.
Ik heb het geluk dat ik vorige week een NS app op mijn smartphone heb geïnstalleerd.
Dat komt nu goed van pas. Ik kan nu in ieder geval op de app kijken of er nieuws is.
Het enige wat ik zie is het oude nieuws dat er treinen uitgevallen zijn. Dan maar de borden volgen.
En na enig wachten verschijnt op de borden de verrassende mededeling dat over een  paar minuten de trein naar Amsterdam binnenrolt. Wat een opluchting, wat een geluk!

Blij dat er schot in zit, stap ik in de trein.
Het kost wel enige wachttijd eer de trein vertrek, er moet kennelijk nog iets geregeld worden. Maar wat zou dat, ik zit droog en wel in een trein die mij maar naar huis gaat brengen.

Tot de volgende mededeling door de luidsprekers klinkt: “Dames en heren.
In deze trein is geen machinist aanwezig. Deze trein zal niet vertrekken. U kunt allen uitstappen en wachten op een volgende trein”.
Ik pak mijn koffertje maar weer op en voeg mij andermaal tussen de reizigers op het perron. Ook nu laat iedereen het gelaten over zich heen komen. Of is dit schone schijn? Staan er boze mensen tussen die de NS gaan aanklagen?
In ieder geval vallen er geen boze woorden of verwensingen.

Ik heb het gelukkig niet koud. Ik ben een verschrikkelijke koukleum en ik heb mij daarom vanochtend belachelijk warm aangekleed. En dat komt nu van pas.

Dan gebeurt wat niemand meer durft te hopen. Er komt na verloop van tijd een trein binnen naar richting Amsterdam.
Zo zit ik even later dan in de zoveelste trein.
Mocht ik denken dat het voorbij is en we zonder zorgen naar Amsterdam rijden – dan zit ik ernaast.
Ik kan het ook niet helpen dat mijn verhaal eentonig wordt. Want wat te denken van het volgende bericht: “Dames en heren. Deze trein rijdt tot Leiden, het is onzeker of daar een machinist gevonden wordt voor deze trein”.

En nu word ik moedeloos. Ik zal heus wel een keer thuiskomen. Maar wanneer en hoe? Nee, mijn treinreisje loopt uit op een debacle, want wat staat mij in Leiden nog te wachten?

Wanhoop nooit, want wat gebeurt ?  Er is in Leiden een machinist gevonden! En die zal ons naar Amsterdam brengen.
Ik ben nog nooit zo blij geweest dat er machinisten bestaan. En dat er één gevonden is voelt als een wonder. Even later rijden we zonder oponthoud naar Amsterdam. Weliswaar ben ik nog niet in Amstelveen, maar nu is het zo gepiept.

Als ik in Amsterdam op het perron sta moet ik mij even oriënteren waar de uitgang is.
Een jonge vrouw vraagt vriendelijk waar ik naar toe moet. Als ze hoort dat ik de uitgang zoek wijst zij de richting. Ze loopt meteen weer door. Haar onverwachte, vriendelijke aandacht doet mij goed.
Als ik buiten ben loop ik naar de tramhalte en stap in Amsterdam-Zuid over op de bus.
Eenmaal thuis kijk ik op de klok en constateer dat ik 5 uur onderweg ben geweest voor een retourtje Den Haag Hollands Spoor. Dit is toch een unicum

Uiteindelijk zijn al deze frustraties en ongemakken te plaatsen onder het kopje: klein leed. Het grote lijden vindt, onder andere, plaats in Oekraïne en op de slagvelden waar vele duizenden jonge Oekraïners en Russen in een verschrikkelijke oorlog de dood vinden.

Lieve NS, al deze perikelen zij jullie vergeven! Ongetwijfeld zijn jullie, naast veel andere bedrijven, naarstig op zoek naar personeel. Ik begrijp het.
Hoewel, begrijpen? Ik begrijp er eerlijk gezegd geen snars van van waar al dat personeel van vroeger is gebleven. En waar jullie werknemers kunnen vinden weet ik ook niet. Maar laten we hopen op betere tijden.

Dit bericht heeft 8 reacties

  1. Elly

    Leuk beschreven, deze reis met hindernissen, Maaike. Daar gingen je goede voornemens 0m nu eens niet met de auto te gaan.
    We moeten van dat soort dingen de humor maar proberen te blijven zien, maar dat is moeilijk.
    Een volgende keer beter dan maar . In ieder geval hielden wij (je lezers) er een leuk verhaaltje aan over.
    Bye Bye.

    1. Mee op de wind

      Ha Elly, ja de hele reis liep in het water. Maar ik had weer stof om deze keer een reisverslag te schrijven en wat voor een reis.
      Ik heb het slecht getroffen dat begrijp ik maar ben toch blij dat mijn autootje voor de deur staat.
      En inderdaad humor is een machtig wapen eni als je goed kijkt zit in veel dingen humor. En zo bekijk ik het het ook

      Mijn dank weer voor je reageren
      Met groet
      Van Maaikeu

  2. Anoniem

    Dag Maaike, wat een toestand, een reis met vele hindernissen! Ik reis ook geregeld met de trein en had ook een keer een uur vertraging in de trein van Dieren naar Arnhem. Er zat een man in de trein helemaal in paniek want hij moest op bezoek in het ziekenhuis in Arnhem. Maar er werd netjes een taxi geregeld, de man weer helemaal opgelucht. Zo maak je weer eens wat mee. Wel een goede service! Dank voor je leuke blogs, groet, Lucie

    1. Mee op de wind

      Dag Lucie, ik ben niet thuis en probeer op mijn telefoon te antwoorden. Dit is de derde keer dat ik begin. Hopelijk komt het tot een goed einde.
      Ja, die treinreis zal ik niet zo snel vergeten. Het is wel een toestand in het OV. Ook vandaag reisde ik met de bus en vielen er weer bussen uit. iedereen wil een goede dienstverlening geven en als er geen mensen zijn dan is het overmacht. Maar het leverde mij stof voor een verhaal. En dat is weer meegenomen. Wat goed van de NS om die man een taxi te geven.
      Voor nu dank lucie en groetjes,
      Van Maaike

  3. Cis

    Hai Maaike,
    Gelukkig zie je de humor er van in. 5 uur reizen door Nederland, je zou zeggen , dan zie je nog eens wat, maar jij ging dezelfde weg terug.
    Ik denk dat ik kromme tenen gekregen zou hebben.. mijn ov beperkt zich tot de bus en metro. Tot nu toe heb ik daar geluk mee.
    Ik heb me vermaakt met jou verhaal, nee geen leedvermaak! Bedankt daarvoor.
    Groetjes. Cis.

    1. Mee op de wind

      Goedemorgen Cis,

      Er was wel veel om naar te kijken dus ging de tijd best snel.
      Maar een snelle herhaling zit er nu niet in eerst maar weer eens op orde komen dat OV.
      Had je al eerder geantwoord maar dat bericht kan ik nergens terug vinden. Dat schaar ik dan maar onder de vreemde dingen van internet.
      Leuk om te horen dat je er van hebt genoten, schrijf ik niet voor niets!

      Dank Cis en groetjes,
      Maaike

  4. Gerlien

    Goedemorgen Maaike,
    Zo dat is nog eens iets anders dan b.v. in 5 uur naar Spanje vliegen, gewoon een rondje treinen. Wat fijn dat je er de humor nog van in ziet. Zelf ben ik ook verzot op treinen, maar op deze manier is de lol er snel af. Bedankt voor je heerlijke verslag en op naar het volgende verhaal!
    Groetjes Gerlien

    1. Mee op de wind

      Ha Gerlien, ja dat treinreis je zal ik niet zo snel vergeten. Het is toch raar he dat er geen personeel te vinden is
      Ik was wel blij hoor toen ik eindelijk thuis was en op mijn plekje zat.ik weet nu wel hoe het voelt om trein interim uit te gaan. Hopelijk is dit tijdelijk.

      Fijn dat je reageerde Gerlien en
      Groetjes, Maaike

Laat een reactie achter