Ontmoeting in “De Tempel”

Men komt elkaar  “toevallig” tegen
Het woord “daten” bestaat nog niet. Misschien een enkeling die het waagt een contact advertentie te plaatsen in een dagblad. Maar daar blijft het dan toch echt bij. Er zijn andere wegen om elkaar te vinden. Al wordt dat niet zo hardop gezegd. Nee, er wordt veel romantischer over gesproken. Men komt elkaar “toevallig” tegen.

Daar zitten we, in een boemeltreintje op weg naar Rotterdam- Overschie. Samen met een vriendin. Het is, als ik goed tel, ruim 54 jaar geleden. Meer dan een halve eeuw!                   Ik kijk even opzij, naar Ria mijn vriendin. Wat vindt zij er van? Die staart dromerig, met een verre blik uit het raampje. Ik voeg er het zwijgen ook maar aan toe. Maar mijn gevoelens zijn wisselend als de jaargetijden. Ze springen van het één naar het ander. Ik heb zin in de onderneming, het is spannend! En, ik voel mij opgelaten en onzeker. We zijn op weg naar een jeugdweekeind of, zoals het wordt genoemd: een jeugdappél.  Het gaat uit van ons kerkgenootschap en wordt belegd voor de jeugdverenigingen in onze Classis. Na het horen van de oproep op onze meisjesvereniging, een paar weken geleden, keken we elkaar aan: zullen wij?

Omdat verder niemand zich meldt mee te gaan, reizen wij nu samen naar onze bestemming. Het is de eerste keer dat wij zoiets ondernemen.

De Tempel
Drie kwartier later, om vier uur,  staan we voor de deur van ons conferentieoord. De naam van het oord klinkt vertrouwd: “De Tempel”. Wel toepasselijk voor een kerkelijk jeugdappél. Hier gaan we dus 2 dagen en nachten bivakkeren.

De TempelHet ziet er niet gek uit. Wie weet, wordt het een heel fijn weekeind!

Pas bij het avondeten zie ik hoeveel jongelui er gekomen zijn! Uit alle deuren komen ze aanlopen, jongens en meisjes vanaf een jaar of zestien tot ver in de twintig. We hebben twee lange tafels nodig om met elkaar te kunnen eten. Het klikt meteen met elkaar en niet veel later wordt er druk gekwekt. Samen, met het gekletter van messen en vorken is het een gezellige boel.
Ik kijk eens rond. Stiekem vooral naar de jongens. En ik ben het niet alleen die rondkijkt. Mijn ogen ontmoeten ook andere observerende blikken. Al zegt niemand het hardop: kom ik hier misschien iemand tegen?

Na het eten verspreidt iedereen zich weer. Het is geen lekker weer om naar buiten gaan. Het is februari, het weer is regenachtig en koud. Na het corvee komen we weer bijeen in de grote zaal. Als Ria en ik, door de hal naar de zaal lopen, wordt de buitendeur niet al te zacht geopend. Er komen vier jongens binnen rollen. Ze zijn koud en nat van de regen. Ze zijn ze op hun fietsen gestapt voor een bezoekje naar hier.  Zij zitten op de jeugdvereniging in Rotterdam-West. Het klikt meteen. Er wordt druk over en weer gepraat. Ik kijk naar die éne jongen. Hij is leuk! Hij kijkt mij aan, en ik zeg: “jij komt zeker uit den Haag?” Ik vind mezelf best vindingrijk om zo in gesprek met hem te komen. Nee, dat is mis gegokt. Hij komt uit Rotterdam- West. “En mijn naam is Gijs” zegt hij. Ik vind hem echt leuk! Als vanzelfsprekend lopen ze gevieren achter ons aan, mee naar binnen. We houden elkaar “onbewust” in de gaten. De meeste stoelen zijn al bezet. Maar het lukt ons toch een beetje in elkaars buurt te blijven.

We krijgen eerst een toespraak waarin wordt gevraagd hoe wij als Christenjongeren in de wereld staan.
Het is februari 1961. De wereld is in beweging. In Rusland is in 1957 het ruimtevaarttijdperk ingeluid. Kort na elkaar worden twee spoetniks de ruimte in gelanceerd.

LaikaDe tweede is bemand met het hondje Laika. Amerika ziet het tandenknarsend aan. Er ontstaat een koortsachtige wedloop tussen Rusland en Amerika. Er is één groot doel: een bemand ruimtevaarttuig naar de maan te lanceren. Het lukt Amerika als eerste.

TR Neil Armstrong Moon 090627                                            In 1969 zet Neil Armstrong voet op de maan.

Woordspel
De koffie is, na de wat lange toespraak, iedereen welkom! Ria zit naast mij. En ik weet, achter mij zitten de Rotterdammers. Ik voel ogen in mijn rug prikken, denk ik. Als ik achterom kijk zie ik het vrolijke gezicht van Gijs. Ik lach een beetje, en kijk weer voor mij. Het gaat gezellig worden. In groepjes gaan we een woordspelletje doen. De groepjes zijn willekeurig samengesteld. En, je kunt er op wachten. Gijs zit in mijn groepje!
Hoe het woordspel precies in elkaar zat, weet ik niet meer. Het komt er op neer, dat aan het eind van de avond ieder groepje, dezelfde woorden heeft gevonden. En dan komt het: van die woorden moet iedere groep een lied maken op een bekende wijs.

We kijken naar de woorden. Hoe moeten we uit deze woordenbrij een lied in elkaar timmeren? Geen gemakkelijke opgave. Het zijn woorden die slaan op het huidige tijdsgewricht: spoetnik, maan, roltrap, tandarts, ongeluk. Maar ook schillenboer, reumatiek, ziek. Al gauw zien we er de uitdaging en de humor van. Gijs, als haantje de voorste, ontpopt zich als een dichter. En ik laat mij ook niet kennen! We lanceren om het hardst allerlei regels. En het lukt, het lukt! We komen er uit met zijn allen. Het lied luidt:

Wij gaan met onze spoetnik mee!
per roltrap naar de maan
de tandarts en de schillenboer
die komen achteraan.

Spoetnik 2Ze krijgen daar een ongeluk
’t kwam van de reumatiek
want hun verloving die was stuk
ze werden daarvan ziek!

Maar daar stopt het niet mee: we moeten dat lied per groepje gaan zingen. Het lied moet op een bekende wijs worden gezongen. En daar staan wij met onze groep. We zingen uit volle borst ons zelf ontworpen lied, op de wijs van: Ik trek mijn wandelschoenen aan.

Wandeling
Gijs kan heel mooi zingen, hoor ik. Al weer een punt gescoord! Het gaat de goede kant op! Nog een paar puntjes en hij is er! Het leven bestaat jammer genoeg,uit wedstrijden en presteren, vind ik. Ook hier is dat zo: onze groep haalt de eerste prijs binnen. Die prijs bestaat uit: de eer! En dat is ons genoeg!

De afspraak
Het is inmiddels tijd geworden dat de Rotterdammers naar huis gaan. Tja, wat nu? We dwarrelen om elkaar heen. Tot ik zeg: “we kunnen best een afspraakje maken, toch? “Over een paar weken gaan mijn vrije zaterdagen in. Dan heb ik alle tijd” oppert Gijs. Uiteindelijk maken we een snellere afspraak: de volgende zaterdagavond, op vier maart.

De afspraak verloopt voor beiden geheel naar wens.  Inmiddels hopen wij in mei van dit jaar 53 jaar getrouwd te zijn!

 

U   kunt  ook  gratis abonnee  worden  op  mijn  blog.  Van   ieder   nieuw  artikel  dat  ik  publiceer  krijgt  u  dan   voortaan  bericht. Klik op “subscriber”  in de rechter kolom!

 

 

 

Dit bericht heeft 8 reacties

  1. wilma

    Wat leuk!!! Wij zijn elkaar ook op een districtsavond tegen gekomen! En nu 28 jaar getrouwd.
    Groet, Wilma

    1. Mee op de wind

      Ja Wilma, dat waren van die plaatsen waar je elkaar tegenkwam! Wat is het allemaal lang geleden. Maar wel leuk om het weer opnieuw te beschrijven en te lezen. En jullie zijn ook al weer 28 jaar getrouwd. Dat is ook niet mis!
      Fijn dat je weer iets laat horen. En dank dat je reageerde!
      Hartelijke groet van Maaike

  2. Imme

    Leuk om te lezen:). Zonder dat liedje was ik er wellicht niet geweest. Dat jullie nog maar lang van elkaar, en ik van jullie mag genieten,
    Liefs!

    1. Mee op de wind

      Precies Imme, dat liedje was wel de smaakmaker. Wel heel leuk dat onze kleindochter reageert!Jij geniet van ons, en wij zijn heel blij dat onze kleindochter bestaat en genieten van jou! Ik hoop ook dat het nog lang voort zal duren!
      Groetjes van oma Maaike

  3. Nellie Bal

    Wat leuk maaike ,dat je zo de jeugtherinneringen weer opnieuw beleeft met je lieve Gijsje.k, ben blij dat ik hem ook heb leren kennen .en weer maar veel inspiratie voor het volgende verhaal .groet Nellie

    1. Mee op de wind

      Ja Nellie, en zo weet jij nu ook van de “hoed en de rand” hoe Gijs en ik elkaar hebben leren kennen. Ik beleef het zelf inderdaad ook weer opnieuw als ik er over schrijf. En dat volgende verhaal? Waar moet dat nu weer over gaan? Ik ben mij al weer aan het beraden. Hopelijk komt er weer wat boven! Groetjes van Maaike

  4. Gerlien

    Hallo Maaike,
    Leuk om te lezen hoe jullie “kennismaking” ging. Meteen komen bij mij ook de herinneringen, bovendien is het deze week 53 jaar geleden dat wij ons eerste (afspraakje) hadden. We zaten samen op dezelfde ULO, zijn dit jaar 47 jaar getrouwd en nog steeds heel blij met elkaar!
    Lieve groetjes Gerlien

    1. Mee op de wind

      Dag Gerlien, wat leuk toch dat bij andere mensen ook de herinneringen boven komen! En het is goed, lijkt mij, om je te realiseren hoe fijn het is om een lange relatie te hebben, zoals bij jullie ook: 47 jaar!
      Blij blijven met elkaar. Hoe mooi is dat! En het maakt andere mensen ook weer blij! Hartelijk dank Gerlien voor je reactie. Met groetjes van Maaike

Laat een reactie achter