Onweer in de zomer

Het  is  zaterdagochtend. Op  zaterdag  is  er  veel  te  doen. Volgens  het  weerbericht  zal  het  heel  warm  worden  vandaag. Het  is zelfs  nu,  vroeg  in  de  ochtend  al  warm. Maar  dat  is  geen  excuus. Er  moet  op  zaterdag  gewerkt  worden. Morgen  is  het   zondag  en  dan  moet  alles  spik-en span  zijn.

Ik  ben  negen  jaar  en  op zaterdag  help  ik  ook  mee. Iedere  zaterdag  moet  ik  helpen  met  de  keuken  schoonmaken. Moeder  maakt  het  aanrecht  schoon. Ze  wast  dan  ook  de  zand  zeep en soda  kroesjes. De  letters  staan  er  in  witte  verf  opgedrukt. De  kroesjes  zelf  zijn  van  groen  emaillen, met  een  gouden  rand  er omheen.

zand zeep en soda rood.ashx

Ik  droog  de  kroesjes  af  en  zet  ze  weer  op  volgorde  in  de  standaard.

De  stoelen  in  de  was  zetten,  is  ook  mijn  werkje. Moeder  wrijft  ze  zelf  uit. “Voor  het  uitwrijven  moet  je “ kneukelvet” gebruiken” zegt  ze. Ze  doet  het  voor  en  wrijft  heel  hard  over  de  ingewreven  was. Kneukelvet  gebruiken  is  dus  keihard  wrijven,  begrijp  ik. En  dat  zit  nog  niet  in  mijn  handen. s’Middags  wordt  het  erf  klaar  gemaakt  voor  de  zondag. Eén  van  de  broers  kan  prachtig  vegen. Hij veegt  het  hele  erf  in  een  zigzag  patroon. Het  lijkt  een  kunststuk!  Ik  vind  het   heel  mooi. Maar  meestal  duurt  het  maar  even. Totdat  iemand  er  overheen loopt  of  fietst. Dan  is  het  patroon  stuk. Jammer!

Het  wordt  later  op  de  dag heel  warm  buiten. Moeder  heeft  de  luiken  gesloten. Aan  de  voorkant , en  de  achterkant. Zo  komt  de  warmte  niet  binnen. Naast  ons  huis,  in  de  wei  liggen  de  koeien  in  het  gras.  Zij  hebben  het  ook  warm. Als  er  maar  geen  onweer  komt  vanavond. Ik  kijk  naar  de  lucht. Er  is  geen  wolkje  te  bekennen. Maar  dat  zegt  niets. Er kan  zomaar ineens  een bui  opkomen, weet  ik.  Ik  loop  af  en  toe  naar  buiten  om  naar  de  lucht  te  kijken. Ik  hoop  dat  er  geen  onweer  komt. Jammer  dat  bij  de  zomer  onweer  hoort. Want  ik  denk  er  de  hele  zomer  aan. Eigenlijk  is  de  zomer  daar  niet  leuk  door. Voordat  de  zomer  begint,  denk  ik  er  al  aan. En als  het  warm  weer wordt  ben  ik  ongerust. Er  kan  onweer  komen! Vooral  als  het  heel  warm  is. Vandaag  is  het  heel  warm  en  dan  ligt  het  altijd  op  de  loer!  Als  het  avond  wordt  zie  ik  het  gebeuren. De  lucht  wordt  heel  in  de verte  een  beetje  donker. Nog  niet  erg.  Misschien  valt  het nog  wel  mee.  Maar  toch….? Ik  loop  weer naar  buiten. Ik  kijk  naar  de  lucht. Misschien  drijft  de  bui  wel  over. Jan  loopt  ook  over  het  erf. “Het  gaat  nog  lang  niet  onweren hoor” roept hij. Maar  ik  wil,  dat  het  helemaal  niet  gaat  onweren. Ik  ben  bang, heel  bang  van  onweer. Moeder  zegt  dat  God  spreekt  in  de  donder!

Jan  is  een  kennis.  Hij  is  op  visite  en  blijft  tot  maandag. Vanmiddag  is  hij  met  de  trein  naar  ons  toe  gekomen. Hij  woont  vlak  bij  Amsterdam.
Hij  kwam   van  de trein  lopend  naar   ons  toe.  Met   zijn  rieten  koffer.

undefined

De  koffer  was  zwaar.  Dat  zag  ik.
En  ik  begrijp  hoe  dat  komt. Die  koffer  zit  vol  met  boeken. Dikke,  zware  boeken. Prekenboeken. Om  te  verkopen.
Jan  komt  een  paar  keer per jaar

Hij  sjouwt  door  het  hele  land. Zijn  rieten  koffer  zit  tjokvol  met  boeken.
Hij  loopt  er  helemaal  scheef  door. Hij  moet  wel  heel  erg  sjouwen,  vind  ik. En  soms  koopt  bijna  niemand  een  boek  van  hem. Een  enkele  keer  koopt  moeder  er  wel  eens  één. Vanavond  komen  er  nog  meer  mensen. Het  zijn  kennissen  van  moeder. Zij  komen  kijken  naar  de  boeken. En  wie  weet,  kopen  zij  er  dan  ook  één. Ik  zie dat  Jan  dan  heel  blij  is.Er  zitten  ook  een  paar  kinderboekjes  in  de  koffer. Maar  die  worden  bijna  nooit  gekocht. Ik  mag  er  wel  even  voorzichtig  in  kijken.

Vóór  ik  naar  bed  ga  loop  ik  nog  even  naar  buiten. De  lucht  ziet  er  donker  uit. En  het  is   ook  nog  heel  warm. Het  is  eng  stil  buiten. Daar  word  ik  ook  bang  van.


Het  raam  moet  dicht  blijven  op  zolder. Er  zitten  een  paar  gaatjes  in  het  raamhor. Er  vliegen  honderden  langpoten  rond.  Zij  vliegen  heen  en  weer  voor  het  raam. Ze  willen  vast  naar  binnen  komen. Gelukkig  kunnen  zij  er  niet  in. Ze komen  graag  bij  me  op  bezoek.En  steken  mij  nog  liever. Ik  val  na  een  poosje  toch  in  slaap. Niet  voor  heel  lang. Want  ik  hoor  moeder  roepen. Ze  staat  onder  aan  de  trap. En  ze  roept : “Komen  jullie  eens  uit  bed. Het  gaat  onweren!” Ik  schrik  mij  naar  en  vlieg  uit  bed. Vlug,  vlug  naar  beneden.  Jan  is  al  beneden. De  anderen  komen  nu  ook  aan gestommeld. De  lamp  brandt,  maar  toch  zie  ik  het  bliksemen.

Het  bliksemt  achter elkaar  door. Ik  zie  de  flitsen  door  de  gordijnen heen Maar  het  regent  nog  niet. Ik  hoor  wel  de  donder. Ik  zit  vlak  bij  moeder  aan  de  tafel. En  nu  gaat  het  ook  regenen. Het  plenst  uit  de  hemel. Misschien  wel  net  zo  hard  als met  de  zondvloed.De  regen  zal  toch  wel    weer  ophouden?

Het  wordt  heel  erg! De  bliksemflitsen  zijn  niet  meer  van  de lucht. En  het  rollen  van  de  donder  is  één  geluid  geworden. Ik  word  zo  bang  dat  ik  onder  de  tafel  kruip. Ik  zit  met  mijn  vingers  in  mijn  oren  en met   mijn  ogen  dicht. Mijn  hoofd  duw  ik  tussen  mijn  knieën. En  ik  verlang  maar  één  ding: dat  het  onweer  ophoudt. Ik  weet  wanneer  dat  gaat  gebeuren. Als  de  tijd  tussen  de  bliksemflits  en  de  donder  langer  wordt. Ik  haal  even  mijn  handen  van  mijn  ogen.  Ik  luister. Het  lijkt  wel  of  het  langer  gaat  duren.  Af  en  toe  is  het  even  stil. De  regen  wordt  ook  minder

Jan  gaat  even  buiten  kijken  of  de  bui  al  wegtrekt. Hij  komt  naar  binnen  en  zegt: “ De  bui  is  aan  het  wegtrekken  hoor!” Pas  als   het  onweer  helemaal  over  is,  dankt  moeder  God. Ze  dankt   Hem omdat  er  niets  is  gebeurd! En  omdat  wij  weer  zijn  gespaard. Ik  ga  weer  terug  naar  mijn  bed. De  dekens  trek  ik  over  mij  heen. Ook  als  is  het  nog  steeds  heel  warm! Maar  het  voelt  veilig,  zo  diep  onder  de  dekens. Ik  zucht  heel  diep: gelukkig, het  onweer  is  voorbij!

Maar  je   weet  nooit  of  de  bui  weer  terug  komt. En,  of  het  morgen  niet  weer  gaat  onweren!

Dit bericht heeft 2 reacties

  1. Lieny Egas

    Weer zo ontzettende herkenbaar.
    Die spanning op een warme zomerdag, de hele dag piekeren of er onweer zou komen Zenuwpeesje als ik was…..
    Ook ik was zo bang voor het onweer.
    Dan was God boos op de mensen had ik van mijn moeder geleerd, en ik maar denken wat ik die dag allemaal fout had gedaan, en voor de bui losbarste snel om vergeving vragen , maar helaas de bui kwam toch.
    Oei dan had ik het wel heel verkeerd gedaan die dag
    Ach ik neem het haar niet kwalijk, zij had het ook zo van haar ouders geleerd.
    Wij woonden midden in de polder en langs de weg stonden houten lantaarnpalen. Geheid viel het licht uit en bij kaarslicht was alles nog veel erger.
    We zaten klaar om te vluchten…… Jas over je nachtpon , schoenen aan , buitendeur van slot.
    O als ik er nog aan terug denk..
    Eén ding herken ik niet… God danken als het goed afgelopen was. Jammer !
    Het koffertje met preekboeken doet mij denken aan “Knielen op een bed violen”.
    Bedankt voor het verhaal, het zet me tot nadenken .

    1. Mee op de wind

      Dag lieny,
      Jammer dat jij ook zo panisch was voor onweer! Het overheerste bij mij ook alles.
      De tijd was toen zo.

      Inderdaad ga ik ook door de verhalen weer veel nadenken over vroeger. Hoort ook bij het ouder worden, denk ik. Dat gebeurt bij jou ook, begrijp ik!
      Het zijn veel verhalen uit de oude doos die ik schrijf. Ik zie die rieten koffer weer voor mij.
      En wat een gesjouw en dat vaak allemaal voor een appel en een ei.
      Het is voor veel mensen zo herkenbaar allemaal. En dat is bij jou ook het geval, lees ik.

      Hartelijk dank voor je reactie!

Laat een reactie achter