Op de trein gezet naar Limburg

En nu? Ons huis is leeg en stil. Echter, het is nu niet meer ons huis, maar mijn huis geworden. Het zijn juist die ogenschijnlijk kleine dingen die rauw binnenkomen. Als ik van huis ben is er niemand meer die naar mijn thuiskomst verlangt, of mij opwacht en blij begroet.

Na zevenenvijftig jaar samen, heeft mijn leven met Frans, in mijn blog Gijs genoemd, een einde genomen.
Omdat iedereen die mijn schrijfsels leest mijn man kent als Gijs, blijf ik hem hier Gijs noemen. En ook voor mij is hij, met deze naam, hier op mijn blog zo vertrouwd  geworden

De laatste weken ging het snel bergafwaarts met Gijs. Wij hadden verwacht, gehoopt dat het nog wat langer zou duren. Maar hij kreeg onverwachts hoge koorts en dat heeft het proces verhaast. 

En nu weten wij dat het het goed is zo. Het leven werd voor Gijs te zwaar. Die vreselijke vermoeidheid sloopte zijn laatste krachten.
Op zondag 26 mei, laat in de middag, is Gijs rustig ingeslapen. We zijn die zondag vanaf ’s ochtends half tien als gezin de hele dag bij elkaar gebleven. Het was troostend en goed om zo dicht bij elkaar te zijn
Gijs was al weggezakt in een diepe slaap en was ons aan het verlaten, hij stierf om vijf voor zes.

Zaterdag 1 juni hebben we in een herinneringssamenkomst het leven van Gijs overdacht. Een veelbewogen leven.
Het zijn vooral zijn jeugdjaren die zwaar en moeilijk waren. Gijs kwam in 1936  in Rotterdam ter wereld. De oorlogsmachine van Hitler draaide toen al op volle toeren en de voetstappen van de Tweede Wereldoorlog waren al hoorbaar.

De twee bombardementen die Gijs in Rotterdam heeft meegemaakt en wat hem daarna in de oorlog overkwam, hebben in zijn leven diepe sporen nagelaten.

Met veel andere kinderen uit Rotterdam, werd Gijs met zijn zusje en twee broertjes op de trein gezet naar Limburg. Gijs was toen vier jaar oud en de jongste van het stel.
Zijn oudste zusje was drie jaar ouder. Zij kreeg de opdracht van moeder mee dat zij goed op haar kleine broertje moest passen en zijn handje niet mocht loslaten.
In Limburg aangekomen werden de kinderen naar een grote ruimte gebracht waar ouders kinderen mochten uitkiezen om in huis te nemen. Gijs en zijn zusje bleven over, zij liet haar broertje niet los. Maar twee kinderen tegelijk in huis opnemen. Wie wil dat? Gelukkig waren er twee zussen die vlak bij elkaar woonden en zich over hen ontfermden. 

Maar ook in Limburg kwam Gijs de oorlog tegen. De boerderij waar hij onderdak had gevonden kwam in de vuurlinie te staan van het Duitse en Britse leger. Het werd te gevaarlijk om in het huis te blijven wonen.
Het grote gezin gezin met elf kinderen en Gijs moesten  moest verhuizen naar de  kelderruimte onder de boerderij. Buurtgenoten zochten ook onderdak en werden welwillend opgenomen. En zo verbleef Gijs, samen met 40 mensen en kinderen 6 weken in een kelderruimte die voor zoveel mensen veel te klein bleek.
Na de oorlog gingen de kinderen weer naar huis en werd het gezin herenigd.

Gijs kwam uit een rooms-katholiek nest en werd streng gelovig opgevoed. IJverig als hij was, werd Gijs misdienaar. Hij was iedere ochtend, om half zes, wat voor weer het ook was, in de kerk te vinden om zijn taak als misdienaar uit te voeren.  
Na de lagere school wilde Gijs priester worden en daarvoor moest hij naar het klein seminarie, een klooster waar het gymnasium in is gevestigd. Weer vertrok Gijs van huis, nu om in een klooster zijn intrek te nemen.
Het kloosterleven bleek echter niets voor hem te zijn en zo keerde Gijs weer terug naar zijn ouderlijk huis in Rotterdam.

Toen ik Gijs in 1961 leerde kennen was hij al protestant geworden. Ik ontmoette hem op een jeugdweekeind van onze kerk.
Toen ik Gijs zag, werd ik op slag verliefd op hem. Ik was 22 jaar oud en nog zo jong! Het volgende jaar al zijn we op 10 mei getrouwd.
We hebben dit jaar onze laatste trouwdag mogen vieren. Een viering met een zwart randje want het sterven van Gijs hing als een donkere wolk over ons leven.

Op 3 juni hebben we Gijs in kleine kring naar zijn laatste rustplaats op Zorgvlied gebracht. 

We zijn nu twee weken verder en langzaam dringt het tot mij door dat mijn leven met Gijs voorbij is. Maar ik kom hem overal tegen, wat ik doe, waar ik ben, overal komen herinneringen boven aan Gijs. Hij is een deel van mijn leven geworden en onuitwisbaar in mij aanwezig.

Het heeft mij en de kinderen goed gedaan, al het meeleven en de betrokkenheid die we tijdens de ziekte en het sterven van Gijs  hebben ervaren. 
We vinden het bijzonder dat zoveel lieve mensen om ons heen waren om ons te troosten en ons hun liefde te tonen.

Lieve lezers van Mee op de Wind, ik voel mij rijk met jullie reacties, met het meeleven op wat voor manier ook. De dag na de begrafenis, eigenlijk al tijdens de begrafenis, was ik ziek.
Ik werd geveld door een zware griep en ben oververmoeid. Hopelijk knap ik genoeg op om nog een poosje mijn overpeinzingen, 
alles waarover ik wil schrijven met jullie te delen op mijn blog.

 

 

 

 

 

 

 

Dit bericht heeft 20 reacties

  1. Hendriana

    Beste, Maaike

    Heel veel sterkte toegewenst.

    Hartelijke,groet Hendriana

    1. Mee op de wind

      Goedemorgen Hendriana. Dankjewel.

      Lieve groet, Maaike

  2. Anoniem

    Heel veel sterkte. Het valt niet mee om de draad weer op te pakken als je zo veel jaren samen bent geweest.
    Hartelijke groet
    Jeanette

    1. Mee op de wind

      Dankjewel Jeanette. De ene dag is het soms wat gemakkelijker dan de andere, maar het is inderdaad moeilijk.

      Hartelijke groet,
      Maaike

  3. Sjanneke

    Och toch ik was u kwijt.. In de eerste instantie dacht ik dat u wat gestopt met schrijven en nu ik terug gevonden heb lees ik dat u uw man moet missen.. Sterkte met dit verlies, maar de mooie onuitwisbare herinneringen blijven van een mooi huwelijk met uw Gijs..

    1. Mee op de wind

      Dag Sjanneke, Ja ik schrijf nog steeds hoor al was het de laatste tijd niet meer zo frequent met alles wat is gebeurd hier. Ik ben blij dat je mij weer terug gevonden hebt en een reactie van je krijg al is de aanleiding droevig. En je hebt gelijk Sjanneke de mooie herinneringen zijn blijvend al lopen het verdriet en de mooie herinneringen door elkaar zoals alles op dit moment door elkaar loopt.
      Harteeijke groet, Maaike

  4. Wat fijn om uw blogs te lezen ik heb ook uw boek gelezen en daar heb ik van genoten.Ik wens u veel kracht toe en liefde van uw naasten.
    Mvg
    Constance uit Haastrecht.

    1. Mee op de wind

      Dag Constanse. Ik heb je website bezocht en ben onder de indruk van je mooie antroposofische ontworpen poppencollectie. Prachtig vind ik ze! Als het mij lukt hoop ik later een keer een afspraak te maken om te komen kijken in je atelier.

      Dank voor je reactie en hartelijke groet,
      Maaike

  5. Anoniem

    Heel veel sterkte in deze moeilijke periode.
    Mijn man is vorig jaar na een ernstig smartelijk ziekbed overleden.
    Veel lieve mensen en meeleven gehad, maar wat een gemis en leegte in alles.

    Wens u veel kracht en liefde om u heen om het gemis te dragen.

    Lieve groet, Maria

    1. Mee op de wind

      Wat is het fijn om te ervaren dat zoveel lieve mensen meeleven en aan je denken, dat is ook mijn ervaring.
      Maar wat u schrijft er is een leegte en gemis in alles. Het is niet meer zoals het was.

      Dank Maria, voor uw lieve woorden en meeleven, en ook kracht en liefde gewenst voor de komende tijd.
      Lieve groet, Maaike

  6. Tineke

    Ik dacht even kijken.
    Maaike, heel veel sterkte nu zo zonder Gijs. Wat zal het alleen zijn je zo nu en dan zwaar vallen. Jullie waren ook al zo lang met elkaar en dan mis je de ander als die er niet meer is. En zoals je zegt kan dat in soms hele kleine dingen. Voor jou nu beterschap en herstel.
    Groet, Tineke.

    1. Mee op de wind

      Dag Tineke, ja hoor ik eb weer een schrijfsel op mijn blog gezet. Ja, het is leeg, stil en onwezenlijk ook. Soms overvalt alles mij op onverwachte momenten. Er is een deel van mijn leven weg. En op onze leeftijd is dat de gang van het leven. Gijs was 83 jaar, maar hoe oud ook we hadden nog graag samen verder gegaan.
      Ik vraag mij af of jij dit laatste verhaal wel in je mailbox hebt ontvangen. Ik hoorde van meer dat ze geen bericht hebben gekregen en dat is natuurlijk wel de bedoeling als je abonnee bent. Enfin, de volgende keer beter opletten of het goed verzonden wordt.
      En verder hartelijk dank voor je reactie. Groetjes, Maaike

      1. Tineke

        Maaike, de laatste keer dat ik bericht kreeg was begin april. Zo nu en dan moet ik opeens aan je denken en zoek dan de webpagina/blog op.
        Ik zal me opnieuw aanmelden dan gaat het misschien wel goed.
        Fijne dag vandaag.
        Groet,
        Tineke

        1. Mee op de wind

          Dankjewel Tineke voor je medewerking, ik ga het even uitzoeken wat er mis gaat. Kijken of het nu wel goed gaat als jij je opnieuw aanmeldt.

          Groetjes,
          Maaike

          1. Tineke

            Heb geprobeerd me opnieuw aan te melden en krijg dan als antwoord dat ik al bekend ben.
            Groetjes
            Tineke.

            1. Mee op de wind

              Sorry Tineke, vervelend voor je al dat gedoe. Het komt wel goed mijn zoon komt donderdag en helpt mij wel. Hopelijk rolt het de volgende keer je postvak weer in. Hartelijk dank, nu ben ik helemaal op de hoogte.

              Groetjes van
              Maaike

  7. lena

    Lieve Mevrouw, ik als lezeres van de blog van Teuni Luyk kom ook wel eens bij u kijken en lezen, ik wens u heel veel sterkte en van harte beterschap.
    hartelijke groet van lena.

    1. Mee op de wind

      Lieve lena, hartelijk dank voor uw lieve wensen en voor uw reactie. Ik ben gelukkig weer aan het opknappen maar er is veel gebeurd de laatste maanden om te verwerken.

      Fijn dat u een kijkje neemt op mijn blog. Teunie is een nichtje van mij, misschien bekend? Zij hielp mij, als ervaringsdeskundige, bij mijn eerste wankele schreden naar een blog, en nu kan ik het schrijven niet meer laten.
      Een hartelijke groet van Maaike

  8. Nelly van Voorthuijsen-Boon

    Hallo Maaike, fijn je bent er weer, moedig hoor om weer te gaan schrijven. Mijn man is bijna 4 jaar geleden overleden, wij waren 61 jaar getrouwd. Ik ga verder maar het gemis blijft. Ik las dat verschillende mensen geen bericht hebben ontvangen in hun mail box. Ik ook niet, dacht ik zal me opnieuw inschrijven, maar toen kwam de mededeling dat het mail adres bekend was. Lieve groeten van Nelly.

    1. Mee op de wind

      Dag Nelly, ja na zo’n lange tijd, 61 jaar wat mis je dan elkaar. Iedere ochtend weer in alleen wakker worden en dat verandert nooit meer.
      Ik vind het ontzettend vervelend dat mijn blogs niet goed doorkomen. Mijn zoon heeft er weer aan gesleuteld vanavond. Hij snapt niet wat er aan de hand is.
      Wel fijn dat je toch kijkt en reageert Nelly. Hopelijk komt de volgende keer mijn blog wel terecht in je mailbox want dat is de bedoeling als je abonnee bent. Heel vervelend voor al de abonnees die ook last hebben. Het is zo gek dat anderen het weer wel binnenkrijgen. Maar het moet natuurlijk opgelost worden. Wij doen ons best! Dank voor je mededeling en je reactie. Lieve groetjes van Maaike

Laat een reactie achter