Dit blog delen met vrienden
Abonneer je op Mee op de wind
Meest recente reacties
- Mee op de wind op Toch maar niet scheiden
- Antoine Bomon op Toch maar niet scheiden
- Mee op de wind op En nu een kopje koffie in het buurthuis
- Lucie van Garderen op En nu een kopje koffie in het buurthuis
- Mee op de wind op En nu een kopje koffie in het buurthuis
- Mee op de wind op En nu een kopje koffie in het buurthuis
- Stien den Braber op En nu een kopje koffie in het buurthuis
- Stien den Braber op En nu een kopje koffie in het buurthuis
Archieven
Links
-
Verhalen en anekdotes op deze website zijn geïnspireerd op de werkelijkheid. Tijd, plaats en namen kunnen echter veranderd zijn.
blog broer bus dieren dokter dominee dromen eten feestdagen foto God heimwee herkenning hobby hypotheek kachel kerk kerstfeest kind kinderen kleinkinderen kolen lied moeder onderwijs oorlog oud podium Rotterdam Schiphol schrijven stilte telefoon toekomst vader varken verhalen verjaardag vogels warm weg winkel zeeland zingen zomer
Op weg naar vakantie
Schrijf ik zomaar “ineens” een blog vanuit Zwitserland.
Ik werd, door één van mijn lieve nichtjes, prinsheerlijk naar mijn vakantiebestemming gereden. Ze is zelf ook niet meer piepjong maar wel een stuk jonger dan ik.
Ik zou het, als oudere tante, nooit zelf hebben voorgesteld om samen op vakantie te gaan. Maar toen mijn nicht het vroeg was ik niet zo dom het af te wijzen. Want het is natuurlijk heerlijk om als een prinses naar de bergen te worden gereden.
Dat dingen veranderen door de tijd is mij na 80 levensjaren wel duidelijk. Ondanks die duidelijkheid valt het mij iedere keer toch weer op hoe ontzettend groot die veranderingen zijn.
Mijn eerste vakantietripje was naar Friesland. Om precies te zijn naar Zwaagwesteinde.
Ik herinner mij niet veel meer van die vakantie. Alleen de reis staat nog in mijn geheugen gegrift. Ik droomde van een heerlijke lange treinreis. Zo lang had ik nog nooit in een trein gezeten.
“O”, zei Catrien opbeurend: “We zijn er nog lang niet hoor. We komen als alles goed gaat om zes uur aan. ”
Ieder station dat we aandeden kostte een zee aan tijd. Na iedere stop kwam de trein tergend langzaam in beweging. En de tijd die de trein nodig had om op snelheid te komen, was een aanslag op mijn geduld.
Eindelijk, na een dag reizen stapten we om tien over zes bij de ouders van Catrien binnen.
Natuurlijk in deze moderne tijd hadden we ook kunnen vliegen. Maar vliegen is aan mij niet besteed. Er wordt al meer dan genoeg gevlogen.
Boeren moeten minder stikstof gaan uitstoten. Maar hoeveel luchtverontreiniging wordt er met één vlucht het milieu in gesmeten?
En nu zit ik in Zwitserland in Grindelwald. Het is hier werkelijk prachtig!
Ik sla mijn ogen op en zie
Tot de bergen hef ik op mijn
Dit bericht is geplaatst in nu, vroeger met de tags bergen, bergwand, boeren, geschapen, Grindelwald, luchthaven, luchtverontreiniging, psalm, psalmlied, Schiphol, stikstof, treinreis, vakantie, weg, Zwitserland. Bookmark de permalink.
Tekstbordje dat bij mijn oma in de gang hing: “ Ik hef mijn ogen op naar de bergen. Naar U Heer, die mij bij zal staan. Daar komt mijn hulp vandaan”.
Zoiets. Mooi!
Jullie zijn dus vlakbij de Jungfrau. Prachtig gebied, he?
Maak je maar even niet druk over milieuvervuiling hier, of wat voor problemen ook.
Alleen maar genieten!
⛅️
Lieve Maaike,
Wat ben je in een mooi gebied terechtgekomen. Is die 9 uur reizen wel waard toch?
Vakantie? nee mijn ouders nooit. Samen met ouders nee ook niet. We gingen als kind wel logeren bij een oom en tante. Lange reizen, ja dat ken ik. In mijn jeugd: Vanuit Friesland naar Zuid-Limburg met de trein. Achter op de bromfiets bij Vader vanuit Overijssel, over de afsluitdijk naar Den Helder. Al weer vele jaren geleden ben ik 8 weken op bezoek geweest bij vrienden in Nieuw Zeeland. Tjonge, ik dacht dat er geen eind aan zou komen (aan vliegen) . Wel me zo verwonderd over de wolken en dacht dat ik naar het oneindige vloog. Zo wonderlijk die schepping als alles zo heel klein is. En wij op die kleine planeet ons maar zorgen maken. Dat is natuurlijk ook zo, ook al mogen we weten dat HIJ alles in ZIJN handen heeft.
En die ene keer in je leven mag je van mij dan best vliegen.
Auto rijden doe ik niet, ik doe alles op de fiets.
Zelf gaan we meestal op vakantie met de caravan naar een camping in Nederland.
Voor jou: geniet van de bergen waarvan ZIJN hulp komt. Geniet van de vriendschap met je nicht. Geniet van de natuur. GENIET.
En een veilige thuiskomst.
Lieve groet van Tineke.
Hallo Maaike,als ik mijn ogen dichtdoe,zie ik zo Grindelwald.Heerlijk,die herinneringen van 25_ jaar geleden,maar als je het een keer gezien hebt vergeet je het nooit meer.Als je de kans krijgt en het is een zonnige dag ga dan ook de Jungfrau op.Heel veel plezier en genot,liefs Nelly.
Fijn, zo’n onverwachte vakantie en je hoefde dat hele eind niet zelf te rijden al zul je wel blij geweest zijn dat jullie er waren! Met m’n ouders gingen we met een volkswagenbusje met z’n zessen naar Limburg,drie voorin en drie achterin op losse stoelen maar we kwamen er ook! Ook ging ik bij een tante logeren in den Haag, wat een grote stad vond ik dat vanuit ons dorpje, een hele belevenis al was ik toen al 16. Ik reisde voor het eerst alleen met de trein vanuit Putten,tegenwoordig gaan ze op die leeftijd al met het vliegtuig naar een warm land. Maaike, nog een fijne verdere vakantie gewenst, geniet van de prachtige natuur! hartelijke groet van Lucie
Ha Tante Maaike,
Nu hoorde ik net van mijn moeder Heleen, dat u een blog vanuit Zwitserland heeft geschreven; dat moet ik lezen! Wat heerlijk om te lezen dat u geniet van de bergen, de berglucht, het mooie uitzicht. Een heerlijke plek is het he? En vanaf het balkon….wat voel je je dan immens klein tegenover die reusachtige Eiger! Nog een fijne tijd en doe de groeten aan die nicht, onze tante, die u zo verwend daar!
Liefs Daniel & Sjanne
wat heerlijk om daar te zijn.en genieten van de stilte en de mooie natuur.wij zijn er dikwijls geweest het waren de mooiste vacantie s.eens hebben wij met nog meerdere kennissen daar in de natuur staan zingen psalm 19 vers 1 het ruime hemelrond,geniet er maar van.groeten van nelly zandee
Tja, mijn stukje als antwoord is dus met de noorderzon vertrokken en zo mijn best op gedaan. Foutje van een oudje dus.
In het kort gezegd: ik heb dierbare herinneringen aan de wintersport en nu maak ik er maar geen woorden meer aan vuil.
Jouw stuk is in ieder geval weer mooi en wordt het dus ook een mooie herinnering.
Nelleke