Zo, nu eerst maar eens even bijpraten met een blogje over het wel en wee van de laatste weken. En die twee liepen behoorlijk door elkaar heen.
Op 13 maart zijn we naar Barendrecht geweest voor de begrafenis van mijn broer Huib. Hij was de laatst overgebleven broer.
Hij werd op twee dagen na 91 jaar. Als jongste van een groot gezin is het op mijn leeftijd steeds afscheid nemen. En wie is daar goed in?
Afscheid nemen geldt voor veel ouderen. Het is niet alleen familie, maar ook leeftijdsgenoten ontvallen ons. Anderen worden ziek of gaan kwakkelen met hun gezondheid. Als je lang mag leven hoort dit onlosmakelijk erbij en dat kan zwaar vallen.
Ik ging vaak bij mijn broer logeren – dat vond hij heel fijn. Na het overlijden van mijn schoonzusje, nu drie jaar geleden, kon hij de draad van het leven niet meer oppakken. Hij miste haar te veel om nog iets in het leven te zien. Ze kenden elkaar 72 jaar en waren 64 jaar getrouwd. Op maandag 13 februari werd hij begraven. Nu zijn de bezoekjes naar mijn broer in Barendrecht voorbij. Mijn zus in Goes en ik zijn nu samen nog over.
Interview over broer Jo
Tussen alles door liep ook nog de afspraak voor het interview over broer Jo. Door het interview ging ook die gebeurtenis weer leven voor mij en dan valt er veel te overdenken.
Ik zag hem weer aan komen lopen van het treinstation naar ons huis. Ik weet nog hoe blij ik dan was als ik hem zag en hoe trots ik als kind was op de sterren en strepen op zijn uniform. Al die herinneringen horen bij het lange leven van ouderen.
Als we bij elkaar zijn als senioren hebben we het veel over vroeger, want het verleden gaat steeds meer herleven. Maar tegelijk blijf ik vooral ook aanwezig in het nu want dat is heel belangrijk, weten we allemaal.
Verjaardag van Frans
Het wordt a.s. mei vier jaar geleden dat Frans overleed. Vandaag zou hij jarig zijn geweest.
En hoe lief, gistermiddag belde een vriend van Frans en vroeg: “Morgen zou Frans jarig zijn, he? Zullen we een kopje koffie gaan drinken?” Dat overrompelde mij. Wat een attent gebaar, want het zijn juist deze dagen waar zoiets heel welkom is en die iets aan het leven toevoegen.
Als gezin herdenken wij hem op zijn verjaardag door met elkaar te eten. Zo houdt hij zijn plaats in ons gezin en dat voelt goed en ook vredig dat hij in ons voortleeft. Hij vond het altijd geweldig heerlijk als we als gezin bij elkaar waren! En al blijft zijn plaats leeg, die herinneringen blijven. Dat hij onze achterkleinzoon Kilian nog heeft meegemaakt is een troost.
Er komt van alles langs
Dit is een blogje wat gaat over het reilen zeilen van iedere dag. En wat blijkt dan? Er komt van alles langs.
Zo zit ik nu al een paar weken met radiatoren die iedere dag meer uitvalsverschijnselen vertoonden, tot ze vandaag zeiden: zoek het maar uit. Er restte mij niets dan de gasman te bellen met mijn beklag over uitvallende radiatoren en een koud huis.
Is het gek dat ik de vaste overtuiging had dat het snel zou worden opgelost? Nou, vergeet het maar – dat bleek een schone droom. Na mijn echt toch wel zielig relaas klonk het aan de andere kant van de lijn dat ik voorlopig niemand zou zien. En wat ik ook naar voren bracht, het refrein was: “Mevrouw ik heb niemand die naar u toe kan komen. Ik kan geen ijzer met handen breken”.
Nu ben ik niet helemaal een vreemde in Jeruzalem – en weet ik ook wel dat er overal te weinig personeel – is maar dit gaat wel erg ver, vind ik.
Arbeidsvreugde
Maar er is hoop want ik las in de krant dat Havo en Vwo leerlingen in grote getale naar het VMBO gaan.
Al begrijp ik dat dit voor de leerlingen en hun ouders een bittere pil kan zijn, toch lijkt het mij wellicht een goede ontwikkeling. Want misschien komen er zo meer vakmensen op de arbeidsmarkt.
En als de jongelui eenmaal een goede vakopleiding hebben genoten? Wie weet hoe blij ze daar uiteindelijk mee zullen zijn. Want iets repareren en tot een oplossing van iets komen geeft veel arbeidsvreugde.
Ik denk verder echt dat de vreugde van de gasman die mijn radiator weer aan de praat krijgt hetzelfde voelt als de opluchting van een chirurg na een moeilijke operatie. Dat er tegenwoordig ook meisjes zijn die een vakopleiding tot metselaar of iets soortgelijks volgen is toe te juichen. Het zal een bewuste keus zijn geweest want het ligt nog altijd niet voor de hand voor een meisje.
Het gaat tenslotte om arbeidsvreugde, wat je ook doet.
Nu de AOW steeds opschuift zal het werkzame leven steeds langer worden – hoewel de jeugd van nu door studies veel ouder is eer zij gaan werken dan vroeger in mijn jeugd. Ik ging werken toen ik veertien was en ben door deeltijdstudie in het onderwijs terecht gekomen. En zo verging het in mijn jeugd velen. Bij Frans was het ook zo.
Waartoe dient al dat omgooien van nu toch?
Alles is aan wisselvalligheden onderhevig. En ook al schrijf ik veel over vroeger, ik leef ook met open ogen in het nu om te kijken wat er om mij heen gebeurt.
Ik word, zoals veel ouderen, ook wel eens kriebelig van alle veranderingen. Als ze bij Jumbo de hele boel omgooien vraag ik mij ook wel eens af: waar dient dit toe?
Echter, als ik ineens een app kan openen voor het parkeren van mijn auto ben ik weer blij. Nu hoef ik niet meer bij de parkeerautomaat te bellen of mijn pasje te halen. Of nog erger, mijn kenteken in te voeren. De app vermeldt zelf al mijn kenteken met de plaats waar ik mij bevind. En voila, zo kan een kind de was doen, want ik tik op start en het is gepiept. Dat zijn toch de geneugten en gemakken van de moderne tijd. Al zou het nog fijner zijn als ik gratis zou kunnen parkeren. Maar dat is wensdenken dat niet in vervulling zal gaan. De gemeentekas denkt daar heel anders over.
Om bij te blijven
En om helemaal bij te blijven dan nog even dit: inmiddels is de verwarming gerepareerd. Althans, dat neem ik aan want de radiatoren worden weer warm.
Het blijf voor mij wel in nevelen gehuld wat er aan de hand was.
De gasman gaf dag en uur aan wanneer hij zou komen. Op die aangegeven tijd werden ze weer warm. Maar hoe en waardoor? De betreffende man heb ik niet gezien of gehoord.
Ik denk dat hij het water heeft bijgevuld, zonder het door te geven. Dit is namelijk een veel voorkomend euvel in mijn appartement. Waardoor het komt wordt nu nader onderzocht, is mij beloofd door de voorzitter van ons gebouw. Misschien hoor ik dan meteen ook waarom de gasman niets van zich liet horen.
Ik weet het dat dit kan geplaatst worden onder het kopje: klein leed.
Maar dat valt ook onder het reilen en zeilen van iedere dag.
Abonnee van mijn blog worden? Rechts bovenaan.
Lieve mevrouw Bakker,
Dat is een bijzondere dag, de verjaardag van uw overleden man. Het zal moeilijk zijn, hem te missen. Ik leef met u mee. Toen mijn zwager overleden was, ging ik altijd op de dag van zijn verjaardag naar mijn zus toe. Dat was een hele reis met openbaar vervoer, ik denk eraan terug als steeds een mooie dag. Nu is zij zelf ook overleden. Mijn man en ik zijn ook de jongsten, van beide families. Wat fijn dat u deze dag als gezin bij elkaar bent. Hartelijke groet, Lisa van Dijk
Iieve mevrouw Lisa,
Wat zal uw zus dat fijn gevonden hebben dat u haar bezocht op de verjaardag haar man. En nu leeft ook uw zus niet meer. Afscheid nemen wie is daar goed in schreef ik eerder, terwijl het steeds meer bij het leven gaat horen als je ouder wordt. Wat fijn dat u nog samen bent en hopelijk gezond om van de alledaagse dingen te kunnen genieten.
Gelukkig geniet ik, ondanks alles, ook van mijn lieve gezin,familie en vrienden.
Ik ben blij met uw lieve reactie. Hartelijk dank. Met groet van Maaike
Fijn dat u ook geniet van zoveel warmte om u heen. Wij zijn nog gezond, alleen wat kleine deukjes hier en daar, en zijn nog heel actief. Toch komen gedachten aan “vroeger” regelmatig voorbij. In Anne Tylers boek ‘Spool of Blue Thread’ staat het zo treffend: “ We zijn maar zo’n klein deel van ons leven jong, en toch lijkt onze jeugd zich eindeloos uit te strekken. Dan zijn we jaren en jaren lang oud, maar de tijd vliegt dan het snelst voorbij”.
Nu uw broer de aarde heeft verlaten, zult u zich ook weer extra veel van vroeger hebben herinnerd. Veel sterkte gewenst met het verwerken van het verlies. Hartelijke groet, Lisa van Dijk
Ja, als we kind zijn kan de tijd eindeloos lijken. We willen groot en volwassen worden. Eenmaal volwassen zien we hoe kort die kindertijd was en we beseffen dat die voorgoed voorbij is en nooit meer terug komt. “Ik was een kind hoe kon ik weten dat het voorgoed voorbij zou gaan”
Het is fijn dat u actief bent en betrokken blijft bij het leven.
Ja, ik mis mijn broer. Met hem is de rij van zeven broers nu afgesloten en dat voelt treurig. Maar gelukkig heb ik hem veel opgezocht en gesprekken met hem kunnen voeren. Hij werd op twee dagen na 91 jaar en dat is oud.
Hartelijk dank dat voor uw begrip en medeleven. Al wij mensen elkaar kunnen steunen dan zijn niet voor niets op aarde.
Hartelijke groet van Maaike
Lieve Maaike,
3 maart zal dus altijd een “speciale datum” blijven en fijn dat je dan reacties krijgt van familie en vrienden. Zo zijn er in onze omgeving steeds meer speciale data: verjaardagen, dagen van overlijden en huwelijksdatum. Afgelopen week kregen wij 2 overlijdensberichten van goede bekenden en dan merk je dat de wereld om je heen steeds kleiner wordt. Niet qua gebeurtenissen en kennis, daar kunnen we gelukkig nog steeds van genieten zoals: TV-programma’s, Computer, E-readers enz. Gelukkig rijden we ook nog steeds auto en daar genieten we nog iedere dag van!! Bij het ontvangen van de overlijdensberichten realiseerde ik mij dat van onze vrienden er nu al 6 echtparen niet meer samen zijn door overlijden of dementie. Dan komt het allemaal toch wel heel erg dichtbij en moet je blij zijn met iedere dag!!
Bedankt voor het” reilen en zeilen” en de overpeinzingen.
Lieve groet van Gerlien
Lieve Gerlien,
Precies Gerlien, dit bedoelde ik te zeggen: onze wereld wordt kleiner en dat is iedere keer slikken en stilstaan bij wat we verliezen.
Het is dan fijn om mensen en familie te hebben die er voor je zijn. Ook ik kan ondanks alles nog blij zijn en van het leven genieten en dankbaar zijn met alles wat ik nog wel heb.
Mijn blog is een stukje wat ik koester en de contacten die er zijn dmv van reacties voegen steeds weer iets blijvends toe aan mijn leven, ook dat is er nog!
Ik schrijf mijn blogjes op verschillende manieren en inderdaad was dit blogje een overpeinzing en ook dit is herkenning voor ouderen.
En ook van alle kennis die er is en alles wat er nog te leren valt. Dat ik in het verleden de computer ben gaan gebruiken vind ik nog altijd een pre. Het houdt mij scherp en bij de tijd!
OOk bij jou/jullie werkt het zo, begrijp ik. En goed Gerlien om blij te zijn met iedere dag die we krijgen toebedeeld.
Mijn lieve dank voor je reactie
Met groetjes van, Maaike
Lieve Maaike, het was weer fijn omje blog te lezen, wel weer verdrietige dingen, je laatste broer begraven. Ik hoorde laatst iemand zeggen, als je zo oud wordt ken je meer doden dan levenden .En dat ervaar ik ook. Vrienden en familie die overlijden of dement worden wat ik eigenlijk nog erger vindt, dan is het degene niet meer waar je mee getrouwd bentFijn om te lezen dat jullie de verjaardag en de sterfdag van je man ook samen vieren Wij doen dat ook op de sterfdag komen de kinderen en dan gaan we naar Heidepol,waar Joop begraven ligt. En in de week dat hij jarig was ,ga ik met de dochters een midweek naar een huis aan zee en de zonen komen dan op de verjaardag en zijn dan samen.zo doet ieder dat op zijn eigen manier. Wij zijn ook 61 jaar getrouwd geweest en dat is ook niet iedereen gegund . Heel fijn om je blogs te lezen, ik geniet ervan. Liefs Nelly.
Lieve Nelly,
Ja, ook jullie hebben een manier om te gedenken. En goed om dit met elkaar te delen. Het overkomt ons allemaal als we lang leven.jullie zijn ook heel lang samen geweest 61 jaar. Komt tegenwoordig niet in ieders leven voor zo,n lange verbintenis. Ik denk dat jij achteraf vindt dat die tijd is omgevlogen. Het leven van alle dag slokt je op als je jonge kinderen hebt, en op dat moment zit je in de maalstroom van het leven. Ik vond het niet zo gemakkelijk toen ik de kinderen de deur uit waren mijn draai te vinden. Maar ook dat is al weer jaren geleden. Nu kan ik genieten van de stilte die gelukkig wel wordt afgewisseld met bezoekjes. En zo leven we allen ons leven van alle dag op onze eigen manier. Hartelijk dank voor wat je met ons deelde Nellly, en het geeft mij vreugde dat je mijn blogjes graag leest. Ik denk al na over een volgende Lieve groetjes van Maaike
Goedemorgen Maaike.
Ik kreeg net je blog binnen. Leuk, al die overpeinzingen.
Aangezien wij het best vaak over veel dingen eens zijn, zitten veel van die overpeinzingen ook in mijn hoofd (daarom zit mijn hoofd zo vol).
Ik ben het geheel eens met de mevrouw (een lezeres van jou), die schrijft dat we zo langzamerhand meer dode mensen kennen dan levende.
En ik ben het ook geheel met jou eens dat voor vakmensen (en trouwens voor iedereen) het heel veel voldoening geeft als je iets kunt repareren en het daardoor herstellen. Net zo fijn als wanneer je iets wat je ooit geleerd heb ineens op een keer kunt gebruiken en je daar wat aan hebt.
Lieve Elly,
Jij bent ook een van die trouwe reageerders op mijn blog. En misschien realiseer je je het niet, maar je bent daardoor een medeschrijfster van ieder blogje dat de deur uitgaat. Want vergis je niet, reactie worden meegelezen en maken samen mijn blog want lezers vinden reacties leuk. Dus hierbij jij, en alle reageerders nogmaals hartelijk dank.
En verder weet ik dat jouw hoofd en andere hoofde vol zitten met herinneringen Elly. En ook dat dit bij velen zo is. Daarom is de inbreng van mijn blog, met de reacties ook zeer welkom bij de ouderen die hem lezen. We zijn verbonden als senioren en delen zo onze verhalen, ons voelen en ons zijn met elkaar. Laten we zo doorgaan want wij ouderen zijn met heel velen.
Lieve groet weer Elly. Maaike
Dank weer voor je mooie blogbericht, het vorige ook gelezen, van je broers die jong overleden zijn. Dat herinner je je vast als de dag van gisteren, wat zal dat geweest zijn voor jullie allemaal als gezin. En nu je laatste broer ook , alleen jij en je zus zijn er nog maar die woont ook niet dichtbij lees ik. Wat mooi dat die vriend aan de verjaardag van je man heeft gedacht en jullie ook nog koffie gedronken hebben! Daar heb je nou echt wat aan. Zeker weten dat het goed is dat meer kinderen een vak gaan leren. Vakmensen zijn net zo belangrijk als artsen en andere hoogopgeleiden. Fijn dat de verwarming het weer doet! Deze week wordt het weer kouder, dus zit je lekker warm! Hartelijke groet, Lucie
Ha Lucie,
Jij dank voor je gezellige reactie waarin je alles nog eens de revue laat passeren.
Ja , gezellig he dat die vriend mij uitnodigde. Ook hij mist Frans heel erg vertelt hij iedere keer als ik hem zie.
Ja het leven gaat gewoon door maar er iets weg wat er voorheen wel was.
Ik vond het vroeger ook belangrijk dat de kinderen gingen studeren. Maar voortschrijdend inzicht heeft mij doen inzien dat het om het even is wat ze gaan doen. Als ze een vak gaan leren en daar helemaal blij van worden dan is dat het belangrijkste. Wat ik schreef: het gaat om arbeidsvreugde. Gelukkig merk ik dat dit besef steeds meer weerklank vindt. En dat is mooi!
Hartelijke groetjes lucie, en ja hoor mijn huis is weer lekker warm.
Maaike