Over lezen gesproken

Eerst even voor de “ongeduldigen” onder ons: begin juli hoop ik met mijn boek tevoorschijn te komen! Het is dan te bestellen via mijn website en in de boekhandels

Er was iets niet goed gegaan met de publicatie, maar nu werkt het weer naar behoren.

Over lezen gesproken

De zon schijnt vrolijk naar binnen in de slaapkamer. Het is een prachtige zomerse dag. Ik draai de luxaflex op getemperd licht waardoor de kamer er nog vriendelijker en gezelliger uitziet.

Ik loop even naar de boekenkast en kijk naar mijn boeken. Wat staan ze er weer keurig bij. Een paar dagen geleden heb ik ze allemaal van hun plaats gehaald, geordend en gerangschikt. Het was zoetjesaan toch weer een rommeltje in de boekenkast geworden. Ook al probeer ik ze braaf op de oude plaats terug te zetten. Maar zoals ze er nu weer bijstaan: keurig gerangschikt op onderwerp en aflopend in hoogte, maken ze mij blij. Ik houd van mijn boeken. Als ik de titels op hun ruggen lees stroomt er een warm gevoel door mij heen. Het zijn mijn “metgezellen.”  Sommigen al heel lang. Ik ben zuinig op ze. Het lijkt alsof de boeken mij tevreden aankijken nu ze er weer zo gladjes bijstaan. Zo van: je hebt ons weer naar waarde verzorgd, Maaike!

Toen ik de boekjes sorteerde op onderwerp, wist ik het weer. O ja, deze boekjes heb ik gekocht toen ik zo met het thema “psychologie” bezig was. En deze boeken kocht ik om meer te weten te komen over taal en om gedichten te lezen. In de loop van mijn leven wisselden de interesses zich af. En mijn boeken, zoals ze daar staan, laten mij dat zien. Omdat ze mij zoveel plezier hebben gegeven mogen ze allemaal blijven.

                                Een gedeelte van mijn boeken!

En de dikke Van Dalen die er staat? Hoeveel keren heb ik die in mijn handen gehad? Ik zou het niet weten. Al was en is het alleen maar om mijn gelijk te halen. Gijs en ik verschillen nogal eens van mening wat een bepaald woord betekent. Ik weet niet of er meer mensen zijn die nieuwsgierig zijn naar de precieze betekenis van een woord. En dat zij daar dan de dikke Van Dale voor raadplegen om het op te zoeken. Misschien een lichte afwijking van mij? Ik vind het zelf wel een prettige. En, wellicht niet eens zo vreemd voor een schrijfster.
Verder staan er veel boeken over schrijven in mijn boekenkast. Dat is het thema dat door de tijd mee blijft reizen.

Aan boeken kleven herinneringen. Toen ze door mijn handen gingen spookten verhalen rond in mijn hoofd. Tot ik een boek tegen kwam dat een bijzondere plaats heeft: Marion, geschreven door Fr. Ouwerkerk- Bakker. (geen familie)
Ik kreeg het voor mijn verjaardag, rond mijn twaalfde jaar, denk ik. Dat is zesenzestig jaar geleden. Ik kreeg het van mijn tante Leentje. Dat boek had zij speciaal gekocht voor mijn verjaardag. Ik vond het geweldig dat zij het gekocht had voor mij. Toen tante Leentje mij het boek gaf, zei ze: “dit boek zal je moeder wel goed vinden, want het meisje op de kaft heeft lang haar.”

Tante Leentje was Nederlands Hervormd. Ze dacht heel anders dan mijn moeder. Ze had heel andere Godsdienstige regels en normen. Ze wist dat de regels van mijn moeder streng waren, en daar hield zij rekening mee. Ik mocht bijvoorbeeld lang niet alle boekjes lezen van mijn moeder. Ik mocht mijn haar niet kort knippen. En tante Leentje had daar aan gedacht toen zij het boek kocht. Ik heb het altijd onthouden.

Tante Leentje was een schat. En haar man, oom Janus, ook. Oom Janus was een broer van mijn vader en voogd over ons. Ik kwam er veel over de vloer. Een paar jaar lang ging ik er bijna iedere middag na schooltijd heen om te spelen met mijn neefjes en nichtjes. Een paar nichtjes waren rond mijn leeftijd. Er waren 8 kinderen maar ik kon er altijd bij, ik was altijd welkom. Alles kon er. Mijn oudste nicht, die al studeerde, vertelde ons de prachtigste verhalen. Griezelverhalen! We speelden als het regende dagenlang “Mens, erger je niet.” Ik heb het daarna een tijdlang niet meer willen spelen, omdat ik er schoon genoeg van had. Het dominospel kwam ook altijd steevast te voorschijn.

Ik las mijn nieuwe aanwinst met veel plezier, terwijl dacht ik aan tante Leentje. Ik vond de naam Leentje zo apart omdat ik een broer had die Leen heette.

Als ik nu eens niet kon lezen of schrijven, bedenk ik ineens. Stel je dat eens voor. Wat zou ik veel missen. Toch zijn er in ons land nog altijd veel mensen, jazeker Nederlanders, die niet kunnen lezen en schrijven: analfabeet zijn! Dat kan zo zijn door allerlei oorzaken.

Er wordt tegenwoordig, gelukkig, veel aandacht besteed aan kinderen die dyslexie hebben: kinderen die moeite hebben, soms heel veel moeite om te leren lezen en schrijven. Er worden methodes uitgedacht waarvan men hoopt dat het kinderen kan helpen. Helaas, blijkt het voor sommige kinderen nog steeds bijna onmogelijk om lezen te leren. Ik heb gezien en meegemaakt hoe moeilijk en hoe verdrietig dit is voor kinderen, en voor de ouders.
Ik heb ook gezien dat het kan helpen als ouders thuis met hun kind blijven oefenen met lezen. Al vergt dat enorm veel inzet van kinderen en ouders. En vooral veel geduld, want het duurt meestal lang eer het zoden aan de dijk zet. Ouders van dyslectische kinderen kunnen dan ook wanhopig zijn als ze zien hoe moeilijk hun kind het heeft. Iedere ouder wil zijn/haar kind gelukkig zien!

Misschien nog een troostende gedachte? Vroeger waren er ook dyslectische kinderen, maar men wist er niets over. Je kind dat moeilijk kon leren lezen werd als dom bestempeld. Ik ken volwassenen die daar nog altijd onder lijden. Wat dat betreft is het tij gekeerd. De kinderen van nu worden veel beter begeleid en begrepen. Ik hoop vurig dat er een leermethode gevonden wordt die hout snijdt. Ik weet dat er mensen mee bezig zijn.

En zo blijkt maar weer dat je, gezellig schrijvend, overal terecht kan komen. Zo gaat het soms, en misschien wel helemaal niet verkeerd.

 

Dit bericht heeft 18 reacties

    1. Mee op de wind

      Dankjewel Corinne! Jij hebt het in ieder geval nog wel het laatste bericht gelezen. Ik kreeg allerlei reacties van mensen dat de link niet werkt. De wegen van internet kunnen duister zijn, dat is mij duidelijk. Dankjewel voor al je support en je lieve medewerking. Groet, Maaike

  1. Annette

    Heerlijk om te lezen, ik hou ook heel erg van boeken en van lezen. Dank u wel voor dit verhaal

    1. Mee op de wind

      Lieve Annette, jij dank voor je reactie. Ja, lezen is heerlijk. Ik denk dat ik nooit zou zijn gaan schrijven als ik de meerwaarde van lezen niet had ontdekt. Vooral als kind verslond ik boeken. Wat anders, ik klikte op woordspelingen om bij je verhalen te komen, maar de link werkt niet. Dat is niet leuk voor je. Maar misschien kun je het oplossen? Groetjes van tante Maaike

  2. Elly

    Hoi Maaike.
    Ik had om 13 uur al een reactie gemaild, maar die is kennelijk niet overgekomen. Wacht nu maar even of dit wel gaat. Het ligt dus niet aan mij.

    1. Mee op de wind

      Ach lieve Elly, dat je nu twee keer in de pen moet klimmen is toch wel heel aardig van je. En het ligt inderdaad niet aan jou hoor. Ik weet niet wat er is gebeurd, ik had gepubliceerd,er waren lezers geweest, naar blijkt, met reacties en foetsie was mijn verhaal. Wie kent de wegen van internet? Ik niet! Maar nu heb je dus antwoord op je reactie, ik hoop dat het nu goed blijft gaan! Mijn dank en mijn groet, Maaike

  3. Carol

    Ik heb pakweg 675 boeken in de kast staan en nog een stuk of 40 in mijn ereader.
    Ze zijn ook nog wel gestapeld.
    En allemaal gelezen.
    Op volgorde van schrijver.
    En diversen heb ik al een paar keer gelezen.
    Lezen is goed.
    Mooie tijdverdrijving.

    1. Mee op de wind

      Ik wist niet dat je zoveel boeken hebt, Carol. Dat zijn er echt een boel: 675. En allemaal ook nog gelezen. Natuurlijk keurig geordend zoals ik je ken. Lezen is een heerlijk tijdverdrijf, evenals schrijven, tenminste dat vind ik. Ik moet toch eens een keer in je boekenkast neuzen wat je allemaal hebt staan. Boekenkasten intrigeren mij. Dank en groet Carol, van Maaike

  4. Anoniem

    Dag Maaike, je boek is nog maar et klaar ,en nu heb je mezelf weer al aan het schrijven gezet ,mooi verhaal .en inderdaad bepaalde boeken van vroeger blijven altijd in het geheugen ,misschien ook wel omdat je er niet zoveel had . Fijn dat je ook nog even tijd kon vinden voor je boekenkast ,groet van Nelly Bal

    1. Mee op de wind

      Dag Nellie, leuk je weer te ontmoeten op mijn blog. Ja die verhalen vragen om geschreven te worden. En daar geef ik gehoor aan. Als er dan ook nog op wordt gereageerd denk ik: nou dat was dus weer niet voor niets. Een boek krijgen was een feest. Zoals op kerstfeest bijvoorbeeld dan kregen we een boek van de zondagsschool. En wat was ik daar blij mee. En mijn boekenkast ziet er weer toppy uit. Dat kon niet lager wachten dat ze zo slordig stonden! Groetjes en dank Nellie.

  5. Annemieke

    Mijn 75 jarige man is onlangs volkomen onverwacht gestorven. Hij ploegde door boeken heen en hield nauwkeurig, vanaf zijn 15e verjaardag, schriften bij waarin ieder gelezen boek genoteerd stond. Gemiddeld las hij er 4 per maand.
    Het was vooral literatuur, geschiedenis en politiek. Hij had er nog een verantwoordelijke baan bij en kon ook nog tijd vinden voor zijn vrouw en kinderen! Onder de talrijke huldebetuigingen op zijn uitvaart was er een van mijn jongste zoon die ondermeer dit (vertaalde) citaat van Carl Sagan voorlas:
    “Wat een verbazend ding een boek kan zijn. Het is een plat voorwerp, uit een boom vervaardigd, met soepele onderdelen waarop rare donkere kronkels staan gedrukt. Maar werp er éen blik op en je bevindt je in de geest van iemand anders, misschien wel iemand die al duizenden jaren dood is. Over de millennia heen spreekt er een schrijver duidelijk en stil in jouw hoofd, richt zich direct aan jou. Schrijven is wel de grootste uitvinding van de mens, een uitvinding die mensen die elkaar nooit hebben gekend met elkaar verbindt, burgers uit ver verleden tijden. Boeken breken de boeien van tijd. Een boek is het bewijs dat mensen in staat zijn te toveren.”

    1. Mee op de wind

      Wat een indrukwekkend verhaal vertel je over je man, Annemieke. Wat een nauwkeurigheid om ieder gelezen boek te noteren en dat vanaf zijn vijftiende jaar. Iets om over na te denken. We leven vaak onbewust van het één naar het ander, dan is het leerzaam te horen dat het ook anders kan. Ik zag, tijdens het opruimen van mijn boekenkast, wat mij door de tijd heen boeide en nog altijd boeit. Dat vind ik, nu ik ouder ben, verrassend. Door het schrijven van mijn verhalen, door het plaatsen op internet, door de reacties weet ik mij schrijvend verbonden met mensen. Die verbinding is verrijkend, en verrassend.
      Ik kende het aangehaalde citaat niet. Maar het sluit precies aan bij mijn verwondering en dankbaarheid dat we kunnen lezen en schrijven. Dankbaarheid dat boeken de boeien van de tijd breken. Hoe prachtig is dat! Dank en groet, Maaike

  6. Pieta

    Dag Maaike,
    Wat komt er weer veel ‘boven’ als je de boekenkast opruimt, heel herkenbaar en weer leuk geschreven. Ik houd ook van lezen en heb wat boeken ‘verslonden’ in mijn leven. Inplaats van een boekenkast hadden wij 7 lange planken vol boeken. Het besloeg een hele wand in de kamer. Heel gezellig, al die fleurige kaften te zien. Nu ik in een appartement woon heb ik maar één kast in de kamer, die veel te vol staat. Een groot gedeelte kon ik in een kast opbergen, in een slaapkamer, en de rest heb ik weggedaan. Eén boekje heeft mijn voorkeur en dat heeft als titel; Anneke en de sik.Uiteraard geschreven door van der Hulst.Gekregen toen ik 3 jaar was op het Kerstfeest van de zondagsschool. Dat staat niet in de boekenkast maar ligt in de la van m’n nachtkastje, zó zuinig ben ik er op. Op je 3de jaar al een EIGEN boekje, dát was toen bijzonder, in elk geval voor mij wel! Gekregen van Ds. Smits vertelden m’n ‘grote ‘zussen en dat was helemaal prachtig natuurlijk! En als ik het verdere verhaal van je lees, wat ben ik blij dat ik wél lezen kan! Daar heb ik dan ook dankbaar gebruik van gemaakt, en nóg! Bedankt voor je verhaal en lieve groetjes van mij.
    Een Goede Zondag, samen.

    1. Mee op de wind

      Dag Pieta, Ja ik had al begrepen dat je ook zo van lezen houdt. Ik heb er dikwijls over nagedacht wat de uitvinding van de boekdrukkunst ons gebracht heeft.
      En ook natuurlijk de veranderingen in de tijd. Vroeger was het genieten van onderwijs voorbehouden aan de hogere stand. Inderdaad wat voegt lezen ontzettend veel toe aan ons leven. En voor mij is daar de laatste jaren schrijven bijgekomen, maar daar moet je toch eerst voor kunnen lezen. En ik heb heel veel gelezen! Wat geweldig dat je het boekje Anneke en de sik in je nachtkastje hebt liggen. Dat je er zo zuinig op bent! Wat was dat een goede traditie dat we een boekje kregen op het Kerstfeest van de zondagsschool. In de grote gezinnen kwam daar vaak minder van terecht. Het waren vaak praktische cadeautjes die je kreeg, tenminste ik herinner mij dat nog. Ik begrijp dat het boekje wat je op je derde jaar kreeg je heel dierbaar is, en dat blijkt ook. Ik denk ook vaak nog aan de boekjes die Van der Hulst schreef. Het was een meesterverteller! Ja we mogen blij en dankbaar zijn dat er taal bestaat en dat we kunnen lezen en schrijven! Dankjewel voor je reactie en wens! Lieve groet van Maaike

  7. Gerlien

    Lieve Maaike,
    Wat heerlijk om te lezen dat je ook zo verknocht bent aan je boeken en de dikke van Dale, staat bij mij naast de PC ;). Mijn lijfspreuk “met de computer kun je de wereld in huis halen” blijf ik nog steeds trouw en inderdaad als we niet konden lezen, misten we ook daar alles van. Ook wij kregen op zondagschool de boekjes van W.G. van de Hulst en wat waren we blij! Het aller-allerbeste en heel veel groetjes van Gerlien.

    1. Mee op de wind

      lieve Gerlien, ik heb het vast al eerder geschreven: ik ben zó blij dat ik heb leren computeren! Zonder computer zou ik niet zover gekomen zijn: een blog schrijven en mijn verhalen inmiddels gebundeld. Ik vond het héél moeilijk om het te leren en dat hoor ik ook van andere mensen. Maar we hebben doorgezet. Ik zou het veel beter willen kunnen, maar een mens moet leren tevreden te zijn. Er zijn grenzen op mijn/onze leeftijd. Maar ik red me aardig en anders komen er hulptroepen die mij verder helpen. Dat jij ook zo van boeken houdt verwondert mij niet, dat was duidelijk. En de dikke van Dale binnen handbereik. Precies, Gerlien zo doen we dat! Ik zou alle van der Hulst boekjes wel eens op rijtje willen zien. Wat heeft die man veel geschreven En hoe? Ook jij alle groetjes en het allerbeste van Maaike. Dank voor je reactie!

  8. Nelleke

    Lieve Maaike,

    Bijna in één adem je boek uitgelezen. Nu ik zo’n heel leven van het begin en een flink stuk verder, maar nog niet tot het eind heb mogen doorlezen, krijg ik nog meer bewondering voor je. Het is toch heel iets anders steeds verhalen te lezen of een heel leven meemaken. We zijn bijna even oud en al was mijn opvoeding anders, jouw belevenissen zijn toch ook voor mij zeer bekend.
    Je bent een echte doorzetter en er komt zonder twijfel nog een boek. Laat je kinderen hun borst maar nat maken, zij hebben bij het eerste boek toch flink hun best gedaan er een mooi geheel van te maken, ook de foto’s zijn erg leuk.

    1. Mee op de wind

      Dag Lieve Nelleke,
      Wat leuk dat je dit schrijft. Ik begrijp dat de verhalen, nu neergezet op papier,en nu chronologisch opgesteld toch weer een heel ander gevoel en beeld geven. Ik denk dat het boek voor veel mensen die in onze tijd zijn grootgebracht herkenbaar is. En herkenning geeft een bepaald geborgen, saamhorig gevoel. Ik hoop dat veel mensen genieten en die herkenning vinden. Ook dat jongeren het lezen om te weten hoe het vroeger was. Het hele gezin heeft zich geweldig geweerd. Het was ook heel leuk om met z’n allen aan zo’n project te werken. En nu is de klus geklaard! We zijn allemaal voldaan en blij. En ik ben ook blij met jouw reactie. Hartelijk dank voor het delen! Groetjes van Maaike

Laat een reactie achter