Terwijl het begrip “strandjutter” aan het vervagen is omdat er niet veel meer te jutten valt, kwam ik pas als variant het woord “stadsjutter” tegen. Ik vond dat zo leuk dat ik erover ben gaan lezen.
Nu de kringloopwinkels draaien als een tierelier wordt het jutten van het grove vuil steeds gewoner. En gelukkig is tegenwoordig tweedehands kopen geen schande meer maar getuigt het juist van wijsheid. Het is bekend dat we niet door kunnen gaan met het leegroven en uitputten van moeder aarde. Het wordt steeds weer gezegd dat we zuinig moeten zijn op haar grondstoffen.
Ik las vanochtend dat een op de vijf jongeren zich ernstig zorgen maakt over het milieu. Dat jongeren depressief, moedeloos en angstig zijn omdat ze niet weten hoe het milieuvraagstuk kan worden opgelost. En dat is ook het grootste vraagstuk van deze tijd. Het is jammer dat jongeren niet jong kunnen zijn maar zorgen hebben over hun toekomst en met angst aan kinderen denken. Dat gaat mij aan het hart. Ze denken/vinden dat het een zaak van de politiek is die maatregelen moet treffen. En daar is inzicht, visie en goed beleid voor nodig. Laten we hopen dat er meer gaat gebeuren en laten wij alvast doen wat we kunnen.
Ik had een broer die vaak zei: “als je goed kijkt ligt het geld op straat”.
En als ik ’s avonds, op weg naar de kinderen, door Amsterdam rijd lijkt de straat waar zij wonen één lange kringloopwinkel. Morgen wordt het grove vuil opgehaald – en dat is te zien. Het is een waar lustoord voor struiners naar gratis spullen.
Er staat van alles en dat kan allemaal voor niks mee naar huis: banken, tafels, kinderstoelen, lampen, zakken met kleding. Gesloten dozen waar van alles in kan zitten, ledikanten etc. Je kunt het zo gek niet bedenken of het staat er.
Maar denk nu niet dat het alleen een verschijnsel in de steden is. Er zijn overal mensen die het grof vuil afgaan om iets te zoeken van hun gading, in dorpen evengoed.
En het is ook niet iets van de laatste tijd om tweedehands spullen te vergaren. Ik weet dat er vroeger genoeg mensen waren die trouwden en hun huis uit noodzaak inrichtten met tweedehands meubelen.
Voor een goed resultaat weet de stadsjutter, die ook wel ook wel morgenster wordt genoemd, de juiste tijd voor zijn ronde. Om niet op te vallen moet het halfdonker zijn, daarom liggen zijn/haar werkuren in de avond of nacht, of voor dag en dauw.
Vandaar de naam morgensterren. Sinds een paar jaar worden ze dus ook stadsjutter genoemd. En bij dat achtervoegsel “jutter” gaan mijn gedachten met mij op de loop want achter al die spullen zitten verhalen van mensen – precies zoals bij het strandjutten.
Liever lozen dan verzamelen
Ik ben te oud om eropuit te gaan, al kost het me eerlijk gezegd soms moeite om niet te stoppen. Maar dat is op mijn leeftijd natuurlijk belachelijk. Trouwens, wat moet ik met al die spullen? Ik hecht niet meer zo aan spullen, en wil liever lozen dan verzamelen. Op mijn leeftijd verlang ik naar rust en leegte in mijn hoofd en niet alles hoeft meer. Ik kan zo praten omdat ik oud ben en dit is de winst van het ouder worden. Als je in het volle leven staat moet je meedraaien en staande blijven.
Echter, als ik de straat inrijd en alles zie staan vind ik het jammer dat er zoveel goede, nog bruikbare spullen bij het grof vuil staan. Voor alles wat we fabriceren zijn kostbare grondstoffen nodig en hergebruik spaart grondstoffen. Er staat huisraad opgesteld waar veel mensen blij mee zouden zijn. Ik begrijp het gevoel van die morgensterren wel. Ze hebben gelijk dat ze in het halfduister rondstruinen en zoeken naar bruikbare spullen. Dat sommigen jutters er een handeltje van maken is ook prima – waarom niet? Het mes snijdt zo aan twee kanten want de kopers zijn blij en de jutters verdienen er iets mee. Het gaat zelfs zo ver dat sommige morgensterren leveren op bestelling. Misschien even geduld hebben maar het komt altijd wel een keer. Sommige agenten bekeuren jutters maar dat is ten onrechte. In Amsterdam mag het al is het allemaal wat onduidelijk.
Specialisten
Ik las dat er stadsjutters zijn die hun voorkeur hebben en zich in hun zoekgedrag specialiseren. Zo zijn er jutters die vooral boeken verzamelen. Soms vinden ze op hun zoektocht stapels oude brieven – hoe leuk moet dat zijn. Misschien zijn het wel brieven uit lang vervlogen tijden, of liefdesbrieven die bol staan van lieve woorden en romantiek. Of brieven uit de Tweede Wereldoorlog. Soms komen die brieven zelfs in archieven of musea terecht. Het voelt gênant om ongevraagd brieven van mensen te lezen. Echter, wie gaat er zo nonchalant met post om dat het op straat ligt?
Soms lees je ook weleens dat er andere waardevolle documenten bij het vuil gevonden zijn en nog net gered werden van een stille verdwijning. In het tv programma “Tussen Kunst en Kitsch” kwam jaren geleden een schilderij voor het voetlicht dat iemand gevonden had in een vuilcontainer. Het bleek een schilderij te zijn van Johan Hendrik Mastenbroek – het was tienduizenden euro’s waard. Ook van kringloopwinkels zoemen zulke verhalen rond.
Ongeschreven wetten
Er zijn ongeschreven wetten en etiquetten waar je je als morgensterren aan moet houden. En mocht er een lezer zijn die wil gaan jutten dan zijn hier de volgende regels waar je je als jutter aan moet houden. Zo is het niet sportief om gauw iets weg te graaien waar je medejutter al aan het grasduinen is. Wie het eerst komt, het eerst maalt. En het is ook niet de bedoeling dat je een geopende vuilniszak zo maar op straat kwakt.
Vervolgens ook nog wat “aanwijzingen” voor een toekomstige jutter. Als je een grote slag wilt slaan kun je een bakfiets huren of even de auto thuis ophalen. En om in het halfduister te zien wat er staat heb je natuurlijk ook een zaklamp bij je. Kijk vooral in vuilzakken die er zomaar tussen staan want daar zit soms het prachtigste zilverwerk in. Als je een volgepropte verhuisdoos ziet staan – sla hem niet over maar kijk er even in. Die doos heeft misschien wel ergens jaren gestaan en wordt ten lange leste maar bij het vuil gezet. Het zou wel eens eens een grote verrassing kunnen zijn. En in winkelstraten kun je ook vaak van alles vinden. Mooi bestek bijvoorbeeld, dat een winkelier over heeft. Of een restpartij shampoo van de kapper.
En toen toch nog jutten
Laatst stapte ik thuis uit mijn auto en zag naast de ondergrondse vuilcontainer huisraad staan. En ik zag iets staan wat te mooi was om waar te zijn. Een hoog houten stoel om bij de tafel te zetten. Mijn achterkleinzoon is vier jaar en zit aan tafel op een gewone stoel. Ik zag hoe onhandig het is dat hij moet reiken naar de tafel met eten en spelen. En nu zag ik onverwacht daar een mooi houten stoeltje staan om bij de tafel te zetten.
Ik aarzelde even, moest ik nu op mijn oude dag nog met een stoeltje gaan sjouwen? Maar het stoeltje zag er zo keurig uit en het zou zo fijn zijn voor kilian. Er stonden ook nog mooie lampen maar die mag een ander meenemen. Ik nam een kloek besluit, pakte het stoeltje op en nam het mee. Het gewicht viel erg mee. Ik bracht het eerst maar naar de kelderbox. Als vandaag of morgen kleindochter Imme langskomt kan ze poolshoogte nemen. Dat gebeurde al heel snel. Imme bewonderde het stoeltje maar had zelf al een trippelstoel voor Kilian – wat alleen maar fijn is.
Het stoeltje staat inmiddels boven en Kilian heeft er al heerlijk mee aan tafel gezeten.
En toen ik even later naar buiten liep zag ik dat ook de lampen al weg waren. Daar is een ander vast blij mee.
Ik ben altijd weer benieuwd naar reacties. Ook kringloop verhalen zijn natuurlijk welkom.
Weer blij met je stukje. Ik heb een zolder vol vergaarde spullen en af en toe neemt een kind of kleinkind wat mee. Zet het toch niet gauw buiten, mag overigens niet in Amstelveen maar moet je wegbrengen naar het afvalterrein of kringloop. Jij had geluk met je stoeltje en ze rekenden waarschijnlijk met een ochtend-of avondster zoals jij en het leverde weer een mooi stukje op.
Liefs van je (o)maatje Nelleke.
Ha Nelleke,
Mijn moeder zei altijd:”wie wat bewaart, heeft wat. En dat kun je van jouw zolder wel zeggen want daar staat van alles.
Leuk voor je kleindochters natuurlijk. Je bent ook in de gelegenheid om etste bewaren omdat je er ook de ruimte voor hebt,
En het moet atuurlijk in je zitten. Door mijn vele verhuizingen heb ik te weinig bewaard. En ik vind het al snel rommelig.
Ja en dat stoeltje kon ik dus echt niet laten staan. Zo leuk als een kleuter op gelijke hoogte met volwassenen kan zitten aan tafel.
Vond het zelf ook een leuk onderwerp om over te schrijven. En toevallig kwam dat stoeltje ook nog op mijn pad.
Bedankt weer Nelleke met een
Lieve groet
Maaike
Zo Maaike. Jij hebt je maandelijkse verhaaltjesbevalling weer achter de rug en je lezers tevredengesteld.
Ik moest denken aan lang geleden toen mijn moeder al vroeg een traploper EVEN buiten op straat had gezet om later te gaan uitkloppen. Helaas kwam er toen zo’n ochtendster langs en weg was ie. EVEN niet goed opgelet. Ik zie nog het verbouwereerde gezicht van mijn moeder voor me.
Weer een oude herinnering. (Ik heb er al zoveel). Maar wel fijn hoor. Dag.
Ha Elly,
Op zulke morgensterren zitten we natuurlijk niet te wachten. Maar misschien, je zult het nooit te weten komen, heel misschien dacht die morgenster wel dat het daar stond om mee te nemen? Lijkt me niet heel aannemelijk, maar we kunnen van het goede uitgaan, dat schaadt niemand.
Wat zal je moeder daar eteuterd hebben gestaan. Ineens is de traploper verdwenen, wat een treurnis. En ik begrijp dat je het verbouwereerde gezicht van je moeder nog voor je ziet.
Ja weer iets uit lang vervlgen tijden Elly. Zedringen zich p onze leeftijd op. En we kunnen ze verhalen aan anderen.
Met dank en liefs,
Maaike
Leuk. Ik zie soms ook weleens iets en als ik het echt leuk vind neem ik het weleens mee. Soms movie bloempotten. Even een kwast erover als het moet. Manlief heeft ooit eens een echt mooi stoeltje meegenomen. Oom had een out mooi lapje en oom stoffeerder een leuke job en ik een mooie stoel. Heb het nog steeds.
Live groet!
Wilma
Ha Wilma,
Ja leuk he. En het geeft nog arbeidsvreugde ook om iets op te knappen. en voorje het weet ben je allemaal aam het werk. En als het dan klaar is ben je blj en heel voldaan.
Fijn toch als je hiervan kint genieten. jullie hebben dud ook een stoeltje gevonden.met mijn stoeltje isiedereen hier ook blij.
Dankje Wilma voor je reactie en fijn ietts van je te horen.
Lieve groet,
Maaike
Leuk verhaal weer! Hier is geen grof vuil ophalen meer, eens in de maand kun je het melden en dan halen ze het op, maar niet meer dan 1 vierkante meter. Dus als er iets groots weg moet dan moet je het naar de stort brengen met een pasje. Zo doet elke gemeente dat weer anders. Wel jammer want vroeger stonden er best goede dingen bij het grof vuil. Wel is hier met 5 mei een grote verlate koningsmarkt, een kinderkleedjesmarkt die loopt als een trein, erg leuk. Fijn dat jullie zo’n schik hebben van het stoeltje! hartelijke groet, Lucie
Ha Lucie, ja zo gaat het bij ons ook. Wij hebben heir ondergrondse containers en al is het niet de bedoeling dat je daar iets groots bij zet gebeurt dat nog wel eens.
Zogezegd voor de langskomende morgensterren. En vaak is het zo verdwenen en heeft het een bestemming gevonden. Eigenlijk is dit een prima actie. Het bespaart je een rit naar het grof vuil en het het doet ergens dienst. Al hoor je het overschot dan wel te verzorgen natuurlijk.
Ja leuk zijn die openbare markten he met koningsdag he, of zoals bij jullie op 5 mei. leuk om het op vijf mei te doen, heeft die datum ook nog iets bijzonders.
Was leuk lucie om weer iets van je te horen. En ja, het stoeltje is fijn, al is mijn kleindochter op dit moment met haar partner en Kilian in een soort campertje op reis, voor twee maanden. Ja zulke dingen kun je doen als je jong bent!
En verder weer groetjes van Maaike
Dag Maaike, ik snap je overwegingen dat het fijn is als iemand spullen meeneemt die nog goed zijn maar door een ander zijn buitengezet. Je zegt dat dat meenemen in Amsterdam ook gewoon mag. Dat is helaas niet zo. Spullen van straat meenemen is strafbaar, overal in Nederland. Nou is Amsterdam niet sterk in handhaven, maar het lijkt me wel goed als mensen weten dat het strafbaar is; dat kan een onaangename verrassing voorkomen.
Dag Pauline, ik had het nagekeken en gevonden dat het mocht in Amsterdam. Ik ga nog een keer op onderzoek uit. Mocht het alsnog blijken dat het niet mag, geef ik dat te kennen in mijn volgende blog.
Goed dat je erop reageert en op wijst want mensen moeten er niet door vastlopen.
Met dank en vriendelijke groet,
Maaike