Over rode kool, een ooievaar en een engel

Rode kool
De volle kisten met rode kool wachten op het erf om naar de veiling te gaan.
Ik loop om de kisten heen en bekijk de donkerrode kolen. Als de rode kolen  op het land staan  lijken  ze  ingebed  op  een  bed  van  bladeren.  Nu liggen  ze,  ontdaan van bladeren,  rond en paarsrood  in  de  kisten. Ik strijk met één  vinger voorzichtig over  een  kool, het  voelt  een  beetje  koud. Het is natuurlijk niet waar  wat de grote mensen zeggen, dat baby’s uit de rode kool komen.  Hoewel?  Wie weet is het toch waar! Want waarom zou het niet waar zijn? De grote mensen gaan toch niet zomaar iets zeggen? Waar komen de kindertjes dan  anders vandaan?

stock-photo-pile-of-fresh-red-cabbage-in-a-wooden-box-118205635 rode koolDe ooievaar of kopen?
Een jaar later, ik zit nu in de eerste klas van de lagere school.
Mijn grote zus Corrie heeft pas een baby’tje gekregen: een lief jongetje. Mijn vriendinnetje zegt, dat de ooievaar het kindje bij Corrie heeft gebracht. En dat Corrie op bed ligt  omdat de ooievaar in haar been heeft geprikt. Ik weet niet wat waar is. Ik heb nog nooit een ooievaar met een baby’tje zien vliegen. Ik zie bijna nooit een ooievaar in de lucht.

http://www.dreamstime.com/stock-images-stork-baby-image14395514Of,  is het nog heel anders en worden kinderen gekocht zoals pas een meisje vertelde?

Lucas 2
Ik zit nu al in de zesde klas van de lagere school. Volgend jaar ga ik naar een andere school. Ik ben groter geworden. Van de verhalen van de ooievaar en de rode kool geloof ik niets meer. En ook niet dat een baby wordt gekocht. Op het kerstfeest van de zondagsschool, heb ik uit de bijbel Lucas 2 uit mijn hoofd geleerd, en opgezegd.

stock-photo-bible-open-to-the-christmas-passage-of-luke-with-festive-decorations-61581763bijbel

Maria en Jozef krijgen een kindje dat Jezus zal gaan heten. Maria draagt het kindje in haar buik. En dat noem je zwanger zijn. Een  kindje  krijgen  noem je baren. Het staat allemaal in Lucas 2.  Ik heb het opgezegd en daarom weet ik het nu.  Ik wist het al wel een beetje. Want vóór het kerstfeest  las moeder aan tafel het verhaal van Maria en Elizabeth voor uit de bijbel. Maria en Elizabeth waren nichtjes. Elisabeth ging ook een kindje  krijgen. Maria ging naar Elisabeth toe. In de Bijbel staat dat het kindje van Elisabeth heel blij werd toen Maria daar binnen stapte. Het kindje sprong op in haar buik  staat er in de bijbel. Het  kindje  van  Elisabeth  werd  zo  blij  omdat Maria de moeder van Jezus zou  worden. In de Bijbel staat nog veel meer over kinderen krijgen. Op school vertellen we het aan elkaar. En  zo gaan we steeds meer weten. Het is dus niet waar dat baby’s uit de rode kool komen. Of door de ooievaar worden gebracht. Dat waren verhaaltjes! Ik weet het nu heel zeker.

In de loop van de volgende jaren word ik steeds wijzer. Mijn ogen en oren staan open. Lezend en luisterend ontdek ik langzamerhand alles rond het ontstaan  van  zwangerschap  en het krijgen van kinderen. Ik denk dat meisjes er toen onderling meer over spraken dan jongens. Mijn echtgenoot groeide op in een katholiek gezin. Hem werd verteld dat een engel door het open raam naar binnen vloog en de baby bracht. Hij heeft daar heel lang in geloofd.

Nu

Pas  stond bij een foto:  wij zijn zwanger! Dat de jonge vrouw zwanger was daar twijfelde ik niet aan. Aan de jonge man zag ik echter niets. Wij zijn zwanger? Ik kan wel begrijpen dat je samen een baby verwacht  en  in verwachting bent. Dat je daar samen met verlangen naar uitziet. Maar samen zwanger zijn?  Zij vertelde ook dat zij aan haar zoontje van vijf jaar had verteld dat hij een broertje of zusje  kreeg. Het jongetje mocht  ook zien dat zij het kindje bij zich droeg. Hij mocht het ook voelen!

stock-photo-daughter-listening-to-pregnant-mother-s-stomach-141037459 moeder met zoontjeZo gaat het dus nu. Wat een verschil met onze generatie. Wij liepen te denken en te gissen. We hadden het er druk mee. En op zich was dat spannend en leuk. Wij hadden iets uit te zoeken. Het voelde, en het was  een mysterie. Vooral ook omdat je merkte en begreep dat je het niet weten mocht.

golfbeweging

Ik vind het mooi en word er blij van als ik jonge vrouwen zie die met trots  laten  zien: ik ben zwanger! Het is rond de vijftig jaar geleden jaar dat onze kinderen zich meldden. Wij waren ook  blij. Heel blij!  Maar het zo uitbundig laten zien? Nee, dat kwam niet in mijn hoofd op. Ik/wij waren ook heel trots op het kindje dat ik droeg. Maar ingetogen blij, zoals het toen hoorde! In  de  loop  van  de  tijd  zijn  er  veel  gebruiken  en  rituelen  geweest  rond  zwangerschap en baren.  En,  zoals  alle  dingen  waren  ook  deze onderhevig  aan  veel  veranderingen.  Ik vind het boeiend en leuk om te kijken naar de veranderingen en ontwikkelingen die   plaatsvinden. Ik begrijp dat wij kinderen zijn  van deze tijd. En dat ik en wij allen, ons bevinden in de golfbeweging van deze tijd.

stormvogel.jpg

Dit bericht heeft 4 reacties

  1. Carol

    Ha Maaike,
    Mooi geschreven.
    Karin, Marcel en Liza zijn ook in verwachting.
    Liza wacht in spanning haar broertje af.
    Dat kon je vroeger echt niet zeggen.
    Groetjes,
    Carol

    1. Mee op de wind

      En hoe mooi is dat Carol! Ik denk dat jij en Nel ook in blijde verwachting zijn. Jullie allemaal gefeliciteerd!
      Hartelijk dank voor je reactie.
      Groetjes Maaike

  2. wilma

    weet ng dat ik het niet wist dat ik een broetje of zusje kreeg. Tot ik ’s nachts wakker werd en dacht dat er een heel kraaiennest binnenwas. Nee het was een baby! Een wat?? Okay.
    Wat geheimzinnig toen he. Een vrouw uit de kerk vertelde me eens: Ik had een buurvrouw en net als wij niet lang getrouwd. Ze kwam binnen en zei: we krijgen een baby. Nou je begrijpt dat die ander blij was voor haar. Maar zegt de buurvrouw: ik heb wel een problem want ik weet echt niet hoie dat kindje er uit moet en waar.
    De vrouw kon haar oren niet geloven. Toen ze het mij vertelde begon ze te lachen , want ze kon iets met humor vertellen, en zei: Ik vertelde haar dat het daar uit komt waar het ook ingekomen is. Die buurvrouw had ogen als schoteltjes.
    Ik moest wel lachen hoor. Maar eerlijk, mij is nooit iets verteld, hahaha, die goeie ouwe tijd, of toch niet?!
    Groet, WIlma

    1. Mee op de wind

      Een tekenend verhaal Wilma hoe het vroeger soms ging. Ik moest echt even lachen. Maar het is ook wel erg eigenlijk. Die mevrouw heeft vast lopen piekeren hoe dat allemaal opgelost moest worden. Gelukkig dat ze iemand tegenkwam die het haar vertelde.
      En jij bent er ook achter gekomen, begrijp ik. Al waren het natuurlijk geen ideale toestanden. Toch vreemd dat het toen zo ging en zo moest. De tijden waren toen zo, is het enige antwoord dat ik er op weet. Hartelijk dank Wilma voor het delen van je aparte verhaal dat je met humor vertelt. Groet van Maaike

Laat een reactie achter