Hypermodern

Ik  ben  deze  week  in  Zeeland  als  mantelverzorger  bij een  familielid. Het  leven  heeft  veel  leermomenten. Er  valt  altijd  wel  iets  te   leren  ook  als  je  ouder  wordt. Omdat  ik  vorige  week  mijn  schrijfsel lang  genoeg  vond  heb ik  een  stukje  weg  gelaten  wat  er  eigenlijk  bij  hoorde. Ik  wil  het  alsnog  plaatsen omdat  het  er  nu  eenmaal  voor  geschreven  is. En  het  komt  prima  uit  omdat  ik  deze  week  niet  aan  schrijven  toekom. Bovendien  vang  ik  zo  twee  vliegen  in  één  klap. Ik  ben  een  blog  begonnen  om  over …

2 Reacties

Leven in het nu

Het lijkt zo vanzelfsprekend, natuurlijk leef ik nu. Maar doe ik dat wel echt?  Ik heb nogal eens terug kijkjes naar vroeger. Eckhart Tollen heeft een boek geschreven: De kracht van het nu. Maar ik ervaar steeds meer dat mijn leven mede gekleurd wordt door mijn herinneringen en vroegere ervaringen. En die, samen met het nu, geven mijn leven de totale kleur. Soms heb ik zomaar heimwee naar de  kleine dingen van vroeger.  Naar de snorrende zwarte kolenkachel met deurtjes. In die deurtjes zaten raampjes waarachter rood mica zat.  Ik…

2 Reacties

Draai het wieltje nog eens rond

Wij hadden vroeger een thuisnaaister. Onze thuisnaaister, mocht boven in de zolderkamer haar werk doen. Zij  was  een  ongetrouwde  vrouw  met  treurige  ogen, alsof  ze  ieder  moment wilde  gaan  huilen. Haar  naam  was  Trui.  Die naam, gecombineerd  met  hoe zij  keek, riep  bij  mij  een  naar  gevoel  op.  Ze  zat  daar  maar  op  dat  kamertje  met  een  hele  berg  verstelwerk  voor haar  neus.  Iets  weggooien  gebeurde  pas  als  het  niet  meer  gemaakt  of  vermaakt  kon worden.  Soms  vermaakte  zij  een  jurk, van  een  oudere  zus, passend  voor  mij.  Ik  werd …

0 Reacties

Het dorpsplein vertelt

Proloog Zou het toeval zijn dat men mij juist gisteren op mijn driehonderd en vijftigste verjaardag vroeg iets over vroeger te vertellen? Dit jaar staan pleinen, te weten dorpspleinen in de belangstelling. Van college dorpspleinen hoorde ik dat deze vraag hen ook al werd gesteld. Iedere tijd heeft zijn eigenaardigheden, en wij dorpspleinen voelen ons gevleid door al deze aandacht. Bovendien hebben wij in ons lange leven veel gezien en meegemaakt. De eerste jaren vanaf 1640 waren wonderlijke jaren, waarin ik veel leerde. De eikenboom Zie je daar in het…

0 Reacties

Een tastbare herinnering

Ik was een meisje van een jaar of 8 toen ik van mijn oudste broer, die toen 23 was, het sprookjesboek van Grimm kreeg.Het was de 4e druk van de volledige uitgave van Grimm met prachtige illustraties van Anton Pieck.  Ik vond het allereerst al geweldig dat ik zo’n prachtig dik boek kreeg. En al was ik nog erg jong voor de moeilijke taal, ik voelde al wel dat er veel meer werd verteld dan ik begreep. Mijn moeder vond het helemaal niks. Zij had een hekel aan sprookjes en…

0 Reacties

Goede vraag

Een paar jaar geleden heb ik, samen met andere mensen, een schrijfgroepje in het leven geroepen. We zijn nu met 9 dames die schrijven voor hun plezier! Er was in het begin één man bij, maar die is er mee opgehouden zodat we nu  nog met alleen dames zijn. We komen één keer in de veertien dagen, met veel plezier, bijeen.Gewapend met pen en papier gaan we blijmoedig het schrijfpad op. We schrijven naar aanleiding van een opdracht. Dat kan van alles zijn. We oefenen met allerlei dichtvormen. Korte verhalen,…

3 Reacties

Ik schrijf het gewoon allemaal even voor je op

Regelmatig vraag ik mij af hoe de wereld er over een jaar of tien uit zal zien. En wat anders. Hoe zou mijn vader reageren als hij de wereld van nu zou zien.Hij was van het jaar 1890 en heeft nog meegemaakt dat hij voor het eerst een vliegtuig zag rondvliegen. Zelf weet ik bijvoorbeeld nog goed hoe vroeger het telefoonverkeer plaats vond. Het was een hele onderneming om te bellen, want alles moest worden aangevraagd bij de centrale. Je gaf het gewilde telefoonnummer bij de centrale op en een…

2 Reacties

Vanuit mijn wieg

Rondsnuffelend  in  mijn  voorraadkast  kom  ik  een  schrijfopdracht tegen die  ik  mij  nog  goed herinner. Een beetje  bizar  vond  ik  die  opdracht: schrijf  een  verhaal vanuit  je  wieg. Vanuit  mijn wieg? Het  steunen en  kreunen  van  de  andere  cursisten is  niet  van  de  lucht. Maar al  dat  gesteun en  gekreun  levert  niets  op. De  opdracht staat  als een huis, en  zal  moeten  worden uitgevoerd. En  toen  gebeurde  er, tot  mijn  eigen  verrassing  en  verbazing  iets  waar  ik niet op  rekende. Er  kwam  zomaar, uit  het  niets, een verhaal  tevoorschijn. Mijn …

0 Reacties

Geboorte van een blog

In mijn vorige blog heb ik geschreven dat ik mijn leven onder de loep wil leggen om te zien wat ik verder wil. Bij nader inzien heb ik dat al gedaan. Mijn blog is het resultaat. Toen ik 51 jaar geleden met Gijs trouwde kreeg ik al gauw een prachtig, wit dagboek met slotje van hem. Een boekje om zelf in te gaan schrijven. Dit is voor mij nog altijd het mooiste cadeau dat ik kreeg. Het bleek precies in de roos te zijn, dat dagboekje. Als ik met dat…

0 Reacties

De verloren kip

Poezen, ik blijf het wonderlijke dieren vinden. Hoe meer je naar ze kijkt hoe meer dat opvalt.  Vroeger, in mijn kinderjaren, hadden wij een poes die de supervisie had over het bewaken van de muizenstand in en rond ons huis. Zij deed dat met verve. Deed plichtsgetrouw haar  werk dus mocht  zij blijven.  Zij had geen andere naam dan poes. Poes was gewoon  haar  roepnaam waar  zij  prima naar luisterde en dik tevreden mee was. De poes zocht veel mijn gezelschap. Stiekem vond ik het “mijn poes”. Eigenlijk kan ik…

0 Reacties