Ik heb mijn pen de vrije loop gelaten

Wat hebben we de laatste tijd veel mooi weer. Ik weet dat het niet klopt, maar als ik aan vroeger denk waren de zomers ieder jaar zo. In mijn kinderjaren was bv. de zomer van 1947 snikheet. Ik denk dat door die zomer, die nog in mijn geheugen staat gegrift, dit beeld is ontstaan. Ik begroet het warme weer en de zon met groot enthousiasme. Het is heerlijk om hele dagen buiten te kunnen zitten, al wordt het nu toch bij tijd en wijle te heet, zodat ik naar binnen…

8 Reacties

Geveltjes die de tijd trotseerden

Wij ouderen mopperen heel wat aan over alle veranderingen die over ons worden uitgestort, want zo voelt het toch? Er wordt niet aan ons gevraagd of onze oude hoofden, onze hersenen, al die nieuwe dingen, die nieuwe informatie nog wel kunnen oppakken en verwerken. Want nieuwe dingen leren, kennis verwerven, is juist ontzettend goed voor ouder wordende hersenen. Wellicht voorkomt het zelfs dementie, aldus zij die er verstand van hebben. Dus, lieve ouderen: zet u maar gewoon schrap! Ten tijde van corona kreeg ik op mijn verjaardag een lief oppeppertje…

20 Reacties

Die troost was ik ontgroeid

Hoeveel nachtjes nog? Verjaardagen zijn hoogtepunten in een kinderleven, de meeste mensen hebben er dan ook mooie herinneringen aan. En zullen net als ik weet hebben van het blijde, afwachtende gevoel, het tellen van de nachtjes vóór de verjaardag. Ik denk er met een bepaald verlangen en met een gevoel van heimwee aan terug, want dat kinderlijke, verwachtingsvolle, spannende gevoel uit mijn kinderjaren - ach, dat ben ik  verloren, kwijtgeraakt. Het wakker worden met dat speciale gevoel: vandaag ben ik jarig en straks word ik door iedereen gefeliciteerd en wat…

14 Reacties

Over dolfijnen en een apothekersweitje

Vorige week zag ik beelden van dolfijnen die, naar wordt aangenomen, aan zelfmedicatie doen. Er waren verschillende Dolfijnen die om de beurt op de bodem van het zwemwater met een lichaamsdeel langs een struik schuurden. Het was goed te zien dat ze bewust zo zwommen dat het aangedane lichaamsdeel werd geraakt door de struik. Wetenschappers denken dat ze dit gedrag vertonen als ze last hebben van hun huid, en dat de struik geneeskrachtige stoffen afgeeft voor genezing. Ik keek en luisterde stomverbaasd naar wat hier gebeurde. De verslaggever benadrukte verder…

16 Reacties

Waar is die Voorjaarsschoonmaak toch gebleven?

Van de week dacht ik opeens: De Voorjaarsschoonmaak? Daar hoor je niemand meer over. Of zijn er nog mensen die aan "De schoonmaak" doen? Als ik om mij heen kijk en luister krijg ik de indruk dat het hele schoonmaakritueel is opgeheven en dat de mattenkloppers aan de wilgen hangen - en kunnen we het schoonmaakgebeuren scharen onder de cultuurveranderingen van de laatste decennia. Toen ik jong was werd menig meisje geleerd dat "een goede huisvrouw zijn" een vak was, een eerzaam beroep. En dat was in die tijd niet…

14 Reacties

Van krib naar babykamer

Een aardige bijkomstigheid van oud worden is dat je, terugkijkend op je leven, naar je geschiedenis kijkt en verwonderd constateert dat de veranderingen groot en verbazingwekkend zijn. Slapen in een krib Het huis waarin ik als kind woonde was ouderwets en stond op het erf van onze tuinderij. Ik vraag mij af of er nog huizen bestaan waarin je een bedstede vindt, buiten de musea om dan. Zelfs in mijn kinderjaren waren bedsteden al op één hand te tellen. Maar wij hadden ze, en wel drie in getal. Eén in de…

14 Reacties

Wat een oorlog allemaal teweeg brengt

Wie ik ook spreek en waar ik ook ben, overal komt de oorlog in Oekraïne ter sprake. We leven mee met het lot van het Oekraïense volk en we houden allemaal ons hart vast waar dit op uit kan lopen. Ik hoorde van een journaliste dat zij veel ouderen spreekt die de Tweede Wereldoorlog nog hebben meegemaakt. En ze vertellen dat door deze oorlog oude wonden open opengaan, trauma's herleven. En dat is ook bij mij het geval. Toen op 10 mei 1940 de oorlog uitbrak was ik veertien maanden…

10 Reacties

Van een zonnig terras en een vriendelijk taferereeltje

De oorlog in Oekraïne houdt mij bezig. We worden overspoeld met de meest vreselijke berichten uit Oekraïne en zo zijn we onverwacht getuigen van een gruwelijke oorlog. Onmacht, hopeloosheid, boosheid en verdriet, wie voelt het niet? In gesprekken klinkt onze wanhoop en bezorgdheid over wat er gaande is. Onze verbijstering ook dat we zo weinig kunnen doen, en dat één persoon het voor het zeggen lijkt te hebben. Het ziet er op op dit moment niet naar uit dat er snel een einde aan deze oorlog komt, tenzij er een…

4 Reacties

Waarom blog ik?

In deze blog stel ik mezelf vragen die een enkele keer wel eens aan mij worden gesteld. Waarom blog ik? Omdat ik graag schrijf, hoe simpel kan het zijn. Omdat het leven weinig inhoud heeft, leeg en doelloos voelt als ik niet schrijf. Wat een wonder dat we leerden praten, lezen, en schrijven. Wie en hoe zouden we zijn zonder? Hoe zouden we met elkaar kunnen communiceren? Nu Kilian, mijn achterkleinzoon, drie jaar oud is maak ik voor de derde keer mee hoe een kind zich ontwikkelt en leert praten.…

8 Reacties

Plattegrond van mijn handtas

In mijn boek noem ik de mensen waarover ik schrijf bij hun roepnaam. Ik heb besloten dit vanaf nu ook op mijn blog te doen. Voor mensen die mijn boek hebben gelezen zijn de namen al bekend. Voor anderen zal het misschien even wennen zijn, maar het wordt vanzelf duidelijk. En verder is mijn boek in iedere boekhandel nog bestelbaar, dit even terzijde. Het overkomt mij tegenwoordig meer dan vroeger dat ik dingen vergeet. Gelukkig overkomt het niet mij alleen, in gesprekken met leeftijdsgenoten hoor ik niet anders. Dat is…

10 Reacties